Το αμερικανικό περιοδικό Time έκλεισε έναν αιώνα ζωής και 90 χρόνια ανταγωνισμού με το Newsweek.
Το αμερικανικό περιοδικό Time συμπλήρωσε πριν από λίγες μέρες 100 χρόνια ζωής. Εκδόθηκε για πρώτη φορά στη Νέα Υόρκη στις 3 Μαρτίου 1923, και για πολλά χρόνια διοικούνταν από τον συνιδρυτή του, Henry Luce, που άφησε εποχή ως μεγιστάνας του Τύπου στις ΗΠΑ. Μια ευρωπαϊκή έκδοση (το Time Europe , παλαιότερα γνωστή ως Time Atlantic) κυκλοφορεί στο Λονδίνο και καλύπτει τη Μέση Ανατολή, την Αφρική και, από το 2003, τη Λατινική Αμερική. Μια ασιατική έκδοση (Time Asia) έχει έδρα το Χονγκ Κονγκ. Η έκδοση του Νότιου Ειρηνικού, που καλύπτει την Αυστραλία, τη Νέα Ζηλανδία και τα νησιά του Ειρηνικού, έχει έδρα το Σίδνεϊ.
Το Time ήταν το πρώτο εβδομαδιαίο ειδησεογραφικό περιοδικό στις Ηνωμένες Πολιτείες. Στην αρχή οι ιδρυτές του, ο Briton Hadden (που πέθανε νωρίς, το 1929) και ο Henry Luce -αμφότεροι απόφοιτοι του Yale- ήθελαν να το ονομάσουν Facts, τονίζοντας τη συντομία των άρθρων, τα οποία ένας πολυάσχολος άνθρωπος θα μπορούσε να διαβάσει σε μια ώρα. Τελικά άλλαξαν το όνομα σε Time (Χρόνος) και χρησιμοποίησαν το σύνθημα «Take Time – It's Brief». Το Time κάλυπτε την πολιτική, την επικαιρότητα, τις διασημότητες, τη βιομηχανία του θεάματος και την ποπ κουλτούρα, ενώ στο εξώφυλλο, μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1960, υπήρχε ένα μόνο πρόσωπο. Πιο πρόσφατα, το Time θέσπισε τον τίτλο «Άνθρωπος της Χρονιάς» που μοιάζει σε αντίκτυπο με ένα μικρό Νόμπελ, αν και δεν ισοδυναμεί απαραιτήτως με τιμή ή με ανταμοιβή. Στο παρελθόν, πρόσωπα όπως ο Αδόλφος Χίτλερ και ο Ιωσήφ Στάλιν υπήρξαν Άνθρωποι της Χρονιάς, ενώ αργότερα «άνθρωποι της χρονιάς» ονομάστηκαν και οι γυναίκες που έσπασαν τη σιωπή στο πλαίσιο του #MeToo.
Επρόκειτο από την αρχή για μεγάλη επιχείρηση στην οποία συμμετείχαν κεφαλαιούχοι όπως η JP Morgan, η WA Harriman και η Standard Oil. Το μερίδιο της Time Inc. που ανήκε στον Luce άξιζε την εποχή του θανάτου του, το 1967, περίπου 109 εκατομμύρια δολάρια (886 εκ δολάρια. το 2022), και του απέφερε ετήσιο μέρισμα πάνω από $2,4 εκατομμύρια (19,5 εκατομμύρια σε σημερινά χρήματα). Το Time όφειλε τη μεγάλη κυκλοδφορία του στον εμπορική διευθυντή Roy Larsen ο οποίος πέτυχε να την αυξήσει χρησιμοποιώντας το ραδιόφωνο: μέσα από τη ραδιοφωνική εκπομπή The March of Time, διάρκειας 30 λεπτών, που μεταδιδόταν στο CBS από τις 6 Μαρτίου 1931 και παρουσίαζε μια δραματοποίηση των ειδήσεων της εβδομάδας, το περιοδικό έγινε πασίγνωστο. Η εκπομπή συνεχίστηκε μέχρι το 1945 με μια διετή διακοπή από το 1939 έως το 1941.
