Τα χρόνια της χολέρας

Ήταν ένα μεγάλο κύμα, ένα τσουνάμι παραδοχής μιας ήττας που θέλει να φανεί ότι δεν ήτανε και που όμως ήτανε. Έχουμε αφήσει το μέτριο, το αγοραίο, το πρόχειρο, το ψεύτικο να μας κατσικωθεί μέσα στα σπίτια μας –του τύπου «έλα μωρέ, δεν πειράζει»– κι ήρθε το οικονομικό –και καλά– να ξεβράσει το λεκέ τον ψυχικό –βασικά– που πάθαμε ένα έθνος ολόκληρο, μια υφήλιος μάλλον.

Απ’ την άλλη, μάταια το μάρκετινγκ προσπαθεί να πουλήσει τα προϊόντα του κι αυτό και τρέχει, ιδρώνει, παλαβώνει, αλλά φύλλο δεν κουνιέται, γιατί τίποτα δεν υπόσχεται μια ζεστή αγκαλιά. Όλοι κι όλα θέλουν να τα ψωνίσεις, κι άμα προηγείται ο χάπης, η φυσιοθεραπεία, ο ψυχίατρος, η οδοντοστοιχία, τι θα κάνεις, θα τρέχεις με τη φλεγμονή στο ούλος στη μπουζουκλερί; Δεν σε κόβω. Πόσος κόσμος ξυπνάει, κοιμάται, αν θα ’χει δουλειά κι αυτό το μήνα; Από μας τους καλλιτέχνες που λέει κι ένας φίλος κοσμικός, άσε… Έχουν πέσει οι τιμές, τα σώβρακα, οι καταθλίψεις λυμαίνονται, παρ’ όλα αυτά ο Αρκάς στο θέατρο του Νέου Κόσμου έχει ουρές… αυτό πάλι;

Προσωπικά την έβγαλα καθαρή με τέσσερις πρόβες να τρέχουν, κόλαση ωραία, αλλά που σε απομονώνει κιόλας – σαν να ’σαι εξόριστος σ’ ένα άλλο μέρος και βλέπεις μόνο κάτι συγγενείς μακρινούς που τελικά, εδώ στην ξενιτιά, αποδεικνύονται οι πιο δικοί σου… Φωνούλα μου, κι οι δυο μας περάσαμε δύσκολη φάση πάνω στον τσακωμό μας, ποιος άφησε το κουλό να κατσικωθεί στο «σπίτι». Αλλά τώρα που το χαμπαριάσαμε ότι μας κατσικώθηκε, θα κάτσουμε να το κοιτάμε; Όχι. Εμπρός παιδιά, γενική καθαριότητα, κι επειδή έχει ανέβει η τιμή πολύ, κουβά, σφουγγαρόπανο, άστε το τουπέ και πάμε. Πιάσαμε κοριούς, πόντικες, κατσαρίδες αθάνατες ιπτάμενες, απολύμανση γενική, γιατί θα τα ξαναζήσω εγώ τα χρόνια της χολέρας… νάτα, μπρος μας.

Προχθές στο Μέγαρο είχε συνέδριο η Ένωση Παγκόσμια κατά της Διαφθοράς και σκέφτηκα όπως κατέβαινα στο πάρκινγκ με το ασανσέρ, όλοι αυτοί οι οργανισμοί για την Αξιοπρέπεια ίσως θα ’πρεπε να ’ναι λίγο πιο επιθετικής πολιτικής στην ενημέρωση του κοινού. Δεν μπορεί όλα να είναι σαν επίδειξη Μερσεντές.

