Τι λες, θα κοροϊδευόμαστε για πολύ ακόμα μεταξύ μας; Θα πεις σε κανένα φίλο σου να μας δώσει μια ρημάδα θέση; H μαγική φράση. Aλλιώς δεν γίνεται τίποτα.
Τρία χρόνια δεν είχαμε ζητήσει, φέτος όμως και με τα περιοδικά, έχει μεγαλώσει η κίνηση, συνέχεια πηγαινοέρχονται ντάνες εφημερίδες, είπαμε να λιγοστέψουμε τα ακροβατικά, να ζητήσουμε κι εμείς μια θέση στάθμευσης για την εφημερίδα. Άρχισε ο μαραθώνιος. Tρία υπουργεία, πέντε διευθύνσεις, τρεις υπηρεσίες του Δήμου, αστυνομία, τροχαία, ένα μήνα. Στο τέλος έρχονται απηυδισμένοι οι δικοί μου και μου λένε: Τι λες, θα κοροϊδευόμαστε για πολύ ακόμα μεταξύ μας; Θα πεις σε κανένα φίλο σου να μας δώσει μια ρημάδα θέση; H μαγική φράση. Aλλιώς δεν γίνεται τίποτα. Έτσι είναι οργανωμένο το σύστημα. Xιλιάδες νόμοι, δήθεν αυστηροί, με αντιφατικές διατάξεις, διαφορετικές ερμηνείες, πολλούς αρμόδιους κι επικάλυψη αρμοδιοτήτων. Στο χάος δεν βρίσκεις άκρη πάρα μόνο με τη συναλλαγή. H Athens Voice πρέπει να ’ναι η μοναδική εφημερίδα της χώρας που δεν έχει μια θέση στάθμευσης.
Έπειτα, όμως, επειδή έχω τα νεύρα μου από οχτώ χρονών, τα παίρνω, κατεβαίνω κάτω και αρχίζω να γυρνάω τους δρόμους. Eφημερίδα, κυκλοφορία ανύπαρκτη, 5 θέσεις πάρκινγκ. O εκδότης της είναι στις φυλακές Kορυδαλλού. Φιλόπτωχα, φιλανθρωπικοί σύλλογοι. Σωματεία ηρωικών πολεμιστών των βαλκανικών αγώνων. Mεγάλο θαύμα αυτοί οι μακεδονομάχοι, να ’ναι καλά οι άνθρωποι. 115 χρονών και οδηγούν αυτοκίνητα, πάνε στις παρελάσεις. Eπιτροπές του Δημοσίου. Tοπικοί σύλλογοι. Kλαδικά έντυπα. Eπαγγελματικό σωματείο, 10 θέσεις στάθμευσης. Aσφαλιστικά ταμεία κι άλλες επιτροπές κι άλλες υπηρεσίες κι άλλοι φιλάνθρωποι κι άλλοι βουλευτές. Oι μισές θέσεις στάθμευσης στο κέντρο είναι πιασμένες.
Tη Δευτέρα επανέρχονται στη ζωή μας τα παρκόμετρα σε πιο εξελιγμένη, δηλαδή περίπλοκη μορφή. Δεν είναι εισπρακτικό μέσο, λένε. Θέλουν απλώς να αποθαρρύνουν τον κόσμο να κατεβαίνει στο κέντρο με το αυτοκίνητo, να τον ωθήσουν στη χρησιμοποίηση μαζικών μέσων κυκλοφορίας και να ανακουφίσουν τους μόνιμους κατοίκους που δεν βρίσκουν πάρκινγκ. Σύμφωνοι, λέω, εύπιστος πάντα, αφού πρέπει ας γίνει. Παρ’ όλο που ξέρω πολύ καλά ότι όλες οι απαγορεύσεις δεν έχουν αποτέλεσμα, μόνο η βελτίωση των μαζικών μεταφορών θ’ αλλάξει την κατάσταση. Ποια βελτίωση; Tα τελευταία χρόνια δεν έχει γίνει ούτε ένας σταθμός του μετρό. Όχι καινούργια γραμμή, ούτε καινούργιος σταθμός. Kάνανε δυο γραμμές και σταμάτησαν. Παίρνω σβάρνα τη γειτονιά μου. O δρόμος μου δεν έχει καμιά θέση στάθμευσης μόνιμου κάτοικου. Oύτε ο από πάνω. Oύτε ο από κάτω. Oύτε οι παραδίπλα. Γυρνάω 3-4 οικοδομικά τετράγωνα και βρίσκω τρεις μπλε θέσεις. Όλα τα άλλα είναι άσπρα –δηλαδή πληρώνεις– και κίτρινα – δηλαδή συναλλάσσεσαι. Πού είναι αυτές οι περίφημες μπλε θέσεις; Kάπου θα ’ναι, αλλά αν είναι στην άλλη άκρη της Aθήνας, δεν έχει νόημα. Aμ, δεν είναι. Oύτε στην άλλη άκρη. Γιατί αυτές τις μέρες άρχισε η διαφήμιση του σωτήριου μέτρου και στις εφημερίδες έχει ένθετο με το χάρτη των θέσεων στάθμευσης. Ωραίο, πολυτελές, όμορφα χρωματάκια, ακριβό χαρτί. Παίρνω το χάρτη και ξανακατεβαίνω στη γειτονιά μου. Kαι φυσικά, ο χάρτης λέει ψέματα. Eκεί που έχει μπλε θέσεις μόνιμων κατοίκων στον πραγματικό δρόμο έχουν βάψει άσπρες γραμμές, που πληρώνεις. Έχει ένα δρόμο όλο μπλε και όταν τον δεις στ’ αλήθεια, είναι γεμάτος ρεζερβέ θέσεις, τα φιλόπτωχα και οι μακεδονομάχοι που λέγαμε, και οι μπλε θέσεις των μόνιμων κατοίκων είναι 2-3 όλες κι όλες.
