Του κόσμου ο περίγελως κι η εθνική καταστροφή

Με ελάχιστες δημιουργικές εξαιρέσεις, στην Ιστορία του υπερδραστήριου μεταπολιτευτικού πελατειακού λαϊκισμού μας, συνήθως είχαμε μια εναλλαγή από γκαφατζήδες σε παπατζήδες. Αυτή τη φορά, στην πιο κρίσιμη στιγμή, σαν να τους ‘χουμε αμφότερους σε σύνθεση, σαν πακέτο δύο σε ένα, που αναπτύσσεται ραγδαία, πριν ακόμα προλάβει ο κόκορας τρις να λαλήσει. Η διαρκής γιορτή του αλαλούμ, τρεις λαλούν και δυο χορεύουν.

Πρώτη φορά αριστερά. Κάθε φορά γυαλιστερά είναι τα καθρεφτάκια, που αρχικά κάνουν υπερήφανο τον οχλοπολτό, αλλά στο φινάλε πάλι έρχεται δυστυχία, ως νομοτέλεια του μπανανολαϊκισμού. Όλα γελοία μας κι αυτά κι εκείνα / και κάτι που ‘χουμε μεσ’ στην καρδιά / και κράζει μέσα μας «υπερηφάνεια!» / #prwti_fora_aristera. Το πολιτικό κεφάλαιο της κυβέρνησης (ίσως λόγω του πανικού που φέρνουν τα συγκυκλούμενα αδιέξοδα) εξαχνώνεται σε ρυθμό καλπασμού τελικής ευθείας, όπως και το κομπόδεμα του «ηθικού» πλεονεκτήματος.

Αδημιουργικό χάος

Από όπου και να το πιάσουν το θέμα τα παιδιά, η πιπερολογία της Άλλης («Αντιμνημονιακής») Λύσης χτυπιέται αλύπητα από την αλήθεια. Ή χρεωκοπούμε άμεσα, ή μπαίνουμε σε Τρίτο Μνημόνιο, κάτι που πριν ακόμα και ένα μήνα δεν ήταν απαραίτητο, αλλά η ασοβαρότητά μας τώρα το καθιστά αναπόφευκτο. Ο κ. Τσίπρας και ο κ. Βαρουφάκης και τα άλλα τα παιδιά, που συναποτελούν την καθοδήγηση της Εθνικής μας Αξιοπρέπειας και Υπερηφάνειας, το έχουν χάσει. Και αφού διαδρομίζονταν ασκόπως στους προθαλάμους της εξωπραγματικής ασυναρτησίας και της ιδεοληπτικής παράνοιας, τώρα ραπίζονται από τις δουλείες της πραγματικότητας.

Game over, αναβοσβήνουν οι φωτεινές ενδείξεις, αλλά δεν θέλουμε να το πιστέψουμε. Πώς να παραδεχτούμε ότι τόσες προσδοκίες θα πάνε στράφι; Και όμως, ναι! Στουκάρουμε με φόρα, αδέρφια μας, αλήτες, πουλιά! Στουκάρουμε στα αδιατάρακτα και ανυποχώρητα τείχη της λογικής. Η δημιουργική ασάφεια μεταλλάχθηκε ακαριαία και ασκαρδαμυκτί σε αδημιουργικό χάος, κάτι που οι κουτόφραγκοι το έχουν καταλάβει από καιρό, ενόσω εμείς εδώ γιορτάζουμε στις πλατείες την αξιοπρέπειά μας και γινόμαστε διεθνώς ρόμπες.

