Σαν σήμερα 9 Νοεμβρίου 1967, κυκλοφορεί το πρώτο τεύχος του Rolling Stone

Το Rolling Stone γίνεται σήμερα 56 χρονών, αλλά διατηρεί το ύφος γοητευτικού ντιλετάντη, που περνά τον καιρό του στα μπαρ κακόφημων καταγωγίων αφηγούμενο ιστορίες μιας πολυτάραχης ζωής.

Γεγονός είναι ότι το Rolling Stone την έχει ζήσει αυτή τη ζωή. Αφού πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της πρώιμης νιότης του στα κάτω ράφια του περιπτέρου, χρονογραφώντας τα ανδραγαθήματα των Hells Angels, τη χίπικη κοσμογονία του Γούντστοκ και το σκοτεινό ναδίρ του Άλταμοντ κερδίζοντας τον τίτλο του αλμανάκ της υποκουλτούρας, απέδρασε από τη ροκ ουτοπία των τινέιτζερ περνώντας εντυπωσιακά στο mainstream και εδραιώνοντας τη θέση του στα φιλελεύθερα και επιδραστικά ΜΜΕ των Ηνωμένων Πολιτειών.

Το στοιχείο ότι από τις σελίδες του πέρασαν ορισμένα από τα πλέον αξιοσημείωτα πρόσωπα της πινακοθήκης χαρακτήρων των αμερικανικών γραμμάτων, από τον πρεσβευτή της Νέας Δημοσιογραφίας Τομ Γουλφ, τον διονυσιακών ηθών αυτουργό του gonzo journalism, Χάντερ Σ. Τόμσον και τον αστείρευτο συντάκτη ποταμών κειμένου εμβριθούς δισκοκριτικής Λέστερ Μπανγκς, αλλά και η αμφίσημη προσωπικότητα του ίδιου του ιδρυτή του, Τζαν Γουένερ, μονάχα επιτείνει τη μυθολογία του εντύπου.

Στις καλύτερες στιγμές του, το Rolling Stone πραγματοποίησε έναν από εκείνους τους αθόρυβους άθλους που ανακαλύπτει η ιστορία των μίντια εκ των υστέρων: Κατέγραψε άψογα τη διαλεκτική της εναλλακτικής μουσικής και των μυριάδων παραφυάδων της, μεταφέροντας στα περισσότερα από 1200 τεύχη του την πολυσημία των ειδών, το εύρος των εννοήσεων, την πλουραλιστική διαπλοκή των πολιτισμικών γλωσσών.

Πιστό στην επωνυμία του και συνεχίζοντας την «πέτρα που κυλάει…» εκδοτική διαδρομή του, το Rolling Stone συντηρεί τη θέση του στο πάνθεον των λεκτικών θησαυρών, ένα περιοδικό το οποίο μοιάζει με σπασμένο καθρέφτη, όπου μέσα του διακρίνεται ο χαμένος παράδεισος της επανάστασης του ροκ.

«Ποτέ δεν φανταζόμουν τι θα ακολουθούσε»: Το πρώτο τεύχος του Rolling Stone

«Τον Νοέμβριο του 1967 κυκλοφόρησε το πρώτο τεύχος του Rolling Stone», ανακαλεί ο Τζαν Γουένερ. «Ήμουν συνιδρυτής και αρχισυντάκτης στα 21 μου… Ήμουν ακόμη παιδί. Ποτέ δεν φανταζόμουν τι θα ακολουθούσε. Ποτέ δεν είχα ιδέα για την καθοριστική δημοσιογραφία που θα ασκούσαμε ή πώς θα παίρναμε συνεντεύξεις από προέδρους. Η φιλοδοξία μου ήταν απλώς να βγάλω ένα μουσικό περιοδικό για μερικά χρόνια».

Mε τον τίτλο του εμπνευσμένο από το τραγούδι του Μάντι Γουότερς, το οποίο με τη σειρά του βάφτισε τους Rolling Stones αλλά και την πρώτη «ηλεκτρική» επιτυχία του Μπομπ Ντίλαν και έχοντας ιδρυθεί στην Καλιφόρνια από τον Τζαν Γουένερ, πρώην φοιτητή του Μπέρκλεϊ και τον Ραλφ Γκλίσον, κριτικό τζαζ της εφημερίδας San Fransico Chronicle, το περιοδικό εμφανίστηκε για πρώτη φορά στα πρακτορεία Τύπου στις 9 Νοεμβρίου, με τιμή πώλησης τα 25 σεντς.

