Νατάσα Μποφίλιου: Η ΕΕ είναι δικτατορία. Θα ήταν ωραίο να γινόταν μια παγκόσμια επανάσταση

Δικτατορία χαρακτήρισε την ΕΕ η τραγουδίστρια Νατάσα Μποφίλιου σε συνέντευξή της στην Εφημερίδα των Συντακτών, υποστηρίζοντας πως «θα ήταν ωραίο να γινόταν μια παγκόσμια επανάσταση».

Η ίδια δηλώνει πως ψηφίζει ΚΚΕ επειδή πιστεύει στην οργανωμένη πάλη και χαρακτηρίζει τον εαυτό της τροτσκίστρια.

«Μακάρι να υπήρχε ένας ηγέτης να τα παρατήσω όλα και να πάω μαζί του στο βουνό» της λέει ο δημοσιογράφος και εκείνη απαντά: «Αυτό που με πληγώνει είναι που μπήκε στο στόμα του καθενός, ακόμα και των αμόρφωτων, “ε, είδαμε και την πρώτη φορά Αριστερά τι έκανε”. Είναι μαχαίρι στην καρδιά. Δεν ψήφισα ΣΥΡΙΖΑ, είχα πάρα πολλές ανησυχίες. Ήμουν σίγουρη πως δεν μπορεί ένας άνθρωπος να ανατρέψει τα πράγματα, να πάει στους δράκουλες και να κάνει κάτι. Δεν αμφισβητώ τις καλές προθέσεις του Τσίπρα, ούτε ότι κάποιοι άνθρωποι στον ΣΥΡΙΖΑ διαθέτουν ξεχωριστή ιδεολογική παιδεία. Δεν το συζητώ. Αλλά σε αυτό το σύστημα, από τη στιγμή που είσαι μέσα στο σύστημα, δεν μπορείς να κάνεις την ανατροπή. Η επανάσταση γίνεται μόνο από τον λαό. Ψηφίζω ΚΚΕ, αν και διαφωνώ σε πολλά σημεία, για δύο λόγους: επειδή το νιώθω ως τιμή για την οικογένειά μου και τους παππούδες μου που ήταν στο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και σκοτώθηκαν στην Αντίσταση κι επειδή πιστεύω στην οργανωμένη πάλη».

Στην ερώτηση «γιατί δεν βοήθησε το ΚΚΕ τότε τον ΣΥΡΙΖΑ, στις αρχές του 2015;», η Νατάσα Μποφίλιου απάντησε: «Πολύ καλά έκανε. Το φαντάζεσαι πώς θα ήταν τώρα, αν είχε συνεργαστεί; Ήταν δεδομένα τα μέτρα, δεν γινόταν αλλιώς, θα τα έπαιρναν».

«Είναι δικτατορία η Ευρωπαϊκή Ένωση;» ερωτάται, για να απαντήσει: «Φυσικά και είναι. Θα ήταν ωραίο να γινότανε μια παγκόσμια επανάσταση. Εγώ στα βάθη της ψυχής μου είμαι τροτσκίστρια. Θα μου πεις, βέβαια, είμαστε έτοιμοι για κάτι τέτοιο; Μακάρι να υπήρχε ένας ηγέτης να τα παρατήσω όλα και να πάω μαζί του στο βουνό. Αλλά τώρα αισθάνομαι εντελώς παροπλισμένη.

»Με έφτυσε ένας φασίστας στον δρόμο

»Για όσα είναι σοβαρά, παίρνω θέση. Για τους πρόσφυγες, τη Χρυσή Αυγή, το δημοψήφισμα. Αν μπορώ με την αναγνωρισιμότητά μου να βοηθήσω έναν άνθρωπο να νιώσει ελεύθερος, το κάνω. Έγραψα στο facebook υπέρ του Συμφώνου Συμβίωσης και με διέγραψαν πολλοί. Η απόφασή μου να συμμετάσχω στη συναυλία για την Ηριάννα ήταν πολιτική. Είναι θέμα δικαιοσύνης και δεν με ενδιαφέρει αν χάσω κάποιους οπαδούς μου».

«Θυμάμαι τότε που θαρραλέα τα έβαλες με τη Χρυσή Αυγή...» της λέει ο δημοσιογράφος και εκείνη απάντησε: «Μου είπαν διάφοροι, γνωστοί και φίλοι, “είσαι με τα καλά σου;” Φυσικά και είμαι στα καλά μου. Δέχτηκα απειλές. Από το “θα σε κρεμάσουμε στο Σύνταγμα από τα άντερά σου” μέχρι που ένας με έφτυσε στον δρόμο»!

«Φασίστας»; «Ναι». «Τι έκανες»; «Έμεινα μαλάκας, δεν κουνήθηκα. Έμεινα άγαλμα, δεν το περίμενα». «Φοβήθηκες»; «Όχι. Και όχι επειδή είμαι ατρόμητη, αλλά είχα βαθιά πίστη. Προέρχομαι από ένα ιδιαίτερο σπίτι. Όταν έγινε αυτό με τη Χρυσή Αυγή, οι γονείς μου μού είπαν «είμαστε υπερήφανοι που είσαι κόρη μας, ό,τι και αν συμβεί, δεν πειράζει, άξιζε ο κόπος να ειπωθεί κι εσύ έκανες το χρέος σου, μίλησες κατά του φασισμού». Δεν μου είπαν, πρόσεξε παιδί μου, μην κάνεις αυτό κ.ο.κ. Πρέπει να μη φοβόμαστε».