Ο Αντικυκλώνας του Αντιμνημονιακού Ψεύδους

Από τότε που (φθινόπωρο 1987 ξεκινήσαμε εκείνο το περίεργο δελτίο καιρού στον ΑΘΗΝΑ 9,84 -ένα υπαινιγμένο αλληγορικό πολιτικό σχόλιο, που τελείωνε με δυο λόγια για τον καιρό) κάναμε στο ραδιόφωνο την «Καιροσκόπηση», η ζωή τα έφερε να μαθαίνουμε και κάποιους όρους της Μετεωρολογίας. Εντύπωση μας είχε κάνει ο Αντικυκλώνας, δηλαδή το υψηλό βαρομετρικό, που σημαίνει ένα πεδίο με σταθερά υψηλές ατμοσφαιρικές πιέσεις, που συνήθως φέρνει λιακάδα, καύσωνα, άπνοια και νέφος.

Χαρακτηριστικό είναι ότι όταν εγκατασταθεί από πάνω μας ένας αντικυκλώνας συχνά δεν το κουνάει ρούπι. Και μας απομονώνει από τα φαινόμενα της Κεντρικής Ευρώπης. Τότε μπορεί λίγο πιο πάνω από τα Βαλκάνια και προς Βορρά να γίνονται τα ύστερα του κόσμου, τα μετεωρολογικά σημεία και τέρατα, αλλά εμείς εδώ έχουμε πλήρη ηρεμία. Αυτό, σε πολλούς χειμώνες, μας έχει σώσει από μεγάλες φυσικές καταστροφές, που λόγω του Αντικυκλώνα «αποκρούονται» και εξοστρακίζονται μακριά από την περιοχή μας.

Είναι τσεκαρισμένο ότι ένα ανάλογο φαινόμενο συμβαίνει και με την ευρωπαϊκή πολιτική ζωή. Ο πολύς πελατειακός μπανανολαϊκισμός που εμμονικά έχει εγκατασταθεί ως φαινόμενο ιδιαίτερα στην ελληνική επικράτεια, έχει σταθεροποιήσει και το γέννημά του, δηλαδή το καθεστώς ψεύδους. Το ψεύδος με το οποίο φλομώνουν το ακροατήριό τους οι Έλληνες πολιτικοί, έχει σταθεροποιηθεί στην πολιτική ατμόσφαιρα. Και αυτός ο μόνιμος αντικυκλώνας δημιουργεί μια απροσπέλαστη «υγειονομική ζώνη», που καθιστά το ψεύδος ανέγγιχτο από κάθε επίθεση αλήθειας, είτε αυτή προέρχεται από το εσωτερικό είτε από την υπόλοιπη Ευρώπη.

Η κυριαρχία του «Αντιμνημονιακού» Ψεύδους

Έχουμε κατ’ επανάληψη στο παρελθόν εξηγήσει πόσο εύκολα έπεσε η ελληνική κοινωνία στα δίχτυα του αντιμνημονιακού ψεύδους, το οποίο δεν έχει το ταίρι του ως πολιτική απάτη στην Νεοελληνική Ιστορία. Αλλά αυτό δεν είναι του παρόντος πια. Έχει πολιτικά κριθεί στις εκλογές, με απολύτως θετικό τρόπο υπέρ του.

Ο Αντικυκλώνας του Αντιμνημονιακού Ψεύδους κατανίκησε όσους προσπάθησαν να εξηγήσουν την αθλιότητά του ως πολιτικού φαινομένου. Δημιούργησε στεγανά αποκόπτοντας κάθε επικοινωνία και ροή πληροφοριών από και προς την Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο. Αλλά και στο εσωτερικό κατάφερε να εξουδετερώσει κάθε πληροφορία και αξιολογική κρίση (ονομάζοντάς την «νεοφιλελεύθερη και μνημονιακή», ήγουν φτου κακά) που τυχόν αποκάλυπτε την μεγάλη «αντιμνημονιακή» απάτη.

