Ο Νίκος Βούτσης είχε μόλις τελειώσει την αγόρευσή του. Καιρό την ετοίμαζε την ομιλία αυτή και τα είχε όλα: «Συνεργάτες των Δανειστών», «Προδότες», «Διαπλεκόμενα media που στηρίζουν τον εχθρό»... Γύρισε μεθυσμένος από τα χειροκροτήματα και αναζήτησε την αποθέωση. Επιτέλους, είχε έρθει η ώρα του να λάμψει. Να αναγνωριστεί το ταλέντο του.
Η αναμονή τόσων χρόνων δικαιώνονταν. Πλέον ήταν αυτός που μπορούσε να κόβει χέρια από τη ρίζα. Και αυτό το επιχείρημα με τις αισχρές μειοψηφίες... πόσο καλό. Τους είχε βγάλει από τα ρούχα τους. Πράγμα που στην κλίμακα των κομματικών αξιών είναι σαν να φέρνεις ένα επιτυχημένο νομοσχέδιο. Τα παιδιά στα social media θα είχαν υλικό για ένα μήνα.
Καθώς ο «Ανίκητος Εξολοθρευτής» (ναι, έτσι αισθανόταν) καθόταν στη θέση του αναζήτησε στο βλέμμα των διπλανών του μια υποψία επιδοκιμασίας. Μάταια. Μήπως τον ζήλευαν; Μήπως η επιτυχία του τους είχε κάνει ανταγωνιστικούς; Γιατί ο Λαφαζάνης και ο Φλαμπουράρης δεν έρχονταν να τον αγκαλιάσουν, όπως κάνουν οι συμπαίκτες με αυτόν που σκοράρει;
Ο Νίκος Βούτσης δεν θα άφηνε την αδιαφορία τους να του καταστρέψουν τη στιγμή. Έπρεπε να τους υπενθυμίσει ότι σαν καλοί «συμπαίκτες» οφείλουν να τον συγχαρούν. Και έτσι του βγήκε αυθόρμητα. Το «έτσι γαμάει ο Πειραιάς» που φωνάζουν στο γήπεδο, θα ακουγόνταν πλέον και γι’ αυτόν. Και αν δεν το έλεγε κάποιος άλλος, θα το έλεγε ο ίδιος.
«Έτσι χτυπάω εγώ, ρε μαλάκα!»
Αν είχε θυμηθεί μέσα στην παραζάλη να κλείσει και το μικρόφωνό του, θα ήταν όλα τέλεια…
Συμπέρασμα της εβδομάδας: Δημοψήφισμα είναι αυτό το πράγμα στο οποίο καταφεύγεις όταν αυτοί που έβριζες ως τοκογλύφους δεν σε εξυπηρετούν...
● Συμπέρασμα της εβδομάδας Νο 2: Το κακό με ένα δημοψήφισμα δεν είναι ότι θα δοθεί απάντηση. Είναι ότι, μετά την απάντηση, δεν θα έχει κανένα νόημα η συζήτηση. Που είναι και το δυνατό μας σημείο.
● Συμπέρασμα της εβδομάδας Νο 3(Βαρουφάκης edition): To ενδιαφέρον που δείχνουν σε κάποιο νέο πρόσωπο τα media είναι αντιστρόφως ανάλογο με τη διάρκεια της κατάστασης που προκάλεσε αρχικά το ενδιαφέρον.
Κι όμως: Η ενθουσιώδης υπέρβαση του ορίου σπασίματος μέσης για υπόκλιση από τον Παναγιώτη Λαφαζάνη, καθώς υποδέχονταν τον ολιγάρχη επικεφαλής της Gazprom στο γραφείο του, μπορεί να οδηγήσει την εγχώρια ολιγαρχία σε χρήσιμα συμπεράσματα.
● Π.χ. πόσο ωφέλιμο θα ήταν να μεταφράσουν τα επίθετά τους στα ρωσικά.
● Διότι, έτσι, οι μεγάλοι διώκτες της ντόπιας ολιγαρχίας όχι μόνο θα τους κάνουν υποκλίσεις, αλλά θα τους παρακαλούν κιόλας να αγοράσουν καμιά ΔΕΚΟ…
Κοίτα ατυχία: Να έχουμε κάνει παραγγελία 500 εκατομμυρίων στη «Λόκχιντ» για συντήρηση αεροπλάνων...