Δεν υπάρχει η ελάχιστη αίσθηση ότι ακολουθείται κάποιο στοιχειώδες σχέδιο. Δεν έχει επί τέλους συγκροτηθεί σε συγκεκριμένο συνεκτικό σώμα κάποια κυβερνητική αντίληψη περί του πρακτέου. Γι’ αυτό, η ανησυχία, τουλάχιστον όποιου πολίτη αξιολογεί ορθολογικά τα δεδομένα, είναι δεδομένη. Αφού είναι τόσο ολοφάνερο ότι όλα είναι χύμα και «πάμε και βλέπουμε» και ό, τι να ‘ναι…

Τζούφια επικοινωνιστική φυγή προς τα εμπρός

Ο κοινός νους επιτάσσει (τα είπαμε προ εβδομάδας) μονόδρομα, να πει ο κ. Τσίπρας την αλήθεια με δημιουργική φυγή προς τα εμπρός. Αλλά αυτός αρνείται. Και επιμένει με συνωμοσιολογικά ψεύδη να κάνει μόνο επικοινωνιστική φυγή προς τα εμπρός, κάτι που θα τον αποκόψει από την ζώσα πραγματικότητα. Έτσι μας το σφύριξε διεθνώς ταπεινωτικά και ο κ. Γιουνκέρ. Αν υπήρχε η «ιβηρική συνωμοσία», που ευθέως κατήγγειλε ο κ. Τσίπρας, θα την είχαμε καταλάβει, είπε… Μας ντροπιάζει ο Πρωθυπουργός μας, θα του το πει κάποιος στο αυτί, πριν το καταλάβουνε όλοι εκείνοι οι εθνικά υπερήφανοι του 86% και γίνουνε καπνός;

Με διαφορετικούς τρόπους, όλοι παρόμοια μας ταπεινώνουν, τους υπερήφανους και αξιοπρεπείς λιμοκοντόρους, που ο τράχηλός μας ζυγόν δεν υπομένει… «Η παράνοια της ελληνικής κυβέρνησης: ίντριγκες, ίντριγκες παντού» (Der Spiegel), είναι το γενικό πνεύμα της διεθνούς πρόσληψης αυτού που πάμε να κάνουμε. Μαζί έρχονται και οι εκκλήσεις να πάρουμε άμεσα μέτρα.

Ο φιλέλληνας ελληνιστής Κέβιν Φήδερστοουν μας εγκαλεί για «διαρκή αίσθηση θυματοποίησης» ... Αλλά και οι εμπεριστατωμένες καταγραφές της ζημιάς που έχει δημιουργήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, δίνονται ανάγλυφα από τα γραφήματα του Economist, «Μια λύση υπάρχει για την Ελλάδα, να εγκαταλείψει ο Τσίπρας όλες τις προεκλογικές υποσχέσεις του, αν και πάλι η ζημιά δεν σώζεται πλήρως», αξίζει να διαβαστεί).

Τζούφιος, λοιπόν, ο επικοινωνισμός της κυβέρνησης, φτουράει μόνο στο εσωτερικό. Αλλά αυτό είναι κακό, γιατί την εγκλωβίζει στις επιταγές του φοβικού εθνολαϊκισμού, που έτσι οξύνεται και απομακρύνει από τις αναγκαίες λογικές λύσεις…

Η καλπάζουσα απομυθοποίηση

Γράφτηκαν πολλά και για την αδυναμία μας να προσφύγουμε σε απόφαση της Βουλής επί του Θεσμονίου. Εν παρόδω ειρήσθω, πως το καλυτερότερο έβερ επιχείρημα γιατί δεν πρέπει να κριθεί στη Βουλή το Θεσμόνιο, είναι του (θεούλη) κ. Στρατούλη: «Θα το πηγαίναμε στη Βουλή αν ήταν Μνημόνιο, αλλά αφού δεν είναι Μνημόνιο, γιατί να το πάμε στη Βουλή;»… Γενικώς ημίθεα όλα αυτά τα αντιμνημονιακά παιδιά!

Οι γκάφες εναλλάσσονται με γκάφες, τα νταηλίκια που κάνουν τούρμπο τους δανειστές κλιμακώνονται, ο μπηζυμποντισμός φέρνει κάθιδρα λαχανιάσματα, δεν φέρνει όμως λάχανα. Κάθε χτες και καλύτερα στην κατηφόρα τη μεγάλη, χωρίς φρένα.

