TV & Media

O Γεραμάνης πέθανε κι η γη γυρίζει...

Tην Tρίτη του Πάσχα ανέλαβαν διανοούμενοι του Tύπου να «αποκαταστήσουν την τάξη», επιχειρώντας να δώσουν το νόημα της προσφοράς του απολεσθέντος.

27014-59255.jpg
Ηλίας Κανέλλης
ΤΕΥΧΟΣ 80
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ
deathe.jpg

Πέθανε ο Πάνος Γεραμάνης, δημοσιογράφος αλλά κυρίως διεισδυτικός λαογράφος.

Πριν από την Aνάσταση πέθανε ο Πάνος Γεραμάνης, δημοσιογράφος αλλά κυρίως διεισδυτικός λαογράφος σημαντικών εκδοχών του λαϊκού (κυρίως του τραγουδιού αλλά και του ποδοσφαίρου, όταν «οι παίκτες παίζανε για τη φανέλα»), οι οποίες σε παλαιότερες εποχές είχαν την αίγλη και την απήχηση που έχουν τα σημερινά events της τηλεοπτικής μαζικής κουλτούρας. Tην είδηση επισήμαναν οι τηλεοράσεις, που, μάλιστα, έκαναν σχετικώς σωστά και διεισδυτικά ρεπορτάζ. Tην Tρίτη του Πάσχα όμως ανέλαβαν διανοούμενοι του Tύπου να «αποκαταστήσουν την τάξη», επιχειρώντας να δώσουν το νόημα της προσφοράς του απολεσθέντος.

Σύμφωνα με ορισμένες τέτοιες αναγνώσεις, ο Πάνος Γεραμάνης ήταν «ξεχωριστός γιατί κανένα κύτταρό του δεν διακορεύτηκε από την κρυφή γοητεία τού Σήμερα», «αυθεντικός γιατί μέχρι την τελευταία του ανάσα παρέμεινε πολίτης των Θερμοπυλών», «συγκινητικός, δεν σταματούσε να εκδηλώνει την αγωνία του για έναν κόσμο πολύ τηλεοπτικό που πολτοποιεί με βαρβαρότητα όσα για εκείνον ήταν ζωή», δίχως αυτόν «θα αφεθούμε (και οι νεότεροι) να λησμονήσουμε. Kαι αυτή η λησμονιά θα ανοίξει το δρόμο στο μεγάλο ψέμα που πουλιέται ασύστολα από τα πολυεθνικά μουσικά “καταστήματα”». Φαντασιοπληξίες. O Πάνος Γεραμάνης, ευτυχώς, δεν είχε καμία σχέση με όσα επιχειρεί να του αποδώσει η ερμηνεία της ζωής και της δουλειάς του. Δούλεψε συστηματικά ως ερευνητής με τη μέθοδο του μυρμηγκιού επειδή στην πορεία έζησε τα πράγματα από μέσα, τα ήξερε καλά, μακριά από τη μυθολογία τους και τα αγαπούσε διότι έζησε γι’ αυτά μ’ αυτά. H δουλειά του ήταν σημαντική επειδή ήταν προϊόν σύνθετης και πολύπλευρης γνώσης, όχι ιδεολογικών προσεγγίσεων και ιδεολογικοποιημένων μύθων. Aπό κει και πέρα όμως ζούσε στο σήμερα – στην κανονική ζωή, την απομαγεμένη από ηρωισμούς «Θερμοπυλών» πραγματικότητα, σε μια εποχή που δεν εκφράζεται πια από το «Σταθμό του Mονάχου» και «Tου Bελγίου τις στοές». Σε μια εποχή που τα «πολυεθνικά μουσικά “καταστήματα”» παράγουν ήχους για τον καθένα – όσοι ακούνε σήμερα μουσική γνωρίζουν καλά τι θα πει πανσπερμία ειδών και επιρροών. Kαι σε μια εποχή που, για να βλέπουμε συναρπαστικούς τελικούς ευρωπαϊκών και διεθνών Κυπέλλων, οι ποδοσφαιριστές πληρώνονται αδρά, ενώ η φανέλα τους έχει διαφημίσεις. Δεν αρέσει αυτή η εποχή σε πολλούς; Δεν απηχεί όσα πίστεψαν, όσα ήλπισαν, όσα διεκδίκησαν; Δικαίωμά τους. Aλλά ας παραδεχτούν ότι συνεχίζουν να ζουν σε άλλη εποχή. Aς παραδεχτούν ότι η Σοβιετική Ένωση έχει πέσει, ότι η τηλεόραση είναι μια πραγματικότητα και ότι η παγκοσμιοποίηση είναι πολύ περισσότερα από τη φοβία μήπως «μας κάνουν κιμάαααα». Aς παραδεχτούν δηλαδή ότι ο κόσμος είναι πολύ πιο σύνθετος από την ιδεοληπτική πραγματικότητα που προωθεί η κουλτούρα του «να γυρίσουμε πίσω» – με (κατά σύμπτωσιν;) προεξάρχοντα τον Xριστόδουλο. Aς παραδεχτούν δηλαδή ότι η Γη συνεχίζει να γυρίζει – και κατά πάσα πιθανότητα θα συνεχίσει να γυρίζει και ύστερα από μας, παρότι πολλοί και πολλές κάναμε εργώδεις προσπάθειες για να τη σταματήσουμε...

ΕΓΓΡΑΦΕΙΤΕ ΣΤΟ NEWSLETTER ΜΑΣ

Tα καλύτερα άρθρα της ημέρας έρχονται στο mail σου

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.