Το Jason-Αντιγόνη και πώς είναι να είσαι non-binary στην Αθήνα

«Γεια σου Κατερίνα, είμαι το Jason-Αντιγόνη», ακούγεται στην άλλη άκρη της γραμμής. Το Jason-Αντιγόνη μιλάει για τον εαυτό του χρησιμοποιώντας πάντα ουδέτερο πρόσωπο. Το έχω δει σε τηλεοπτικές εκπομπές και σε πορείες για τα ανθρώπινα και ζωικά δικαιώματα. Το παρακολουθώ στο Facebook. Γνωρίζω την ταυτότητα που έχει επιλέξει, κι όμως παρόλα αυτά αυτό το τοσοδούλικο «το» μπροστά από το όνομα με παραξενεύει. Ο διαχωρισμός των φύλων στο μυαλό του σύγχρονου ανθρώπου είναι τόσο σαφής και ταυτόχρονα τόσο βαθιά στερεοτυπικός. Τι είναι αυτό που προσδιορίζει το φύλο μας; Τα συναισθήματα; Η συμπεριφορά μας; Η σεξουαλική μας ταυτότητα; Τα ρούχα; Σκέψου καλά πριν απαντήσεις γιατί το Jason-Αντιγόνη έχει μία (καθόλου παράλογη) αναίρεση για κάθε ένα από τα παραπάνω επιχειρήματα.

Πες μας λίγα λόγια για τον εαυτό σου.

Γεννήθηκα στα μέσα της δεκαετίας του '80, είμαι αισίως 31. Μεγάλωσα στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας, κυρίως στο Κολωνάκι, και για πολλούς λόγους θεωρώ ότι είμαι τυπικό δείγμα Αθηναίου του κέντρου, με όλα τα «θετικά» και τα «αρνητικά» που αυτό συνεπάγεται. Πήγα Γυμνάσιο στο Κολέγιο Αθηνών και Λύκειο στο 2ο Πειραματικό. Είμαι αριστούχο απόφοιτο του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πάτρας −εκεί ένιωσα ότι μορφώνομαι και απελευθερώνομαι πραγματικά− και της δραματικής σχολής της Ρούλας Πατεράκη. Συνδιαχειρίστηκα για αρκετά χρόνια και με μεγάλη επιτυχία τον εκπαιδευτικό οργανισμό Perugia-Τίνα Ζωγοπούλου, όπου προώθησα σημαντικά όλες τις ευρέως ομιλούμενες γλώσσες του κόσμου στην Ελλάδα, τόσο με την δημιουργία τμημάτων εκμάθησης, όσο και με την έκδοση βιβλίων γραμματικής με εξηγήσεις στα ελληνικά για την εκμάθηση αγγλικών, γαλλικών, γερμανικών, ιταλικών, ισπανικών, τουρκικών, ρωσικών, κινέζικων, ιαπωνικών, αραβικών, σουηδικών και άλλων γλωσσών − ένα έργο πρωτοπορίας για τα ελληνικά δεδομένα.

Κάποια στιγμή η Ελλάδα με πλήγωνε τόσο, που μετακόμισα στο Λονδίνο – ήταν ίσως και η στιγμή μου να ζήσω σε άλλο κράτος-μέλος της ΕΕ. Εκεί ασχολήθηκα με τη ΛΟΑΤΚΙ+ σκηνή της διασκέδασης, δούλεψα στο διασημότερο γκέι κλαμπ του Λονδίνου, και αλλού. Μιλώ αγγλικά, γαλλικά και ιταλικά, και αυτό με έκανε να μπορώ να επικοινωνήσω ακόμα καλύτερα στην πολυπολιτισμική αυτή μητρόπολη, όπου ερχόμενο σε επαφή με όλες τις εθνικότητες του κόσμου, άνοιξε ακόμα περισσότερο το μυαλό μου και η καρδιά μου. Τώρα ετοιμάζομαι να κάνω ένα μεταπτυχιακό στα ανθρώπινα δικαιώματα, μάλλον στην Ελλάδα, καθώς θέλω από πολιτική πεποίθηση να υποστηρίξω τη δωρεάν εκπαίδευση. Επίσης, μόλις αποδέχθηκα την πρόταση της πρωτοποριακής ιστοσελίδας Lesbian.gr και ξεκίνησα μια εβδομαδιαία στήλη αποκλειστικά βίγκαν διατροφής, στην οποία προτείνω κάθε Δευτέρα μία βίγκαν συνταγή.