Στο εξώφυλλό του, η εμβληματική φωτογραφία του Τζον Λένον στον ρόλο του στρατιώτη Γκρίπγουιντ σε σκηνή της ταινίας «How I Won The War». Το εναρκτήριο τεύχος φιλοξενούσε επίσης μια συνέντευξη του Ντόνοβαν, ένα φωτορεπορτάζ αφιερωμένο στους Grateful Dead, κείμενα για τους Jefferson Airplane, τους Country Joe & the Fish, ένα γαργαλιστικό ρεπορτάζ γύρω από τον διωγμό του Ντέιβιντ Κρόσμπι από τους Byrds, καθώς και αναφορές σε ένα πρωτοεμφανιζόμενο βρετανικό συγκρότημα που σημείωνε διακριτική επιτυχία στους μουσικούς κύκλους της Δυτικής Ακτής με το άλμπουμ «The Piper at the Gates of Dawn», τους Pink Floyd.

Οι δημιουργοί του περιοδικού φιλοδοξούσαν το Rolling Stone να είναι ένα βαρόμετρο των καλλιτεχνικών προτιμήσεων και των πολιτικών ευαισθησιών της φοιτητικής γενιάς. Συνδυάζοντας αποτελεσματικά το ερασιτεχνικό πάθος με τον πειθαρχημένο επαγγελματισμό, χρησιμοποιώντας ταυτόχρονα ορθά αγγλικά όσο και αργκό του δρόμου, πολλοί γνωστοί συγγραφείς και δημοσιογράφοι ξεκίνησαν την καριέρα τους από τις σελίδες του, συμπεριλαμβανομένων των Λέστερ Μπανγκς, Γκριλ Μάρκους, Χάντερ Σ. Τόμσον, του οποίου το «Φόβος και παράνοια στο Λας Βέγκας» δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά σε συνέχειες στο Rolling Stone, καθώς και του Κάμερον Κρόου, του οποίου οι εμπειρίες στο Rolling Stone αποτέλεσαν τη σεναριακή βάση της ταινίας του 2000, «Almost Famous».

Το πέρασμα στο mainstream και η καταξίωση του Rolling Stone

Καθώς τα sixties δίνουν τη θέση τους στα seventies και το περιοδικό καθορίζει ολοένα και περισσότερο  τις μουσικές τάσεις, οι φωτογραφήσεις του εξωφύλλου του τείνουν να θεωρούνται κολοφώνας κριτικής αποδοχής. Τίνα Τάρνερ, Τζίμι Χέντριξ, Τζιμ Μόρισον, Τζάνις Τζόπλιν, Έρικ Κλάπτον και Ότις Ρέντινκ είναι ορισμένοι από τους δημιουργούς που φιγουράρισαν στα πρώιμα πρωτοσέλιδά του, ενώ οι Beatles εμφανίστηκαν στο cover του περιοδικού περισσότερες από 30 φορές, συλλογικά ή ως σόλο καλλιτέχνες.

Το εξώφυλλο του τεύχους 335, με την εικόνα ενός γυμνού, τρωτού Τζον Λένον στο πλευρό της Γιόκο Όνο, σε λήψη της Άνι Λίμποβιτς λίγες ώρες πριν τη δολοφονία του στις 8 Δεκεμβρίου 1980, έχει χαρακτηριστεί ως ένα από τα σημαντικότερα δημοσιογραφικά ντοκουμέντα όλων των εποχών.

Το διάστημα εκείνο είχε ήδη αποφασιστεί το άνοιγμα του περιοδικού σε προσωπικότητες από τη σφαίρα της υποκριτικής, της διανόησης και της πολιτικής, με τους Τζακ Νίκολσον, Σούζαν Σόνταγκ και Μπιλ Κλίντον ανάμεσα στις editorial επιλογές του, ενώ σε μια προσπάθεια να διευρύνει την εικόνα του, το περιοδικό μετέφερε τα γραφεία του στη Νέα Υόρκη από το 1977.

Προπάντων, το Rolling Stone αναδείχθηκε μέσα από τα σπουδαία ρεπορτάζ: Την κάλυψη των αιματηρών γεγονότων στη συναυλία του Άλταμοντ, που τιμήθηκε με εθνικό βραβείο δημοσιογραφίας, το έκτασης 30.000 λέξεων θέμα για τη σέκτα του σειριακού δολοφόνου Τσαρλς Μάνσον, την οδύσσεια της απαγωγής της Πάτι Χιρστ, την εκτόξευση του Apollo 17 από τη NASA, σε κείμενο τεσσάρων συνεχειών του συγγραφέα Τομ Γουλφ.

Τον Μάιο του 2006, το Rolling Stone τύπωσε το χιλιοστό τεύχος του, αποδεικνύοντας την αξιοθαύμαστη ικανότητά του να προσαρμόζεται στα συνεχώς μεταβαλλόμενα μουσικά, πολιτικά και πολιτιστικά κλίματα.

