Ο Μιτεράν έλεγε ότι ανάμεσα στις προεκλογικές δηλώσεις και τις μετεκλογικές πράξεις μεσολαβεί ένα κορυφαίο γεγονός, οι εκλογές. Δίκιο έχει ο μεγάλος Γάλλος πολιτικός, αλλά με όλο το σεβασμό, αυτό ως δίδαγμα απαιτεί από το νικητή να το καταλάβει νωρίς… πριν να είναι πολύ αργά.
Η πραγματικότητα είναι ότι είτε από μιθριδατισμό είτε από ανάγκη θωπείας, οι πολίτες πλέον δεν δίνουν σημασία στα λόγια, αλλά στις πράξεις. Οι πράξεις της νέας κυβέρνησης είναι αυτές που μετράνε και που θα κρίνουν εν πολλοίς – έως τουλάχιστον τον Ιούνιο που θα παιχθεί η τελευταία πράξη της υπόθεσης μας, το μέλλον της χώρας.
Η eθνική μας λέξη
Η εθνική μας λέξη, μέρες που είναι, φαίνεται πως δεν είναι άλλη από την «προσαρμογή». Αυτό αφορά τη χώρα, τους θεσμούς της και του «θεσμούς», τους πολιτικούς, τους πολίτες, τα ΜΜΕ.
Η Ελλάδα βρίσκεται σε συνεχή ανάγκη, αλλά και φάση προσαρμογής.
- Τα 2 Μνημόνια ονομάζονται «προγράμματα οικονομικής προσαρμογής».
- Η χώρα προχώρησε σε μία πρωτοφανή δημοσιονομική προσαρμογή.
- Οι εταίροι και οι θεσμοί οφείλουν να προσαρμοστούν στο αποτέλεσμα των εκλογών.
- Η ΝΔ πρέπει να προσαρμοστεί στη νέα πραγματικότητα.
- Για το ΠΑΣΟΚ είναι μονόδρομος η επίπονη προσαρμογή στην ετυμηγορία των πολιτών.
- Ίσως η μόνη θεμιτή αδυναμία προσαρμογής να είναι η 3η θέση της ΧΑ που είναι αχώνευτο και τραγικό ως γεγονός.
Ο κ. Τσίπρας και η κυβέρνηση συνεργασίας Σύριζα - ΑΝΕΛ πράγματι έχουν κάνει και ανοιχτές και κλειστές στροφές προσαρμογής από τις 25 Ιανουαρίου και μετά, και πολλές δηλώσεις ρητορικής υπερβολής τις πρώτες μέρες της νίκης αναιρέθηκαν σιωπηλώς, μέσα στη δίνη των γεγονότων που ακολούθησαν.
Παραθέτω ενδεικτικά:
- Το «μνημόνιο» έχει τελειώσει. Η λιτότητα έχει τελειώσει.
- Η «Τρόικα» ποτέ δεν θα πατήσει το πόδι της στην Αθήνα και πάλι.
- Η Ελλάδα δεν θα δανείζεται χρήματα για να αποπληρώνει τα δάνεια, και δεν θα επιδιώξει την δόση των 7 δισ. από το δεύτερο πακέτο προσαρμογής.
- Η Ελλάδα έχει επαρκείς πόρους για τη λειτουργία του Δημοσίου.
- H διαγραφή του 50% του ελληνικού δημοσίου χρέους δεν θα πραγματοποιηθεί.
- Το ελληνικό πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων θα συνεχιστεί.
Σε πολιτικό επίπεδο διαβουλεύσεων, ο πρωθυπουργός συναντήθηκε με μια ομάδα Ευρωπαίων ηγετών, με τον πρόεδρο της ΕΚΤ και του Eurogroup, ώστε να αναζητήσουν κάποια μορφή πολιτικής λύσης. Αυτό γρήγορα απορρίφθηκε.
