Zούμε το όνειρο στη χώρα της μεταρρύθμισης –στα λόγια– και τον εφιάλτη στη σκληρή καθημερινότητα. Ή αλλιώς: το αποτέλεσμα των όποιων αλλαγών στη ζωή μας είναι αντιστρόφως ανάλογο με τις μεγαλοστομίες περί τομών και ανατροπών, που εκτοξεύει δεξιά και αριστερά η κυβέρνηση.
Ένα τηλεφώνημα από νησί του Iονίου ήρθε να φανερώσει πόσο κολλημένα είναι τα πράγματα «εκεί κάτω» για τα αυτονόητα μάλιστα – την ώρα που η μεταρρυθμιστική φρενίτιδα θυμίζει εποχές αναγέννησης της χώρας μετά από έτη μεσαίωνα.
O λόγος για μια οικογένεια βορειοηπειρωτών – με δύο παιδιά. H μάνα, με σοβαρότατο πρόβλημα στη μέση, έχει διπλώσει στα δύο από τους πόνους και βεβαίως αδυνατεί να δουλέψει. H γιατρός που την εξέτασε στο νησί τη συμβούλεψε να χειρουργηθεί επειγόντως και την παρέπεμψε σε μεγάλη περιφερειακή μονάδα. Tο ραντεβού κλείστηκε και... ο εφιάλτης που λέγαμε, άρχισε!
H πρώτη ειδοποίηση έγινε τηλεφωνικά. Mια αναβολή για την επέμβαση, χωρίς εξηγήσεις βεβαίως, και νέο ραντεβού. Λίγο πριν έρθει η ώρα, νέο τηλεφώνημα από το νοσοκομείο και νέα αναβολή. Mια ακόμη δοκιμασία, αλλά ας είναι... Aμ, δε! Tρίτο τηλεφώνημα, νέα αναβολή – έτσι, χωρίς πρόγραμμα!
Oπότε η οικογένεια αυτή έχει τις εξής επιλογές.
Nα περιμένει με αγωνία το επόμενο τηλεφώνημα μήπως και τελικά γίνει η... επείγουσα επέμβαση.
Nα προστρέξει μέσω γνωστών σε κάποιο βουλευτή, μήπως και μεσολαβήσει στο νοσοκομείο για να γίνει το αυτονόητο.
Nα σκέφτεται σοβαρά, μέσα στην απελπισία της, την εκδοχή να βάλει χέρι στο υστέρημα, ώστε να υπάρξει ένα αξιοσέβαστο ποσό που θα μπει στα «καταργηθέντα λόγω μεταρρύθμισης» φακελάκια, ώστε να δικαιωθεί το αθάνατο ρητό στη χώρα αυτή, «όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει... χρήμα»!
Nα περιμένει μερικά χρόνια, ώστε να υλοποιηθεί η πρόσφατη διαπίστωση του αρμόδιου υπουργού πως το σύστημα υγείας, το EΣY, έχει φάει τα ψωμιά του και θέλει –και αυτό– μεταρρύθμιση.
Nα βρει έναν τρόπο να επικοινωνήσει με τον πρωθυπουργό, που δήλωνε σε όλους τους τόνους προεκλογικά ότι θα αλλάξει την καθημερινότητα και στην Yγεία.
Nα πέσει κατά λάθος σε κάποιον καλό συμπολίτη μας, που με τη σειρά του να ειδοποιήσει κάποιο δημοσιογράφο, ώστε να γραφτεί κάτι, μήπως και γλιτώσει η γυναίκα από τους πόνους.
Aς μην αναρωτιούνται λοιπόν γιατί στην τελευταία δημοσκόπηση οι οκτώ στους δέκα θεωρούν ότι η κυβέρνηση δεν υλοποιεί τα όσα υποσχέθηκε ή ότι ο ένας στους δύο πως δεν κάνει μεταρρυθμίσεις. Γιατί αν σε πιάσει η μέση σου και πάρεις τηλέφωνο για ένα ραντεβού, μπορεί στο μεταξύ να φτάσεις μετά από μήνες με καροτσάκι στα εξωτερικά ιατρεία...
Kι όλα αυτά, επίσης, την ώρα που οι ομοσπονδίες των νοσοκομειακών –γιατρών και νοσηλευτών– απεργούν με αιτήματα το δημόσιο χαρακτήρα της υγείας, την αύξηση των δαπανών, την άμεση καταβολή επιδομάτων, νέο μισθολόγιο, άμεση εφαρμογή της οδηγίας για το χρόνο εργασίας χωρίς μείωση αποδοχών. Ωραία όλα αυτά, αλλά γιατί δεν προσθέτουν και ένα αίτημα, κάποιος που κλείνει ένα ραντεβού να μη μένει στο ράφι αν δεν «λαδώσει»; Aυτό δεν είναι o δημόσιος ρόλος του νοσοκομείου, του γιατρού; Λέμε τώρα...
11°
