70 χρόνια Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης

Η Ελληνική  Εταιρία Προστασίας της Φύσης γιορτάζει την 70ή επέτειο από τον ίδρυσή της, στις 11 Απριλίου 1951 και με αφορμή αυτό μοιράζεται μαζί μας φωτογραφικό υλικό από το αρχείο της. Είναι η παλαιότερη εδώ και εβδομήντα χρόνια, μη κυβερνητική οργάνωση προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος στην Ελλάδα, της ομορφιάς και της άγριας ζωής στα πλούσια οικοσυστήματά της. Από το ξεκίνημά της πρωτοστάτησε στη δημιουργία Εθνικών Δρυμών και Προστατευόμενων Περιοχών, στον εκσυγχρονισμό της ελληνικής περιβαλλοντικής νομοθεσίας και στην προστασία βιότοπων και απειλούμενων ειδών πανίδας και χλωρίδας.

Έκτοτε δραστηριοποιείται σε περιβαλλοντικές παρεμβάσεις, έργα και προγράμματα προστασίας της φύσης, στην περιβαλλοντική εκπαίδευση, την αειφορική διαχείριση στον τομέα του τουρισμού με τα προγράμματα «Γαλάζια Σημαία» και “Green Key” και την ευαισθητοποίηση του κοινού.

Το φαράγγι της Σαμαριάς ήταν μεγάλο βήμα της ΕΕΠΦ. Με συνεχείς προσπάθειες μιας δεκαετίας πέτυχε την ανακήρυξη του Εθνικού Δρυμού της Σαμαριάς (1962) και την προστασία του Κρητικού Αίγαγρου. Παράλληλα επικεντρώθηκε στην καταγραφή της κατάστασης υγροτόπων της βόρειας Ελλάδας και ξεκίνησε έναν αγώνα για την προστασία απειλούμενων ειδών πτηνών, θέτοντας το 1979 για πρώτη φορά τον μεγάλο κίνδυνο από τα δηλητηριασμένα δολώματα – που δυστυχώς παραμένει ακόμη μεγάλη πληγή. Την ίδια περίοδο ανέδειξε την ανάγκη προστασίας των πληθυσμών της μεσογειακής φώκιας και της θαλάσσιας χελώνας

Το 1974 πέτυχε την ανακήρυξη Εθνικού Δρυμού Πρεσπών και αμέσως μετά η ΕΕΠΦ ανέδειξε τη σημασία των Δέλτα του Λούρου και του Άραχθου στον Αμβρακικό, της Αλυκής Κίτρους στην Πιερία, της λίμνης Κερκίνης, της Οίτης και της Ροδόπης και της λίμνης Ισμαρίδας. Τη δεκαετία του ’90 η ΕΕΠΦ πρωτοστατεί σε περιβαλλοντικούς αγώνες και συμμετείχε στην  ίδρυση της Εταιρείας Προστασίας Πρεσπών, η οποία άλλαξε το μέλλον της περιοχής και αποτελεί μέχρι σήμερα ένα πρότυπο ολοκληρωμένης διαχείρισης σε ελληνικό και διεθνές επίπεδο. Αργότερα με προσπάθειες του Β.Αντίπα, κορυφαία φυσιογνωμία στην ιστορία  της προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος στην Ελλάδα, η ΕΕΠΦ έγινε το φυτώριο για τη δημιουργία άλλων, πιο ειδικευμένων περιβαλλοντικών οργανώσεων, όπως η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, ο Σύλλογος για την Προστασία της Θαλάσσιας Χελώνας «Αρχέλων» και η Ελληνική Εταιρεία για τη Μελέτη και Προστασία της Μεσογειακής Φώκιας “Mom”. 

Εμπνευστής της ίδρυσης της ΕΕΠΦ και πρώτος Γενικός Γραμματέας της ήταν ο Ιάκωβος Σαντοριναίος, μέλος του Ελληνικού Ορειβατικού Συνδέσμου (ΕΟΣ), με πρωτοβουλία του οποίου το Υπουργείο Γεωργίας είχε πεισθεί να ιδρύσει, το 1938, τους Εθνικούς Δρυμούς Ολύμπου και Παρνασσού, φέρνοντας τότε την Ελλάδα μεταξύ των πρώτων ευρωπαϊκών χωρών με προστατευόμενες περιοχές. Τα περισσότερα ιδρυτικά μέλη της ΕΕΠΦ προέρχονταν από τον ΕΟΣ και πολλοί ήταν σημαίνουσες προσωπικότητες των επιστημών και των γραμμάτων, πρωτοπόροι ως προς τον προβληματισμό τους για τα θέματα περιβάλλοντος και μάλιστα σε εποχή που η οικολογία και η προστασία του περιβάλλοντος ήταν άγνωστες λέξεις, αλλά και έννοιες. Έντεκα μέλη της ήταν πανεπιστημιακοί, και έξι ήταν, ή έγιναν αργότερα, Ακαδημαϊκοί. Ανάμεσά τους και οι Ηλίας Βενέζης, Σπύρος Μαρινάτος,  Καίσαρ Αλεξόπουλος, και Μάξιμος Μητσόπουλος, ο οποίος ήταν ο πρώτος πρόεδρος της ΕΕΠΦ. Αμέσως μετά την ίδρυσή της, το 1952, με τη σημαντική συμβολή του Ηλία Βενέζη, εκδόθηκαν τα πρώτα φυλλάδιο για μαθητές και δασκάλους με θέμα τη φύση και την ανάγκη προστασία της που στάλθηκαν σε όλα τα σχολεία της Ελλάδας– σχεδόν σαράντα χρόνια πριν από την θεσμική αναγνώριση της σημασίας της περιβαλλοντικής εκπαίδευσης στη χώρα μας.

Από το 1995, η ΕΕΠΦ συντονίζει πέντε Δίκτυα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, τρία διεθνή και δύο εθνικά, εγκεκριμένα από το Υπουργείο Παιδείας. Στα Δίκτυα αυτά συμμετέχουν πάνω από 500 σχολεία ετησίως (νηπιαγωγεία, δημοτικά, γυμνάσια, λύκεια) από όλη την Ελλάδα, με χιλιάδες μαθητών. Σε αυτά, καθοριστικό και απαραίτητο στοιχείο είναι η ενεργός συνεργασία με τις τοπικές κοινότητες. Συνεργάζεται στενά με άλλες μεγάλες ελληνικές περιβαλλοντικές ΜΚΟ σε κοινούς στόχους, με φορείς του Δημοσίου και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, καθώς και με οργανώσεις, ιδρύματα και πανεπιστήμια του εξωτερικού για την υλοποίηση διακρατικών έργων προστασίας της φύσης. 

Για το έργο της έχει τιμηθεί από την Ακαδημία Αθηνών, το Συμβούλιο της Ευρώπης και το Ίδρυμα Ford. Περισσότερες πληροφορίες στην ιστοσελίδα της.