Της συνάντησης είχε προηγηθεί μια επιστολή από τον πρωθυπουργό προς τους Ευρωπαίους ομολόγους του, η οποία διέρρευσε από την εφημερίδα Financial Times. Στην επιστολή αυτή, ο Έλληνας πρωθυπουργός ζητά να αρθεί η αναστολή απαγόρευσης από την ΕΚΤ αγοράς ομολόγων του Ελληνικού Δημοσίου και καταλήγει με τη δήλωση ότι η Ελλάδα έχει δεσμευτεί να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της και ελπίζει στη στενή συνεργασία με τους εταίρους της.
Ενώ μετά τη συνάντηση με την κ. Μέρκελ υπογράμμισε ότι:
- Το πρόγραμμα προσαρμογής επέφερε μία πρωτοφανή δημοσιονομική προσαρμογή
- Για τα δεινά της χώρας δεν φταίνε οι ξένοι, αλλά η ίδια η Ελλάδα
- Το ζήτημα του κατοχικού δανείου και των επανορθώσεων έχουν ηθικό χαρακτήρα
- Αμφισβήτησε μέλη της κυβέρνησής του τάσσονται υπέρ της κατάσχεσης γερμανικών περιουσιακών στοιχείων στην Ελλάδα.
Η Ελλάδα, όμως, δεν προσαρμόζεται εύκολα…
Πρωθυπουργός TEFAL
O Πρωθυπουργός με τη διεθνή του παρουσία έχει κάνει όχι μόνο την αυτονόητη προσαρμογή, που αποτελεί ευχάριστη έκπληξη σε όσους ήλπιζαν (;), φοβόντουσαν (;) και δυσάρεστη σε όσους χαιρέκακα ανέμεναν το αντίθετο.
Ο κ. Τσίπρας διαθέτει αδιαμφισβήτητες ικανότητες. Διαθέτει πρωτόγνωρο απόθεμα στήριξης από τους πολίτες και η κοινή γνώμη θα στηρίξει κάθε γόνιμη προσαρμογή. Διαθέτει ανοξείδωτες αντιστάσεις που είναι τεράστιο όφελος, αν θελήσει να προχωρήσει μπροστά χωρίς σηκωμένο χειρόφρενο.
Το θέαμα της κυβέρνησης να επιμένει ότι δεν χρειάζεται νέο δάνειο, προσβάλλοντας τους πιστωτές της, και στη συνέχεια να απαιτεί πρόσθετη χρηματοδότηση συνιστά βαθιά αντιπαραγωγική τακτική και εντελώς αντιφατική. Αφού κοίταξε το βάθος της δημοσιονομικής αβύσσου, ο πρωθυπουργός διαπίστωσε και ότι ο ίδιος δεν μπορεί να συνεχίσει στο ίδιο προεκλογικό μοτίβο, ούτε μπορεί να αναγκάσει τους Ευρωπαίους εταίρους να αποδεχθούν μια μονομερή διαγραφή, ούτε μπορεί να τους αναγκάσει να επεκτείνουν την πίστωση μέσω της ΕΚΤ.
Αυτή η δίμηνη έως τώρα τακτική του Σύριζα προκαλεί και εσωτερικές, όμως, περιπλοκές. Η πολιτική της νέας κυβέρνησης αναλίσκεται και εξαντλείται στα ταμειακά διαθέσιμα. Κάθε υπουργός λειτουργεί ως λογιστής και όχι ως φορέας μίας νέας πολιτικής αντίληψης συνολικά για τη χώρα. Αυτό ακυρώνει κάθε δυνατότητα και ειλικρινή διάθεση αλλαγής πολιτικής, που δεν δικαιούται κανείς να αφαιρέσει από τη νέα κυβέρνηση και τα στελέχη της, τουλάχιστον σε επίπεδο πρόθεσης. Η κυβέρνηση ακόμα δεν μας έχει δείξει τι θέλει να κάνει, μας λέει μόνο τι δεν θα κάνει…
Το πρόβλημα είναι το εσωτερικό του Σύριζα και του κυβερνητικού εταίρου. Η ουτοπία του «άλλου δρόμου». Αλλά όπως γνωρίζουν όλοι… στην πολιτική είναι καλύτερος ο ρεαλισμός, παρά ο σουρεαλισμός.
8°
