Από τις πλέον αναμενόμενες κρίσεις της κυβέρνησης ήταν αυτή του μεταναστευτικού. Κι αυτό γιατί, οι ίδιοι άνθρωποι που προσπαθούσαν προ λίγων μηνών για μικροκομματική εκμετάλλευση να πείσουν τους Σύρους πρόσφυγες στο Σύνταγμα να μη ζητήσουν άσυλο στην Ελλάδα, αλλά να διεκδικήσουν την μεταφορά τους σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες κάνοντας απεργία πείνας, δηλαδή ένα αίτημα που δεν θα μπορούσε να ικανοποιήσει καμία κυβέρνηση κανενός κράτους μέλους, είναι σήμερα υπουργοί και συνεργάτες υπουργών!
Δυστυχώς οι άνθρωποι αυτοί δεν μπορούν να καταλάβουν τις διαφορές ανάμεσα α) στον ακτιβισμό, β) τη μικροπολιτική και γ) το διαχειρίζομαι τις τύχες των ανθρώπων από την πλευρά του κράτους.
Στην περίπτωση (α) πιστεύεις σε κάποιο πανανθρώπινο ιδανικό και προσπαθείς να το ικανοποιήσεις.
Στην περίπτωση (β) παριστάνεις ότι πιστεύεις σε κάποιο πανανθρώπινο ιδανικό για να ικανοποιήσεις μικροκομματικές σκοπιμότητες.
Στην περίπτωση (γ) δεν αρκεί η πίστη σε ιδανικά, καθώς η διαχείριση της καθημερινότητας επιτάσσει να λαμβάνεις υπόψη το σύνολο -το όλον- και να επιλέγεις τη λύση αυτή που θα είναι επωφελής για τους περισσότερους με τις μικρότερες δυνατές απώλειες.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, που κατά τη φάση της fast track μετεξέλιξής του από μικρό κόμμα σε κόμμα εξουσίας απεμπόλησε εν ριπή όλα τα ιδανικά μετατρέποντάς τα σε «φούμαρα» για μικροκομματικά οφέλη, στέκει τώρα εγκλωβισμένος στο τρίπτυχο «ασχετοσύνη, ιδεοληψία, πελατειακές σχέσεις» αδυνατώντας να κυβερνήσει.
Αυτό όμως που δεν ήταν αναμενόμενο είναι να κυριεύσει η δεξιά ρητορική και πρακτική.
Θλίβομαι παρακολουθώντας την υπουργό μεταναστευτικής πολιτικής να πηγαίνει πέρα δώθε στα κανάλια και με περισσή αναλγησία να λέει «οι μετανάστες λιάζονται στις πλατείες». Σαν να μην έχει μπει ποτέ στα υπόγεια του κέντρου της Αθήνας που στοιβάζονται γυναίκες και μωρά παιδιά μαζί με λογιών λογιών τρωκτικά και έντομα. Σαν να μην έχει ακούσει ποτέ της ιστορίες εκμετάλλευσης αλλοδαπών. Σαν να μην έχουν φτάσει ποτέ στα αυτιά της ιστορίες βιασμών και πορνείας για να μπορέσουν να αγοράσουν τη στοιχειώδη τροφή. Σαν να μην έχει δει γειτονιές να υποβαθμίζονται και τη Χρυσή Αυγή να γιγαντώνεται. Διεθνιστές του παντεσπανιού, όπως σχολίασε ένας φίλος...
Το ενδιαφέρον όμως είναι ότι επί κυβερνήσεως Κ. Καραμανλή αυτή ακριβώς ήταν η επικρατούσα ρητορική και πρακτική. Μετανάστες ή πρόσφυγες στοιβάζονταν για κάποιο χρονικό διάστημα σε κελιά και στη συνέχεια αφήνονταν ελεύθεροι με ένα χάρτη του κέντρου της Αθήνας στο χέρι με κυκλωμένη της πλατείες που έπρεπε να οδηγηθούν. Οι Αφγανοί στον Αγ. Παντελεήμονα, οι Αφρικανοί στην πλατεία Βικτωρίας, οι υπόλοιποι στην Ομόνοια.
Αυτή την «πολιτική των πλατειών» προσπαθήσαμε να αλλάξουμε το 2010, το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση μαζί με όλες τις προοδευτικές δυνάμεις του τόπου. Αυτό ήταν αριστερή πολιτική. Το action plan του 2010 που το διαμορφώσαμε όλοι μαζί και ο Νόμος 3907/2011 που το μετατρέπει σε ρυθμίσεις τον οποίο καταψήφισε ο Συριζα τότε για λόγους μικροκομματικών εντυπώσεων.