Το σύστημα νεφελωδών αντιμνημονιακών ψευδών σκοτίζει και κρύβει την αλήθεια. Γι’ αυτό δεν έχουμε αίσθηση του κινδύνου. Και είμαστε αισιόδοξοι ως έθνος, ότι νταξ, όλα καλά θα πάνε, αφού, είπαμε, ο Θεός της Ελλάδος είναι μεγάλος. Ο αντικυκλώνας του αντιμνημονιακού ψεύδους δημιουργεί παντού παρανοϊκές πεποιθήσεις, οι οποίες αλλοιώνουν ολοσχερώς την εικόνα της πραγματικότητας που χτίζουμε ως έθνος στο μυαλό μας.

Και η ελληνική κοινωνία είναι τροπισμένη έτσι ώστε να τα χάβει όλα αυτά τα ψέματα, γιατί έχει χάσει το έρμα της. Δεν έχει πια σταθερά αξιακά σημεία αναφοράς από τα οποία να κρατιέται στις δύσκολες στιγμές. Έτσι δεν κάνει και σοβαρές αξιολογικές κρίσεις για το εθνικό πρακτέο. Ανάλογα ατυχείς είναι και οι προϊούσες δέουσες αποφάσεις, αφού μοιραία άγεται και φέρεται από ευκαιριακούς εξουσιολιγούρηδες μπανανολαϊκιστές. Ανερμάτιστη πορεύεται και όπου μας βγάλει η ουσιωδώς ακυβέρνητη βάρκα…

Όλο το έθνος άκουσε να λέει χτες ο Μάρτιν Σουλτς και το επεξεργάζεται: «Δεν είναι δυνατόν να έχουν συνέχεια άδικο οι 18 χώρες και πάντα δίκιο να έχει η μία ίδια χώρα»… Ήθελε ευγενικά να αποφύγει να πει κάτι πολύ βαρύτερο. Το γνωστό ανέκδοτο με τον τρελό που οδηγεί ανάποδα στο αντίθετο ρεύμα και φέρνει πανικό στους οδηγούς που προσπαθούν να τον αποφύγουν, ενώ στο ραδιόφωνο μεταδίδεται αγωνιωδώς η είδηση «Ένας τρελός οδηγεί στην αντίθετη λωρίδα και σπέρνει τον πανικό στον αυτοκινητόδρομο». «Τι ένας;», μονολογεί τότε ο τρελός, «Εγώ εδώ και πολύ ώρα έχω διασταυρωθεί με εκατοντάδες τέτοιους τρελούς!»…

Έτσι πάει τώρα και το εθνικό μας λεωφορείο, αφότου έκατσε στο τιμόνι ο κ. Τσίπρας. Και εμείς από πίσω, αξιοπρεπώς υπερήφανοι, τραγουδάμε σε πλήρη ευθυμία: «βάλε φόρα οδηγέ, για να τους περάσουμε…».

Θα τα κόψουμε ή θα γίνουμε όπως οι Ιρλανδοί;

Όταν ένας αγύρτης λαοπλάνος δημαγωγεί, συχνά έρχονται τραγωδίες, που, όταν τις αποκαλύπτει η απομάγευση, συνήθως είναι πολύ αργά. Ας θυμηθούμε πώς τα κατάφερε ο κυριούλης εκείνος που έπεισε τους πυροβολημένους οπαδούς του να κατακόψουν τα γεννητικά τους όργανα («Πνευματικός ηγέτης έπεισε 400 άνδρες να κόψουν τους όρχεις τους». Τώρα που διαμαρτύρονται τα θύματά του, είναι πολύ αργά. Ό, τι κόπηκε, κόπηκε. Και οι χαρές δεν ξαναγυρίζουν πίσω…

Για κάποιες ανάλογες αιτίες θρυλείται ότι μειώνεται δραματικά ο ενεργός ανδρικός πληθυσμός στη χώρα μας. Διότι κατά καιρούς έρχεται κάποιος λαϊκιστής πολιτικός και μέσω παρόμοιας διαδικασίας θερίζει γεννητικά όργανα με τις υποσχέσεις του. Αυτό να το προσέξουμε, ω άνδρες Αθηναίοι.

