Η μοναδική περίπτωση να χάσει ο Ψωμιάδης τις εκλογές στην Κεντρική Μακεδονία είναι να δυστροπήσει ο ίππος Μακεδονομάχοςκαι να εκθέσει ανεπανόρθωτα το προφίλ του τζόκεϊ υποψηφίου. Ο Ψωμιάδης όχι μόνο θα κερδίσει, αλλά θα λάβει ποσοστά όπως εκείνα που έπαιρνε ο Τσαουσέσκου όταν ψήφιζαν μόνο οι νεκροί. Ομοίως, όσο και αν τα προσχήματα στέκονται όρθια, ο Κακλαμάνης θα ανανεώσει τη θητεία του. Ο δήμαρχος θα συνεχίσει να βλέπει την πλατεία Κοτζιά και θα γυρίζει την πλάτη στη Σωκράτους – οι μαύρες δεν ψηφίζουν και τα ελληνόπουλα της πρέζας μάλλον δεν μπαίνουν πίσω από το παραβάν. Με το ίδιο ψηφοδέλτιο θα εκλεγεί και ο Ηλίας Ψινάκης, απολαμβάνοντας δημοφιλία αντίστοιχη της τηλεθέασης που συγκεντρώνει. Πιθανότατα στην ουρά του κομήτη θα μπουν και όλοι όσοι συνδέονται με τα θεάματα, ακόμα και αν ψήνουν σουβλάκια έξω από το θέατρο Βράχων.
Ο β΄ γύρος των δημοτικών εκλογών θα γίνει στις 14/11. Εκείνο το πρωί ο Κώστας Γκιουλέκας θα ξυπνήσει, θα εκκλησιαστεί, χοροστατούντος του Άνθιμου, ενώ το βράδυ θα κάνει δηλώσεις ως δήμαρχος Θεσσαλονίκης. Και συνεχίζω. Η δημοτικότητα του Καρατζαφέρη, που ανέλαβε να ενώσει την Κεντροδεξιά, απογειώνεται. Τις Κυριακές τα πρωϊνά οι γριές που ασπάζονται τον Άδωνι είναι περισσότερες από αυτές που προσκυνούν το εικόνισμα της Παναγίας. Τι θέλω να σας πω; Όχι κάτι συγκεκριμένο. Προσπαθώ να σας ρωτήσω από πού εκπορεύεται αυτή η αισιοδοξία σας για την κοινωνία των πολιτών που θα συσπειρωθεί πίσω από τον Καμίνη και θα εκλέξει τον Μπουτάρη. Διότι είναι ωραίο και ενδιαφέρον να βλέπεις τον Καμίνη σαν Ομπάμα, μόνο που οι κάτοικοι του Σακραμέντο δεν ψηφίζουν στους Αμπελόκηπους. Ομοίως, είναι εξόχως ελκυστικό να δημιουργείς σχέδια προοδευτικών συσπειρώσεων στο πρόσωπο του Μπουτάρη, αλλά η αλήθεια είναι πως φτιάχνεις ένα γαλατικό χωριό που γύρω-γύρω έχει Ψωμιάδη. Ειδικά η περίπτωση της Θεσσαλονίκης είναι για να σου δένει την πέτρα στο λαιμό σαν γραβάτα για τη δεξίωση στο νέο δημαρχιακό μέγαρο. Η πόλη ελέγχεται πάνω από 25 χρόνια από μία συντηρητική πλειοψηφία. Όσο νέος, όσο έντιμος και αν είναι ο Γκιουλέκας, τα ρούχα του μυρίζουν Κούβελα.
Γι’ αυτό, λοιπόν, μην πιστεύετε όσα διαβάζετε και μην παίρνετε στα σοβαρά όσα καταφθάνουν με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο. Η Ελλάδα παραμένει μία βαθύτατα συντηρητική χώρα. Και επειδή είναι και μία τρομαγμένη χώρα, μπορεί να τη δείτε συσπειρωμένη γύρω από τις συντηρητικότερες των συλλογικών εκφράσεων. Λένε ότι σε περιόδους κρίσης δημιουργούνται οι συνθήκες επώασης για το αυγό του φιδιού. Ακόμα και αν δεν ισχύει αυτό, η συντήρηση (ενίοτε και η βλακεία) που βλέπεις γύρω σου είναι αρκετή για να περιγράψει την κατάσταση. Όχι μόνο στην καθημερινή πολιτική έκφραση, αλλά σχεδόν παντού. Στη διαχείριση της καθημερινότητας, στην τηλεόραση, στα πολιτιστικά. Δείτε, π.χ, πόσο υποκριτικά και ηλιθιωδώς η ανυπακοή στην απαγόρευση του καπνίσματος επενδύεται με ιδεολογικό επίχρισμα κατά του μνημονίου. Κυκλοφόρησαν ως και αφίσες με ιδεολογική τεκμηρίωση και πρόσκληση σε συλλογική αντίδραση. Για να πουν στο τέλος ότι το κάπνισμα είναι συνειδητή δράση κατά του μνημονίου, αφού επιβαρύνει το ασφαλιστικό σύστημα, παίρνει ανθρώπους από τη ζωή και κατά συνέπεια φορολογούμενους από την εφορία. Όχι, είμαστε ακόμα μακριά.
Πώς ακριβώς θα είναι το κόμμα της Ντόρας; Υποθέτω χαριτωμένο, με ωραία χρώματα, φωτεινές γραμμές και καταπληκτικό site. Σε ποιους θα απευθύνεται; Μόνο και μόνο η ερώτηση υπονομεύει την προσπάθεια. Όταν δεν γνωρίζεις σε ποιους απευθύνεται ένα κόμμα, τότε αρχίζεις και απορείς για τους λόγους της ίδρυσής του. Ασφαλώς το κόμμα της Ντόρας απευθύνεται πρωτίστως στην Ντόρα και στην ανάγκη να εκτονώσει κάπου τις φιλοδοξίες και την ενέργειά της. Ο πετυχημένος καλλιτέχνης φτιάχνει εταιρεία και ο φιλόδοξος πολιτικός δημιουργεί κόμμα. Μετά; Δεν έχει μετά. Το να επενδύεις νέες ελπίδες σε πρόσωπο που προέρχεται από την κεντρική πολιτική σκηνή, είναι σαν να το απαλλάσσεις από τις ευθύνες του για την περιπέτεια της χώρας.
12°
