Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ κινείται μεταξύ προεκλογικών δεσμεύσεων για το τέλος της λιτότητας και αύξησης μισθών, συντάξεων και παροχών και της αναγκαίας συνεννόησης με τους Ευρωπαίους εταίρους και πιστωτές για τη διαχείριση του δημόσιου χρέους και την οργανωμένη έξοδο από το μνημόνιο. Είναι άλλες οι πολιτικές και άλλες οι οικονομικές της ανάγκες και οι διαρκείς ελιγμοί μπορεί να προκαλέσουν απώλεια προσανατολισμού.
Επιχειρήματα χωρίς διάρκεια
Η κυβερνητική ηγεσία προσπαθεί να δημιουργήσει, με τη βοήθεια πολλών ΜΜΕ, μία εικονική πραγματικότητα, η οποία δεν έχει σχέση με όσα συμβαίνουν στην Ε.Ε. και στην πραγματική οικονομία.
Πολλά στελέχη της κυβέρνησης καταναλώνουν άφθονο πολιτικό χρόνο σε μια μάταιη προσπάθεια να πείσουν ότι είναι διαφορετική η τρόικα, που υποτίθεται ότι καταργήθηκε, από τους τρεις θεσμούς που την απαρτίζουν και εξακολουθούν να προσδιορίζουν τις εξελίξεις σε ό,τι αφορά στη διαχείριση του χρέους του ελληνικού Δημοσίου.
Την εξαφάνιση της τρόικας και του προγράμματος-μνημονίου συμπληρώνουν επικοινωνιακά οι κυβερνητικοί πανηγυρισμοί για τις ανύπαρκτες διαπραγματευτικές επιτυχίες της ελληνικής πλευράς. Όπως συνήθως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις έχουμε αλλεπάλληλες επικοινωνιακές «νίκες», που μπορεί να οδηγήσουν σε μια μεγάλη πολιτική και οικονομική ήττα. Η αξιοπιστία της νέας κυβέρνησης είναι ιδιαίτερα περιορισμένη σε επίπεδο ευρωπαϊκών θεσμών, ενώ αντιμετωπίζεται με εξαιρετικά σκληρό τρόπο και από τα περισσότερα διεθνή ΜΜΕ.
Ο υπουργός Οικονομικών κ. Βαρουφάκης έχει απομονωθεί πολιτικά από τους συναδέλφους του στο Eurogroup και μετατράπηκε, με δική του ευθύνη, σε πρώτη ύλη για το μιντιακό σύστημα, η οποία καταναλώθηκε με εντυπωσιακή ταχύτητα.
Χωρίς συμμάχους στο Eurogroup, απομονωμένη και από τις χώρες του λεγόμενου ευρωπαϊκού Νότου, οι οποίες έχουν αρχίσει και λύνουν τα οικονομικά τους προβλήματα και δεν θέλουν να ομαδοποιηθούν με την Ελλάδα, η χώρα μας μετατρέπεται με μεγάλη ταχύτητα σε παράδειγμα προς αποφυγή. Η διπλωματία που άσκησαν ο κ. Τσίπρας, ο κ. Βαρουφάκης και άλλα κυβερνητικά στελέχη είχε το αντίθετο από το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα. Συνέβαλε στην ευρωπαϊκή απομόνωση της Ελλάδας και έκανε ακόμη πιο δύσκολη την αναζήτηση ευρωπαϊκών λύσεων στο οικονομικό της πρόγραμμα.
Η ελληνική κοινή γνώμη έχει αρχίσει να διαπιστώνει την τεράστια απόσταση που χωρίζει τις επίσημες θέσεις της κυβέρνησης Τσίπρα από την πραγματικότητα που διαμορφώνει με τα λάθη και τις παραλείψεις της.
Δραματική επιδείνωση
Σε μια προσπάθεια να ισορροπήσει πολιτικά, η κυβέρνηση προσπαθεί να παρουσιάσει την επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης σαν μια νέα ομαλότητα. Ενώ είναι φανερό ότι το ελληνικό Δημόσιο αντιμετωπίζει κρίση ρευστότητας που έχει αρχίσει να έχει σοβαρές επιπτώσεις και στη λειτουργία της πραγματικής οικονομίας, το οικονομικό επιτελείο εξακολουθεί να επικαλείται ανύπαρκτες συμφωνίες με τους Ευρωπαίους εταίρους για άμεση βελτίωση της κατάστασης. Ακόμη και αν πραγματοποιήσει η κυβέρνηση στροφή 180 μοιρών και προχωρήσει στα αναγκαία μέτρα προσαρμογής θα χρειαστεί χρόνος για να καταβληθούν οι προγραμματισμένες δόσεις που καθυστερούν και να εξασφαλιστεί πρόσθετη ρευστότητα.
Εν τω μεταξύ, η πραγματική οικονομία αναπτύσσει μια αρνητική δυναμική. Οι περισσότεροι ειδικοί καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι οι επιλογές της κυβέρνησης αναβάλλουν την προγραμματισμένη δυναμική ανάπτυξη της οικονομίας και πως το 2015 θα είναι χρόνος οριακής ανάκαμψης ή και οικονομικής στασιμότητας.
Η ώρα της αλήθειας
Η κυβέρνηση κερδίζει πολιτικό χρόνο ελισσόμενη μεταξύ επικοινωνιακών κατασκευών και άλυτων προβλημάτων. Πλησιάζει όμως η ώρα της αλήθειας εφόσον θα υποχρεωθεί να παρουσιάσει σε διάστημα 1-2 μηνών τα νέα οικονομικά μέτρα που θα βάλουν οριστικό τέλος στην αριστερόστροφη μυθολογία που προσδιόρισε το εκλογικό αποτέλεσμα.
Η κυβέρνηση έχει ήδη πει ναι στη χρονική παράταση του προγράμματος και του μνημονίου που το συνοδεύει, στην αξιολόγηση από τα τεχνικά κλιμάκια και τους προϊσταμένους της τρόικας και στη λήψη διαρθρωτικών μέτρων για τη βελτίωση της κατάστασης. Στη διάρκεια των επόμενων εβδομάδων θα υποχρεωθεί να γίνει απόλυτα συγκεκριμένη και οι εκθέσεις ιδεών του κ. Βαρουφάκη θα μετατραπoύν σε κοστολογημένα μέτρα.
Ο κίνδυνος είναι να πάρει η κυβέρνηση τις σωστές, σε γενικές γραμμές, αποφάσεις με μεγάλη καθυστέρηση, έχοντας χάσει τον προσανατολισμό της, τον έλεγχο των εξελίξεων και μια στοιχειώδη έστω αποτελεσματικότητα δράσης.
5°
