H Ιωάννα, 4 μήνες αφού δέχτηκε την επίθεση με βιτριόλι, επιστρέφει στο σπίτι της και κάνει την πρώτη της ανάρτηση στα social media
Τέσσερις σχεδόν μήνες μετά την επίθεση με βιτριόλι που δέχτηκε στην Καλλιθέα, η 34χρονη Ιωάννα, περνά τις πρώτες ημέρες στο σπίτι της εξακολουθώντας να βλέπει τους θεράποντες ιατρούς της σε εβδομαδιαία βάση.
Τα μηνύματα συμπαράστασης είναι πολλά για τη νεαρή γυναίκα, η οποία έκανε την πρώτη της ανάρτηση στο Facebook. Η Ιωάννα αντικατέστησε την παλιά φωτογραφία του προφίλ της με μια καινούρια. Απεικονίζεται μια ξανθιά γυναίκα να κοιτάζει το πρόσωπό της στον καθρέφτη και να βλέπει ένα πρόσωπο γεμάτο λουλούδια.
Η πρώτη δήλωση της Ιωάννας μετά το εξιτήριο
Μετά το εξιτήριο που πήρε χθες η 34χρονη Ιωάννα δημοσίευσε μία δήλωση μέσω του δικηγόρου της, Νίκου Αλεξανδρή, στην οποία αναφέρεται σε «μία πρώτη νίκη», ενώ παράλληλα ευχαριστεί όλους όσοι της συμπαραστάθηκαν. Μετά από σχεδόν 3μήνη νοσηλεία και επτά χειρουργεία στο Θριάσειο νοσοκομείο, η Ιωάννα επέστρεψε στο σπίτι της και την οικογένεια της. Ξέρει ότι ο Γολγοθάς της δεν έχει τελειώσει καθώς θα υποβληθεί και σε άλλα χειρουργεία νιώθει όμως ότι από εδώ και πέρα με την «πρώτη έξοδο της στη ζωή» μπορεί να ελπίζει.
Σύμφωνα με το Star οι πρώτες δηλώσεις της είναι οι εξής
«Ο πρώτος κύκλος έκλεισε. Σχεδόν τρεις μήνες και επτά (7) χειρουργεία μετά την, εντελώς άδικη, σε βάρος μου απόπειρα ανθρωποκτονίας επιχειρείται η πρώτη έξοδός μου και πάλι στην ζωή. Τόσο εγώ όσο και η οικογένειά μου θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε όλους εκείνους που μας στήριξαν και μας συμπαραστάθηκαν στον αγώνα που δώσαμε και εξακολουθούμε να δίνουμε. Αξίζει όμως μια ιδιαίτερη μνεία
στους αστυνομικούς της ΕΛ.ΑΣ που αφιέρωσαν εκατοντάδες ώρες για να εξιχνιάσουν την εναντίον μου δολοφονική απόπειρα, σε πείσμα όλων εκείνων που τους κατηγορούσαν για αδυναμία επιλύσεως της,
στους ιατρούς, τους νοσηλευτές και το προσωπικό του Θριάσιου Νοσοκομείου που με περιέβαλαν με αγάπη, στοργή και χαμόγελο, χωρίς την φροντίδα των οποίων δεν θα ήμουν σε θέση να τολμήσω να αντικρίσω τον κόσμο ξανά.
Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στους θεράποντες ιατρούς μου κ.κ. Μαρία Καλοφώνου, Μαρία Μπάφα, Γεώργιο Κιμιωνή, άριστους επαγγελματίες και ανθρώπους, οι οποίοι με αντιμετώπισαν σαν να ήμουν δικός τους άνθρωπος και με έμαθαν να μην λυγίζω, έκαναν δε τα πάντα για την αποκατάσταση των τραυμάτων μου,
στους συγγενείς μου, που με στήριξαν τόσο πολύ ψυχολογικά και μου συμπαραστάθηκαν στον δύσκολο αγώνα μου,
στους απλούς άγνωστους ανθρώπους, που με τα μηνύματά τους, τα γράμματά τους, την στήριξή τους και τις ευχές τους συνεχώς μου έδιναν κουράγιο και με έκαναν να πιστεύω πως δεν είμαι μόνη στην προσπάθειά μου.
Εννοείται πως ο Γολγοθάς μου δεν τελειώνει εδώ, αφού για πολλούς ακόμα μήνες θα μπαινοβγαίνω συνεχώς στο Νοσοκομείο. Δεν γνωρίζω επίσης το τελικό αποτέλεσμα και την τελική εικόνα μου, όμως η έξοδός μου στον κόσμο είναι μια πρώτη, μικρή, νίκη.
Σας ευχαριστώ όλους που με στηρίξατε και συνεχίζετε να με στηρίζετε με διακριτικότητα, ευαισθησία και καλοσύνη, δείχνοντάς μου πως ο κόσμος δεν είναι μόνο σκληρός και χυδαίος, αλλά έχει και την πλευρά της αγάπης, της ανθρωπιάς, της αλληλεγγύης. Ελπίζω τελικά να τα καταφέρω και να αποδοθεί και η δικαιοσύνη, όπως αρμόζει.
8°