Όπως λέγαμε προ εβδομάδας («Καταστροφική ανάδελφη ακροδεξιά εθνική μοναξιά») ο Αντιμνημονισμός είναι η αιτία των δεινών μας. Όχι τα μνημόνια, ούτε καν η χρεωκοπία που θα μπορούσε με δουλειά και με τη διεθνή βοήθεια να μαζευτεί σύντομα. Η κρίση που περνάμε δεν είναι γέννημα των μνημονίων. Μνημόνια είχε και η Ιρλανδία και χτες δανείστηκε με αρνητικό επιτόκιο, όπως και η Γερμανία! Εμείς γιατί είμαστε τόσο κορόιδα, εμάς γιατί δεν μας βγαίνει τέτοιος θρίαμβος; Δεν τον αξίζει ο ελληνικός λαός;

Αν έχουμε λίγη τσίπα, παραδεχόμαστε ότι οι Ιρλανδοί είναι πιο άξιοι από εμάς; Αν υπάρχει θέμα εθνικής υπερηφάνειας και αξιοπρέπειας, που τόσο βλακωδώς προτάσσουμε τόσον καιρό, δεν μπορείς να σκεφτείς άλλο πεδίο για να εκδηλωθούν τέτοιες ευαισθησίες από αυτό. Γιατί οι Ιρλανδοί και όχι κι εμείς; Επειδή μας εξαπατούν οι εθνολαϊκιστές ηγέτες μας; Δεν είναι ταπεινωτικό, να πιανόμαστε τόσο κορόιδα και να χάνουμε εθνική αυτοπεποίθηση, ευημερία και πλούτο, μάλιστα στο όνομα της αξιοπρέπειας;…

Ποτέ δεν είναι αργά, όσο οι εταίροι μάς κρατούν διασωληνωμένους μακριά από την κατάρρευση της άτακτης χρεωκοπίας. Φτάνει να το καταλάβουμε. Η κρίση μας είναι αποτέλεσμα της τυφλής πόλωσης γύρω από αυτή την αντιπολιτική παρανοϊκή παρεξήγηση. Την Απίστευτη Αντιμνημονιακή Απάτη, που έχει επιβληθεί διαλύοντας την κοινωνία και απομακρύνοντάς την από το μεγάλο στόχο της εθνικής ανασυγκρότησης. Αυτή η διαλυτική πόλωση είναι η κύρια αιτία της συνεχιζόμενης καταστροφής.

Και ο ΣΥΡΙΖΑ (και πριν η Ζάππεια Ν.Δ.) ήταν ως τώρα οι κινητήριες δυνάμεις της ανωμαλίας. Και επειδή δεν είχαν οι Συμπολιτεύσεις το ηθικό σθένος και κύρος για να καταγγείλουν αυτή την εθνική «αντιμνημονιακή» ανωμαλία, γι’ αυτό πέρναγε το άθλιο αυτό φαινόμενο απαρατήρητο. Τώρα σιγά σιγά η αλήθεια σπρώχνει το ψεύδος προς την έξοδο, όσο και αν ο εξαπατημένος ελληνικός λαός θα δυσκολευτεί να παραδεχτεί την κοροϊδία που έφαγε. Αλλά, όταν την παραδεχτεί, τότε κάποιοι θα κρύβονται, ή θα τρέχουν να εξαφανιστούν…

Οι δύο μοναδικές αλήθειες του κ. Τσίπρα

Η πρόνοια για τους εξαθλιωμένους είναι το ισχυρό χαρτί της κυβέρνησης και αντίστοιχα ήταν η αδυναμία και το έλλειμμα των προηγούμενων κυβερνήσεων. Τα έχουμε ξαναπεί. Δύο μόνο αλήθειες είπε ο κ. Τσίπρας προεκλογικά και μετεκλογικά και νομιμοποιείται ηθικά απέναντι στους εταίρους να τις υποστηρίζει.