● Να έχει βγει στη δημοσιότητα επιστολή της εταιρείας που ισχυρίζεται ότι μια τέτοια παραγγελία δε συμφέρει την ελληνική κυβέρνηση...
● Να έχει αποκαλυφθεί ότι άλλη εταιρεία είχε πιο συμφέρουσα προσφορά...
● Και ο Πάνος Καμμένος, ο μόνος άνθρωπος που θα είχε το σθένος να τα βγάλει όλα αυτά στη φόρα και να απειλήσει τους αρμόδιους με Εξεταστική Επιτροπή, να κωλύεται λόγω θέσης!
Πράγματα που μάθαμε από την ανάρτηση της Ραχήλ Μακρή στο Facebook, όπου ομολογεί ότι όταν ήταν έφηβη άκουγε Iron Maiden: Ο Παντελής Παντελίδης είναι οι Iron Maiden του ενήλικα...
Ο Βασίλης Λεβέντης στέλνει βιντεοσκοπημένο μήνυμα στους δανειστές και ακούγεται λογικότατος. Πρώτη εκδοχή: Στα χρόνια που μεσολάβησαν από τις θρυλικές εκπομπές του, εξελίχθηκε ο Βασίλης Λεβέντης.
● Δεύτερη (και πιθανότερη) εκδοχή: Στα χρόνια που μεσολάβησαν από τις θρυλικές εκπομπές του, «λεβεντοποιήθηκε» το υπόλοιπο πολιτικό σύστημα.
Η ανησυχία του Κώστα Καραμανλή, για την εκκρεμότητα της συμφωνίας με τους δανειστές, είναι εμφανής: Έχει περάσει ένας μήνας και καμιά εφημερίδα δεν έχει δημοσιεύσει φωτογραφίες του από «Σαββατοκύριακο ξεκούρασης με φίλους σε ταβέρνα της επαρχίας».
● Παρεμπιπτόντως, όταν λένε για «Σαββατοκύριακο ξεκούρασης του Κώστα Καραμανλή» εννοούν ξεκούραση από τι;
Άσχετο, αλλά μήπως το πραγματικό πρόβλημα με την «ιεροσυλία του Σάκη Ρουβά» να τραγουδήσει το «Άξιον Εστί» είναι ότι όταν δεν έχεις νέα εμβληματικά έργα μένεις αναγκαστικά προσκολλημένος στη διαφύλαξη των παλιών;
Απάνθρωπη θέση εργασίας της εβδομάδας
Πρακτικογράφος της Βουλής τη μέρα του μεγάλου καβγά
Η (πραγματική) απορία της εβδομάδας
Αφού ο Νίκος Βούτσης έχει σε τέτοια χαμηλή υπόληψη τις μειοψηφίες, γιατί δεν αντιδρά όταν το κόμμα του αφήνει τον Πάνο Καμμένο που έχει μόλις 4% να επιβάλλει την πολιτική του στην κυβέρνηση;
Η (πραγματική) απορία της εβδομάδας (Νο 2)
Ο Προκόπης Παυλόπουλος, που δηλώνει ότι «η Ελλάδα θα πληρώσει μέχρι τελευταίο cent το χρέος της», είναι ο ίδιος που εγκαινίασε την επιτροπή Αλήθειας του Χρέους, που διαφημίζεται με το σλόγκαν «Έλεγξέ το - Διάγραψέ το»;
Θα έπρεπε να υπάρχει μια λέξη για...
«Φραπομεινάρι»: Το «καπελάκι» από το κάλυμμα του καλαμακιού του φραπέ, που, μόλις αφαιρεθεί, παραμένει στο τραπέζι μέχρι το τέλος.
Νίκος Κοτζιάς
«Η Χρυσή Αυγή έρχεται. Κανέναν δεν συμφέρει αυτό, για αυτό (οι δανειστές) θα βρουν μια λύση»
Μετάφραση:
«Το μόνο που εμποδίζει τους ψηφοφόρους μας από το να γίνουν χρυσαυγίτες είναι τα φράγκα»
11°
