Χρήστος Νέγκας: Ο ζεν πρεμιέ που «έφυγε» στα 45 του χρόνια

Στον πατέρα της, Χρήστο Νέγκα, αναφέρθηκε η Αθηναΐς Νέγκα μιλώντας στην εκπομπή «Μετά τα Μεσάνυχτα». Η ραδιοφωνική παραγωγός που έχει μιλήσει και στο παρελθόν για τον ηθοποιό πατέρα της που πρωταγωνίστησε σε ταινίες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου, περιέγραψε πόσο δύσκολα βίωσε τον θάνατό του ο οποίος ήρθε αναπάντεχα όταν εκείνος ήταν μόλις 45 ετών.

Αναφερόμενη στις αναμνήσεις που έχει από τον μπαμπά της είπε: «Θυμάμαι στιγμές με τον πατέρα μου. Εγώ πήγα σχολείο, με διάβαζε ο μπαμπάς μου, με έμαθε να διαβάζω. Μέχρι τα 7 περίπου πιστεύεις ότι ο μπαμπάς σου είναι Σούπερμαν, πιστεύεις ότι είναι άτρωτος, δεν τον έχεις απομυθοποιήσει ακόμα».

«Το πιο βαρύ κομμάτι στο δικό μου πένθος είναι κάτι που οι άλλοι ήξεραν, ήταν θέμα συζήτησης. Ήταν θέμα συζήτησης για τις άλλες μαμάδες, για τις γειτόνισσες. Δηλαδή με έδειχναν με το δάχτυλο και καταλάβαινα ότι είναι για το πένθος μου», συνέχισε η Αθηναΐς Νέγκα και είπε «Εγώ είδα για τον θάνατο του πατέρα μου στο δελτίο ειδήσεων. Από τη μία είναι μια απώλεια που δεν μπορείς να ξεπεράσεις ποτέ, είναι πολύ άγρια, πολύ άσχημη…»

Χαρακτήρισε τον θάνατο του πατέρα της, σαν «μπάλα γύρω από το πόδι που σε τραβάει στον πάτο», είπε όμως πως με τα χρόνια αποτέλεσε και μια μορφή ελευθερίας «που σε κάνει να σταθείς στα πόδια σου».

Ποιος ήταν ο Χρήστος Νέγκας

«Ηθοποιός με πηγαίο ταλέντο και γοητευτική εμφάνιση, ο Χρήστος Νέγκας έδωσε ένα αξιοσημείωτο "παρών" στο θέατρο και τον κινηματογράφο, με ένα πλούσιο ρεπερτόριο ρόλων, το οποίο θα ήταν πλουσιότερο και σπουδαιότερο αν δεν έφευγε ξαφνικά από τη ζωή σε ηλικία 45 ετών», γράφει για τον ηθοποιό ο ιστότοπος της Φίνος Φιλμ.

Ο Χρήστος Νέγκας γεννήθηκε στη Ζάκυνθο και σπούδασε στην Αθήνα, στις δραματικές σχολές του Θεάτρου Τέχνης και του Κώστα Μιχαηλίδη. Την καριέρα του την ξεκίνησε με τον κινηματογράφο στην ταινία του Κώστα Καραγιάννη «Το Αγρίμι» το 1960. Ένα χρόνο αργότερα πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο στο έργο του Αλέκου Γαλανού «Κόκκινα Φανάρια». Αγαπούσε το θέατρο και συνεργάστηκε με αρκετούς θιάσους, αλλά σχημάτισε και δικό του θίασο με τον οποίο περιόδευσε σε όλη την Ελλάδα. Η τελευταία του θεατρική εμφάνιση ήταν το 1979 στο έργο του Νίκου Τσιφόρου «Σταυροφορία».

Στον κινηματογράφο έπαιξε σε 40 περίπου ταινίες εκ των οποίων οι δύο της Φίνος Φιλμ. Τελευταία κινηματογραφική του εμφάνιση ήταν το 1979 στην ταινία «Το Χαμόγελο της Πυθίας».

Κάποια στιγμή έγινε παραγωγός ταινιών και διατηρούσε και διαφημιστικό γραφείο. Λίγο πριν φύγει από τη ζωή είχε εκλεγεί στο ΔΣ του Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών.

Πέθανε ξαφνικά, 21 Ιουνίου του 1981, ενώ κολυμπούσε στη θάλασσα. Ο ηθοποιός κολυμπούσε στα νερά παραλίας της Αναβύσσου και σύμφωνα με τα δημοσιεύματα της εποχής, λουόμενοι εντόπισαν τη σορό του να επιπλέει, αλλά όταν την ανέσυραν ήταν ήδη αργά. Σύμφωνα με τους γιατρούς που τον εξέτασαν, υπέστη καρδιακή προσβολή την ώρα που κολυμπούσε.

Ο Δήμος Ζακυνθίων τίμησε τη μνήμη του δίνοντας το όνομά του στο Δημοτικό θερινό κινηματόγραφο.