Α. Ότι η Τρόικα είχε ξεφύγει, με την ασεβή συμπεριφορά των γκρίζων κυριούληδων απέναντι στους ελληνικούς θεσμούς (κάτι που προκαλέσαμε εμείς οι ίδιοι επειδή απροκάλυπτα τους κοροϊδεύαμε, βεβαίως βεβαίως…). Και Β. ότι υπάρχει μια ανθρωπιστική κρίση, που πρέπει να αντιμετωπιστεί (αν και αυτή την προκάλεσε πάλι η εσωτερική αντιδραστικότητα, που δεν επέδειξαν οι Ιρλανδοί που τώρα δανείζονται με αρνητικά επιτόκια εκθέτοντάς μας ανεπανόρθωτα…).

Από αυτά προκύπτει και ένα τρίτο, που είχαμε περιγράψει και παλιότερα και τώρα μας προσφέρει ο Γιουνκέρ: Χρειάζεται να δοθεί στην Ελλάδα εκ των υστέρων μια εξαίρεση, επειδή από την ανοησία της δεν τα κατάφερε όπως η Ιρλανδία και η Πορτογαλία. Ας αρχίσουμε επί τέλους με σοβαρότητα να κάνουμε αυτά τα μεταρρυθμιστικά ζητούμενα, που οφείλουμε για το καλό της ελληνικής κοινωνίας. Τότε θα κερδίσουμε την έκτακτη βοήθεια για τους εξαθλιωμένους, που προτίθεται από καιρό η ΕΕ να δώσει, όπως έχουν ήδη πει πλέον ο Γιουνκέρ και ο Σουλτς.

Και αυτή δεν θα δοθεί μέσω της οδού του Εξαιρετισμού και της απεριόριστης αντικανονικότητας που απαιτεί ο κ. Τσίπρας. Αλλά μέσω του ευρωπαϊκού κεκτημένου του διαλόγου και των συμβιβασμών συνοδευόμενων από πράξεις (εφαρμογή των δεσμεύσεων) και όχι απειλές. Και ως προς την ουσία του ποιος είναι εξαθλιωμένος από την κρίση, ελπίζουμε η Τρόικα, συγγνώμη, η Θεσμόικα, να βρει ότι ανάμεσα σε αυτούς που ζητάει να βοηθήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, υπάρχουν και πλούσιοι απατεώνες, που έχουν να πληρώσουν και κάνουν τον ψόφιο κοριό εις βάρος των πραγματικά αδύναμων.

Αντιμνημονισμός ΣΥΡΙΖΑ: Η αρχή του τέλους

Ας δούμε τώρα πώς και γιατί επί τέλους μπαίνει ένα τέρμα στην επίκληση της «βούλησης του ελληνικού λαού» από πλευράς του κ. Τσίπρα προς τους δανειστές. Έτσι απεμπλέκεται και η δυναμική συνεννόησης και σύγκλισης μαζί τους, αφού ο μόνος και παρανοϊκός λόγος, που έφερνε ως τώρα δυσκολίες συμβιβασμού ήταν η εμμονή του στον Αντιμνημονισμό.

Μία κρίσιμη δημοσκόπηση (Εκπομπή «Ίντριγκα» της Έλλης Στάη, ALPHA TV, από την εταιρεία Marc https://www.alphatv.gr/news/politics/eyro-esto-kai-me-mnimonio-prokyptei-...) άνοιξε προχτές ένα παράθυρο προς την πραγματικότητα. Καταπίπτει αυτό που είχε να λέει ο κ. Τσίπρας στους δανειστές, στηριζόμενος σε μια θολή και ασαφή προεκλογική ρητορική περί κατάργησης των μνημονίων. Ότι ο ελληνικός λαός ενέκρινε την πολιτική «Μνημόνια τέλος», όθεν και οι κυβερνητικοί λεονταρισμοί.