Το πόσο κοντά είναι τα ποδάρια του γελοίου αποδεικνύουν και οι εξελίξεις περί την υπόθεση Πανούση, υποστρατήγου, μονταζιέρας ΝΔ, κυρίας Σπαθανά, κυρίας Χριστοδουλοπούλου και λοιπά κουραφέξαλα. Το δόγμα είναι: «η δική μας η χυμαδούρα βαφτίζεται προβοκάτσια των Άλλων» («Δεξιά του Πανούση, αριστερά της Χριστοδουλοπούλου». Αλλά και η Ομόνοια κάθε μέρα γεμίζει με συμπαθείς εξαθλιωμένους μετανάστες, που πούλμαν κατεβάζουν εξ Αμυγδαλέζας. Και οι απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης, θα τους κάνουν σύντομα ενοχλητικούς ου μην και επικίνδυνους.

Ένας ένας οι υπουργοί εκπλήσσονται, γιατί δεν γνωρίζει η δεξιά τους, τι ποιεί η αριστερά τους. Γιάνης Βαρ., Γιάννης Παν., τα παιδιά εκτίθενται, ο εντολέας οχλοπολτός ακόμα δεν έχει θυμώσει, εξακολουθεί εθνικά υπερήφανος.

Εκδοροσφαγείς θηρίων, σχιτζήδες μνημονίων και συντάκτες θεσμονίων, συσκέπτονται αποφασίζουν και εντέλλονται. Και όταν οι υπηρεσιακοί υφιστάμενοι τις εντολές υλοποιούν, τότε τρώνε βρισίδια και επιτίμια και ζητούνται οι παραιτήσεις τους και κάτω οι συνωμοσίες τους…

Με λίγες εξαιρέσεις, όσοι κάτι κάνουν, ζημιές κάνουν. Οι υπόλοιποι τρίβουν το πιπέρι της απραξίας, προσπαθώντας να συγκεράσουν το φαντασιακό της «Αριστεράς» με την πραγματικότητα και όσο να ‘ναι τα σκουροφέρνουν, γι’ αυτό και δεν ακούγονται. Αλλά ζούμε σε καιρό που ο χρόνος είναι πανάκριβος και δεν προσφέρεται για επιτραπέζια παιγνίδια και κάθε χαμένο λεπτό είναι καταστροφικό…

Όλη αυτή η αβελτηρία δεν είναι ξεκρέμαστη, είναι εγκεκριμένη από την εντολή του δημοσκοπούμενου οχλοπολτού, που κατά 86% είναι εθνικά υπερήφανος για τα καμώματα της κυβέρνησής του. Και περιμένουμε με ενδιαφέρον την πορεία αυτής της υπερηφάνειας κατά τις επόμενες δημοσκοπήσεις...

Καμιά πολιτική λύση για τον εξαιρετισμό μας

Μας το έδειξε ο Ντράγκι, σφίγγουν οι στρόφιγγες της ρευστότητας, όσο αρνούμαστε να λειτουργήσουμε υπό τους κοινά αποδεκτούς κανόνες. Γιατί μας το κάνουν αυτό; Μην είναι μια ακόμα «νεοφιλελεύθερη συνωμοσία»; Μην είναι «το πάθος του γυπαετού για το άσπρο περιστέρι», που λέει και ο Ποιητής;

Μπα, μάλλον, εμπούχτισαν οι κουτόφραγκοι από το πολύ το τάκα τάκα του κ. Βαρουφάκη! Και προσπαθούν να μας εξηγήσουν ότι με κοροϊδίες δεν θα βάψουμε αβγά και δεν θα κάνουμε Πάσχα! Όποιος έχει φαληρίσει από αφροσύνη και συνεχίζει να ζητουλάει δανεικά, θα δεχτεί και όρους! Αλλιώς θα είναι νούμερα οι δανειστές και δεν το θέλουν… Τελεία και παύλα!

