Κοντά στη Νομική

Η εκδήλωση που οργάνωσαν η κίνηση «Μπροστά» και το Δίκτυο Π80, θέτοντας το ερώτημα «Εκλογές 2015: Νέα Μεταπολίτευση ή η ουτοπία της ανανέωσης», ξεκινούσε στις 7 το απόγευμα στο πνευματικό κέντρο του Δήμου Αθηναίων, μεταξύ Σόλωνος και Ακαδημίας, στο ύψος της Σίνα. Αν κατέβαινες από πάνω προς τα κάτω, περνώντας από τον πεζόδρομο δίπλα στη Νομική, θα βρισκόσουν μπροστά σε μια συμπλοκή μεταξύ αλλοδαπών που δέρνονταν για λόγο που δεν θα καταλάβαινες από τις φωνές τους και που ίσως συνδεόταν με το γεγονός ότι λίγο παρακάτω θα έβλεπες ναρκομανείς να παίρνουν τη δόση τους, πηγαίνοντας κοντά στη λάμπα για να βρουν τη φλέβα.

Μέσα στην αίθουσα της εκδήλωσης ήταν όλα αλλιώς. Κόσμος που ενδιαφέρεται για τις συλλογικές υποθέσεις και αγωνιά, δημοκρατικοί προοδευτικοί πολίτες που θα άκουγαν για δύο ώρες τις εξαιρετικά ενδιαφέρουσες ομιλίες της αναπληρώτριας καθηγήτριας πολιτικής επιστήμης στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Βασιλικής Γεωργιάδου, του επίκουρου καθηγητή πολιτικής συμπεριφοράς στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας Γιάννη Κωνσταντινίδη, του διευθύνοντος συμβούλου της εταιρείας ερευνών, δημοσκοπήσεων και επικοινωνίας «To the point» Δημήτρη Κατσαντώνη.

Πριν ξεκινήσει η εκδήλωση, ο ένας με τον άλλο συζητούσαν για τις σκηνές που είδαν στον πρεζόδρομο, εκεί που καθημερινά περπατούν φοιτητές της Νομικής που έκαναν υπεροπροσπάθεια για να περάσουν σε μια σχολή με τόσο ψηλές βάσεις. Κάποιοι θυμήθηκαν και το μαύρο γκράφιτι στο Πολυτεχνείο που έγινε μπροστά στα μάτια κατοίκων, εργαζόμενων στην περιοχή, περαστικών, ενδεχομένως καθηγητών και φοιτητών του ΕΜΠ, μπορεί και της αστυνομίας, χωρίς κανείς να αντιδράσει προσπαθώντας να το σταματήσει.

Σταματιέται η παρακμή ή πρέπει πρώτα να τελειώσει η κάθοδος;

Η Βασιλική Γεωργιάδου ανάπτυξε με στοιχεία την άποψη ότι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ του έδωσαν μια διττή εντολή, που συνιστά ένα είδος «τετραγωνισμού» του κύκλου της κρίσης, καθώς τάχθηκαν κατά του μνημονίου λέγοντας συγχρόνως ναι στο ευρώ. Εξήγησε ότι οι περισσότεροι αυτοπροσδιορίζονται ως κεντροαριστεροί παρόλο που το κόμμα τους αυτοπροσδιορίζεται ως ριζοσπαστική αριστερά. Η συνεργασία με τους ΑΝΕΛ, κατά την άποψή της, είναι μια σαθρή συνεργασία γιατί πρόκειται για ένα κόμμα-κομήτη του ακροδεξιού φάσματος, που δεν διαθέτει εκλογικά κάστρα ούτε και ερείσματα σε κοινωνικές ή δημογραφικές κατηγορίες του εκλογικού σώματος, ενώ επιπλέον έχει μεγάλες ιδεολογικές και αξιακές διαφορές από αυτές που επικαλείται ο ΣΥΡΙΖΑ.

Ο Γ. Κωνσταντινίδης απάντησε αρνητικά στην ερώτηση αν υπάρχει χώρος για δημιουργία ενός νέου πολιτικού φορέα που θα μπορούσε να εκφράσει τον μεταρρυθμιστικό φιλοευρωπαϊσμό, λέγοντας πώς δεν υπάρχει τέτοιο ισχυρό κοινωνικό ζητούμενο, καθώς οι βασικές κομματικές επιλογές έχουν παγιωθεί, και πολωθεί, γύρω από το δίπολο μνημόνιο/αντιμνημόνιο. Επεσήμανε επίσης ότι τα τελευταία χρόνια κυριαρχεί η συναισθηματική διάσταση στη διαμόρφωση της πρόθεσης ψήφου και υποχωρεί ο ορθολογικός παράγοντας με αποτέλεσμα να είναι πολύ ευμετάβλητο το εκλογικό σώμα και να συντελούνται απρόβλεπτες μετακινήσεις.

Ο Δημήτρης Κατσαντώνης εκτίμησε ότι ζούμε την ύστερη φάση του τέλους της μεταπολίτευσης που δεν έχει ακόμη συμβεί και διατύπωσε την άποψη ότι υπάρχει βαθύ κενό ως προς μια πολιτική διαδικασία που θα υποστηρίξει τον ουσιαστικό εξευρωπαϊσμό της χώρας. Εκτίμησε επίσης ότι κάθε συζήτηση για τη δημιουργία νέου πολιτικού φορέα θα πρέπει να καθορίζεται με βάση τέσσερις πυλώνες (πολιτικό, κοινωνικό, αξιακό, οργανωτικό), ενώ μίλησε για την έκρηξη του μικροαστικού φαινομένου, όπως εκφράζεται στο μεγάλωμα του ΣΥΡΙΖΑ για τον οποίο είπε ότι αντιγράφει το ΠΑΣΟΚ του 1981 θέτοντας το ερώτημα αν είναι η μίμηση στρατηγική.

Στη συζήτηση που ακολούθησε έγιναν ερωτήσεις για το ρόλο του διαδικτύου στη διάχυση της ανοησίας και στη διαμόρφωση απλοϊκών αντιλήψεων, προς τα πού θα κατευθυνθούν οι απογοητευμένοι υποστηρικτές της κυβέρνησης όταν θέλήσουν να αναζητήσουν άλλη διέξοδο, πώς μπορεί να διαμορφωθεί μια μεταρρυθμιστική κοινωνική συμμαχία, αν βγαίνουμε ή όχι από το δίπολο μνημόνιο/αντιμνημόνιο, τι είναι αυτό που κάνει τον ανορθολογισμό τόσο ισχυρό σε σημαντικά κομμάτια της κοινωνίας.

Ήταν τόσο ουσιαστικά τα περισσότερα από όσα ακούστηκαν μέσα στο κτίριο του πνευματικού κέντρου του Δήμου Αθηναίων που θα μπορούσε κανείς να απαντήσει ότι ναι, σταματιέται η παρακμή, αν έκανε το λάθος να ξεχάσει ότι οι πολλοί μέσα στην αίθουσα είναι λίγοι, ίσως και ελάχιστοι, έξω από αυτή.