Edito 320

Εντάξει, το εμπεδώσαμε όλοι, οι εργαζόμενοι κάποιων ΔΕΚΟ όσο χρεοκοπούσαν οι εταιρείες τους τόσο μεγάλωναν τις αποδοχές τους. Παίρνουν μισθούς 50% παραπάνω από το υπόλοιπο Δημόσιο και διπλάσιους από τον ιδιωτικό τομέα. Το καταλάβαμε. Και ζηλέψαμε. Αλλά…

Αλλά εκτός από αυτό δεν πρέπει ν’ αρχίσουμε να κάνουμε και μερικά άλλα πράγματα; Πρόσφατα ο υπουργός Υγείας είπε, και είναι προς τιμήν του που το είπε, ότι αν τον Μάρτη δεν έχουν καθιερωθεί διπλογραφικά συστήματα και απογραφές υλικού στα νοσοκομεία, θα παραιτηθεί. 6 μήνες είναι πολύ, δεν φταίει αυτός για τους προηγούμενους υπουργούς, τώρα ανέλαβε, αλλά τον Μάρτιο η κυβέρνησή του θα συμπληρώνει 18 μήνες, τη μισή της θητεία, χωρίς να έχει προχωρήσει σ’ αυτές τις μεταρρυθμίσεις. Πριν από καιρό, σε μια βραδινή εκπομπή, ο Βγενόπουλος τους έκανε πλάκα. Πόσο να πάρει, αναρωτιόταν, αν βάλεις ένα διεθνή οίκο σε 3 μήνες θα ’χει περάσει διπλογραφικό σύστημα, αν βάλεις και μια εταιρεία ορκωτών λογιστών σε κάνα μήνα θα έχει κάνει απογραφή στις αποθήκες. Τι σημαίνει όταν περνάνε οι μήνες, τα χρόνια και δεν εφαρμόζεται ο διπλογραφικός έλεγχος βιβλίων, η απογραφή υλικών των νοσοκομείων, η ηλεκτρονική συνταγογράφηση; Τι σημαίνει η «αθώα» φράση «την τελευταία 6ετία εγκαταλείφθηκε η μηχανοργάνωση στο ΙΚΑ»; Τι σημαίνει ότι δεν εισπράττεται η επιβολή προστίμων φοροδιαφυγής, ότι έχουμε στ’ αλήθεια αρνησιδικία της δικαιοσύνης, ότι διά της παραγραφής δεν πληρώνεται κανένα πρόστιμο; Τι σημαίνει η άλλη «αθώα» φράση «ένα χρόνο τώρα και δεν έχουν βάλει διευθυντές στις εφορίες»; Ότι είναι τεμπέληδες, ότι αμέλησαν, οι άχρηστοι, όπως γράφουν συνήθως τα Μέσα; Αφού ένα πράγμα ξέρουν καλά, να διορίζουν διοικητές, εκεί κόλλησαν; Οι αθώες αυτές φράσεις σημαίνουν ένα πράγμα, ότι ο σκληρός πυρήνας της σπατάλης, της διαπλοκής και της διαφθοράς αντιστέκεται σε κάθε προσπάθεια ελέγχου. Πριν όμως από τους μισθούς των σιδηροδρομικών, δεν πρέπει να δούμε τι γίνεται στον πυρήνα της λεηλασίας;

Σε μια εκπομπή έδειχναν το πολυτελές κρατικό αυτοκίνητο, μια Κράισλερ 2.600 κυβικά, ενός διευθυντή ΤΕΙ κάπου στη Μακεδονία. Μα αν έχουν κρατικό αυτοκίνητο οι διευθυντές σχολείων, τότε πρέπει να έχει η μισή Ελλάδα. Πριν ένα χρόνο μάς ανακοίνωσαν ότι τα 57.000 κρατικά αμάξια είναι πολλά και θα τα μειώσουν. Έκτοτε δεν μάθαμε τίποτε άλλο. Μα τα αυτοκίνητα θα μας σώσουν από το έλλειμμα, θα μου πεις;  Έχετε πάρει ποτέ αμάξι με leasing; 57.000 αυτοκίνητα, leasing, καύσιμα, ασφάλειες, συνεργεία, τέλη, ισοδυναμούν με το κόστος 57.000 θέσεων εργασίας. Να ’χουν οι άνθρωποι κι αμάξια και οδηγούς, δεν λέω, αλλά σ’ αυτή τη χρεοκοπημένη χώρα με τους 600.000 άνεργους και τις εκατοντάδες χιλιάδες νέους που δεν μπορούν καν να μπουν στην αγορά εργασίας, πόσοι δικαιούνται να κυκλοφορούν με κρατικό αυτοκίνητο; Σ’ αυτή τη μικρή χώρα που γνωριζόμαστε όλοι με το μικρό μας όνομα, πόσοι Κύριοι κύριοι πρόεδροι, πατέρες του ένθους, στρατηγοί, συνδικαλιστές, είναι απαραίτητο να ’χουν λιμουζίνα;