Το ενδιαφέρον μου για τα ανθρώπινα και ζωικά δικαιώματα φιλοδοξώ να γίνει εφ' όρου ζωής ο πυρήνας της δράσης μου. Έχω μέχρι στιγμής μια ακτιβιστικής διάστασης πορεία που συνδυάζει συνεντεύξεις σε δημοφιλείς τηλεοπτικές εκπομπές, γραπτές συνεντεύξεις σε εγνωσμένες εφημερίδες, και «γυμνές» παρεμβάσεις σε πορείες και διαμαρτυρίες για ανθρώπινα και ζωικά δικαιώματα, πολιτική, οικολογία, κ.λπ. − όπου κάθε φορά εμφανίζομαι σχεδόν γυμνό και έχω γραμμένα στο σώμα μου συνθήματα σχετικά με το θέμα της εκάστοτε περίστασης.

Γιατί διάλεξες το Jason-Αντιγόνη ως όνομα;

Δεν αποκαλύπτω το αν το διάλεξα ή μου δόθηκε. Είναι το ίδιο όπως το να ρωτάς έναν τρανς άνδρα −που σου συστήνεται με στερεοτυπικά ανδρικό όνομα− ποιο στερεοτυπικά γυναικείο όνομα του δόθηκε όταν γεννήθηκε. Εμένα με λένε Jason-Αντιγόνη. Το Jason είναι η αγγλική εκδοχή του Ιάσονα. Το Ιάσων μου αρέσει γιατί ετυμολογικά συνδέεται με την ίαση και τη θεραπεία − ελπίζω κι εγώ με τη δράση μου να συμβάλλω κατά το μάλλον ή ήττον στη θεραπεία των συμπλεγμάτων και των αγκυλώσεων της κοινωνίας μας. Συστήνομαι ως Jason θέλοντας να δείξω πως ένα άτομο που γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ελλάδα μπορεί να έχει όνομα στα αγγλικά. Το δε Αντιγόνη είναι αναφορά στο αιώνιο σύμβολο επαναστατικότητας της ομώνυμης μυθικής ηρωίδας, του παιδιού που πάει κόντρα στις πολιτικές των μεγάλων − ένα παιδί που νομίζω κάθε άτομο είναι καλό να διατηρεί μέσα του. Θα συστηνόμουν ως Jason-Antigone, αλλά δυστυχώς ο κόσμος στην Ελλάδα δεν κατανοεί ότι το Antigone είναι η αγγλική εκδοχή του πασίγνωστου ονόματος Αντιγόνη, καμιά φορά το νομίζει και ως επίθετό μου. Προφορικά δηλαδή συστήνομαι πλέον ως Jason-Αντιγόνη.

Τι σημαίνει non-binary; Ποια είναι η διαφορά από τα agender, genderqueer ή τρανς άτομα;

