Το σχέδιο είναι προσεκτικά μελετημένο. Βασίζεται στην κλασική αρχή όλων των κατά καιρούς «νέων» καθεστώτων: Αποδόμηση- Εγκατάλειψη- Κατάληψη. Το βλέπουμε να λαμβάνει χώρα σε βασικούς πυλώνες της δημοκρατίας μας και σε βασικούς θεσμούς της κοινωνίας των πολιτών.
Βουλή
Ξεκίνησαν από τις πλατείες των αγανακτισμένων που μαζί με την ακροδεξιά και πλήθος κόσμου που για άλλο λόγο κατέβαιναν στην πλατεία και άλλο σκοπό εν αγνοία τους εξυπηρετούσαν, αποδομούσαν το Κοινοβούλιο. Ποιος ξεχνά το σύνθημα «να καεί, να καεί, το μπουρδέλο η Βουλή»;
Κι όταν πλέον πήραν την εξουσία, η Βουλή άρχισε να υπολειτουργεί ή μάλλον να μην λειτουργεί καθόλου. Η Ολομέλεια συγκαλείται πολύ αραιά για νομοθετικό έργο. Τα κρισιμότερα νομοσχέδια έχουν εισαχθεί ως κατεπείγοντα. Οι ΠΝΠ, που είχαν καταγγελθεί τα προηγούμενα χρόνια, χρησιμοποιούνται με εντυπωσιακή άνεση για πολύ μεγάλα θέματα όπως η δέσμευση των ταμειακών διαθεσίμων των ΟΤΑ, των ΑΕΙ, των ασφαλιστικών ταμείων. Σημαντικές για το μέλλον του τόπου διαβουλεύσεις γίνονται στον κύκλο της Φρανκφούρτης με έμπιστους του Πρωθυπουργού ερήμην των αρμοδίων υπουργείων και, φυσικά, εν αγνοία της Βουλής. Η ίδια η παράταση του μνημονίου υπογράφτηκε χωρίς νομοθετική εξουσιοδότηση, ερήμην της Βουλής.
Ποιος ενδιαφέρεται; Ελάχιστοι. Ο κόσμος δεν αντιδρά. Διότι η Βουλή είναι πλέον απαξιωμένη.
Επόμενο βήμα; Η μονοκομματική Βουλή; Ότι είναι να γίνει θα αποφασίζεται αποκλειστικά στα όργανα του κυβερνητικού κόμματος.
Αντιπολίτευση
Όπου αντιπολίτευση πια δεν είναι οι εκφραστές της μειοψηφίας, αλλά οι «παλαιοί», οι «εθελόδουλοι», οι «ανθέλληνες», οι «ενθοπροδότες». Και άρα δεν δικαιούνται να ομιλούν.
Σχεδόν κανένας δεν αντιδρά ακούγοντας τους εκπροσώπους της κυβέρνησης με μια άνευ προηγουμένου αλαζονεία να σχολιάζουν καταγγελίες της αντιπολίτευσης για αυταπόδεικτα σκάνδαλα (πχ αδιαφανείς διορισμούς συγγενών, πελατειακές εξυπηρετήσεις και καταφανή ψέματα) λέγοντας «εσείς δεν έχετε κανένα δικαίωμα να μιλάτε, ο λαός σας καταδίκασε»!
Όπως και σχεδόν κανένας δεν αντιδρά όταν προπηλακίζεται βουλευτής της αντιπολίτευσης ή γίνεται επίθεση σε γραφεία πολιτικού κόμματος, ενώ το κυβερνών κόμμα σιωπά, στέλνοντας μήνυμα αποδοχής της πράξης.
Επόμενο βήμα; Η μονοκομματική χώρα; Όποιος δεν είναι μαζί με την κυβέρνηση, δεν είναι πατριώτης, δεν έχει δικαιώματα, ο λόγος του δεν μας αφορά.
Διαμορφωτές της κοινής γνώμης
Επί μακρόν, τα ΜΜΕ και οι δημοσιογράφοι χαρακτηρίζονται πουλημένοι γλείφτες της εξουσίας. Ποιος ξεχνάει τους προπηλακισμούς δημοσιογράφων; Τα συνθήματα «αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι»;
Ενώ ως αντιπολίτευση αρνούνταν να παραστούν σε ενημερωτικές εκπομπές των «εχθρών του λαού» και των «κατασκευαστών της λαϊκής ετυμηγορίας»
Οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης απαξιώθηκαν. Ο κόσμος σταμάτησε να πιστεύει όσα ακούει και βλέπει.
