ΣΥΡΙΖΑ: Ένας σπουδαίος σατιρικός θίασος

Όπως οι περισσότεροι από σας, έχω γελάσει πολλές φορές με πολιτικούς. Συνήθως με εκείνο το είδος του γέλιου που ταιριάζει στη συνειδητοποίηση πως το αστείο είναι σε βάρος σου, αλλά έχω γελάσει. Δεν θυμάμαι όμως ποτέ κυβέρνηση στην οποία να είναι μαζεμένο τόσο κωμικό ταλέντο το οποίο να κατευθύνεται με τόση ορμή στην προσπάθεια να αποδειχθεί πως οι μόνες διαφορές που έχουν οι εξουσίες είναι χρωματικής φύσεως: Σε άλλες αρέσει το μπλε, σε άλλες το πράσινο και σε άλλες το κόκκινο, αλλά όλες είναι αλαζονικές, αυταρχικές και έχουν και μια κρυφή αγάπη για το μαύρο.

Ο Ηγέτης

Η κινητήρια δύναμη του θιάσου. Θα θυμάστε το πώς εξευτέλισε το σάπιο εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας όταν, όντας απόφοιτος του Πολυτεχνείου, παράστησε πως νομίζει πως το έτος φωτός μετρά χρόνο και όχι απόσταση. Και αποκλείεται να έχετε ξεχάσει τον εμπνευσμένο τρόπο με τον οποίο αποκάλυπτε την ανεπάρκεια των πολιτικών πρώτης γραμμής, όταν παρίστανε πως έχει ολοκληρωμένη άποψη για παγκόσμια ζητήματα χωρίς να ξέρει στοιχειωδώς ούτε μια ξένη γλώσσα. Πρόκειται για σατιρικές συλλήψεις σπάνιας ευφυίας που αναπόφευκτα οδήγησαν στην πρωθυπουργοποίησή του. Μια θέση με την οποία έχουν τιμηθεί μόνο οι πολύ μεγάλοι σατιρικοί του παρελθόντος και κάποιοι συγγενείς τους.

Την τελευταία του σπουδαία σατιρική στιγμή την απολαύσαμε κατά τη διάρκεια της σταντ-απ του στη συνέλευση των μετόχων της Αριστεράς ΑΕ. Εκεί όπου δήλωσε με στόμφο πως είναι έτοιμος να κάνει στροφή 360 μοιρών από τις μνημονιακές πολιτικές του παρελθόντος. Οι μέτοχοι που παρακολουθούσαν χειροκρότησαν με ενθουσιασμό και μόνο κάτι χνουδωτά γατάκια που δεν κατάλαβαν το αστείο έκαναν άστοχα σχόλια για τη μόρφωση ή την πνευματική συγκρότηση του μεγάλου αυτού χιουμορίστα.

Ο Άνθρωπος - Παγώνι

Κάθε του εμφάνιση μοιάζει με μια σκληρή σατιρική γροθιά στο στομάχι κι αν νομίζετε πως υπερβάλλω επιτρέψτε μου να σας διαψεύσω: Ποιος έχει φωτίσει την υποκρισία της μεγαλοαστικής τάξης με το τρόπο που το έχει κάνει ο Γιάνης, με το «λιτό βίο» του ή με την, αντάξια της Αντουανέτας, φραση του σύμφωνα με την οποία οι Έλληνες δεν χρειάζονται δουλειές και λεφτά αλλά αξιοπρέπεια»; Ποιος άλλος έχει σατιρίσει με τόσο αποτελεσματικό τρόπο το ναρκισσισμό και την εγωπάθεια; (εντάξει, αυτό το κάνει εξίσου καλά και η κόρη του Νίκου του Κωνσταντοπούλου, αλλά με κάπως πιο σκληρό τρόπο) Ποιος άλλος έχει ηχογραφήσει κρυφά συνεδρίαση του Γιούρο του Γκρουπ και όχι μόνο έχει βγει να το πει αλλά και να το δικαιολογήσει λέγοντας πως το κάνει για να θυμάται τι είπε επειδή συνήθως δεν ξέρει τι του γίνεται; Δεν θυμάμαι καμία άλλη σατιρική προσπάθεια που να δείχνει με τόσο εμφατικό τρόπο πως ακόμα και ο χειρότερος αρπακολλατζής μπορεί εύκολα να γίνει υπουργός. Μόνο σεβασμός αξίζει σ’ αυτόν το μεγάλο σατιρικό, αυτό το σπουδαίο τρολ με τον ατίθασο γιακά και τη δυσλεξία στο μικρό όνομα.