Τρανς (διεμφυλικά) είναι όλα τα άτομα που δεν αυτοπροσδιορίζονται με το φύλο που τους αποδόθηκε κατά τη γέννηση. Gender queer είναι τα άτομα που αυτοπροσδιορίζονται πότε ως γυναίκες και πότε ως άνδρες, ή και τα δυο μαζί. Gender non binary είναι τα άτομα που κινούνται ενδιάμεσα ή και εκτός του έμφυλου δίπολου άνδρας-γυναίκα. Agender είναι τα άφυλα άτομα, εκείνα δηλαδή που δεν αυτοπροσδιορίζονται με κάποιο φύλο, όπως κι εγώ. Υπάρχουν πολλές πληροφορίες για το φάσμα των φύλων στο διαδίκτυο, αλλά σίγουρα πρέπει να εισαχθούν ενημερωτικά μαθήματα και στα σχολεία, ώστε να μπορούν να εκφραστούν όλα τα παιδιά όπως νιώθουν και όλα τους να αποδέχονται το ένα το άλλο, γινόμενα οι αυριανοί αξιόλογοι και ανθρωπιστές πολίτες που ο κόσμος μας χρειάζεται. Η ομοφυλοφιλία −όπως και η ετεροφυλοφιλία ή η αμφιφυλοφιλία− είναι άλλος ένας σεξουαλικός προσανατολισμός, είναι απαράδεκτο να δαιμονοποιείται ακόμα. Το ίδιο ισχύει και για τις ταυτότητες φύλου που δεν ανήκουν στο έμφυλο δίπολο. Όλα αυτά λοιπόν δεν διδάσκονται, δεν γίνεται να γίνεις κάτι από αυτά επειδή συζητάμε ή μαθαίνουμε για αυτά. Είναι όμως καλό να μην τα φοβόμαστε και να τα αποδεχόμαστε, για να μη νιώθουμε ή δρούμε έτσι μόνο στα κρυφά και γεμάτα ενοχή.

Πότε και πώς κατάλαβες ότι είσαι non-binary άτομο;

Πριν ενημερωθώ για αυτή την ταυτότητα φύλου αυτοπροσδιοριζόμουν ως γκέι αγόρι. Μια φίλη ακτιβίστρια όμως μου είπε πριν τέσσερα χρόνια «Εσύ είσαι gender queer» βλέποντας πως φορούσα πολλά κοσμήματα, έβαφα πλατινέ τα μαλλιά μου, και κυρίως ότι η συνολική συμπεριφορά μου δεν ακολουθούσε ούτε ετεροκανονικά αλλά ούτε και ομοκανονικά πρότυπα. Στην πορεία έμαθα για όλο το φάσμα των φύλων, συνειδητοποίησα ότι τα φύλα δεν είναι μόνο δύο, αλλά και ότι είναι εν πολλοίς μια κοινωνική κατασκευή, μια θεωρία. Πλέον αυτοπροσδιορίζομαι ως άφυλο άτομο, δηλαδή δεν αυτοπροσδιορίζομαι με κάποιο φύλο, και αυτό με έχει απελευθερώσει από οποιοδήποτε στερεότυπο και κοινωνική επιταγή που σχετίζεται με τα δύο φύλα. Πρόκειται κυρίως για πολιτική και ιδεολογική θέση στην περίπτωσή μου, θα έλεγα. Εκφράζω μάλιστα την ταυτότητα φύλου μου, άλλοτε με flamboyant και άλλοτε με πιο χαμηλών τόνων συμπεριφορά, και φορώντας όλων των ειδών τα ρούχα, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που στερεοτυπικά θεωρούνται γυναικεία (λες και δεν ξέρουμε ότι φορούν και οι παπάδες φορέματα και οι τσολιάδες φούστες), δηλαδή φορέματα, φούστες, κοντά σορτσάκια, κοσμήματα, έχοντας μακριά μαλλιά και κάποιες φορές και με το να βάφομαι.

Πώς είναι να ζεις ως non-binary στην Αθήνα του 2017;

