Οι αισιόδοξες προβλέψεις πολύ γρήγορα έδωσαν τη θέση τους σε ρεαλιστικότερες προσεγγίσεις. Τόσο μάλιστα ρεαλιστικότερες που σημαντικοί αξιωματούχοι του κυβερνώντος κόμματος άρχισαν να ομιλούν για τη δύσκολη «επόμενη ημέρα». Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε καταγράφηκαν σειρά δειγμάτων πολιτικής γυμναστικής. Όλα περιέργως αφορούσαν το τι πρόκειται να συμβεί μετά το β΄ γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών. Η Ιπποκράτους εγκαινίασε τις «διαρροές» με σενάρια «περιορισμένης νίκης ή αναστρέψιμης ήττας». Στην ουσία η κυβερνώσα παράταξη αντιλήφθηκε 15 ημέρες πριν τις εκλογές ότι είναι πολύ αμφίβολο πως το ΠΑΣΟΚ θα κερδίσει 8 με 9 Περιφέρειες, όπως υπολόγιζε. Αντιθέτως οι καταγεγραμμένες έρευνες των τάσεων της κοινωνίας δείχνουν πως το ΠΑΣΟΚ πολύ δύσκολα κερδίζει την Περιφέρεια Αττικής, που αποτελεί ορόσημο για τις πολιτικές εξελίξεις. Παράλληλα η Ιπποκράτους αισθάνεται πως 4 με 5 άλλες Περιφέρειες που θεωρούνταν σίγουρες «παίζονται», και μάλιστα με αρνητικές προοπτικές.
Συνεσταλμένη απαισιοδοξία
«Αν το ΠΑΣΟΚ απολέσει την Αττικής και άλλες 4 με 5 Περιφέρειες στις οποίες υπολόγιζε, τότε τα πράγματα θα λάβουν άλλη τροπή. Ενδεχομένως ένα τέτοιο αρνητικό αποτέλεσμα να αποτελέσει αφετηρία διεργασιών με στόχο τη διενέργεια εκλογών». Δεν πρόκειται για σχόλιο στελεχών της αντιπολίτευσης αλλά σχόλιο κυβερνητικών στελεχών, για να εξηγούμεθα.
Την Κυριακή που μας πέρασε ο κ. Αντώνης Σαμαράς παραχώρησε συνέντευξη στην εφημερίδα “Real News”. Χωρίς να έχει προκληθεί από κανέναν, δίχως αιτία και κυρίως χωρίς αφορμή, ανέφερε πως δεν πρόκειται να γίνει συνένοχος στην αποτυχία του ΠΑΣΟΚ. Γιατί άραγε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης επικεντρώνεται σε μία τέτοια προοπτική; Του το ζήτησε άραγε κανείς να γίνει συνένοχος σε κάτι; Υπάρχει κάποια εξέλιξη που οδηγεί στο συμπέρασμα πως η Νέα Δημοκρατία οδηγείται σε επιλογές που θα την καταστήσουν συνένοχο σε μία πολιτική που βαίνει σε αποτυχία;
Σίγουρα όχι. Ο κ. Σαμαράς λοιπόν απαντά σε κάτι που δεν έχει καταγραφεί, αλλά δεν είναι ανόητος προφανώς. Ο Μεσσήνιος πολιτικός μάλλον επιχειρεί να απαγκιστρωθεί από ένα σενάριο – ορατό για τον ίδιο ή και για ορισμένους που γνωρίζουν περισσότερα περί του τι ακριβώς συμβαίνει στο παρασκήνιο.
Την περασμένη εβδομάδα στέλεχος της Κεντροδεξιάς ενημέρωνε ένα στενό δημοσιογραφικό πυρήνα περί μιας ιδιωτικής συνάντησης μεταξύ δύο επιχειρηματιών πολύ σημαντικών για τη μικρή ελληνική οικονομία και ενός πολιτικού που είναι και ηγέτης κόμματος. Το στέλεχος της Κεντροδεξιάς, το οποίο συνειδητά επέλεξε να παίξει το «βαθύ λαρύγγι», ανέφερε πως κατά τη συνομιλία ετέθη ζήτημα συμμαχικών, οικουμενικών, διαπαραταξιακών ή όπως αλλιώς επιθυμεί ο καθένας... κυβερνήσεων. Κατά τη συνάντηση, και πάντα κατά την ίδια μυστήρια πηγή, οι δύο επιχειρηματίες ξεκαθάριζαν πως σε όλα τα εναλλακτικά σχήματα επικεφαλής θα ετίθετο ο κ. Γιώργος Παπανδρέου. Στο φυσιολογικό ερώτημα «μα γιατί ο Παπανδρέου;», η απάντηση ήταν ξερή και λακωνική. «Διότι αυτός διαθέτει την έξωθεν καλή μαρτυρία». Ο νοών νοήτω λοιπόν. Είναι προφανές πως ο κ. Σαμαράς πληροφορήθηκε και αυτός λεπτομέρειες από τη συνάντηση αυτή. Και έσπευσε να απαντήσει μέσω της συνεντεύξεώς του. «Δεν πρόκειται να γίνω συνένοχος» είπε.