Επιπλέον, επί κυβερνήσεως Κ. Καραμανλή επικρατούσα ρητορική (δεν θα πω και πρακτική για ευνόητους λόγους) ήταν το «θα δώσουμε άσυλο για να φύγουν από την Ελλάδα και να πάνε στην Ε.Ε». Ο βασικός δε υπέρμαχος αυτής της επικίνδυνης αντιευρωπαϊκής γελοιότητας, που έθετε σε κίνδυνο την ισχύ του ελληνικού διαβατηρίου, ήταν ο Γ. Καρατζαφέρης!
Αυτά προσπαθήσαμε το 2010 να αλλάξουμε, με την έμμεση υποστήριξη του Σύριζα.
Και τώρα νάτη η επίσημη αριστερή κυβέρνηση να υιοθετεί όλη αυτή τη δεξιά πρακτική. Από τη μια ο Π. Καμμένος και ο Ν. Κοτζιάς να απειλούν ότι θα στείλουν ορδές αλλοδαπών (τους οποίους και αδιανοήτως τους αποκαλούν τζιχαντιστές), ησμονώντας ότι απειλούν με αποστολή τζιχαντιστών χώρες που έχουν θύματα από την ισλαμική τρομοκρατία!
Και από την άλλη ο Ν. Βούτσης και η Τ. Χριστοδουλοπούλου να βάζουν τον κυβερνητικό εκπρόσωπο να αναγγέλλει ότι στους Σύρους πρόσφυγες θα δίνοντας αμέςως ταξιδιωτικά έγγραφα για να πάνε στη χώρα προτίμησής τους.
Ευτυχώς κάποιος τους προειδοποίησε (δεν το ήξεραν αλήθεια;) ότι η επίσημη αυτή δήλωση για «νόμιμα ταξιδιωτικά έγγραφα με τα οποία μπορούν να ταξιδέψουν στη χώρα προτίμησής τους» θα είχε ως άμεση συνέπεια την αποπομπή της Ελλάδας από τη Σένγκεν. Μια πρόταση που δυστυχώς είναι από καιρό στο τραπέζι των συζητήσεων -την είχε θέσει το Ηνωμένο Βασίλει-, όχι για να περιοριστούν οι μεταναστευτικές ροές αλλά για να περιοριστεί η μετανάστευση των Ελλήνων στην περίοδο της κρίσης!
Έτσι, λίγη ώρα αργότερα, έγινε το πρωτοφανές: με non paper το Μαξίμου διόρθωνε την on camera δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου και η περίφημη εξαγγελία πήρε τη μορφή: «Στους Σύρους πρόσφυγες που δικαιούνται άσυλο θα δίνονται άμεσα όλα τα απαραίτητα έγγραφα»... Κι έτσι γλιτώσαμε (για την ώρα) την αποπομπή από τη Σένγκεν, όχι γιατί όλοι θεώρησαν πως έγινε παρεξήγηση, αλλά γιατί όλοι είναι εξαιρετικά επιεικείς με την επικίνδυνη αυτή κυβέρνηση.
Βέβαια η φράση αυτή «στους Σύρους πρόσφυγες που δικαιούνται άσυλο θα δίνονται άμεσα όλα τα απαραίτητα έγγραφα» δεν λέει τίποτα. Καταγράφει απλώς τη νόμιμη διαδικασία. Κι άλλωστε το εύλογο ερώτημα είναι... γιατί μόνο τους Σύρους; Στους υπόλοιπους πρόσφυγες θα ακολουθείται άλλη διαδικασία; Φυσικά και όχι, αλλά εντάξει, ας είμαστε επιεικείς. Το μόνο βέβαιο είναι ότι το τρίπτυχο «ασχετοσύνη, ιδεοληψία, πελατειακές σχέσεις» τους εμποδίζει να εφαρμόσουν το νόμο 3907/2011.
Διότι ισχύει και σε αυτό το θέμα ό,τι ισχύει και στην οικονομική πολιτική. Δεν ξέρουν τι θέλουν. Μόνο λόγια λεβέντικα κι όταν έρθει η ώρα να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες των λόγων τους, τα κάνουν «γαργάρα», κι εντωμεταξύ η χώρα μας ολοένα και φθείρεται.
12°