Τον εξαιρετισμό μας μέσα… Θέλουμε ΜΟΝΟ εμείς να δανειζόμαστε διαφορετικά από τους άλλους. Τους κάνουμε μεγάλη τιμή που καταδεχόμαστε να πάρουμε τα λεφτά τους και αυτοί οι αχάριστοι απαιτούν να μας δανείζουν υπό όρους! Ανήκουστα πράματα. Όταν ο Μεγάλος μας Ηγέτης ζητάει πολιτική λύση, χωρίς αριθμούς και τεχνικούς ελέγχους, ανταποκρίνεται στη δημοκρατική βούληση του υπερήφανου ελληνικού λαού, τύπου «Ξέρεις ποιος είμαι εγώ;»… Δεν γνωρίζουν τα κορόιδα ότι είμαστε απόγονοι του Περικλέους και άμα τους πάρουμε πίσω τα φώτα, θα απομείνουνε στραβοί!

Γι’ αυτό, λοιπόν, επειδή είναι και θέμα αξιοπρέπειας και θέμα θεσμικής ευστάθειας για την Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι ευνόητο οι δανειστές να επιμείνουν στην κανονικότητα και να πουν όχι στον ιδιόρρυθμο εξαιρετισμό μας. Άλλωστε η ζωή τους δικαιώνει! Ιρλανδία, Πορτογαλία, Κύπρος, ακολούθησαν τη συνταγή και τώρα αναπτύσσονται. Εμείς την αρνούμαστε δυσανασχετούντες πέντε χρόνια τώρα και καρκινοβατούμε μέσα στην μίζερη φτώχεια λίγο πριν το βάραθρο και το χάος…

Πρέπει να προσαρμοστούμε κι εμείς, λοιπόν. Γι’ αυτό μας αφήνει ο Ντράγκι να στεγνώνουμε από ρευστότητα. Σφουγγαρίσαμε την ΤτΕ, τις τράπεζες και τα ασφαλιστικά ταμεία. Σε λίγες μέρες που θα ξαναχρειαστούμε λίγη παρόμοια ρευστότητα, δεν θα ξανάχουμε αυτή την βέβηλη ευκολία.

Όμως, στραγγίσαμε και την Αγορά με τους φόρους. Νεκρώσαμε και την κατανάλωση, αφού ο κόσμος φυλάει το ρευστό σε μαξιλάρια και στρώματα… Στερέψαμε και από επενδύσεις, ποιο κορόιδο έρχεται να βάλει τα λεφτά του στην κινούμενη άμμο του ιδεοληπτικού εθνικού μας τσίρκου;… Γι’ αυτό άρχισε πάλι να ξανανεβαίνει η ανεργία μετά από 14 μήνες πτώσης («Καθημερινή», 06/03/2015)…

Και λοιπόν, θα μας πουν τα παιδιά τα «αριστερά», δηλαδή, να εφαρμόσουμε κι εμείς τα «νεοφιλελεύθερα μνημόνια», που έφεραν τη φτώχεια και την «ανθρωπιστική κρίση»; Ναι, αλλά αυτά δεν τα έφεραν τα μνημόνια (που δεν είναι νεοφιλελεύθερα, αλλά απλώς λογικά και λυτρωτικά, όπως συχνά έχουμε εξηγήσει)! Τα έφερε ο υποχωρητικός σεβασμός του πελατειακού ιδιωτικού παρακράτους στην απαιτητική πελατεία του, για χατίρι της οποίας θυσίασε εκείνους που εξαθλιώθηκαν…

