Είναι κάποιοι που αυτό τον καιρό λένε, καλά, ο κόσμος συνταράσσεται από την οικονομική κρίση και ’μεις συζητάμε για το Βατοπέδι; Οι περισσότεροι απ’ ατούς προσπαθούν για μια ακόμα φορά να παραπλανήσουν, να αποκρύψουν και να χειριστούν την κοινή γνώμη. Μερικοί είναι καλοπροαίρετοι. Κάνουν όμως λάθος. Γιατί το Βατοπέδι, τα εκατοντάδες Βατοπέδια της δημόσιας ζωής είναι το αληθινό πρόβλημα. Αν η οικονομία μας υποχωρεί, αιτία δεν είναι η διεθνής κρίση, είναι η ρηχή οικονομική ανάπτυξη, η μηδαμινή παραγωγική και ανταγωνιστική ικανότητα, η κλεπτοκρατία που έχει γίνει το κυρίαρχο σύστημα της ελληνικής δημόσιας ζωής.
Έχει μικρή σημασία αν ο ένας υπουργός ή ο άλλος είναι ο ενορχηστρωτής αυτής της γιγάντιας απάτης. Σημασία έχουν οι δομές που γεννούν συνεχώς τα σκάνδαλα. Όπως πάντα, σημαντικές είναι οι λεπτομέρειες, όχι τα ονόματα.
Μαθαίνουμε λοιπόν ότι σ’ αυτή την ευρωπαϊκή δημοκρατία είναι δυνατόν να υπάρχουν δικαστικές αποφάσεις οι οποίες δεν δημοσιοποιούνται, μένουν θαμμένες 4 χρόνια ώστε ανενόχλητο το μοναστήρι να συνεχίζει το θεάρεστο έργο της εκποίησης του δημόσιου πλούτου. Ότι οι υπουργικές αποφάσεις μπορούν και να μη δημοσιεύονται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως ώστε να μη μαθαίνει κανείς και να μην μπορεί να αντιδράσει κανείς. Ότι ο Εφραίμ και ο Αρσένιος τηλεφωνούσαν στην πρόεδρο του δικαστηρίου για να της «εξηγήσουν». Έτσι δεν κάνετε κι εσείς όταν έχετε κανένα δικαστήριο; Δημοκρατία όμως όπου η δικαιοσύνη δεν λειτουργεί και οι πράξεις της δημόσιας διοίκησης μένουν κρυφές, δεν είναι δημοκρατία.
Όταν οι εισαγγελείς άρχισαν να δεσμεύουν και να ανοίγουν καταθέσεις, διαπίστωσαν με έκπληξη ότι το φοβερό αυτό “holy venture” έχει 37 λογαριασμούς σε τράπεζες με χιλιάδες κινήσεις αναλήψεων και καταθέσεων. Ότι διαθέτει πάγια περιουσιακά στοιχεία εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ. Ότι έχει εταιρείες επενδυτικές με χαρτοφυλάκιο που περιλαμβάνει ομόλογα, μετοχές και αμοιβαία, ότι το τρέχον ταμείο του μόνο ξεπερνούσε τα 100 εκατομμύρια ευρώ. Δεν υπάρχουν στην Ελλάδα επιχειρήσεις που να έχουν στο ταμείο τους 100 εκατομμύρια ρευστό.
Έτσι σιγά-σιγά αρχίζουμε να υποψιαζόμαστε πού πραγματικά βρίσκεται το χρήμα σ’ αυτή τη χώρα. Το πού πραγματικά βρίσκεται το χρήμα και πώς δημιουργείται είναι το μεγάλο, διακομματικά κρυμμένο μυστικό σ’ αυτή τη χώρα.