Τώρα η ζωή άρχισε να διευκρινίζει επιτακτικά ότι δεν υπάρχει εξέλιξη και έξοδος από την κρίση, όσο η κυβέρνηση παριστάνει ότι κάτι θέλει να κάνει, που δεν ξέρει ακριβώς τι είναι, γιατί ξέρει μόνο τι δεν θέλει να κάνει. Και απαιτούσαμε από τους δανειστές να μας δώσουν τα λεφτά που δεν θέλαμε, αλλά τώρα τα θέλουμε. Όμως, τα θέλουμε χωρίς να μας βάλουνε και όρους, αφού εμείς … όταν αυτοί τρώγαν βελανίδια…

Και γι’ αυτό και λίγο σεβασμό στην δημοκρατική βούληση του ελληνικού λαού, μπλα μπλα μπλα δημοκρατία μπλα μπλα μπλα μόλις με εκλέξανε. Αλλά οι δανειστές, που αρχικά μάσησαν και αιφνιδιάστηκαν, τελικά το ξανασκέφτηκαν ότι αυτοί εδώ με τα τερτίπια τους πάνε να διαλύσουνε την Ένωση και τελικά δεν μάσησαν.

Η δημοσκόπηση, λοιπόν, έβγαλε τούτο. Το 61% των Ελλήνων, που πλέον αρχίζουν να κατανοούν τα διακυβεύματα και το πίρι πίρι του Πρωθυπουργού και των ακολούθων του, λέει κατηγορηματικά: αν είναι να χάσουμε το ευρώ, τότε προτιμάμε μνημονιακά μέτρα (βλέπε λεπτομέρειες στο προαναφερθέν λινκ). Αυτό είναι κόλαφος για τον κ. Τσίπρα που κάνει τον γερμανό. Του χαλάει το αδιάλλακτο υπερήφανο παραμύθι. Σκεφτείτε να μάθουμε οι πικραμένοι και την ιστορία της Ιρλανδίας…

Μια τέτοια υποχρεωτική προσγείωση του κ. Τσίπρα είναι και η μόνη ελπίδα για τους απελπισμένους Έλληνες, που ως τώρα βλέπουν το έθνος να συμπεριφέρεται σαν τους χοίρους που έχουν φάει τα δαιμόνια και καταβαραθρώνονται στον γκρεμό κατά τας γραφάς…

ΠΡΟΣΟΧΗ, ο κ. Τσίπρας αγόμενος και φερόμενος από τις δημοσκοπήσεις, όπως όλοι οι φτηνοί πλάστικ ηγέτες της τελευταίας δεκαετίας, χάνει πλέον ένα όπλο που είχε ως τώρα. Έχοντας αποχαυνωμένο το έθνος στα χέρια του, ως τώρα, μπορούσε εν λευκώ να το χειραγωγεί προς το απονενοημένο διάβημα της δραχμής. Αφού θα το έπειθε ότι από αξιοπρέπεια ήταν αναγκασμένος να μας βγάλει εκτός ευρώ.

Η νέα δημοσκόπηση όμως ανοίγει ξεκάθαρα το δρόμο για επιστροφή στη λογική. Οι εξαπατημένοι ξυπνάνε και εντέλλονται. Κάνε ό, τι θες, αλλά ΕΝΤΟΣ ΕΥΡΩ! Αυτό τώρα το λένε πιο φωναχτά, που δεν μπορεί να κάνει πως δεν το άκουσε ο επικοινωνιόδουλος και δημοσκοπολάγνος κ. Τσίπρας…

Βρυξέλλες: Η σκληρή αλήθεια επελαύνει με φόρα

«Ξαναβάλαμε τη διαδικασία στις ράγιες», είπε ο κ. Τσίπρας. Από τις οποίες η ίδια η δική μας πλευρά την είχε βγάλει, θα έπρεπε να συμπληρώσει ο πρωθυπουργός... Η μπαλαφάρα της Πολιτικής Λύσης, που με έπαρση και επιμονή απαιτούσε ο πρωθυπουργός, μαζί με τον Εξαιρετισμό και την Αντικανονικότητα, που δεν ήταν διατεθειμένοι οι εταίροι να του εκχωρήσουν για να μην διαλυθεί η Ένωση, οδεύουν σε ένα παραγωγικό και λυτρωτικό τέλος.