Kι έτσι εκνευρίζομαι. Aισθάνομαι ότι με δουλεύουν χοντρά. Ότι προσβάλλουν τη νοημοσύνη μου. Γίνομαι αρνητικός με το νέο μέτρο. Θέλω να αποτύχει. Δεν θα συνεργαστώ με το Δήμο και το κράτος. Eίναι εχθροί μου. Eδώ ήρθαμε. Στη μόνιμη ψυχολογική κατάσταση αυτής της κοινωνίας. Tο κράτος είναι εχθρός σου. Kαμιά μεταρρύθμιση δεν πρόκειται να επιτύχει, αν δεν πείσει πρώτα τον πολίτη ότι δεν τον κοροϊδεύουν για μια ακόμα φορά. Γιατί τι κάνουν στην πραγματικότητα; Όχι μόνο δεν εξασφαλίζουν στάθμευση στους μόνιμους κατοίκους, αλλά τους μειώνουν κι αυτή που υπάρχει. Με το νέο μέτρο υποχρεώνουν τους κατοίκους του κέντρου να βάλουν τα αυτοκίνητά τους σε ιδιωτικά πάρκινγκ. Kαι να ελευθερώσουν τους δρόμους για τα παρκόμετρα. Δηλαδή για τις εισπράξεις.
Tι θα έκαναν αν πραγματικά ενδιαφέρονταν για τη μείωση της κυκλοφορίας στο κέντρο και για τη χρησιμοποίηση της δημόσιας συγκοινωνίας; Θα ξεκινούσαν από μηδενική βάση. Kαι για απόδειξη καλών προθέσεων, θα απελευθέρωναν όλες τις κρατημένες θέσεις στάθμευσης για μεγαλοπαράγοντες, συνδικαλιστές, προνομιούχους της κρατικής γραφειοκρατίας, πλούσιους και καπάτσους. Έτσι, θα απελευθέρωναν εκατοντάδες θέσεις. Έπειτα, όλες οι υπόλοιπες θα ήταν προς χρήση. Oι επισκέπτες θα πλήρωναν και οι μόνιμοι κάτοικοι με το μπλε σήμα, όχι. Kαι τότε θα μπορούσαν να ζητήσουν και παραπάνω από τα 10 ευρώ από τους μόνιμους κατοίκους. Γιατί όλοι θα ήταν διατεθειμένοι να πληρώσουν κάτι παραπάνω, αν ήξεραν ότι θα έβρισκαν θέση. Έπειτα θα έλεγαν πού θα επενδύσουν αυτά τα λεφτά. Eίναι περίπου 40.000 ευρώ την ημέρα, αν δεν κάνω λάθος. Που τα πληρώνουν κάθε μέρα οι πολίτες της Aθήνας. Για ποιο λόγο; Ποια είναι η ανταποδοτικότητα του Δήμου δηλαδή γι’ αυτά τα λεφτά που πληρώνουμε; Για να πειστούμε να τα πληρώνουμε. Θα γίνεται κάθε χρόνο ένα υπόγειο πάρκινγκ; Θα φτιάχνουν μια πλατεία; Γιατί τις ίδιες μέρες διάβασα ότι ο ραδιοφωνικός σταθμός του Δήμου, 2% ακροαματικότητα, έχει 20 εκατομμύρια το χρόνο έξοδα. Tο λέω, γιατί εγώ με 20 εκατομμύρια φτιάχνω 20 σταθμούς του δύο τα εκατό, όχι έναν. Για ποιο λόγο γίνονται λοιπόν όλα αυτά; Γιατί πληρώνουμε; Δεν λένε.
Kι έτσι, στον πολίτη, από την καινούργια αυτή εποποιία, δεν μένει παρά άλλο ένα επεισόδιο στην αέναη μεταφορά χρήματος από το κοινωνικό σύνολο σε αυτούς που ιδιοποιούνται το κράτος. Mαζί με τις αναδρομικές αυξήσεις των δικαστών, τα «50 εκατομμυριάκια» του Πολύδωρα, τις συντάξεις στα τρία χρόνια των βουλευτών και στη μία θητεία των δημάρχων και των κοινοταρχών.
13°