Κι όταν πήραν την εξουσία, σχεδόν κανένας δεν αντέδρασε βλέποντας τους εκπροσώπους της κυβέρνησης να απειλούν και να μηνύουν δημοσιογράφους και ΜΜΕ, να λοιδορούν σκιτσογράφους και τον υπουργό εσωτερικών να δηλώνει με εντυπωσιακή άνεση πως «θα κοπεί από την ρίζα το μακρύ χέρι της αντιπολίτευσης στα ΜΜΕ»
Επόμενο βήμα; Μονοκομματικά ΜΜΕ; Αληθές είναι μόνο ό,τι προβάλλεται από κομματικά ΜΜΕ και κομματικούς δημοσιογράφους. Όλα τα άλλα είναι προπαγάνδα των εχθρών του γένους!
Ευρωπαϊκή Ένωση – Ευρωζώνη
Καθ’ όλη της διάρκεια της αντιπολιτευτικής στρατηγικής, το κόμμα αυτό που φέρει υποτίθεται την κληρονομιά του φιλοευρωπαϊστή Λεωνίδα Κύρκου, δεν σταμάτησε να ταυτίζει την ΕΕ και την ευρωζώνη με τους ναζί και να τις χαρακτηρίζει δυνάστες της πατρίδας μας.
Έτσι έτυχε μεγάλης αποδοχής η κατ’ επανάληψη προσβλητική συμπεριφορά υπουργών της κυβέρνησης απέναντι όχι σε συντηρητικές κυβερνήσεις αλλά σε κοινοβούλια άλλων ευρωπαϊκών κρατών και απέναντι όχι σε πρόσωπα αλλά σε ευρωπαϊκούς θεσμούς.
Το σχέδιο πλέον της γεωπολιτικής «αλλαγής άξονα» έχει σχετικά υψηλή αποδοχή στους πολίτες διότι εξάλλου το όνειρο της Μεγάλης Αικατερίνης, του Ορλώφ και του «ξανθού γένους» που θα σώσει το υπόδουλο γένος των ελλήνων είναι εκπεφρασμένη κυβερνητική στρατηγική. Εμπνέει εξίσου την τερατογένεση ΣΥΡΙΖΑ / ΑΝΕΛ, τους κκ. Τσίπρα, Καμμένο και Λαφαζάνη.
Επόμενο βήμα; Μια Ελλάδα όχι ισότιμο μέλος της ΕΕ, αλλά δορυφόρος της ΕΣΣΔ, ερήμην της σημερινής Ρωσίας; (Το μόνο πρόβλημα εδώ είναι ότι δεν υπάρχει ΕΣΣΔ... κι έτσι κινδυνεύουμε να γίνουμε δορυφόρος σε ελεύθερη τροχιά, δορυφόρος δίχως άξονα)
Κοινωνία των πολιτών
Η κοινωνία των πολιτών ήταν, κατά την άποψή τους, αυτή που στήριζε την τότε αντιπολίτευση να ρίξει την προηγούμενη κυβέρνηση.
Κοινωνία των πολιτών που αντιδρά στην κυβέρνηση τώρα δεν υπάρχει. Τελείωσε μετά τις εκλογές !
Διαδηλώσεις ή συλλογικές και ατομικές αντιδράσεις κατά της νέας κυβέρνησης χαρακτηρίζονται ως προβοκάτσιες εγκάθετων από το «κεφάλαιο», τους «εργοδότες» και τους «αντικυβερνητικούς»
Επόμενο βήμα; Αντικατάσταση της κοινωνίας των πολιτών από τραμπούκους, πρόθυμους υπερασπιστές της κυβέρνησης που επιδίδονται σε οδομαχίες εναντίον όποιου αντιδρά;
Τοπική Αυτοδιοίκηση
Πώς να υπερασπιστεί κανείς την απολύτως δίκαιη αντίδραση των δημάρχων και περιφερειαρχών κατά της αντισυνταγματικής απόφασης της κυβέρνησης για δήμευση των αποθεματικών τους χωρίς χρονοδιάγραμμα και εγγυήςεις, όταν χαρακτηρίζονταν στο παρελθόν «βλαχοδήμαρχοι»; Τώρα με άνεση κομματικά sites τους αποκαλούν «πεμπτοφαλαγγίτες» και κανείς δεν αντιδρά, ενώ κάθε έννοια διοικητικής και οικονομικής αυτοτέλειας καταλύεται.
Επόμενο βήμα; Πλήρης κατάλυση του θεσμού της τοπικής αυτοδιοίκησης; (αναμένουμε άλλωστε και τις εκπλήξεις που θα φέρει η πρόταση για αλλαγή του Καλλικράτη)
Παιδεία
Τα τελευταία χρόνια οι μαθητές στα σχολεία εξωθούνταν σε καταλήψεις στο πλαίσιο του «αντιμνημονιακού αγώνα» και τα πανεπιστήμια και οι καθηγητές ήταν στο έλεος των αντιεξουσιαστών - δήθεν θεματοφυλάκων της ελεύθερης διακίνησης «κάποιων» ιδεών και ορμητήρια του «ένοπλου» με μολότοφ αντιμνημονιακού αγώνα, με την κομματική υποστήριξη του νυν κυβερνητικού κόμματος.
