Η Φωνή της Αθήνας έγινε γραμματόσημο

Η Athens Voice ξεκίνησε το 2003, μια free εφημερίδα που έγινε η εφημερίδα της πόλης. Έγινε σίριαλ, έγινε τραγούδι, έγινε σύνθημα στους τοίχους, έγινε love letter και Σε Είδα, έγινε έκθεση σε μουσείο, έγινε θεατρική παράσταση. Και τώρα γίνεται γραμματόσημο.

Εκείνο τον Οκτώβριο του 2003 που σκεφτόμασταν πώς θα είναι το εξώφυλλο της εφημερίδας, δεν είχαμε στο νου μας τόσο την ίδια την εφημερίδα. Σκεφτόμασταν την πόλη, τι θα θέλαμε εμείς να βλέπουμε στους δρόμους της πόλης, τι εικόνες θα θέλαμε να αντικρίζουν στα κόκκινα σταντ τα μάτια των περαστικών. Τι θα ξεκούραζε το βλέμμα τους και θα γαλήνευε την ψυχή τους. Η τέχνη μιλάει, ξυπνάει, ξεσηκώνει, ηρεμεί, επικοινωνεί, σε κάνει να σκέφτεσαι. Είπαμε όχι άλλες καταστροφές και δυστυχίες στο πρωτοσέλιδο, όχι εικόνες λάιφ στάιλ ψεύτικης ευημερίας. Μόνο δυνατές εικόνες. Εικόνες που μετά τον δρόμο θα βρουν τον δρόμο τους στους τοίχους του Μουσείου Μπενάκη. Θέλαμε άγνωστους street artists, παιδιά που περνούσαν τότε κάτω από τα ραντάρ των γκαλερί να στέκονται ισότιμα, πλάι σε διάσημους καλλιτέχνες, τους πιο γνωστούς έλληνες και ξένους ζωγράφους. Γιατί αυτό το μείγμα είναι η δύναμη της τέχνης, είναι η ορμή της πόλης που βγαίνει στους δρόμους για να επικοινωνήσει μαζί σας, μαζί μας.

Τώρα, κοιτώντας πίσω αυτά τα εξώφυλλα δυσκολευτήκαμε πολύ να διαλέξουμε τα 10 που θα γίνουν γραμματόσημα. Θέλαμε να είναι και τα 717, γιατί όλα μαζί είναι το πρόσωπο της εφημερίδας, είναι οι εικόνες που χρωμάτισαν κάποια Πέμπτη τους δρόμους της πόλης.

Το 2003 δεν υπήρχαν τα social media για να επικοινωνούμε. Μας στέλνατε από την αρχή γράμματα. Για να μας πείτε κάτι, για να πείτε κάτι στον αγαπημένο σας με εμάς σαν μέσο, για να πείτε απλώς κάτι. Που πρέπει να ακουστεί. Η εφημερίδα αυτή ήταν πάντα πομπός και δέκτης μαζί, αναζητούσε συγγενείς περιπτώσεις και τις συνέδεε μεταξύ τους. Στην πολύβουη ερημιά της μεγαλούπολης, με έναν απροσδόκητο τρόπο, κατάφερε κάτι μοναδικό. Να γίνει ένας ασύρματος της αστικής ζούγκλας που συνέδεε τις άκρες της πόλης σε μια γλώσσα που επέτρεπε να επικοινωνούν μεταξύ τους πολιτικοί, καθηγητές πανεπιστημίου, συγγραφείς, ράπερς, σκέιτερς, ηθοποιοί, γκραφιτάδες, ρόκερς και οικονομολόγοι.
Ίσως γι’ αυτό η Φωνή της Αθήνας έγινε γραμματόσημο. Όχι γιατί είναι απλά ένα μέσο ενημέρωσης. Αλλά γιατί είναι κάτι που ξεπέρασε την εμβέλεια ενός μέσου ενημέρωσης.

Η Φωνή της Αθήνας τις πρώτες 2 δεκαετίες του 21ου αιώνα έζησε μαζί με την πόλη μας ευτυχισμένες μέρες και δύσκολες ώρες. Ακολούθησε τη ζωή της Αθήνας και προσπάθησε να την εκφράσει. Στους δρόμους, στις στάσεις των λεωφορείων, στα καφέ και στα βιβλιοπωλεία, τα κόκκινα σταντ της εφημερίδας έγιναν ένα αναγνωρίσιμο τοπόσημο της πόλης.
Σε μια δύσκολη εποχή ανασφάλειας, αναζήτησης όλο και πιο σκληρών και καθορισμένων ταυτοτήτων, εθνικών, θρησκευτικών, πολιτικών, σεξουαλικών, που μας χωρίζουν σε όλο και μικρότερες ομάδες, η ATHENS VOICE προσπάθησε να εκφράσει μια νέα ταυτότητα που ενώνει και δεν αποκλείει. Την ταυτότητα του πολίτη της Αθήνας που μπορεί να περιλαμβάνει κάποια από όλα αυτά, αλλά που σίγουρα ζει, δουλεύει, ερωτεύεται, γελάει και κλαίει στους δρόμους αυτής της πόλης. Ζούμε σ’ αυτή την πόλη, όλοι μαζί, με τις διαφορές μας και έτσι θα ταξιδέψουμε στο μέλλον.

Ήταν ωραία. Είναι πάντα ωραία. Και τότε και σήμερα. Και όταν μας λατρεύετε και όταν λατρεύετε να μας μισείτε. Όλα όσα ζήσαμε, όλα όσα ζούμε, ακόμα και τα δύσκολα. Γιατί από αυτά μαθαίνουμε. Μας συγκινείτε όταν κάνετε τον κόπο να έρθετε από την άκρη της πόλης και να ανεβείτε στον 3ο όροφο της Χαρ. Τρικούπη για να πάρετε το χαρτί στα χέρια σας ή επικοινωνείτε μέσα από τα social ή όποιον άλλο τρόπο διαλέξετε μαζί μας. Το ταξίδι ήταν ωραίο γιατί είναι αληθινό. Αυτό το ταξίδι συνεχίζεται και τώρα που η Voice ετοιμάζεται να ταξιδέψει πάνω σε φακέλους σε όλο τον κόσμο, σαν γραμματόσημο πια.

Γράψτε μας ένα γράμμα. Ταχυδρομήστε τη φωνή σας, με γραμματόσημο τη Φωνή της Αθήνας. Θα είναι η φωνή της δύσκολης και υπέροχης εποχής μας, της μπερδεμένης και αντιφατικής πόλης μας.

Θα είναι τέλειο γιατί είναι ζωντανό.