TV & Media

Ηδονοθηρία της φρίκης

Δεν παρακολουθούμε τηλεοπτική σειρά - δεν είναι προϊόν μυθοπλασίας αυτό που εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μας. Πρόκειται για γεγονός που αφορά στις ζωές ανθρώπων

loukas-velidakis.jpg
Λουκάς Βελιδάκης
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ
Ηδονοθηρία της φρίκης
© Engin Akyurt / Pixabay

Η ωμή παρουσίαση ενός τόσο σκληρού γεγονότος και η δραματοποίηση μίας ήδη δραματικής υπόθεσης.

Δεν είναι ελληνικό το φαινόμενο - συναντάται κι αλλού, σε χώρες με καλύτερη αξιολόγηση από τη δική μας όσον αφορά στη δημοσιογραφία. Προ ημερών, στην Ταϊλάνδη, συνεργείο του CNN έσπευσε να πάρει πλάνα σε σκηνικό μακελειού με μικρά παιδιά. Οι αρχές της χώρας διαμαρτυρήθηκαν με σφοδρότητα. Κι έκτοτε άνοιξε μια συζήτηση (παλιά όσο η δημοσιογραφία): Σε τι εξυπηρετεί την ενημέρωση η ωμή παρουσίαση ενός τόσο σκληρού γεγονότος;

Αν το CNN ή κάποιο άλλο διεθνές δίκτυο παρουσιάσει σειρά πτωμάτων ή εικόνες με λουτρό αίματος, θα μας κάνει σοφότερους; Δεν αρκεί η απλή καταγραφή της -από μόνης της- φρικώδους είδησης;

Όχι πάντα. Το περασμένο Σάββατο, στο πλαίσιο του συνεδρίου του ImedD για τη δημοσιογραφία, η ρεπόρτερ Γεωργία Λαγού, σε αφήγηση της εμπειρίας από την αποστολή της στην Ουκρανία, αποκάλυψε ότι δημοσιογράφοι έφτασαν στο σημείο να μετακινούν πτώματα προκειμένου να διαπιστώσουν εάν φέρουν σημάδια βασανισμού. Αυτά, αν υπάρχουν, πρέπει να προβληθούν (με την κατάλληλη προειδοποίηση) στα ΜΜΕ, καθώς αποτελούν τεκμήριο: είναι η απτή απόδειξη, η επί της ουσίας διασταύρωση της είδησης (για ενδεχόμενα εγκλήματα πολέμου κι ούτω καθεξής). Ως εκ τούτου, υπάρχει μια αντικειμενική αξιολογική διαβάθμιση για το τι προβάλλεται και πότε. Απολύτως θεμιτό, αν μη τι άλλο λογικό.

Πάμε στα δικά μας. Σε τι εξυπηρετούν την ενημέρωση του κοινού οι εικόνες έξω από το σπίτι της οικογένειας της 12χρονης; Σε τι οι φωτογραφίες του παιδιού ή των άλλων παιδιών ή ακόμα και της μητέρας; Τίποτα, δεν υπάρχει άλλη απάντηση. Συνδράμει μόνο στη δραματοποίηση -με όρους εικόνας- μίας ήδη δραματικής υπόθεσης. Και κάτι ακόμα: Βάζει έναν ογκώδη στόχο πάνω στα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας, που βλέπουν τη ζωή τους να καταστρέφεται. Μεγαλώνει το βεληνεκές του στίγματος που ήδη (νιώθουν ότι) έχουν. Το ψυχολογικό φορτίο που φέρουν δύσκολα μπορεί να μετρηθεί - πολλώ δε μάλλον να εκτιμηθεί για το μέλλον αυτών των ανθρώπων.

Ναι, η υπόθεση σόκαρε - δεν μπορείς να χωνέψεις ότι μία 12χρονη βίωσε αυτή την κόλαση. Δεν μπορεί να αντιληφθείς πώς διάολο ενήλικες πληρώνουν για να βιάσουν ένα μικρό κορίτσι. Και πώς κάποιοι εκδίδουν ένα παιδί. Ωστόσο, ούτε οι αδιάκοπες τηλεοπτικές «ψυχαναλύσεις» στο πόδι, ούτε η ακόρεστη δίψα των αυτόκλητων ντετέκτιβ της «δημοσιογραφίας» και των social media για περαιτέρω κλιμάκωση βοηθούν στην εξέλιξη της υπόθεσης.

Δεν παρακολουθούμε τηλεοπτική σειρά - δεν είναι προϊόν μυθοπλασίας αυτό που εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μας. Πρόκειται για γεγονός που αφορά στις ζωές ανθρώπων. Οι ένοχοι θα λογοδοτήσουν, και καλώς. Ας μην «σκοτώσουμε» περισσότερο τα θύματα κι όσους βρίσκονται στον περίγυρο χωρίς καμία σχέση με την υπόθεση - όπως τα υπόλοιπα παιδιά της 37χρονης για παράδειγμα. Παιδιά με Γολγοθά μπροστά τους.

ΕΓΓΡΑΦΕΙΤΕ ΣΤΟ NEWSLETTER ΜΑΣ

Tα καλύτερα άρθρα της ημέρας έρχονται στο mail σου

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.