Έτσι δεν υπήρξαν έντονες αντιδράσεις όταν ο νέος υπουργός παιδείας χαρακτήρισε την αριστεία «χιτλερικό κατάλοιπο» και όταν έγινε κατάληψη στην πρυτανεία με αίτημα την αποφυλάκιση διαφόρων κακοποιών! Και κάπως έτσι με άνεση ξηλώνεται και η μεταρρύθμιση στην παιδεία.
Επόμενο βήμα; Πλήρης έλεγχος των πανεπιστημίων από το κομματικό κράτος;
Έννομη τάξη- Τρομοκρατία
Κανένα ζήτημα δεν υπάρχει με τις προνομιακές σχέσεις της κυβέρνησης με τους τρομοκράτες και τους ποινικούς που η διευκόλυνσή τους / απελευθέρωσή τους ήταν από τα πρώτα ζητήματα που θέλησε να διευθετήσει η νέα κυβέρνηση.
Από τη στιγμή- όπως εξάλλου το δήλωσε και η Πρόεδρος της Βουλής- που η προηγούμενη κυβέρνηση ήταν μια τρομοκρατική κυβέρνηση που με τα μνημόνια εξολόθρευσε το ελληνικό έθνος, όσοι επί των ημερών της προηγούμενης κυβέρνησης έκαναν εγκληματικές πράξεις και κυρίως τρομοκρατικές ενέργειες, δεν ήταν παρά «αντιστασιακοί ήρωες» και «πολιτικοί κρατούμενοι» που πλέον πρέπει με τον έναν ή άλλο τρόπο να αμνηστευθούν από την νέα κυβέρνηση.
Επόμενο βήμα; Ο φόβος των τρομοκρατών στην υπηρεσία της κυβέρνησης;
Μέσα από αυτές τις διαδικασίες - που δεν είναι καθόλου καινοφανείς ιστορικά- και αν θυμηθούμε και το βασικό σύνθημα της τότε αντιπολίτευσης «η χούντα δεν τελείωσε το 1973» και άρα χούντα δεν ήταν η χούντα των συνταγματαρχών (άλλωστε αυτά είναι πολύ παλιά... όπως λένε) αλλά η χούντα των «μνημονιακών» κυβερνήσεων, εύκολα μπορούμε να περάσουμε σε αυτό το «άλλο καθεστώς». Από τη στιγμή που η προηγούμενη κυβέρνηση ήταν «χούντα» μπορούμε να καταργήσουμε τις εγγυήσεις της μεταπολίτευσης. Θα είναι ένα άλλου τύπου καθεστώς με εντολή λαού και υψηλή αποδοχή. Βέβαια δεν πρόκειται για κανένα «νέου τύπου καθεστώς», αντιθέτως ήταν στον 20ο αιώνα, μέχρι το 1990, πολύ γνωστό.
Εξάλλου προς αυτή την κατεύθυνση κινούνται και τα περί δήθεν «σιωπηλών πραξικοπημάτων» που ακούμε τις τελευταίες. Όταν έχουμε σιωπηλά δήθεν πραξικοπήματα, πρέπει να λαμβάνονται και σιωπηλές πρωτοβουλίες αναχαίτισης αυτών, .. η ιστορία διδάσκει.
Εξ ου και δεν υπάρχουν διαπραγματεύσεις. Καθόλου δεν ενδιαφέρει την ηγετική ομάδα η συντεταγμένη πορεία της χώρας. Η κυβέρνηση απλώς με διάφορα κόλπα προσπαθεί να κερδίσει χρόνο ώστε να μην βιωθούν από τους πολίτες τα αποτελέσματα των προθέσεων και επιλογών της και άρα να μην υπάρξει αντίδραση, προτού ολοκληρώσει την κατάληψη του κράτους. Κατά την άποψή τους, όταν αυτό συντελεσθεί, ουδείς θα μπορεί να μιλήσει. Ξεχνάνε όμως πως κανένα «νέο καθεστώς» δεν άντεξε δίχως χρήματα...
Στο σκηνικό αυτό που μοιάζει βγαλμένο από άλλες εποχές, μακρινές, αλλά δεν είναι, κάθε πολιτικό κόμμα, κάθε συλλογικότητα, κάθε διανοούμενος, κάθε ένας που το αντέχει, πρέπει να μιλήσει, πριν να είναι πολύ αργά.
Η δημιουργία ενός δημοκρατικού τόξου προστασίας των θεσμών, της δημοκρατίας, της λογικής είναι η μόνη οδός.
12°