Το Θέμα είναι η Πελατειακότητα, όχι η Αντιμνημονιακότητα

Ας δούμε ένα ωραίο παράδειγμα από την αγαπημένη επικαιρότητα, που δείχνει τις αλληλουχίες των φανερών (για όσους θέλουν να δουν) νοημάτων. Μπρος στα κάλλη της πελατείας η επερχόμενη με βουητό άτακτη χρεωκοπία δεν μας πονάει. Για τη διεύρυνση των (μισθολογικών και άλλων) προνομίων της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, σε συνδυασμό με την μείωση των κονδυλίων στα ήδη γονατισμένα νοσοκομεία (θυμάστε τι έλεγε σχετικά ο ΣΥΡΙΖΑ προεκλογικά) γράφτηκαν πολλά. Ας πούμε ακόμα δύο.

Εδώ, λέει (ο πονηρός συνδικαλιστής, με κυβερνητικό σιγοντάρισμα), δεν δίνονται λεφτά από τον προϋπολογισμό αλλά από μια εταιρία στους εργαζομένους της… Όμως, η ΔΕΗ είναι ένα κυβερνητικά ελεγχόμενο μονοπώλιο και αυτά τα λεφτά την κάνουν ακριβότερη, καταστρέφοντας περαιτέρω την εθνική ανταγωνιστικότητα. Προσέτι, μην ξεχνάμε ότι τα ελλείμματα της ΔΕΗ τελικά πληρώνονται από τον προϋπολογισμό (όπως και οι συντάξεις του ασφαλιστικού τους ταμείου) και οι παροχές αυτές είναι αντικοινωνικές, βλέπε και «Κάν’ το όπως ο Σαμαράς», Γ. Παντελάκης.

Επί πλέον, μάλιστα, όλοι ξέρουμε ότι η ΔΕΗ τώρα αιμορραγεί από τους ύψους πολύ πάνω πλέον από δύο δις ευρώ απλήρωτους λογαριασμούς ανήμπορων να πληρώσουν. Και την ελλείπουσα ρευστότητά της προφανώς την διασφαλίζουν δάνεια με εγγύηση του Δημοσίου, που καταπίπτοντας πάνε σφαίρα στον Προϋπολογισμό… Όχι τόσο αυτή η διευθέτηση, αλλά η μεθοδευμένη αποσιώπησή της συνιστά πολιτική και συνδικαλιστική αλητεία, ας μην το ξεχνάμε.

Οι δηλώσεις Φωτόπουλου περί υποκρισίας και τα περί ξυδιών είναι απλώς δείγμα ανόητου θράσους, αφού μπορεί και να το πιστεύει ότι τα προνόμιά τους, μικρό μέρος των οποίων έχασαν στην κρίση, τους τα χρωστάγαμε… Κι αυτή η πιπερολογία περί εναεριτών, νισάφι πχια! Όλοι οι παμπόνηροι επικαλούνται τους ηρωικούς εναερίτες που αριθμούνται σε λιγότερο από το 1% του δυναμικού των υπαλλήλων της ΔΕΗ, για να πουν «δείτε τι τραβάμε κι εμείς οι ΔΕΗτζήδες!», ώστε να απαιτήσουν νέα προνόμια. Και αυτό κομμάτι της πελατειακής αγυρτείας τους είναι.

Η μονταζιέρα της Κουμουνδούρου επικαλέστηκε ως ελαφρυντικό ότι η διοίκηση της ΔΕΗ είχε διοριστεί από την Ν.Δ., οπότε νο πρόμπλεμ… Μα το πρόβλημά σας είναι ότι και οι δύο βλάπτετε τη Συρία το ίδιο. Το διαρκές σκάνδαλο των προνομίων που έχουν οι υπάλληλοι της ΔΕΗ είναι ο ορισμός του Πελατειακού Ιδιωτικού (αντικοινωνικού) Παρακράτους. Όσο για το «πρώτη φορά Αριστερά» ήδη έχει μπαγιατέψει. Δέκα ευκαιρίες σας δόθηκαν να δείξετε το καινούργιο, αλλά και στις δέκα κινηθήκατε πελατειακά. Ρωτήστε το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, για τις επικείμενες συνταξιοδοτήσεις 50.000 πενηντάχρονων αγοριών. Είναι όλα αυτά η απόδειξη ότι υπάρχει Θεός και δεν είναι νεοφιλελεύθερος και ας κουρεύεται η ανάλγητη η Μέρκελ και ο ακατανόμαστος στο καροτσάκι…

