Σεξισμός – Ρατσισμός – Μπούλινγκ. Τρεις λέξεις που βαρέθηκα ν’ακούω

Στην πραγματικότητα οι λέξεις που έχω βαρεθεί να ακούω είναι πολύ περισσότερες. Είναι σχεδόν όσες και τα θέματα των δελτίων ειδήσεων επί τις λέξεις που τα περιγράφουν. Καμία τους όμως δεν έχει εξευτελιστεί τόσο όσο αυτοί οι τρεις συνδυασμοί γραμμάτων που ξεκίνησαν λέξεις και κατέληξαν γλειφιτζούρι με τόσες γεύσεις ώστε να μην αφήνει κανέναν ανικανοποίητο.

Σεξισμός

Αυτή η πολύ ωραία λέξη μπήκε τα τελευταία χρόνια στο λεξιλόγιό μας κυρίως χάρη στις φιλότιμες προσπάθειες της κόρης του Νίκου του Κωνσταντόπουλου και της καλής της φιλενάδας της Ραχήλ της Μακρή. Οι δύο αυτές αγωνίστριες μας έμαθαν και το πραγματικό νόημα της λέξης: «Σεξισμός» είναι η κριτική ή η δημοσιογραφική αποκάλυψη ή η σάτιρα που αφορά μία ή και περισσότερες γυναίκες. Με λίγα λόγια μπορεί κανείς να κοροϊδέψει το πάχος ή το θράσος του Πάγκαλου, την υστερία και τις τσιρίδες του Άδωνη, το χυδαίο λαϊκισμό του Αλέξη του Τσίπρα, την καταστροφική ανικανότητα του Αντώνη του Σαμαρά ή την πνευματική ανεπάρκεια του Γεωργίου του Ανδρέα του Παπανδρέου, αλλά δεν μπορεί να πει κουβέντα για τη συμπεριφορά, τις εμμονές και την αυταρχικότητα της Ζωής της Κωνσταντοπούλου. Και δεν εννοώ πως δεν μπορεί να το κάνει επειδή στερείται των απαιτούμενων ιατρικών γνώσεων. Δεν μπορεί να το κάνει επειδή η Ζωή η Κωνσταντοπούλου είναι γυναίκα.

Κάποιος μπορεί να ισχυριστεί πως όταν η λέξη «σεξισμός» χρησιμοποιείται αποκλειστικά για να καταγγείλει συμπεριφορές που στρέφονται εναντίον γυναικών μπορεί και να υπονομεύεται κάπως η προσπάθεια για εμπέδωση της ισότητας των δύο φύλων. Πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα παρατήρηση που μπορεί να ήταν χρήσιμη, αν δεν απευθύνονταν σε συμπολίτες μας που η μόνη τους σχέση με τη λέξη «λογική» είναι το ότι ξέρουν (κάποιοι από αυτούς) την ορθογραφία της. Ας μην ξεχνάμε πως οι ίδιοι άνθρωποι που πιπιλάνε τον «σεξισμό» πιο συχνά κι απ’ όσο η Σάσα η Γκρέι πιπιλά πέη, είναι οι ίδιοι που υπερασπίζονται την ποσόστωση στα ψηφοδέλτια των κομμάτων. Και δεν νομίζω να υπάρχει κάτι πιο σεξιστικό από την άποψη πως οι γυναίκες είναι λιγότερο ικανές να επιβάλουν την παρουσία τους από έναν άντρα και χρειάζονται κάποιο είδος νομοθετικού ντόπινγκ.

Προσοχή στα σχόλια που θα κάνετε κοιτώντας τη φωτογραφία. Μπορεί να χαρακτηριστείτε σεξιστές.

Ρατσισμός

Άλλη μια σύγχρονη και γευστικότατη καραμέλα. Χρησιμοποιείται τόσο πολύ και από τόσο πολλούς που βάζω στοίχημα πως κάπου θα έχει ακουστεί ή γραφτεί κάτι τέτοιο: «Λένε πως οι ψηφοφόροι της Χρυσής της Αυγής είναι φασίστες. Από πού κι ως πού είναι φασίστες κάποιοι απλώς και μόνο επειδή ψηφίζουν νοσταλγούς του Αδόλφου και της 21ης Απριλίου; Τι ρατσισμός είναι αυτός;» Εντάξει, η ορθογραφία της φράσης δεν θα είναι ακριβώς έτσι αλλά καταλαβαίνετε τι θέλω να πω. Ο ρατσισμός, από λέξη που υποδήλωνε άδικη διάκριση με βάση τη φυλή, πλέον χρησιμοποιείται για να καταδικάσει την αναφορά σε οποιοδήποτε σύνολο ανθρώπων ακόμα κι αν η αναφορά είναι μάλλον ορθή. Το να πεις ας πούμε ότι οι καλύτεροι μπασκετμπολίστες είναι μαύροι ή ότι οι γιοι των πολιτικών είναι τα μεγαλύτερα βύσματα στο στρατό, κάποτε θα ήταν μια απλή παρατήρηση. Τώρα μπορεί να σε κατατάξει στα πιο φανατικά στελέχη της Κου της Κλουξ της Κλαν, εκτός φυσικά αν είσαι μέλος κάποιας αριστεροακροδεξιάς κυβέρνησης οπότε μπορείς να πεις ό,τι σου κατέβει. Ακόμα και το ότι οι μετανάστες είναι στις πλατείες γιατί τους αρέσει να λιάζονται και όχι γιατί ούτε στον ήλιο δεν έχουν μοίρα.

Πες όχι στο ρατσισμό. Μη βάζεις όλους τους Τζιχαντιστές στο ίδιο τσουβάλι.

Μπούλινγκ

Το απόλυτο τρεντ. Στην Ελλάδα του 2005 δεν ήσουν τίποτα αν δεν είχες μία από αυτές τις κακόγουστες τσάντες που ήταν γεμάτες, από τη μια άκρη τους μέχρι την άλλη, με το λόγκο της εταιρείας που τις φτιάχνει. Στην Ελλάδα του 2015 δεν είσαι τίποτα αν δεν έχεις πέσει θύμα μπούλινγκ. Μια μόδα που ξεκίνησε από την είδηση για το φοιτητή που οι νταήδες της σχολής του τον οδήγησαν στο θάνατο, κατέληξε σε παρέλαση σελέμπριτι που δήλωναν θύματα μπούλινγκ με κορυφαία στιγμή τη σπαραξικάρδια εξομολόγηση μοντέλου ότι όταν ήταν μικρή τη φώναζαν «ψηλή». Κρίμα που δε ζει ο Νίκος ο Ρίζος να ξεκινήσει απεργία πείνας για να μην τον ξαναπούν κοντό ή η Μέριλιν η Μονρόε για να θυμώνει με όποιον τη λέει ξανθιά.

Μέσα σε λίγες μέρες οι λέξεις «προσβολή», «κοροϊδία» ή «πείραγμα» αχρηστεύτηκαν και μετατράπηκαν σε «μπούλινγκ» που διαταράσσει ψυχικές ισορροπίες και οδηγεί σε αυτοκτονία μόνο και μόνο για να αποδειχθεί πως στην Ελλάδα δεν υπάρχει τίποτα που να μην μπορεί να μετατραπεί από τραγωδία σε παρωδία σε χρόνο μικρότερο κι από όσο χρειάζεται ο Γιάνης ο Βαρουφάκης για να χτενιστεί και μπράβο του.

Κάπως έτσι πρέπει να δείχνουν τα πραγματικά θύματα του μπούλινγκ