Κάθε μέρα διαβάζουμε για υπηρεσίες της Βουλής που νοικιάζουν κτίρια με 120.000 ευρώ νοίκι το μήνα, για δημόσιες υπηρεσίες που πληρώνουν νοίκι 65.000 ευρώ για να στεγαστούν 60 υπάλληλοι. Πώς αυτοί οι άνθρωποι πληρώνουν 65.000 κι εμείς 5; Πώς είναι τόσο large με τη δημόσια περιουσία, πώς ξοδεύουν για το γραφείο κάθε δημόσιου υπάλληλου ποσό που ισοδυναμεί με το κόστος άλλης μιας θέσης εργασίας; Γιατί ρημάζουν τόσα ακίνητα του δημοσίου αχρησιμοποίητα; Τι υπόγειες συναλλαγές κρύβουν όλες αυτές οι σπατάλες;   

Οι εφημερίδες έγραφαν πριν λίγες μέρες για ένα φιλανθρωπικό ίδρυμα που ο αρχιμανδρίτης διοικητής του διόρισε όλη του την οικογένεια σε θέσεις του ιδρύματος με μισθούς 10 και 15.000 ευρώ. Αυτά τα πάνω από 10.000 απροσδιορίστου ταυτότητας κοινωφελή ιδρύματα, νομικά πρόσωπα, υπηρεσίες και φορείς ξεχασμένοι, που όλοι ξέρουμε ότι υπάρχουν και λειτουργούν ανεξέλεγκτα διασπαθίζοντας τη δημόσια περιουσία, πότε θα ελεγχθούν; Χρόνια τώρα λένε για εκατοντάδες δημόσιες υπηρεσίες άχρηστες, παρωχημένες, σφραγίδες, που σαν μαύρες τρύπες εξαφανίζουν το δημόσιο χρήμα μεταφέροντάς το σε επιτήδειους. Και μετά από ένα χρόνο κυβέρνησης μας ανακοινώνουν ότι κλείνουν 32 υπηρεσίες; Ως πότε θα μας κοροϊδεύουν με την αεραθλητική λέσχη Ικαρίας και τον οργανισμό Αργιλομάζης; Πότε θα υποβάλουν ισολογισμούς οι χιλιάδες οργανισμοί, νομικά πρόσωπα, δήμοι, νοσοκομεία, δημοτικές εταιρείες, πότε το άγνωστο και αχανές αυτό βασίλειο της σπατάλης, της κακοδιαχείρισης και της διαφθοράς θα αντιμετωπίσει τη διαφάνεια, όπως επιβάλλεται να κάνει το παραμικρό ιδιωτικό ψιλικατζίδικο;