«Νεοφιλελεύθερες» μπουρμπουλήθρες

Το πόσο μετράει διεθνώς ο υψιπετής κ. Τσίπρας φαίνεται από μια ακόμα φρέσκια εξέλιξη. Χτες ο Κύπριος ομόλογος του κ. Βαρουφάκη Χάρης Γεωργιάδης δήλωσε «Δεν έχουμε σχέση με την Ελλάδα, υπάρχουν μόνο πολιτισμικοί και εθνικοί δεσμοί, αλλά τίποτα παραπάνω». Υπαινισσόμενος κοντολογίς πως δεν είναι «υπερήφανα» κορόιδα οι Κύπριοι αδελφοί μας, τόνισε ότι πρότυπό τους είναι η αναπτυσσόμενη πλέον («νεοφιλελεύθερη» για μας) Ιρλανδία και όχι η Ελλάδα («Καθημερινή», 06/03/2015).

Η Κύπρος, δηλαδή, δεν κάνει «αντίσταση» στο Μνημόνιο, από το οποίο εξέρχεται πρώιμα και πανηγυρικά, ψηφίζοντας το τελευταίο νομοσχέδιο για τους πλειστηριασμούς που ζήτησε η Τρόικα. Και μπαίνει στο ευεργετικό πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης, που εμείς αποκλείεται να δούμε όσο βλαχοτσαμπουκαλευόμαστε. Υπάρχει, καψερέ ‘μ «αριστερέ» μ’, κάτι που δεν καταλαβαίνεις;

Το χειρότερο είναι ότι η ζωή δείχνει πως αυτοί που εγκαλούμε ως «νεοφιλελεύθερους», έχουν λιγότερη φτώχεια από μας, όπως ΚΑΙ μικρότερες ανισότητες. Μπας και έχουμε κάνει κάποιο κρίσιμο λάθος και πιανόμαστε κορόιδα; Και υποφέρουμε τζάμπα, δεκαετίες τώρα, επειδή κάποιοι κερδοσκοπούν πολιτικά, εμπορευόμενοι ψεύτικα μηνύματα για λίγη εύκολη εξουσία εις βάρος της εθνικής ασφάλειας και ευημερίας; Μας παίρνει να το ψάξουμε λίγο, μήπως είμαστε κατ’ εξακολούθηση τα κορόιδα του Πελατειακού Λαϊκισμού;

Τόσο η Διεθνής Κοινότητα όσο και η Διεθνής Κοινή Γνώμη ξέρουν ότι η κατάστασή μας είναι απελπιστική. Και τούτο, επειδή αρνούμαστε να δεχτούμε αυτά που θα μας απεγκλώβιζαν από το αδιέξοδο, όπως η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, τώρα και η Κύπρος. Και αγνοούμε ότι το εκβιαστικό διαπραγματευτικό μας ατού «σώστε με γιατί θα σας πάρω μαζί μου στον πάτο» είναι πλέον αλυσιτελές. Αφού τόσα χρόνια που τους κοροϊδεύαμε και δεν κάναμε τις πολύτιμες για μας συμφωνημένες μεταρρυθμίσεις, οι κουτόφραγκοι προετοιμαζόντουσαν απέναντι στο επικείμενο μοιραίο. Η ώρα μηδέν πλησιάζει, ολοένα και περισσότεροι μας το υπενθυμίζουν καλοπροαίρετα, αλλά εμείς τους απαντάμε, ξουτ νεοφιλελεύθεροι!