Στο παρασκήνιο ωστόσο οι ζυμώσεις συνεχίζονταν μέχρι που αναφέρθηκε πως γνωστή εταιρεία δημοσκόπων καταμετρά με ειδική έρευνα «Το ιδεατό κόμμα». Αντιλαμβάνεται και ο κάθε πικραμένος πως όταν στην αγορά εξελίσσεται έρευνα με αντικείμενο το τι θεωρούν οι πολίτες ως ιδεατό κόμμα, τότε κάτι πραγματικά τρέχει. Σημειωτέον ότι στο «ιδεατό κόμμα» χωρούν όλοι. Και οι καλοί και οι κακοί και οι κάκιστοι.
Οι δύο σημαντικοί επιχειρηματίες έκαναν τη δουλειά τους βεβαίως, όπως την κάνουν με επιτυχία τις τελευταίες δεκαετίες. Το ζήτημα είναι πως οι εξωθεσμικοί αυτοί παράγοντες επεμβαίνουν σε μία συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Τη στιγμή δηλαδή που καθίσταται ξεκάθαρο πως το πολιτικό σύστημα ως έχει δεν είναι δυνατόν να διαχειριστεί το βάρος της επόμενης φάσης της αναδιάρθρωσης της οικονομίας και του κράτους με τις προϋποθέσεις που θέτουν οι δανειστές.
Ως προς το πραγματικό πολιτικό χρονοδιάγραμμα λοιπόν, το μήνα Νοέμβριο διεξάγονται εκλογές, εκ των οποίων οι περιφερειακές αποτελούν πεδίο εξαγωγής πολιτικών συμπερασμάτων. Παράλληλα κατατίθεται ο προϋπολογισμός για το 2011 (18 Νοεμβρίου) και ιδρύεται το κόμμα της Ντόρας Μπακογιάννη.
Τόσο στο ΠΑΣΟΚ όσο και στη ΝΔ γνωρίζουν πως την επομένη των εκλογών ενδεχομένως το τοπίο να είναι διαφορετικά διαμορφωμένο. Κανένα στέλεχος που ασχολείται με σοβαρότητα με τον πολιτικό σχεδιασμό δεν είναι σε θέση από τώρα να καταλήξει σε ασφαλή συμπεράσματα. Παράμετροι όπως η αποχή, η αδιευκρίνιστη ψήφος, τα άκυρα ή λευκά ψηφοδέλτια αποτελούν βασικές συνιστώσες του προβλήματος. Άλλωστε ποιο είναι άραγε το «ξεκάθαρο» συμπέρασμα που θα εξαχθεί από μία νίκη του Πέτρου Τατούλη στην Πελοπόννησο; Ότι κέρδισε η Κεντροαριστερά μήπως, για να έχουμε καλό ρώτημα, ή ότι κέρδισε το ΛΑΟΣ με συμμαχικές δεξιές δυνάμεις που συνωστίζονται στον κεντρώο χώρο;
Οι υπεύθυνοι σχεδιασμού στη Ρηγίλλης και του Μαξίμου καταλήγουν μόνο σε ένα κοινό συμπέρασμα: πως στους επόμενους μήνες θα καταγραφούν στοιχεία που θα οδηγήσουν στην ίδρυση νέων κομμάτων. Στο Μαξίμου προσθέτουν πως όπως και να τα υπολογίσει κανείς, το ενδεχόμενο μιας συμμαχικής κυβέρνησης με παρούσα την Ντόρα ή τον Καρατζαφέρη και ως άλλοθι τον Φώτη Κουβέλη θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε καταστροφή. «Θέλουν δεν θέλουν το 30% του ΠΑΣΟΚ αποτελείται από αριστερούς ψηφοφόρους, και αυτό δεν το αλλάζει κανείς» επιμένουν (και προειδοποιούν) στην Ιπποκράτους, και δεν είναι εκείνοι που ακολουθούν τους γνωστούς γραφικούς του βαθέος ΠΑΣΟΚ.
3°