Είναι τόσο άσχημα τα πράγματα; Πρέπει να κάνουμε θυσίες; Πώς τότε η Βουλή διαθέτει ιδιωτικό τηλεοπτικό σταθμό, τον ακριβότερο σταθμό του κόσμου υπολογίζοντας τη σχέση κόστους/τηλεθέασης, και σκέφτεται να κάνει και ραδιόφωνο της Βουλής; Να κάνουν οι άνθρωποι και ραδιόφωνο να παίζουν αν έχουν λεφτά, αλλά πού τα βρήκαν αν κόβουν τη σύνταξη των 600 ευρώ της μάνας μου; Πότε θα σταματήσουν τη μεταφορά δημόσιου χρήματος στα κομματικά ταμεία, την εξαγορά δημοσιογραφικής υποστήριξης, τη δημιουργία πολιτικού χρήματος που γίνεται με τα δεκάδες τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά, κρατικά, κομματικά, εκκλησιαστικά, δημοτικά μέσα ενημέρωσης; Υπάρχουν πουθενά αλλού στον κόσμο χρεοκοπημένοι Δήμοι που δεν εκπληρώνουν τις στοιχειώδεις λειτουργίες προς τους πολίτες τους, αλλά διαθέτουν ραδιόφωνα και τηλεοράσεις με μηδενική ακροαματικότητα και δεκάδες εκατομμύρια παθητικό κάθε χρόνο; Οι γενναιόδωρες κρατικές επιδοτήσεις στα κόμματα δεν πρέπει να μειωθούν; Τα δάνεια στα κόμματα μέσω των κρατικών τραπεζών, αυτών που λέμε τώρα ότι είναι χρεοκοπημένες, δεν πρέπει να σταματήσουν;

Σύμφωνοι, το ξέρουμε, οι κομματικοί πελάτες που κατά δεκάδες χιλιάδες κατέλαβαν το δημόσιο, έφτιαξαν εσωτερικούς κανονισμούς κατά τη βόλεψή τους, κανόνισαν τους υψηλούς μισθούς ανάλογα με το πόσα χρειάζονταν, χρεοκόπησαν τις δημόσιες εταιρείες και τώρα ηρωικά αντιστέκονται για να μην τους κοπεί ούτε ένα επίδομα, πρέπει να μειώσουν τα προνόμιά τους. Αλλά αυτά τα προνόμια τα απέκτησαν έναντι της συνενοχής τους, της σιωπής απέναντι στην κλεπτοκρατία. Αυτή την κλεπτοκρατία πότε θα την αντιμετωπίσουμε; Μετά από τους οδηγούς των λεωφορείων;

Όταν άρχισε αυτή η ιστορία, κάποιοι, ανάμεσα τους κι εγώ, έλεγαν ότι δεν είναι τόσο τραγικά τα πράγματα, μην ακούτε τους επαγγελματίες υπερασπιστές της χρεοκοπίας που θρηνούν για την «εξόντωση της κοινωνίας». Αυτή η κοινωνία έχει πολύ «λίπος», πολύ αφανή, κρυμμένο πλούτο που μπορεί να χάσει χωρίς να ματώσει. Γιατί ο περιορισμός της σπατάλης και της λεηλασίας στο στενό πυρήνα της κλεπτοκρατίας έχει κι αυτό το πλεονέκτημα, αν γίνει. Θα περιορίσει τον αθέμιτο πλουτισμό, δεν θα οδηγήσει στην ανεργία και την ανέχεια. Ο πλούτος που κρύβεται σε όλα τα προηγούμενα συνηθισμένα φαινόμενα και δομές του ελληνικού δημοσίου είναι αυτός ο παράλογος, ανεξήγητος πλούτος που βλέπουμε γύρω μας και μας εξοργίζει. Είναι τα κόμματα-εταιρείες, οι πολιτικοί-επιχειρηματίες με τα 58 σπίτια, είναι οι γιατροί που παρκάρουν τις Φεράρι στα περιφερειακά νοσοκομεία, οι συνδικαλιστές με τα 9 εκατομμύρια καταθέσεις στο Υπουργείο Πολιτισμού, οι κυρίες τμηματάρχες με τις 31 αμειβόμενες θέσεις, είναι οι νομάρχες με ακίνητη περιουσία το μισό νησί, οι δημοσιογράφοι με τις 5 αργομισθίες, οι διευθυντές πολεοδομίας με τα οικόπεδα στη Μύκονο και οι εφοριακοί με τις πολυκατοικίες.

Όσο ο εσωτερικός πυρήνας της κομματοκρατίας, της κρατικής γραφειοκρατίας, του παρασιτισμού και της διαφθοράς μένει έξω από το στόχαστρο, οι προσπάθειες περιορισμού της σπατάλης, ακόμα κι αν είναι σωστές, θα φαίνονται άδικες, μισές, χωρίς πραγματικά αποτελέσματα.