Μάνος Βακούσης: Στα 16 μου έπλενα σώματα νεκρών, δούλεψα δυο χρόνια σε νεκροτομείο

Ο ηθοποιός Μάνος Βακούσης μίλησε για τα παιδικά του χρόνια, τις επιρροές που είχε από τη γενέτειρά του Σαντορίνη και την περίοδο που εργαζόταν σε νεκροτομείο. Καλεσμένος στο «Στούντιο 4» ο ηθοποιός είπε αρχικά, ότι υπήρξε «κάκιστος μαθητής» και το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν οι βόλτες.

Μάνος Βακούσης: Η αναφορά στην καταγωγή

«Τώρα θα πρέπει να πω την αλήθεια, για πρώτη φορά. Η καταγωγή μου από πάππου προς πάππου είναι Σαντορινιοί, Βαμβακούσηδες. Ήταν πειρατές λένε, και φέρνανε το βαμβάκι με διάφορα κόλπα, κι έτσι έμεινε και σε εμάς. Εγώ όμως, από τις αφηγήσεις της μάνας μου, του πατέρα μου, των θείων μου κτλ, έκλεβα μνήμες. Εγώ γεννήθηκα στην Αθήνα, πήγα και στη Σαντορίνη. Έχω πει όμως το ιερό ψέμα ότι γεννήθηκα εκεί, έμεινα εκεί μέχρι τα έξι μου… Γιατί; Ήθελα να ζωντανέψω τις μνήμες της μάνας μου και του πατέρα μου που ήταν εκεί, Κι έτσι, έμπαινα μέσα σε αυτό το θαύμα των εικόνων των γονιών μου και μετέφερα αυτή την ιστορία» ανέφερε χαρακτηριστικά ο Μάνος Βαμβακούσης.

Η εφηβεία και οι πρώτες δουλειές

«Στο γυμνάσιο απλά περνούσα τι τάξεις και πήγαινα στο νυχτερινό. Τότε ένα φίλος μου είπε "βρέθηκε δραματική σχολή στην Αχαρνών. Πήγαινα εκεί και στο νυχτερινό και τα τέλειωσα και τα δύο γιατί με αγάπησαν οι δάσκαλοι. Πέρασα ως ταλέντο», ανέφερε ο ηθοποιός.

Στην συνέχεια ανέφερε: «Δεν μπορούσα να πάρω την άδεια ασκήσεως αν δεν τέλειωνα το γυμνάσιο. Οι γονείς μου δεν γνώριζαν τίποτα, απλά είχα πει ότι θέλω να γίνω ηθοποιός. Στα 16 μου και εγώ με ένα περίεργο τρόπο αυτονομήθηκα. Δούλευα μόνος μου σπούδαζα μόνος μου στον Πειραιά. Δεν έφυγα από το σπίτι γιατί είχα μεγάλο έρωτα με τη μάνα μου» είπε και σχολίασε ότι μια από τις δουλειές που έκανε, ήταν το νεκροτομείο.

Ο ίδιος εξήγησε τον λόγο που επέλεξε αυτό το επάγγελμα, τονίζοντας ότι τα ήθη και έθιμα της Σαντορίνης που αφορούν τους νεκρούς, έπαιξαν σημαντικό ρόλο για την τελική του απόφαση.

«Έμαθα ότι έχει πολύ καλά λεφτά εκεί. Ήμουν 16 ή 17. Δεν φοβόμουν. Στη Σαντορίνη δεν θάβουν τους νεκρούς. Τους έχουν στο σπίτι, γλεντάνε... Ένα παράξενο έθιμο. Δεν ξέρω τώρα τι κάνουν. Υπήρχαν γεγονότα συγκλονιστικά, όπως ότι μια γιαγιά σηκώθηκε που νόμιζαν ότι έχει πεθάνει. Δεν υπήρχε ιατροδικαστής να ελέγξει. Δεν φοβόμουν τον θάνατο. Πήγαινα ως βοηθός, να πλένω τα σώματα. Και αυτό με βοήθησε, το έκανα δύο χρόνια» είπε ο Μάνος Βακούσης.