Στη σημερινή του εκδοχή, και με την έντυπη έκδοση να «τρέχει» παράλληλα με την ηλεκτρονική, τα άρθρα του Rolling Stone καλύπτουν ένα θεματολογικό εύρος που περιλαμβάνει από κριτικές μουσικής και ταινιών, έως πεπραγμένα διασημοτήτων, πληροφορίες για νέους καλλιτέχνες, συμβουλές μόδας και άρθρα για την πολιτική.

Σημαντική συνεισφορά του στην ποπ κουλτούρα είναι και οι αφιερωματικοί κατάλογοι του Rolling Stone με τα «καλύτερα όλων των εποχών», όπως τα «500 καλύτερα άλμπουμ όλων των εποχών», σε τεύχος που κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 2003, και οι «100 καλύτεροι τραγουδιστές όλων των εποχών» (εκδόθηκε τον Νοέμβριο του 2008).

Η αμφιλεγόμενη κληρονομιά του Τζαν Γουένερ και τα ρεπορτάζ που έπληξαν την αξιοπιστία του Rolling Stone

Το 2003, το άρθρο «Bug Chasers: The men who long to be HIV+» υποστήριξε ότι οι ομοφυλόφιλοι που προσπαθούσαν σκόπιμα να μολυνθούν από τον ιό HIV αντιπροσώπευαν το 25% των νέων περιπτώσεων κάθε χρόνο. Ωστόσο, οι γιατροί που μνημονεύονται στο άρθρο αρνήθηκαν ότι έκαναν τέτοιες δηλώσεις.

Το 2005, το δημοσίευμα «Deadly Immunity» του αντιεμβολιαστή Ρόμπερτ Φ. Κένεντι τζούνιορ, o οποίος θα διεκδικήσει την προεδρία των ΗΠΑ στις προσεχείς εκλογές ως ανεξάρτητος υποψήφιος, δέχτηκε δριμεία κριτική επειδή παρέθεσε υλικό εκτός πλαισίου, υποχρεώνοντας το Rolling Stone να τροποποιήσει το άρθρο με διορθώσεις.

Το εξώφυλλο του Αυγούστου 2013, με τον τότε κατηγορούμενο και αργότερα καταδικασμένο βομβιστή του μαραθωνίου της Βοστώνης, Τζόχαρ Τσαρνάεφ, δέχτηκε πληθώρα σχολίων περί εξιδανίκευσης της τρομοκρατίας και χαρακτηρίστηκε ως «χαστούκι στο πρόσωπο της πόλης της Βοστώνης».

Στο τεύχος με ημερομηνία 19 Νοεμβρίου 2014, το άρθρο «A Rape on Campus», για έναν υποτιθέμενο ομαδικό βιασμό στο κάμπους του Πανεπιστημίου της Βιρτζίνια αμφισβητήθηκε έντονα, με τη Washington Post να αποκαλύπτει μεγάλα λάθη, παραλείψεις και αποκλίσεις στην ιστορία.

Απόφοιτοι της αδελφότητας Φι Κάπα Ψι του ακαδημαϊκού ιδρύματος υπέβαλαν μήνυση κατά του Rolling Stone προκαλώντας την αποχώρηση του διευθυντή σύνταξης από το περιοδικό και την εξωδικαστική διευθέτηση της αγωγής, με την καταβολή ποσού 1,65 εκατομμυρίων δολαρίων.

Το περιοδικό ενεπλάκη επίσης σε υποθέσεις καταστρατήγησης της δημοσιογραφικής δεοντολογίας και διασποράς ψευδών ειδήσεων μέσα από άρθρα του για τον «Ελ Τσάπο» Χουακίν Γκουσμάν, την κατάχρηση της φαρμακευτικής ουσίας ιβερμεκτίνης στις ΗΠΑ και το εξωραϊστικό «χτένισμα» ρεπορτάζ για υπόθεση παιδικής πορνογραφίας του Τζέιμς Γκόρντον Μικ, δημοσιογράφου του ABC News.

Τον Σεπτέμβριο του 2023, ο 77χρονος σήμερα συνιδρυτής του Rolling Stone, Τζαν Γουένερ, εκδιώχθηκε από το διοικητικό συμβούλιο του Rock and Roll Hall of Fame, σε συνέχεια δηλώσεών του, οι οποίες θεωρήθηκαν απαξιωτικές προς τους μαύρους καλλιτέχνες και τις γυναίκες.

Διανύοντας την έκτη δεκαετία της πολυκύμαντης ιστορίας του, το Rolling Stone σήμερα υπάγεται στην Penske Media Corporation, της οποίας η μιντιακή ομπρέλα περιλαμβάνει μεταξύ άλλων τα Variety, Deadline, Billboard, Hollywood Reporter, Artforum και ARTNews.