Με το άρθρο 29 παρ. 6 του νομοσχεδίου που τιτλοφορείται «Εκδημοκρατισμός της διοίκησης - Καταπολέμηση Γραφειοκρατίας και Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση - Αποκατάσταση Αδικιών και άλλες διατάξεις» του Yπουργείου Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης, του οποίου αναπληρωτής υπουργός είναι ο Γ. Κατρούγκαλος καταργείται το άρθρο 42 του ν. 4250/2014. Το άρθρο 42 προέβλεπε τον επανέλεγχο των δικαιολογητικών όσων έχουν μετατραπεί οι συμβάσεις τους από ορισμένου χρόνου σε αορίστου κυρίως με το ΠΔ 164/2004, γνωστό και ως διάταγμα Παυλόπουλου, με το οποίο το πελατειακό κράτος μονιμοποίησε τους κομματικούς φίλους του.
Λίγα λόγια γι’ αυτό. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης με την παραπάνω διάταξη αποφάσισε να ελέγξει ουσιαστικά, εάν εκείνο το τεράστιο συλλογικό ρουσφέτι πληρούσε τουλάχιστον τις προϋποθέσεις της νομιμότητας (δεν χρησιμοποιήθηκαν πλαστά έγγραφα κ.ο.κ.). Ο έλεγχος των μονιμοποιήσεων των συμβασιούχων στο Δημόσιο ήταν λοιπόν μια πράξη δικαιοσύνης και ξεχωριστής γενναιότητας, διότι εκτός των άλλων έθετε τέρμα σε μια περίοδο διακομματικής ατιμωρησίας των «πελατών» των κομμάτων οδηγώντας τους ενόχους σε απόλυση και στον Εισαγγελέα.
Σε ηθικό επίπεδο το θέμα είναι μείζον. Εντυπωσιάζει βεβαίως η υποκριτική διάθεση και η κουτοπονηρία με την οποία ένα φαινόμενο συλλογικής διαφθοράς αντιμετωπίστηκε από την πλειονότητα των πολιτών.
Στον νόμο Μητσοτάκη εναντιώθηκε ό,τι πιο αναχρονιστικό και αντιδραστικό υπάρχει στον δημόσιο βίο της χώρας. Όλο το ισχυρότατο αντιμεταρρυθμιστικό κατεστημένο της παρακμής (ΠΟΕ-ΟΤΑ, πολλοί αριστεροδεξιοί δήμαρχοι, η Δούρου κ.ο.κ.) υπεραμύνθηκε του πιο άθλιου και διεφθαρμένου πελατειακού συστήματος με πρόσχημα την αξιολόγηση που προωθούσε ο τότε υπουργός. Οι αντιδράσεις επιχείρησαν να αποτρέψουν τον έλεγχο των μονιμοποιήσεων των πρώην συμβασιούχων. Στο θέμα αυτό μεγαλούργησαν οι κομματικές και δημοτικές συμμορίες. Είναι βέβαιο δηλαδή ότι ο επανέλεγχος των μονιμοποιήσεων που έγιναν με βάση το άρθρο 11 του Π.Δ. 164/2004 θα έβγαζε …πολλούς λαγούς. Χιλιάδες συμβασιούχοι μονιμοποιήθηκαν χωρίς να πληρούν τις προϋποθέσεις που όριζε η νομοθεσία. Δηλαδή μονιμοποιήθηκαν παραβιάζοντας τον νόμο με συνεργούς αυτών τούς τοπικούς άρχοντες, τους συνδικαλιστές και τα κομματικά επιτελεία. Τα παιδιά και οι παρατρεχάμενοι του κομματικού συστήματος παρέκαμψαν το ΑΣΕΠ και κατέλαβαν αναξιοκρατικά και παράνομα χιλιάδες θέσεις στον στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα εις βάρος άλλων περισσότερο άξιων αλλά χωρίς κομματική ταυτότητα ή γνωριμίες.
Το θέμα λοιπόν του ελέγχου από μηδενική βάση των μονιμοποιήσεων ήταν κρίσιμο και από αυτό θα κρινόταν εν πολλοίς το εάν η χώρα θα ήταν σε θέση να απαγκιστρωθεί ή όχι από τα δίχτυα του κομματικού-πελατειακού συστήματος που την οδήγησε στην καταστροφή. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο ότι η καινούργια κυβέρνηση που αποτελεί την πιο χυδαία και αυθεντική έκφραση αυτού του κατεστημένου της κοινωνικής συνενοχής στην ανομία σπεύδει να καταργήσει τον νόμο Μητσοτάκη.
Η υπόθεση που είχε μεταξύ άλλων αναλάβει ο Γ. Κατρούγκαλος και είδε το φως της δημοσιότητας για λογαριασμό του Δήμου Λάρισας είναι συναφής. Ο Δήμος Λάρισας, όπως πολλοί ακόμη δήμοι και φορείς του Δημοσίου, αρνήθηκε να στείλει στοιχεία των φακέλων των ελεγχόμενων υπαλλήλων, ο Γενικός Γραμματέας Αποκεντρωμένης Διοίκησης ακύρωσε ορθότατα την απόφαση του Δήμου και η Οικονομική Επιτροπή του Δήμου ανέθεσε την υπόθεση στο γραφείο Κατρούγκαλου πριν από την ανάληψη των καθηκόντων του για να ασκήσει προσφυγή στην Επιτροπή του άρθρου 152 του Kώδικα Δήμων και Κοινοτήτων. Επισημαίνεται δε ότι στην απόφαση της Οικονομικής Επιτροπής γίνεται ειδική μνεία στα προσόντα και στις ικανότητες του νυν αναπληρωτή υπουργού. Επί της προσφυγής που ασκήθηκε η Επιτροπή του άρθρου 152 δεν αποφάνθηκε άρα αυτή θεωρείται απορριφθείσα σιωπηρώς. Μετά την υπουργοποίησή του η πρώην συνεργάτης τού νυν αναπληρωτή υπουργού έστειλε επιστολή στον Δήμο με σχετική ενημέρωση για την πορεία της υποθέσεως και την πρόταση να ασκηθεί κατά της σιωπηρής απορρίψεως αίτηση ακυρώσεως. Η Οικονομική Επιτροπή του Δήμου ανέθεσε στην πρώην συνεργάτιδα του Κατρούγκαλου την άσκηση αιτήσεως ακυρώσεως κατά της σιωπηρής αρνήσεως.
Αλλά, όπως ελέχθη, ο κ. Κατρούγκαλος, που ως υπουργός έχει τη νομοθετική πρωτοβουλία, προωθεί με την παραπάνω διάταξη τη νομοθετική κατάργηση της σχετικής διάταξης με αποτέλεσμα η αιτήσεως ακυρώσεως που θα καταθέσει η πρώην συνεργάτης του να καταστεί άνευ αντικειμένου και ο Δήμος Λάρισας να δικαιωθεί.
Είναι αδιανόητο να μην αντιλαμβάνεται ένας έμπειρος νομικός το ηθικό ζήτημα της σύγκρουσης συμφερόντων που συντρέχει στο πρόσωπό του. Να μην αντιλαμβάνεται ακόμη ότι διαφθορά δεν υπάρχει μόνο όταν υπάρχει χρηματισμός. Είναι συνάρτηση της διακριτικής ευχέρειας που έχει ένας πολιτικός να λαμβάνει αποφάσεις οι οποίες μπορεί να ωφελήσουν λίγους ή πολλούς εις βάρος άλλων, ανεξαρτήτως εάν αυτός έχει προσωπικό οικονομικό όφελος.
4°