Η ταυτότητα φύλου αυτή δεν είναι ακόμα αρκετά γνωστή στην ελληνική κοινωνία. Ο κόσμος δεν γνωρίζει τι μπορεί να σημαίνει το ότι δεν θες να συγκαταλέγεσαι ούτε στους άνδρες, ούτε στις γυναίκες, ή και ό,τι αυτό στερεοτυπικά συνεπάγεται, το να θες αντιμετωπίζεσαι ως άτομο, και ουχί ως έμφυλη οντότητα. Προσπαθώ να δίνω ορατότητα στα gender non binary και τα άφυλα άτομα, αλλά αν δεν εισαχθεί και στο σχολείο η διδασκαλία της έμφυλης θεωρίας, ότι δηλαδή τα φύλα δεν είναι μόνο δύο και ότι οι σεξουαλικοί προσανατολισμοί είναι επίσης πολλοί, ετεροφυλοφιλία, αμφιφυλοφιλία, ομοφυλοφιλία, κ.ά., δεν θα έρθει πραγματικά σύντομα η ενημέρωση και η αποδοχή από την κοινωνία της απελευθερωτικής αυτής αντιμετώπισης ως προς το θέμα του φύλου.

Τι σε ενοχλεί περισσότερο στην πραγματικότητα της καθημερινότητάς σου, όπως εσύ την αντιλαμβάνεσαι ως non-binary άτομο;

Ότι όλος ο κόσμος υποθέτει ακόμα δυστυχώς το φύλο σου και σου απευθύνεται με έμφυλες αντωνυμίες, ενώ εγώ για παράδειγμα χρησιμοποιώ ουδέτερη αντωνυμία, και αν κατά λάθος κάποιο άτομο μου απευθυνθεί με έμφυλη αντωνυμία θα προτιμούσα να είναι θηλυκή μόνο και μόνο γιατί προσωπικά νιώθω άβολα με το ιστορικό βάρος και την ευθύνη που το αρσενικό φύλο φέρει λόγω της πατριαρχίας. Ότι υπάρχει ακόμα κόσμος που ασχολείται με το τι φοράς, αν για παράδειγμα επιλέγεις να εκφράζεις το φύλο σου με το να φοράς φορέματα ενώ έχεις έντονα τριχωτό σώμα που ετεροπροσδιορίζεται ως «ανδρικό». Το ότι θεωρούν ότι μπορεί στην περίπτωση αυτή να είσαι τρανς γυναίκα σε άρνηση.

Έχεις δεχθεί bullying κάποια στιγμή στη ζωή σου;

Σε όλη τη σχολική μου ζωή δεχόμουν ομοφοβικό ενδοσχολικό εκφοβισμό, σε όλα τα σχολεία που πήγα. Τα nineties ήταν αρκετά άγρια δεκαετία παρά τη «φούσκα» της ευημερίας. Ο σεξισμός, η ομοφοβία και η τρανσφοβία ήταν αισθητά πιο έντονα. Στα δε εικοσιεφτά μου δέχθηκα και σωματική επίθεση με ομοφοβικό κίνητρο. Τώρα πια όμως βλέπω ότι με το πέρασμα του χρόνου ο κόσμος δεν τολμά τόσο εύκολα όσο στο παρελθόν να ξεστομίσει ομοφοβικό ή και τρανσσφοβικό λόγο στο δρόμο, ίσως αυτό οφείλεται στο ότι η αποδοχή γίνεται ολοένα και περισσότερη, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η τρανσφοβία και η ομοφοβία δεν είναι διάχυτες στην κοινωνική ζωή.

Πώς αντιμετωπίζονται άτομα σαν και εσένα από την υπόλοιπη LGBTQI+ κοινότητα;

Ούτε η LGBTQI+ κοινότητα γνωρίζει ακόμα σε ικανοποιητικό βαθμό τι είναι τα άφυλα και γενικά τα μη δυικά ως προς το φύλο άτομα. Υπάρχουν δυστυχώς περιπτώσεις −κυρίως ομοφυλόφιλοι άνδρες− που νιώθουν ότι με το να υπάρχουμε, απειλείται η εικόνα που προσπαθούν να χτίσουν ώστε να τα αποδεχθεί η κοινωνία, κυρίως όταν ένα άφυλο άτομο με σώμα σαν το δικό μου φοράει ρούχα που στερεοτυπικά θεωρούνται γυναικεία. Το θέμα είναι πως έτσι αποκαλύπτεται ο εσωτερικευμένος μισογυνισμός τους, που κάνει τέτοια άτομα να γίνονται παρεμβατικά για το πώς κάποια από εμάς εκφράζουμε το φύλο μας. Δεν κατανοούν γενικά οι άνδρες ότι και στρέιτ άνδρας να είσαι, μπορείς επίσης να φοράς φορέματα, τακούνια και να βάφεσαι, δεν αλλάζει ο σεξουαλικός σου προσανατολισμός από το στιλ σου.