Αφίσα Βοσκόπουλου - Πανταζή, γέλασα, πολύ καλή, όπου Τόλης δάσκαλος, Λευτέρης μαθητής. Τι να του λέει ο Τόλης; «Έλα εδώ εσύ που χρόνια κάνεις εμένα, τώρα για πες μας το μάθημά σου και κάνε εσένα;»

Στο «Εθνικό» ο Μαστοράκης – είναι θέμα. Το Εθνικό φέτο εγκαινιάζει την Αγίου Κωνσταντίνου, δεν ζει ο Κούρκουλος να το χαρεί που το πάλεψε τόσο, γίνεται, όμως, κι αυτό μετράει. Πληροφορούμαι Φιλιππίδου – τα ρέστα της και Δήμος Αβδελιώδης, αυτός ο καλλιτέχναρος στο Βεάκη παίζει τον Καραγκιόζη του και σαγηνεύει. Δήμο Αναστασιάδη, πιτσιρικά, καινούργιο, χαμπαριάσατε να τραγουδάει, έχει κάτι από σταρ και κούκλος (αρέσει πολύ μαθαίνω)! Χτεσινό φρέσκο: Της πουτάνας έγινε προψές στον Ιανό, σε παρουσίαση Χρήστου Θηβαίου «Φιλί» όπου κάτι ειπώθηκε για Πέγκυ (Ζήνα) (φιλί), Μάνος Ελευθερίου (φιλί) υπεραμύνθη, «να την αφήσετε ήσυχη, με κάλεσε και στην πρεμιέρα της και θα πάω» (της γράφει και στίχο έμαθα!). Θάνος Μικρούτσικος (φιλί), εξανέστη και του είπε: «Άσε, Μάνο, τα σουρεαλιστικά σου». Κι είχαμε ενδοκαλλιτεχνικό δημόσιο διπλωματικό επεισόδιο περί της καταγωγής του Έντεχνου!

Θέλω να βάλουμε rating αστεράκια με ποιανού τη γνώμη είμαστε. Θέλεις; Εμένα πάλι είναι όλοι φίλοι μου και μ’ αρέσει που ανάβουν τα αίματα. Θα μ’ άρεσε πάντως και η Πέγκυ να μη μεταμορφώνεται κάθε χρόνο στην Α(μ)φίσα της, ως κάτι παράξενο και εξότικ!! Τώρα ειδικά που την υπερασπίζονται και οι Ποιητές στα καφενεία των Λόγιων… Πολύ ωραίο μπρασερί Ομήρου 2 στη Νέα Σμύρνη, το ανακαλύψαμε με Μανιώτη, χάρη σε μια λατρεμένη μας που είχε γενέθλια. Απίθανο φαΐ και πολύ καλά παιδιά. Κρυφό και τέλειο! Μανιώτης ανακάλυψε και κατάστημα Ούλα Πόπκεν για άντρες, 5 έξτρα λαρτζ, στην πλατεία της Νέας Σμύρνης. Γενικά ρίχτε μια ματιά και στις γειτονιές σας, γιατί μπορεί τα καλύτερα να παίζουν δίπλα μας!

Υ.Γ. Πήρα αυτί παπά με δικηγόρο σε κεντρικό καφέ κι έλεγε ο παπάς στον πουράτο «καλά, έκανα όλη τη δουλειά και θα πάρω τόσα λίγα».

Υ.Γ. 2 Μια φίλη επίσης μου ’λεγε όταν ανέβηκε η ΝΔ: «Διαφθορά; Βούτυρο στο ψωμί του Καραμανλή!». Κρίμας.

Υ.Γ. 3 Οι Πράσινοι περνάνε επικοινωνιακή κρίση. Χάλια. Ντεμοντέ ελπίδες φρούδες, δήθεν θυμός.

Υ.Γ. 4 Απ’ τα αριστερά μέτωπα πάλι, όλα εκρού. Το εκρού του νεκρού!

Υ.Γ. 5 Ηλιόλουστη πόλη, ευεργετική, πόσο μας προσέχει.

Υ.Γ. 6 Κι εμείς σαν κακογαμημένες γκόμενες σε κλιμακτήριο, «Ουφ, ζέστη!! Ουφ, κρύο!».