Η κυβέρνηση Τσίπρα έχει ανοίξει μέτωπα στο εσωτερικό και στο εξωτερικό με αποτέλεσμα να χάνει πολύτιμες δυνάμεις. Με την κρίση χρηματοδότησης του ελληνικού Δημοσίου να μετατρέπεται σε κρίση της πραγματικής οικονομίας, καλείται να πάρει δύσκολες αλλά αναγκαίες αποφάσεις. Το πρόβλημα είναι ότι έχει περιορίσει το δυναμικό της προτού καν μπει στη μάχη.
Ενωμένοι κατά της κυβέρνησης
Μέσα από μία αξιοπερίεργη διπλωματική διαδικασία η κυβέρνηση κατάφερε να ενώσει όλους τους μεγάλους διεθνείς παίκτες από τους οποίους εξαρτάται η ελληνική οικονομία εναντίον της. Το διπλωματικό σκορ στο Eurogroup είναι σταθερά 18-1 σε βάρος της Ελλάδας γιατί οι εταίροι δεν δέχονται την πολιτικοποίηση της κρίσης της ελληνικής οικονομίας και της αναγκαίας προσαρμογής. Είναι φανερό ότι αν επικρατήσουν πολιτικά κριτήρια στο Eurogroup θα υπονομευτεί η ενότητα της Ευρωζώνης. Άλλωστε, η πολιτική επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ είναι εντελώς διαφορετική από τις επιλογές των κεντροδεξιών και κεντροαριστερών κυβερνήσεων της Ευρωζώνης.
Ο διοικητής της ΕΚΤ κ. Ντράγκι σκληραίνει τη θέση του έναντι της Ελλάδας γιατί διαπιστώνει ότι η Αθήνα δεν κάνει τίποτα για να εφαρμόσει τη συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου και πως η ΕΚΤ κινδυνεύει να μετατραπεί σε μόνιμο αιμοδότη του προβληματικού ελληνικού τραπεζικού συστήματος. Για τον ίδιο λόγο η Κριστίν Λαγκάρντ του ΔΝΤ και ο υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ Τζακ Λιου δεν κουράζονται να επαναλαμβάνουν ότι η κυβέρνηση χάνει πολύτιμο χρόνο και πως ο υπουργός Οικονομικών κ. Βαρουφάκης πρέπει να αφήσει τις θεωρίες για την κρίση του διεθνούς οικονομικού συστήματος και να κάνει συγκεκριμένες προτάσεις για την αντιμετώπιση του ελληνικού προβλήματος. Ακόμη και οι θεσμικοί γεφυροποιοί της ΕΕ, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κ. Γιούνκερ και ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου κ. Σουλτς κρατάνε αποστάσεις ασφαλείας από μία κυβέρνηση την οποία θέλανε να βοηθήσουν στα πρώτα, δύσκολα βήματά της.
Το επιχείρημα του κ. Τσίπρα και του κ. Βαρουφάκη ότι η Ευρωζώνη πρέπει να λύσει οπωσδήποτε το ελληνικό πρόβλημα γιατί σε περίπτωση Grexit θα απειληθεί με αποσταθεροποίηση ερμηνεύεται σαν ένα είδος εκβιασμού από την Αθήνα, η οποία συνδυάζει την άρνηση της συνεργασίας με μια εξαιρετικά αδύναμη διαπραγματευτική θέση.
Οι ελπίδες της διπλωματίας κορυφής που ασκούν ο πρωθυπουργός και οι βασικοί συνεργάτες του περιορίζονται στα ανύπαρκτα ρωσικά λεφτά, για τον ανύπαρκτο αγωγό, η κατασκευή του οποίου προσκρούει και στην έρευνα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τις μονοπωλιακές πρακτικές της ρωσικής Gazprom στην ευρωπαϊκή αγορά.
Πολυδιάσπαση δυνάμεων
Η κυβέρνηση, αφού έχει δημιουργήσει συνθήκες διεθνούς απομόνωσής της, ανοίγει μέτωπα με εκπληκτική ταχύτητα στο εσωτερικό, πολυδιασπώντας την ελληνική κοινωνία αλλά και τις δυνάμεις που τη στηρίζουν.
Η δέσμευση των ταμειακών διαθεσίμων της τοπικής και περιφερειακής αυτοδιοίκησης για να χρηματοδοτηθεί η αντιπαράθεση με τους Ευρωπαίους εταίρους και πιστωτές προκάλεσε τη δικαιολογημένη αντίδραση των περισσότερων εκπροσώπων της τοπικής αυτοδιοίκησης. Ο ΣΥΡΙΖΑ έδινε για δεκαετίες ολόκληρες μάχες για την αυτονομία της τοπικής και περιφερειακής αυτοδιοίκησης έναντι της κεντρικής εξουσίας για να εφαρμόσει –μόλις έγινε κυβέρνηση– τον απόλυτο πολιτικό και οικονομικό συγκεντρωτισμό. Στην παιδεία οι αρμόδιοι της κυβέρνησης γκρεμίζουν τις αποσπασματικές μεταρρυθμίσεις που έγιναν με μεγάλη δυσκολία στη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών. Η νέα ισοπέδωση των ΑΕΙ-ΤΕΙ στη βάση της επιστροφής των «αιώνιων» φοιτητών και της μετατροπής των πρυτάνεων σε αιχμαλώτους του φοιτητικού συνδικαλισμού, απομακρύνει από την κυβέρνηση όσους πολίτες είναι υπέρ μιας στοιχειώδους αξιοκρατίας και αποτελεσματικότητας.
Το ερώτημα είναι με τι δυνάμεις θα πάει η κυβέρνηση Τσίπρα στη δύσκολη αναμέτρηση με τα προβλήματα της οικονομίας έχοντας επιλέξει να λειτουργεί σε αντίθεση με το διεθνές οικονομικό περιβάλλον και χωρίς τη συνεργασία των πιο δημιουργικών δυνάμεων της ελληνικής κοινωνίας. Ο φόβος μπροστά στη δύσκολη μάχη, που είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα χάσει στις συνθήκες που δημιουργεί η ίδια η ηγεσία της, μπορεί να κάνει την κυβέρνηση να επιχειρήσει μια απελπισμένη φυγή προς τα εμπρός που θα έχει τα χαρακτηριστικά ενός πολιτικού, επικοινωνιακού πολέμου στον οποίο δεν θα υπάρξουν νικητές στην Ελλάδα.
11°
