Αρχαιόπληκτες αντιγερμανικές ζουραρίες

Με μια εξεζητημένη ομιλία, γεμάτη αρχαία αποσπάσματα και λέξεις, προσωπικές και φιλολογικές αναφορές, φιλοσοβιετισμό, αντιαμερικανισμό, εθνικισμό, τη (λαθεμένη) αποστροφή «μάς έχουν πρήξει τα μέζεα του στεατοπυγικού μας υποσυστήματος» στη θέση της λαϊκής ρήσης «μάς πρήξανε τ΄ αρχ…» (αλλά στετοπυγικός = ευτραφής στα οπίσθια) και πολλά άλλα στοιχεία, υπαρκτά και ανύπαρκτα, άλλοτε συναρτημένα κι άλλοτε ασυνάρτητα, και σε γλώσσα εντελώς μικτή,  τοποθετήθηκε στη Βουλή ο κ. Κώστας Ζουράρις, βουλευτής των ΑΝΕΛ (στην παρούσα φάση), για το θέμα της διεκδίκησης των γερμανικών πολεμικών επανορθώσεων, αποκαλώντας (και) τους σημερινούς Γερμανούς εχθρούς, Ούνους και βαρβάρους, καθώς και τη Γερμανία ληστρικό κράτος.

Η σχετική ομιλία

«Κυρία Πρόεδρε, την ευωχίαν μου προς εσάς.

Λοιπόν, έχω να αναφέρω πέντε σημεία:

Πρώτον, η προοπτική, η οποία τιμά για πρώτη φορά τη νικημένη μας Ελλάδα είναι πολεμική αναμέτρηση. «Ως τυραννίδα έχουσι την αρχήν» οι Γερμαναράδες, «ην αφήναι» γι’ αυτούς είναι επικίνδυνο, Τριαντάφυλλε. Δεν θα την αφήσουν με τη γνωστή ευλυγισία που είχαν οι Γερμανοί, που πολεμούσαν όταν μπήκε ο Κόκκινος Στρατός με τη σοβιετική σημαία μέσα στο Βερολίνο. Θα πολεμούν, γιατί έχουν αυτήν την «ευλυγισία» από τον πολιτισμό τους, την ανελαστικότητα.

Συνεπώς, θα είναι πολεμική επιχείρηση. Επίσης, για όσους αφελείς με τα ανεμιαία δόγματα πιστεύουν ότι είναι Ευρώπη και είναι και Ευρωπαίοι κλπ, τους παραπέμπω βεβαίως, στο δικό τους τον ποιητή του 1796, ο οποίος λέει ότι «Οι Γερμανοί με τον πολιτισμό και τα μαθηματικά τους γίνανε ακόμα πιο βάρβαροι απ’ όσο ήταν». Κι αυτό είναι «Ο Ερημίτης ο Έλλην» -το λέει μάλιστα- και το «Ταξίδι στην Ελλάδα».

Τρίτον, επειδή η πολεμική σύρραξη είναι πολυπαραγοντική, γι’ αυτό πρέπει με την πολύ έμφρονα παρατήρηση του επί της Δικαιοσύνης Υπουργού μας, να θυμίσω το εξής, ότι μαζί με τη νομική δυστυχώς συνέχεται και το πολιτικό, όπως παρατήρησες και επομένως, μέσα στο πολιτικό η προοπτική κατά τη διάρκεια των εχθροπραξιών θα είναι ότι πρέπει, παραδείγματος χάριν, ένα από τα στοιχεία, ένα μόριο της συνολικής μας αμύνης απέναντι στις εχθροπραξίες των Γερμανών, να είναι να τους παραπέμψουμε ως rogue states ή etats voyous σύμφωνα με τις πρώτες εναρκτήριες γλώσσες του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών του ’45, ως κράτος το οποίο διαπράττει «αρπαλίκιον», σύμφωνα με τη δική μας παράδοση, κατά τον Οθωμανό. Επομένως, πρέπει να καταδικαστούν ως ληστρικό κράτος, όπως κατεδίκασε ο ΟΗΕ και τη Λιβύη, το Ιράκ κλπ., με γελοία προσφεύγματα.

Πρόκειται περί ληστρικού κράτους. Και βεβαίως, υπενθυμίζω ότι μας έχουν πρήξει τα μέζεα του στεατοπυγικού μας υποσυστήματος οι Γερμανοί ότι «τα κράτη έχουν συνέχεια». Επομένως, εφόσον το ναζιστικό καθεστώς αναγνώρισε τις δυο πρώτες δόσεις, το μεταναζιστικό καθεστώς πρέπει να συνεχίσει, διότι τα μέζεά μας, μας τα έχουν πρήξει.

Το επόμενο: Η εχθροπραξία σημαίνει ότι με βάση τα χαρακτηριστικά των Γερμαναράδων θα είναι πολύχρονη και πολύνεκρη.

Το πολύχρονη: Έχουμε το πλεονέκτημα, το ηθικό και το νομικό, ότι τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας είναι απαράγραπτα. Δεν είναι ποτέ παραγεγραμμένα. Εσαεί επομένως. Και επομένως, αυτό πρέπει να συνεχιστεί όσο έχουμε τη δύναμη και όσο έχουμε τη δυνατότητα να έχουμε αυτήν τη νοοτροπία πια στην Ελλάδα και στο Ελληνικό Κοινοβούλιο να πάει και στα παιδιά μας και στα δισέγγονα. Δεν προβλέπω ότι οι Γερμανοί, επειδή ακριβώς πρόκειται περί εχθροπραξίας και παίζουν το τομάρι τους, πρόκειται να υποχωρήσουν, παρά μόνον με μια συνολική αντιμετώπιση εκ μέρους μας ως εχθρών. Διότι είναι εχθροπραξία.

Και έχω την εντύπωση ότι όσοι με τα ανεμιαία δόγματα πιστεύουν για την Ευρώπη και τον ευρωπαϊσμό τους και ότι «είμαστε ευρωπαίοι κ.λπ.» υπενθυμίζω βεβαίως ότι ο Πλάτων είχε πει ότι ήμασταν επί χιλιετίες όχι μόνο οι πρώτοι Ευρωπαίοι αλλά και οι μόνοι Ευρωπαίοι και επομένως, από ευρωπαϊσμό εμείς έχουμε περισσέψει.

Επομένως, οι Ούνοι ή οι βάρβαροι αυτοί, οι οποίοι συνεχώς έχουν διαπράξει αυτά τα αλλεπάλληλα εγκλήματα, θα πρέπει να καταλάβουν ότι απέναντί τους θα έχουνε αυτόν τον αντίπαλο, τον αμυνόμενο, όπως αμυνθήκαμε στη μεγαλύτερη εποποιΐα μετά το 1821, το 1941 με 1944. Υπήρξαμε μετά επί Κατοχή εμείς οι νικητές. Η νικήτρια Ελλάδα μετεβλήθη σε νικημένη Ελλάδα και απ’ αυτό πάσχουμε τώρα. Διότι υπήρξε η αμερικανοκρατία και επομένως, τώρα ξαναστηνόμαστε στα πόδια μας».

(Φωτογραφία ΑΠΕ - ΜΠΕ, Συμέλα Παντζαρτζή)