Λες ότι δεν αποδέχεσαι τον διαχωρισμό των φύλων, καθώς στα αλήθεια πρόκειται για κοινωνικά κατασκευάσματα. Όμως ο διαχωρισμός των φύλων –όχι βέβαια σε τόσο μεγάλο βαθμό− δεν υπάρχει μόνο στην κοινωνία, αλλά και στη φύση, έτσι δεν είναι; Το φύλο δεν είναι κατά βάση και μία βιολογική πραγματικότητα;

Υπάρχουν και μεσοφυλικά άτομα (intersex), εκείνα που γεννιούνται με αναπαραγωγική ή σεξουαλική ανατομία που δεν ταιριάζει με τους τυπικούς ορισμούς «άρρεν» και «θήλυ». Ειδικά στο ανθρώπινο είδος η έννοια του βιολογικού φύλου είναι αμφισβητήσιμη, μιας και δεν ταιριάζει ειδικά στα τρανς άτομα τα οποία είτε θέλουν να κάνουν επεμβάσεις επαναπροσδιορισμού του φύλου, είτε όχι, αυτοπροσδιορίζονται είτε δυικά, ως άνδρες ή γυναίκες, είτε μη δυικά, ως μη δυικά ως άφυλα, κ.λ.π. Διαφαίνεται έτσι πως το φύλο είναι μόνο ζήτημα αυτοπροσδιορισμού, η έννοια του βιολογικού φύλου είναι ανεπαρκής και μη συμπεριληπτική.

Πιστεύεις ότι κάθε άνθρωπος γεννιέται με χαρακτηριστικά και από τα δύο φύλα;

Αντιτίθεμαι ιδεολογικά στο τι θεωρείται χαρακτηριστικό ενός φύλου. Οι γυναίκες δεν είναι όλες «χαριτωμένες», ούτε οι άνδρες είναι όλοι «βαρείς κι ασήκωτοι». Τα πατριαρχικά ετεροσεξιστικά πρότυπα πρέπει να πάψουν να υπάρχουν το συντομότερο, ώστε να μην αναπαράγεται η πατριαρχική βία, να καταπιεζόμαστε όλα και να νιώθουμε ότι πρέπει να επιτελέσουμε τους ρόλους που η κοινωνία ορίζει για εμάς. Υπάρχουν «βαριές και ασήκωτες» γυναίκες, όπως και «χαριτωμένοι» άνδρες, και αυτό δεν σχετίζεται καν με τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό.

Μου έχεις πει ότι πάνω από όλα είσαι φεμινιστής. Γιατί;

Γιατί το κίνημα του φεμινισμού ήταν προάγγελος και συνδέεται άρρηκτα με το ΛΟΑΤΚΙ+ κίνημα, και όλα μαζί είμαστε αντιμέτωπα με την πατριαρχία και την καταπίεση και τη βία που αυτή μας δημιουργεί. Γιατί ταυτίζομαι απόλυτα με τη γυναίκα που υφίσταται διάκριση στην οικογένεια, στην επαγγελματική ζωή, που υφίσταται τα σεξιστικά σχόλια και την κουλτούρα του βιασμού. Πολλές φορές λέω «Κάθε άτομο που δεν πιστεύει στον φεμινισμό είναι ιδεολογικός εχθρός μου». Ειδικά όταν πρόκειται για μη φεμινίστριες γυναίκες, βγαίνω από τα ρούχα μου − και μεταφορικά αυτή τη φορά. Πώς γίνεται να μην υποστηρίζεις τα δικαιώματα του φύλου σου; Οι δε άνδρες πώς γίνεται να επαφίενται στο κοινωνικό τους προνόμιο και να μην συντάσσονται με τη διεκδίκηση της ισότητας για τις μητέρες, τις αδελφές, τις συντρόφους και τις φίλες τους; Πώς γίνεται μια χώρα όπως οι Η.Π.Α. να εκλέγει έναν αμετανόητο σεξιστή για Πρόεδρό της; Πιστεύω πάνω απ' όλα στον φεμινισμό λοιπόν, και όπως πάντα συνηθίζω −παραφράζοντας τη γνωστή ντοστογιεφσκική ρήση− να λέω: «Οι γυναίκες και τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα θα αλλάξουν τον κόσμο».

