- ΑΡΧΙΚΗ
-
ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
-
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
-
LIFE
-
LOOK
-
YOUR VOICE
-
επιστροφη
- ΣΕ ΕΙΔΑ
- ΜΙΛΑ ΜΟΥ ΒΡΟΜΙΚΑ
- ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΣΑΣ
-
-
VIRAL
-
επιστροφη
- QUIZ
- POLLS
- YOLO
- TRENDING NOW
-
-
ΖΩΔΙΑ
-
επιστροφη
- ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ
- ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ
- ΓΛΩΣΣΑΡΙ
-
- PODCAST
- 102.5 FM RADIO
- CITY GUIDE
- ENGLISH GUIDE
Μανώλης Λιδάκης: Τελέστηκε το μνημόσυνο για τις 40 ημέρες από τον θάνατο του
Το κείμενο της αδερφής του, που διαβάστηκε στην εκκλησία
Μανώλης Λιδάκης: Τελέστηκε το μνημόσυνο για τις 40 ημέρες από τον θάνατο του - Το κείμενο της αδερφής του, που διαβάστηκε στην εκκλησία
Σε κλίμα συγκίνησης τελέστηκε την Κυριακή 30 Μαρτίου το 40ήμερο μνημόσυνο του Μανώλη Λιδάκη, στο μοναστήρι των Αγίων Θεοδώρων στην Κρήτη. Ο αγαπημένος τραγουδιστής έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 65 ετών, με την είδηση του θανάτου του να γίνεται γνωστή στις 26 Φεβρουαρίου, προκαλώντας θλίψη στον καλλιτεχνικό κόσμο και στους θαυμαστές του.
Κατά τη διάρκεια της τελετής, η αδερφή του εκλιπόντος, Χαρά Σπυρλιδάκη, μίλησε για το τεράστιο κενό που άφησε ο θάνατός του στην οικογένεια. Συγκινητική στιγμή αποτέλεσε η ανάγνωση ενός κειμένου μέσα στην εκκλησία από τον εγγονό της, το οποίο είχε γράψει η ίδια κατόπιν επιθυμίας του Μανώλη Λιδάκη. Όπως αποκάλυψε, της είχε ζητήσει να αποτυπώσει σε λόγια τα συναισθήματά της για εκείνον και την εικόνα που διατηρούσε στη μνήμη της. Το αποτέλεσμα συγκίνησε την ίδια αλλά και όσους παρευρέθηκαν στο μνημόσυνο.
Για το μνημόσυνο και την απώλεια του αδερφού της, είπε αρχικά: «Την Κυριακή, έγινε το μνημόσυνο το 40ημερο. Σε ένα μοναστήρι των Αγίων Θεοδώρων. Απλά, λιτά και απέριττα, ακριβώς όπως ήταν και η ζωή του όλη. Όλα αυτά τα χρόνια, όλη μου η οικογένεια, όλη μας η οικογένεια, όλα του τα αδέλφια και παιδί μου σχεδόν, έμειναν, πάρα πολύ μακριά, από τη δημοσιότητα. Ο Μανώλης έφυγε και εμείς χάσαμε τα πάντα. Το καμάρι μας. Αλλά πάνω απ’ όλα, χάσαμε το μικρό μας τον αδελφό και θέλω, να σου πω κάτι».
Το κείμενο της Χαράς Σπυρλιδάκη για τον αδερφό της
«Ήσουν πανέμορφο μωρό και οι μοίρες σε αγάπησαν και σου έδωσαν, τα δώρα τους χωρίς, να λυπηθούνε. Μυαλό, φωνή, κορμοστασιά και αντριγιά μεγάλη. Βάλανε και στην πλάτη σου φτερά, για να πετάξεις. Και πέταξες και έκαμες τον ήλιο γείτονά σου, χωρίς να αφήσεις, τη φωτιά να κάψει τις φτερούγες. Εκεί ψηλά εστάθηκες και με πολλή αγάπη. Τίμησες τους γονέους σου και την καταγωγή σου, που ήταν φτωχή και ταπεινή. Μα είχε περηφάνια. Με ένα θερμό παρακαλώ, την προσευχή μου κάνω. Στον πλάστη μου, που με έπλασε τα μάτια, να με αφήσει. Ως τα βαθιά γεράματα, για να μπορώ, να βλέπω τον αδελφό μου το μικρό και να τον καμαρώνω. Έτσι σε βλέπουν μάτια μου, τα αδελφικά μου μάτια και έτσι σε καμαρώνουν και σ’ αγαπούν περίσσια. Όμως ο Θεός είχε άλλα σχέδια. Μου πήρε τον αδελφό μου. Τώρα δεν με νοιάζει και τα μάτια να μου πάρει».
Τέλος, για το μνημόσυνό του ανέφερε: «Αυτό το διάβασε μέσα στην εκκλησία ο εγγονός μου, ο Ιορδάνης, γιατί δεν είχα τη δύναμη, να το κάνω εγώ. Ούτε και τώρα την έχω. Ήθελα, να ξέρει, όλος ο κόσμος, ότι ο Μανώλης, ήταν πάρα πολύ αγαπημένος στην οικογένεια του. Τώρα, τα χάσαμε όλα».