Ελλαδα

Κατερίνα Γκαγκάκη: «Βαριές, αφόρητες, τσιμεντένιες» μέρες

Ανάρτηση στο Instagram

14.11.2019, 08:42
Newsroom
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Eπιλογές

Μουσικη Peter Hammill: Κάποιοι θα έλεγαν ότι εξακολουθώ να είμαι αρκετά ακραίος

Δημήτρης Αθανασιάδης

Γιώργος Τσεμπερόπουλος: Συνέντευξη στην Athens Voice

Κινηματογραφος Γιώργος Τσεμπερόπουλος: Ο σκηνοθέτης του «Υπάρχω» σε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης

Σταυρούλα Παναγιωτάκη

Κοσμος Εφημερίδα Le Monde και δημοσιογραφικά λαβράκια

Σώτη Τριανταφύλλου

Το πρώτο σχόλιο της Κατερίνας Γκαγκάκη μετά την παραίτηση από τον Δήμο Αθηναίων και τον σάλο με το πάνελ του Γιώργου Λιάγκα.

Η Κατερίνα Γκαγκάκη έκανε το πρώτο της σχόλιο μετά την παραίτησή της από τη θέση της Προέδρου του Διοικητικού Συμβουλίου της «Τεχνόπολις» και τον σάλο που προκάλεσε η στάση που κράτησαν ο Γιώργος Λιάγκας, οι συνεργάτες του και η ίδια ως μέλος του πάνελ, στην υπόθεση της σεξουαλικής παρενόχλησης της φοιτήτριας στο ΑΠΘ.

Η κ. Γκαγκάκη ανέβασε μία φωτογραφία με έναν σκοτεινό ουρανό και μία φουρτουνιασμένη θάλασσα στο Instagram την οποία συνόδευε ένα κείμενο το οποίο έγραφε μεταξύ άλλων:

«Θα ‘ρθουν κάποιες μέρες που θα ξημερώνουν σκοτάδι. Βαριές, αφόρητες, τσιμεντένιες. Μέρες, περίοδοι, στιγμές χωρίς κρατήματα, χειρολαβές και ασφάλεια».

Η ανάρτηση της Κατερίνας Γκαγκάκη:

«Advice to my younger self #60: Κοίτα να δεις λοιπόν πώς θα χουν τα πράγματα.

Θα ‘ρθουν κάποιες μέρες που θα ξημερώνουν σκοτάδι.

Βαριές, αφόρητες, τσιμεντένιες. Μέρες, περίοδοι, στιγμές χωρίς κρατήματα, χειρολαβές και ασφάλεια. Κινούμενη άμμος οι σταθερές, κατακάθια καταιγίδας οι πεπατημένες. Θα τις ξέρεις, θα τις περιμένεις, θα καιροφυλαχτείς. Θα έχεις μάθει άλλωστε μέσα στα χρόνια να ερμηνεύεις τα σημάδια, να διαβάζεις τους οιωνούς, να ανασκουμπώνεσαι, να συγκεντρώνεσαι, να παραμονεύεις.

Θα έχεις μάθει. Ότι μόνο μόνη σου θα αποφασίζεις, μόνο πάνω σου θα ακουμπάς. Μόνο όταν το αξιολογείς η ίδια θα οπισθοχωρείς. Θα έχεις συνηθίσει.

Να μετράς και να μετριέσαι. Να ξεχωρίζεις τους άξιους, τους διάφανους, τους δοτικούς, τους παρόντες. Στα έργα. Στο εδώ, όχι το όταν και το αν. Με τον καιρό θα καταλάβεις. Θα αναγνωρίσεις , θα παραδεχτείς. Ότι θα σαι από αυτές. Που πεισμώνουν. Που επιταχύνουν λαβωμένες. Και θέλουν και διεκδικούν. Χωρίς πλάτες. Δεν ξεχνάνε, περιμένουν.

Που όταν τις πληγώνουν, δίκαια ή άδικα, φωνάζουν από μέσα τους. Πολύ, σπαραχτικά, άγρια. Βουβά. Και αντεπιτίθενται στο χρόνο τους. Μόνες. Με δύναμη, ορμή και πάγο. Με απόσταση και συνέπεια. Με στοιχεία, αλλά χωρίς απωθημένο. Με συναίσθημα προσώπου αλλά καμία έκφραση ψυχής.