Γιατί διαδηλώνεις γυμνό;

Γιατί το γυμνό ανθρώπινο σώμα καταλήγει να είναι σύμβολο ελευθερίας και επαναστατικότητας, λόγω της διάχυτης γυμνοφοβίας, σεμνοτυφίας, συντηρητισμού, body-shaming. Γιατί εφόσον υποστηρίζω τα ανθρώπινα δικαιώματα νιώθω πως είναι ό,τι πιο κατάλληλο να γράφω τα συνθήματα-μηνύματα που θέλω να περάσω στο σχεδόν ολόγυμνό μου σώμα. Δεν είμαι άλλωστε ούτε το πρώτο, ούτε το μόνο άτομο που διαδηλώνει σχεδόν γυμνό. Η τάση του «γυμνού» ακτιβισμού υπάρχει σε πολλά μέρη του κόσμου και δίνει ισχυρά μηνύματα υπέρ της απελευθέρωσης του ανθρώπινου σώματος και των ανθρώπινων δικαιωμάτων εν γένει. Για εμένα είναι εντελώς «ύποπτο» το να ενοχοποιείς το γυμνό ανθρώπινο σώμα. Κάτι τέτοιο σχετίζεται σχεδόν πάντα με τον σεξισμό και την ενοχοποιητική επιρροή των θρησκειών.

Πιστεύεις ότι ο κόσμος ακούει περισσότερο όταν βλέπει κάτι που τον σοκάρει;

Είναι απίστευτο που θεωρείται σοκαριστικό το γυμνό σώμα. Αυτό το σώμα φέρουμε άλλωστε όλα μας. Στην ενοχοποίηση και αντικειμενοποίηση του ανθρώπινου σώματος κυρίαρχο ρόλο −όπως όλα μας ξέρουμε, είτε εθελοτυφλούμε και δεν το παραδεχόμαστε, είτε όχι− παίζουν οι θρησκείες και η πατριαρχία εν γένει. Εγώ ως άθεο και υπέρ της ελευθερίας άτομο, δεν θα μπορούσα φυσικά να είμαι συντηρητικό και γυμνοφοβικό. Γενικά όμως η τακτική του σοκ είναι αλήθεια ότι πολλές φορές λειτουργεί αποτελεσματικά, προκειμένου να εισακουστείς περισσότερο. Εγώ όμως νιώθω ελεύθερο όταν δεν πρέπει οπωσδήποτε να καταπιεστώ φορώντας ρούχα, δεν το κάνω για να σοκάρω. Ούτε τα παιδιά σοκάρονται όταν βλέπουν γυμνό σώμα ή κάνουν διακρίσεις, αν δεν τα μαθαίνουν αυτά από τους γονείς τους και την κοινωνία.

Περίγραψέ μου έναν ιδανικό-ουτοπικό κόσμο.