Η Ελπίδα για το μέλλον

Οι μέχρι τώρα σατιρικές του απόπειρες αναλώνονταν σε ενδυματολογικά αστεία καθώς συχνά πυκνά εμφανίζεται στη Βουλή ντυμένος ψαράς. Τη Δευτέρα το βράδυ, όμως, πέρασε κι αυτός στο πάνθεον της κωμωδίας όταν, απαντώντας σε ερώτηση ενός εργαζόμενου ο οποίος ανησυχούσε για τη δουλειά του, απάντησε: «Και τι φοβάσαι; Μη χάσεις τα 300 ευρώ που παίρνεις;» Ο σπουδαίος Νίκος Φίλης κατάφερε με μια μόνο ατάκα να γκρεμίσει την ψευδαίσθηση της αριστερής φιλολαϊκής εξουσίας και έδειξε με τον πιο γλαφυρό τρόπο τι πραγματικά σκέφτονται για τους φτωχομπινέδες χαμηλόμισθους υπηκόους τους οι αγωνιστές πατέρες του έθνους.

Η Βασίλισσα της Σάτιρας

Ακόμα και στον πιο σπουδαίο θίασο υπάρχει μια κορυφή. Μιλάω, φυσικά, για την κόρη του Νίκου του Κωνσταντόπουλου. Τη γυναίκα που με κάθε της λέξη και κίνηση γελοιοποιεί τον αυταρχισμό, την αλαζονεία και τη μεγαλομανία της εξουσίας με τον πιο σκληρό τρόπο. Τη γυναίκα που, αφού παράστησε για καιρό την πολέμια του σεξισμού, κατέληξε να πει πως η μετατροπή ενός άνδρα σε γυναίκα αποτελεί αναβάθμιση, ξεγυμνώνοντας έτσι την υποκριτική πολιτική ορθότητα που παντού ανακαλύπτει σεξισμό σε βάρος των γυναικών. Και βέβαια, τη γυναίκα που εξευτελίζοντας σε ζωντανή μετάδοση τον Λάμπη τον Ταγματάρχη έδειξε πόση ταπείνωση είναι έτοιμος να δεχθεί ένας άνθρωπος που «θέλει να προσφέρει στον τόπο» κάνοντας ταυτόχρονα ένα πολύτιμο μάθημα ιστορίας σε όσους δεν είχαν την τύχη να μεγαλώσουν σε χώρα του ανατολικού μπλοκ.

Κοντά στους παραπάνω υπάρχουν και άλλοι σπουδαίοι σατιρικοί. Όπως ο Λαφαζάνης που μπροστά στον πρόεδρο της Γκαζ της Προμ κόντεψε να καταστρέψει τη μέση του, η Κοζομπόλη χάρη στην οποία μάθαμε το Στρίνγκλjιτς, τον Κλάους τον Μάους και τον Ζαν τον Κλάουντ τον Τρίκετ, ο μπάρμπα-Φλαμπουράρης με τα φρέντο του, ο Μισελοζανάκης με τα σουρεαλιστικά παραληρήματα και τις απεργίες πείνας του, η Κόκκινη Ραχήλ με όλα της και πολλοί άλλοι που δεν μου έρχονται τώρα στο μυαλό. Αλλά αυτό δεν είναι και τόση σημασία. Αυτό που έχει σημασία είναι το να αναγνωρίσουμε την προσφορά των ανθρώπων αυτών και να τους πούμε δυο απλά λόγια ευγνωμοσύνης. Να τους πούμε: Σας ευχαριστούμε που διαλύετε κάθε αφελή ψευδαίσθηση για την εξουσία και την ιδεολογία. Αυτό που κάνετε, είναι το μόνο που μπορεί να σώσει πραγματικά τη χώρα και μπράβο σας.