Γιάννης Απέργης: Σταμάτησα το σχολείο για να βοηθήσω την οικογένειά μου

Ο Γιάννης Απέργης διηγήθηκε πώς ξεκίνησε την ενασχόλησή του με την υποκριτική και πως σταμάτησε το σχολείο για να δουλέψει και να βοηθήσει οικονομικά την οικογένειά του σε μια συγκλονιστική συνέντευξη στον καναπέ του «Στούντιο 4».

Ο Γιάννης Απέργης, αναφέρθηκε τόσο στις δυσκολίες που αντιμετώπισε ερχόμενος από το Αργυρόκαστρο στην Ελλάδα και πως τον κέρδισε η υποκριτική.

Γιάννης Απέργης: Σταμάτησα το σχολείο για να βοηθήσω την οικογένειά μου

«Δούλευα από τα 15-16 μου. Η πρώτη μου δουλειά ήμουν αλουμινάς, σιδεράς, βοηθός, δηλαδή κουβάλαγα. Μου έκανε καλό. Σταμάτησα για 2 χρόνια το σχολείο, το Γυμνάσιο το παράτησα στη μέση, αλλά το συνέχισα εννοείται μετά γιατί έφαγα κατραπακιά. Όταν ήμουν στον 8ο όροφο μιας οικοδομής είπα "παιδιά δεν είναι αυτή η ζωή μου, να κουβαλώ σίδερα από κάτω μέχρι πάνω". Εγώ ψαχνόμουν, ήμουν ανήσυχος γενικά. Λέω στον πατέρα μου "τέλος, εγώ θέλω να σπουδάσω". Τελειώνω το Νυχτερινό, αφού είχα κάνει Β' Γυμνασίου».

Σχετικά με την απόφαση να σταματήσει το σχολείο και το αν υπήρξε κάποια αντίδραση από τους γονείς του, ο ηθοποιός είπε: «Δεν ήταν ωραίο, ήταν στενάχωρο. Ο πατέρας μου είναι της άποψης της δουλειάς, ντάξει, "άμα είναι να δουλεύεις αγόρι μου κάνε ό, τι θες, σταμάτα ό, τι θες, αρκεί να έχεις τη δουλειά σου". Είναι από αυτούς τους ανθρώπους που μεγάλωσαν με το μεροκάματο. Υπάρχουν πολλοί γονείς εκεί έξω που δεν ξέρουν τι πάει να πει τέχνη, δεν μπορούν να το κοντρολάρουν. Προσπαθούσε ο άνθρωπος να είναι κοντά στα όνειρά μου... Υπήρχε μερικές φορές η σύγκρουση με την απόφασή μου να σταματήσω το σχολείο. Ήταν δική μου απόφαση. Θεωρούσα ότι είμαστε φτωχοί, υπάρχει μιζέρια, οπότε κάτι θα πρέπει να κάνω ως μεγάλος γιος. Μου είχαν περάσει - κάποια τα έχω κρατήσει - κάποια ήθη και έθιμα, κάποιοι κανόνες [...] Υπήρχαν και καταπιεστικοί κανόνες, αλλά με τον τρόπο μου, όταν έκανα την επανάστασή μου από το Λύκειο και έπειτα».

«Ξέρεις τι είναι να ανοίγεις το ψυγείο και να μην βλέπεις τίποτα μέσα» τόνισε ο ηθοποιός

Ο ηθοποιός, επιπλέον, περιέγραψε την ένδεια που αντιμετώπιζαν στο σπίτι του και το πώς αυτή η δύσκολη κατάσταση τον επηρεάζει στις συνήθειές του μέχρι και σήμερα: «Ξεκίνησα πρώτα σε ένα ανθοπωλείο part-time τα απογεύματα, σε έναν φίλο μου - πλέον φίλο μου - και έπαιρνα το μεροκάματο, 500 δραχμές, και πήγαινα και το έδινα στη μάνα μου. Ξέρεις τι είναι να ανοίγεις το ψυγείο και να μην βλέπεις τίποτα μέσα; Γι' αυτό και τώρα μου έχει γίνει έμμονη ιδέα η μάνα μου, το σπίτι, ο πατέρας μου, και παίρνω τη γυναίκα μου όταν πάει στο σούπερ μάρκετ "σου στέλνω τη λίστα, ωραία για να στείλεις και στη μάνα μου". Είμαι καλά, έχω την υγεία μου και μπορώ να τους βοηθάω».