Πρώτα από όλα ένας τέτοιος κόσμος είναι στο χέρι όλων μας, δεν είναι κάτι το τόσο απραγματοποίητο. Είναι ένας κόσμος όπου τα ανθρώπινα και ζωικά δικαιώματα, όπως και το περιβάλλον, θα είναι σεβαστά. Ένας κόσμος με ουσιαστική, δωρεάν και δημόσια παιδεία, χωρίς φασισμό, σεξισμό, ρατσισμό, τρανσφοβία, αμφιφοβία, ομοφοβία, χονδροφοβία, ηλικιοφοβία, πίστη σε μεταφυσικά παραμύθια, όπως θεοί, καλές και κακές ενέργειες, «μάτι», ζώδια, κ.λπ. Ένας κόσμος με βίγκαν τρόπο ζωής και οικολογική συνείδηση, χωρίς άκρατο καπιταλισμό και πατριαρχία, χωρίς Χρυσές Αυγές και γενικά ακροδεξιές οργανώσεις, αλλά με ενισχυμένη κοινωνική πρόνοια, αλληλεγγύη και αγάπη για την Τέχνη. Ένας κόσμος με ισότητα στα δικαιώματα του γάμου και της τεκνοθεσίας των ομόφυλων ζευγαριών συμπεριλαμβανομένων, αλλά και νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου. Ένας κόσμος που δεν θα αποδίδει φύλο και θρησκεία στα νεογνά, δίνοντας έτσι δικαίωμα στα άτομα να αυτοπροσδιοριστούν όταν και μόνο εάν θέλουν τα ίδια με κάποια θρησκεία και φύλο. Είναι επίσης αναγκαίο λόγω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, της εξαθλίωσης, της συνεχόμενης φτωχοποίησης και της αντικατάστασης πολλών επαγγελμάτων από την τεχνολογία, αλλά και των κοινωνικοοικονομικών ανισοτήτων, να υπάρχει ένα παγκόσμιο βασικό εισόδημα για όλα τα άτομα, για να υπάρχει στέγη, τροφή και ασφάλιση για όλα μας. Η ομοσπονδιοποίηση είναι, από την άλλη, μονόδρομος αν θέλουμε το συντομότερο έναν κόσμο χωρίς σύνορα, ανάγκη για προσφυγιά και πολέμους.

Τι θα έλεγες σε ένα άτομο που νιώθει όπως και εσύ, αλλά φοβάται να το αποκαλύψει (coming out);

Οποιοδήποτε ΛΟΑΤΚΙ+ άτομο, λεσβία, ομοφυλόφιλος άνδρας, αμφιφυλόφιλο, τρανς, κουήρ και ίντερσεξ άτομο, θέλει να κάνει coming out πρέπει να σιγουρευτεί κατά το δυνατόν για το αν θα συνεχίσει να είναι ασφαλές, σε περίπτωση που είναι ανήλικο, ότι οι γονείς του δεν θα του φερθούν άσχημα (πόσο μάλλον να το διώξουν από το σπίτι), ότι δεν θα χάσει τη δουλειά του και ότι η ζωή του δεν θα δυσκολέψει σημαντικά. Εννοείται βέβαια πως είμαι φανατικά υπέρ του coming out, αυτό πιστεύω ότι πρέπει να είναι στόχος όλων, πρέπει να διεκδικούμε υπερήφανα και παθιασμένα τα δικαιώματα που τα cisgender και straight άτομα έχουν δεδομένα, να κρατιόμαστε χέρι-χέρι και να φιλιόμαστε στο δρόμο και παντού υπερήφανα και αναπολογητικά. Υπάρχει στο διαδίκτυο πολύ πληροφοριακό υλικό για το coming out, αλλά και ακτιβιστικές οργανώσεις που βοηθούν σημαντικά άτομα που αναζητούν υποστήριξη, όπως οι Σ.Υ.Δ., Colour Youth στην Αθήνα και Good as Youth στην Θεσσαλονίκη, Proud Seniors, κ.ά. Ας κάνουμε όλα επιτέλους coming out και ας διεκδικήσουμε τη ζωή που μας αξίζει! Έτσι, όχι μόνο βοηθούμε τον εαυτό μας, αλλά στεκόμαστε και στη σωστή πλευρά της Ιστορίας, με το να υπερασπιζόμαστε τα ανθρώπινα δικαιώματα.