Το 1989, όταν συγχωνεύτηκαν η Time, Inc. και η Warner Communications, το Time έγινε μέρος της Time Warner, ενώ το 2000, έγινε μέρος της AOL Time Warner. Στις αρχές του 2007, το πρώτο τεύχος της χρονιάς καθυστέρησε για περίπου μία εβδομάδα λόγω «συντακτικών αλλαγών», συμπεριλαμβανομένης της απόλυσης 49 εργαζομένων. Οι περικοπές συνεχίστηκαν: τον Ιανουάριο του 2013, η Time Inc. ανακοίνωσε ότι θα περικόψει σχεδόν 500 θέσεις εργασίας· περίπου το 6% των 8.000 υπαλλήλων της παγκοσμίως, διότι αν και το περιοδικό διατηρούσε ευρύ αναγνωστικό κοινό, οι διαφημιστικές του σελίδες είχαν μειωθεί σημαντικά με την πάροδο του χρόνου. Εκείνες τις μέρες η Time Inc. όρισε τη Martha Nelson ως την πρώτη γυναίκα αρχισυντάκτρια και τον Σεπτέμβριο του 2013, η Νancy Gibbes έγινε η πρώτη γυναίκα διευθύντρια σύνταξης. Αλλά δεν ήταν όλοι και όλες ευχαριστημένοι: το 2017, η δημοσιογράφος Catherine Mayer, η οποία ίδρυσε το Κόμμα για την Ισότητα των Γυναικών στο Ηνωμένο Βασίλειο, μήνυσε το Time μέσω της δικηγόρου Ann Olivarius για διάκριση λόγω φύλου και ηλικίας.
Κατά το δεύτερο εξάμηνο του 2009, το περιοδικό εμφάνισε πτώση 34,9% στις πωλήσεις στο περίπτερο, κυρίως εξαιτίας της γενίκευσης του Ίντερνετ και ιδιαίτερα των smartphones. Το δεύτερο εξάμηνο του 2010, οι πωλήσεις μειώθηκαν ακόμα περισσότερο κατά περίπου 12%. Από το 2012 είχε κυκλοφορία 3,3 εκατομμύρια καθιστώντας το το 11ο σε κυκλοφορία περιοδικό στις Ηνωμένες Πολιτείες και το δεύτερο σε κυκλοφορία εβδομαδιαίο περιοδικό μετά το People. Τον Ιούλιο του 2017, η κυκλοφορία του ήταν 3.028.013. Τον Οκτώβριο του 2017, το Time μείωσε το τιράζ του σε 2 εκατομμύρια. Σήμερα, η έντυπη έκδοση έχει αναγνωσιμότητα 1,6 εκατομμύριο: το 1 εκατομμύριο των αναγνωστών βρίσκεται στις ΗΠΑ.
Το Time είχε από την αρχή ένα διακριτικά ύφος ειδησεογραφίας και σχολίων που ονομάστηκε «Timestyle»: τακτική χρήση ανεστραμμένων προτάσεων, κάποια απόχρωση «ασέβειας», πολλούς νεολογισμούς που έγιναν στη συνέχεια δόκιμες λέξεις και ευφάνταστους χαρακτηρισμούς γεγονότων και φαινομένων: για παράδειγμα, το 1939, το Time εισήγαγε τον όρο «Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος». Μερικά εξώφυλλα σημάδεψαν την ιστορία και τη λαϊκή κουλτούρα: όπως εκείνο του ειδικού τεύχους που κυκλοφόρησε λίγο μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου με το μαύρο περιθώριο, αντί για το συνηθισμένο κόκκινο ή εκείνο του τεύχους της Ημέρας της Γης στις 28 Απριλίου 2008, του αφιερωμένου σε περιβαλλοντικά θέματα, με πράσινο περιθώριο. Ο πρώην πρόεδρος Ρίτσαρντ Νίξον ήταν από τα πιο συχνά εξώφυλλα του Time: εμφανίστηκε 55 φορές από τις 25 Αυγούστου 1952 έως τις 2 Μαΐου 1994.
Δεν έλειψαν οι γκάφες. Τον Φεβρουάριο του 2016, το Time συμπεριέλαβε κατά λάθος τον γνωστό άνδρα συγγραφέα Evelyn Waugh στη λίστα των 100 πιο διαβασμένων γυναικών συγγραφέων σε τάξεις κολεγίου (ήταν 97ος στη λίστα). Το σφάλμα προκάλεσε επικρίσεις στα μέσα ενημέρωσης σχετικά με το επίπεδο βασικής εκπαίδευσης στο προσωπικό του περιοδικού. Σε μια συνέντευξή στο BBC με τον Justin Webb, ο καθηγητής Valentine Cunningham του Κολεγίου Corpus Christi της Οξφόρδης περιέγραψε το λάθος ως «απόδειξη βαθιάς άγνοιας εκ μέρους του περιοδικού Time».
Ανάμεσα στους πιο διάσημους συντάκτες του Time ήταν ο James Agee, η Margaret Carlson (η πρώτη γυναίκα αρθρογράφος), ο John Gregory Dunne, ο Fareed Zakaria. Δέκα χρόνια μετά την ίδρυση του Time, εμφανίστηκε το ανταγωνιστικό Newsweek που έστησε ο δημοσιογράφος Thomas J. C. Martyn όταν αποχώρησε από το Time.
9°