Παραγωγικό, γιατί μπορεί να δημιουργήσει προϋποθέσεις προσδοκιών για ξεκόλλημα από το τέλμα. Και λυτρωτικό, γιατί όλο αυτό το αδιέξοδο, που είχε προκαλέσει ασφυξία στα πάντα και οδηγούσε τη χώρα στην άτακτη χρεωκοπία εν μέσω χαλαρής υπερήφανης αποχαύνωσης όλου του έθνους, δεν ήταν παρά αποτέλεσμα του αδιανόητου εκβιασμού μας προς τους εταίρους. Δώστε μας αυτά που θέλουμε και μην ρωτάτε γιατί. Στην ουσία, μια υπερτίμηση των διαπραγματευτικών μας δυνατοτήτων, οδηγούσε τον τόπο σε διάλυση, κάτι που ο εξαπατημένος τσιφτετέλληνας θεωρούσε εθνικά αξιοπρεπές.

Η διαφαινόμενη συμφωνία θα κλείσει (;) ίσως την άλλη εβδομάδα. Φτάνει να είναι έτοιμη η λίστα των μεταρρυθμίσεων που θα προτείνει η κυβέρνηση (πάλι;) στους δανειστές, γυρίζοντας ένα μήνα πίσω όλη τη διαδικασία. Όταν τόσον καιρό μας έλεγε η Τρόικα ότι χάνουμε χρόνο, ο κ. Βαρουφάκης έλεγε ότι οι δανειστές είναι προκατειλημμένοι και έδινε συνεντεύξεις προσβλητικές για όλους μας…

Και ένα μόνο είναι σίγουρο για αυτή η συμφωνία. Θα είναι συνέχεια του Θεσμονίου, όπως αυτό περιγράφηκε στις 20 Φεβρουαρίου και θα περιέχει και Θεσμόικα, κάτι που θεωρούσε ο κ. Τσίπρας αδιανόητο. Οι πολιτικές συζητήσεις των Μπη Τζης θα γίνονται στις Βρυξέλλες, αλλά ο τεχνικός έλεγχος των Αίη Τζης θα γίνεται στην Αθήνα, όπως και αν τον βαφτίσει ο κυβερνητικός επικοινωνισμός. Τα υπόλοιπα θα κριθούν επί των τραπεζιών.

Και φυσικά η γενναιόδωρη ζωή μάς έχει δασκαλέψει. Δεν αιθεροβατούμε, ούτε ελπίζουμε ότι θα ξεμπλέξουμε τόσο εύκολα με τους ερασιτέχνες χειρίστης κοπής λαϊκιστές, που ανεβάσαμε πρόσφατα στις μεγάλες καρέκλες. Θα τηγανίζουν για πολύ ακόμα την πατρίδα στο καυτό λάδι, προσπαθώντας να πείσουν τον εαυτό τους ότι πρέπει να προχωρήσουν στην ολοκλήρωση της κωλοτούμπας.

Κάτι πολύ δύσκολο, αφού όλο το είναι τους είναι κουρδισμένο προς την αντίθετη κατεύθυνση, από εκείνη που επιτάσσει η πραγματικότητα. Τόσο στη φόρμα (θέλει κοστολογημένη παρουσίαση σε πλήρη περιγραφή εφικτότητας). Όσο και στο περιεχόμενο. Γιατί, πώς ένας έλληνας «αριστερός» -που έμαθε τη ζωή μόνο μέσα σε φοιτητικά αμφιθέατρα και συνδικαλιστικά ή κομματικά γραφεία- να γεννήσει αναπτυξιακή δημιουργική πρόταση;…

Θα περιμένουμε, όμως, υπομονετικά να το ζήσουμε. Θα είναι μεγάλη εθνική και κοινωνική επιτυχία και ανακούφιση, έτσι και φυσήξουμε και φύγει από πάνω μας αυτό το χτικιό του Αντικυκλώνα του Αντιμνημονιακού Ψεύδους.