Home 18: Ο Ρενέ Μπουχαρά χαρίζει για το εξώφυλλο του Home την τελευταία του δημιουργία.

Γιατί Papillon (πεταλούδα); Διότι με συναρπάζουν τα έντομα όλων των ειδών. Και όντως η πηγή της έμπνευσης ήταν αυτή η πανέμορφη κίτρινη πεταλούδα με τα μαύρα σημάδια στα φτερά του γένους Papilio Μachaon Linaeus (οικογένεια Παπιγιονίδαι Μαχάονες). Μια έμπνευση που έχει να κάνει με τη διαδικασία της μεταμόρφωσης. Η αλλαγή της μορφής στην εξέλιξη των ειδών με συναρπάζει. Πώς θα ήταν για παράδειγμα να γεννιέσαι ψάρι και στην πορεία να εξελίσσεσαι σε άνθρωπο; Η αλλαγή είναι ριζική. Το να σχεδιάσω ένα έπιπλο που να μοιάζει με πεταλούδα είναι σχετικά απλό. Το δύσκολο ήταν να δείξω τη διαδικασία της μεταμόρφωσης. Έτσι όταν ο μπουφές είναι κλειστός δίνει την εικόνα ενός ασπόνδυλου εντόμου που κάθεται ακίνητο. Όταν οι πόρτες περιστρέφονται το έπιπλο θυμίζει πεταλούδα που πετάει ανέμελα και χάνεται. Αυτή η ποιητική διάθεση είναι για μένα ό,τι πιο σημαντικό στη δουλειά μου.

Και ντιζάινερ και γραφίστας και αρχιτέκτονας και σκηνογράφος; Όλα βρίσκονται κάτω από την ομπρέλα του ντιζάιν. Πιστεύω ακράδαντα ότι ένας ντιζάινερ μπορεί να ασχοληθεί με αρκετές παρεμφερείς ειδικότητες. Κι αυτό πηγάζει από την εσωτερική του ανάγκη να ελέγχει όλες τις πλευρές της δημιουργίας. Ασχολούμαστε με ένα ευρύ φάσμα δημιουργικότητας. 

Κάποτε στην Αμερική... Οι σπουδές στο εξωτερικό επηρέασαν όσο τίποτε άλλο την αισθητική μου. Όπως λέει και μια κινεζική παροιμία, «εάν θες να δεις το βουνό από πολύ κοντά, απομακρύνσου όσο μπορείς από αυτό». Έμαθα από μικρός να είμαι ανεξάρτητος. Η Νέα Υόρκη απλά δεν έχει ουδεμία σχέση με τις υπόλοιπες ΗΠΑ. Τέτοια ποικιλία σε ανθρώπους, ιδέες, πολιτισμούς δεν υπάρχει πουθενά αλλού. Οι σπουδές μου στο Ινστιτούτο Pratt καθόρισαν την καριέρα μου. Η αισθητική μου ήταν καθαρά ευρωπαϊκή, ενώ στη Νέα Υόρκη αναζητούσαν περισσότερο τις ρίζες τους. Θα έλεγα ότι η προσέγγιση του αρχιτέκτονα Mies van der Rohe «το λιγότερο είναι περισσότερο» με καλύπτει απόλυτα. Για ένα διάστημα το είχα οικειοποιηθεί τελείως, μέχρι που εμφανίστηκε η ατάκα «το λιγότερο είναι βαρετό» από τον αρχιτέκτονα Robert Ventury. Μια φράση που άλλαξε τελείως το όραμα του Mies και το δικό μου. 

Οι κριτικοί λένε: «Ο Μπουχαρά είναι ένας σύγχρονος σχεδιαστής που φλερτάρει με την τεχνολογία». Συμφωνείς; Ναι. Πάντα παρακολουθώ τις εξελίξεις σε νέα υλικά και διαδικασίες, χωρίς αυτό να γίνεται αυτοσκοπός. Η ιδέα πρέπει να κυριαρχεί, η τεχνολογία ή η τεχνική μπορούν απλά να εξυπηρετήσουν στο σχεδιασμό της ιδέας. Εμείς οι σχεδιαστές αδιαμφισβήτητα έχουμε μέσα μας το ρόλο του εξερευνητή, αλλά πρέπει να παράγουμε σχέδια εύχρηστα.

Τι είναι κόλαση στο ντιζάιν; Η μαζική παραγωγή ανούσιων αντικειμένων.

Σε δέκα χρόνια από τώρα; Με φαντάζομαι σαν την πεταλούδα μου να αιωρούμαι στα 3.000 πόδια, σε ηλιόλουστα ύψη, και να βλέπω μπροστά μου τον πιανίστα Γκλεν Γκουλντ και τον Δημήτρη Μητρόπουλο να διευθύνουν Μπαχ. Δεν έχω τη φιλοδοξία να ανοίξω ένα μεγάλο γραφείο σε μια καλή περιοχή. Αυτό είναι για τους άλλους. Για μένα επιτυχία είναι η ευτυχία.

* Τα έπιπλα του Ρενέ Μπουχαρά θα βρείτε στα καταστήματα Roche Bobois

WHO IS WHO

Γεννημένος στο Παρίσι το 1963, ο Ρενέ άφησε την Πόλη του Φωτός σε ηλικία 13 ετών για τη Νέα Υόρκη. Εκεί το 1985 σπουδάζει ντιζάιν στο Ινστιτούτο Pratt. Μια δεκαετία μετά επιστρέφει στο Παρίσι για να στήσει το δικό του στούντιο στην αγαπημένη του γειτονιά, τη Βαστίλη. Έχει τιμηθεί με το Grand Prix du design από το Δήμο των Παρισίων και με το Prix de la Ρresse στη διεθνή έκθεση επίπλων στο Παρίσι. Παράλληλα είναι γραφίστας, σκηνογράφος, αρχιτέκτονας και διακοσμητής εσωτερικών χώρων. Το πάθος του είναι η κλασική μουσική και το 2007 κατασκεύασε το πιστό αντίγραφο του σκαμπό που χρησιμοποιούσε ο διακεκριμένος Καναδός σολίστ του πιάνου Γκλεν Χέρμπερτ Γκουλντ. Ο Ρενέ θεωρεί αυτό το σημαντικότερο έργο της καριέρας του μέχρι σήμερα.