Όταν η ελληνική κοινή γνώμη παρακολουθούσε άναυδη τις αποκαλύψεις για τα υπουργικά σπίτια και τις off shore εταιρείες διαχείρισης ακινήτων, ένας απ’ αυτό το περίεργο φρούτο των τελευταίων χρόνων, την «καραμανλική αριστερά», έγραφε ένα πύρινο άρθρο για το πόσο ακριβό είναι το σπίτι του Τόνι Μπλερ. Είχε βέβαια τον προφανή στόχο να πει ότι όλοι ίδιοι είναι, λεφτά έχουνε, λες και το θέμα είναι ποιος έχει ακριβό σπίτι. Αυτό όμως είναι το λιγότερο. Το χειρότερο και το πραγματικά παραπλανητικό είναι η προσπάθεια να φανεί ότι παντού τα ίδια προβλήματα υπάρχουν, ότι κι έξω τα ίδια γίνονται, ότι η Ελλάδα είναι όπως οι άλλες χώρες. Που δεν είναι. Ο Γάλλος πρώην πρωθυπουργός Μπερεγκοβουά, όταν κατηγορήθηκε ότι μένει σε ενοικιαζόμενο διαμέρισμα του δήμου με ενοικιοστάσιο, χωρίς να δικαιούται, αυτοκτόνησε…
Η αλήθεια είναι ότι καμία χώρα της Ευρώπης δεν συζητάει θέματα που απασχολούν εμάς. Αν εφαρμόζονται οι νόμοι, αν εξαγοράζονται τα Μέσα Ενημέρωσης με κρατικό χρήμα. Πουθενά δεν υπάρχει γενικευμένη ανομία, μεροληπτική δικαιοσύνη, συστημική διαφθορά, ιδιοποίηση του κράτους, κομματική δημόσια διοίκηση, ιδιωτική δημόσια περιουσία. Πουθενά εκτός από κάποιες περιοχές της Νάπολης, όπου κυριαρχεί η Μαφία.
Μόνο εδώ ο πρωθυπουργός και οι φίλοι του γίνονται διευθύνοντες σύμβουλοι των μεγαλύτερων επιχειρήσεων της χώρας. Οι κουμπάροι τους δίνουν τα λεφτά των ασφαλιστικών ταμείων στους διαχειριστές χρηματιστηριακών εταιρειών που είναι γιοι βουλευτών τους και οι γυναίκες τους υπογράφουν συμβόλαια που παραδίδουν τη δημόσια γη σε καλόγερους που είναι πνευματικοί υπουργών.
Βρέθηκαν στα χέρια μου αντίγραφα κάποιων τέτοιων συμβολαίων. Είναι άλλο ν’ ακούς στις ειδήσεις ότι ο Εφραίμ καταπατά δημόσια γη επικαλούμενος χρυσόβουλα αυτοκρατόρων και άλλο να διαβάζεις το ίδιο το κείμενο. Ο αυτοκράτορας τάδε και ο ηγεμόνας δείνα και ο πολυχρονεμένος μας πασάς και ο σουλτάνος και τα τείχη και τα δόρατα και τα προσκυνήματα. Νομίζεις ότι διαβάζεις Αστερίξ. Είναι τόσο αστείο που γίνεται τραγικό. Γιατί δείχνει το μέγεθος, την παντοδυναμία της κλεπτοκρατίας. Όλα πια γίνονται απροκάλυπτα.
Η χώρα μας συνεχώς υποχωρεί στο διεθνή καταμερισμό εργασίας. Καμία παραγωγική επένδυση δεν γίνεται πια στην Ελλάδα. Αντιμετωπίζουμε την κρίση, μπαίνουμε στην ύφεση από χειρότερη θέση σε σχέση με τους άλλους Ευρωπαίους. Η οικονομία μας είναι ρηχή, η δημόσια ζωή είναι στα χάλια αυτά που βλέπουμε, επειδή η κλεπτοκρατία κυριαρχεί στη χώρα. Αν δεν κάνουμε αυτή τη σύνδεση, αν δεν πούμε ότι το ένα είναι αποτέλεσμα του άλλου, ποτέ δεν θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα.
Χρόνια τώρα παρακολουθούμε επεισόδια του ίδιου έργου. Κομματικά στελέχη, κυβερνητικά στελέχη, κρατικά στελέχη, σε μια διαρκή συναλλαγή, ιδιοποιούνται το δημόσιο πλούτο παράγοντας πολιτικό χρήμα, μαύρο χρήμα, εξουσία. Κάποιος δεν πρέπει επιτέλους να πει, ποιο είναι το πρόβλημα; Γιατί συμβαίνει αυτό και πώς αλλάζει;
20°