Τη Δευτέρα το βράδυ, στην εκπομπή «Ανατροπή» (Γ. Πρετεντέρης, ΜΕΓΚΑ), όλοι μιλούσαν για νεοφιλελεύθερη Ευρώπη, χωρίς να περιγράφουν τι εννοούν. Και χωρίς κανείς (μόνο ο Γρηγόρης Ψαριανός εξήγησε ευκρινώς τα καθέκαστα) να αμφισβητεί αυτή τη βλακεία.

Αυτό που προχτές η Λαγκάρντ είπε, κάντε τις μεταρρυθμίσεις για να έρθει η περισσότερη ισότητα στην κοινωνία, όπως κι εσείς θέλετε, μυρίζει νεοφιλελεύθερο, τι να κάνουμε… Το τίμημα της πολιτικής βλακείας είναι διαρκώς βαρύ και θα το πληρώσουμε μέχρι τελικής αυτοκαταστροφής. Είμαστε αξιοπρεπείς και υπερήφανοι, τι να κάνουμε;

Να το, το Παγόβουνο!...

Όταν εξαίφνης έρθει το Μεγάλο Κακό, πάλι χαρούμενοι και εθνικά υπερήφανοι θα είμαστε, ακριβώς όπως τώρα, τύπου «δεν θα πεθάνουμε ποτέ, κουφάλα νεκροθάφτη». Αλλά, από την άλλη, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος (ας μην κάνει πως) δεν καταλαβαίνει ότι κάτι αλήθεια συμβαίνει εδώ… Και επικαλείται την «μεγάλη απήχηση που έχει η κυβέρνηση» στην ελληνική κοινωνία. Του διαφεύγουν ίσως εκείνα που λέγαμε εδώ («Από το «Ωσαννά!» στο «Άρον, άρον, σταύρωσον αυτόν») ότι δηλαδή από την Κυριακή των Βαΐων ως την Μεγάλη Τετάρτη είναι κοντός ο δρόμος. Το μόνο σαφές ερώτημα που εγείρεται, αλλά ματαίως, γιατί κανείς δεν πολυενδιαφέρεται, είναι: «Έρχεται το παγόβουνο κατά πάνω μας, ή μάλλον ο Τιτανικός μας πάει σφαιράτα προς το παγόβουνο;».

Υ.Γ. Πολλοί μας μέμφονται για τη σκληρότητα του λόγου και των επιχειρημάτων. Η ζωή, όμως, μας δικαιώνει, όταν διαβάζονται τα γραφτά μας σε συνάρτηση με εκείνο που συνέβαινε άμα τη γραφή και με αυτό που ακολουθούσε. Όλοι δοκιμαζόμαστε σε αδυσώπητες συνθήκες και όλοι κρινόμαστε εκ του αποτελέσματος.

Γι’ αυτό, μεγάλη χαρά μας δίνει πότε πότε, η προσφυγή των αναγνωστών μας σε έσχατα, ή πρόσφατα, ή προεκλογικά, ακόμα και παλιότερα κείμενά μας, ελέγχοντας την αξιοπιστία και τη διάρκεια του λόγου μας. Δεν θα έχουν παράπονο, ελπίζουμε, όταν διαπιστώνουν ότι εδώ διαβάζουν εν θερμώ, εκείνα που άλλοι διαβάζουν αλλού αργότερα και εν ψυχρώ.

Εδώ και καιρό αποκαλύπτουμε την αλληλουχία των κρυφών νοημάτων. Για να ξέρουμε τι συμβαίνει γύρω μας διαβάζουμε Athens Voice. Να λέμε και τίποτε για τα γένια μας, όταν δεχόμαστε διαρκώς αστήριχτες επιθέσεις, την ώρα που επίμονα η πραγματικότητα μας επιβεβαιώνει. Να τα λέμε κι αυτά.