Η ευφράδεια λόγου άνευ καλλιέργειας είναι μία μορφή τραυλίσματος, όπως ακριβώς η υπερβάλλουσα συμπεριφορική άνεση χωρίς ψυχολογική συγκρότηση είναι περισσότερο θρασύτητα παρά τόλμη, λέει ο φιλόσοφος.
Μέσα από τέτοιες ψευδαισθήσεις προέκυψε η λύση Βαρουφάκη. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, πάσχοντας σοβαρά σε εμπειρία συνεπικοινωνίας με την Ευρώπη τόσο σε επίπεδο υφολογίας και πρωτοκόλλου όσο και επί της ουσίας, ανέθεσε το well understanding στον καλύτερο αγγλομαθή και πιο πολυταξιδευμένο που είχε στη διάθεσή της. Κακά τα ψέματα, ο Βαρουφάκης είναι περισσότερο ένας εναλλακτικός κοσμοπολίτης, δημοσιολόγος-σχολιαστής, παρά πολιτικοποιημένος οικονομολόγος με ξεκάθαρο ιδεολογικό υπόβαθρο. Στην πραγματικότητα ο ΣΥΡΙΖΑ βρήκε στο πρόσωπο του Βαρουφάκη τον ιδανικό sui-generis παίκτη που θα μπορούσε να εκροσωπήσει επιτυχώς την πολιτική του αμφιθυμία απέναντι στους Ευρωπαίους εταίρους.
Έκκεντρος και στρεψόδικος στη σκέψη, αλλά και πείσμων άνθρωπος, έχει υποστηρίξει εν μέσω οικονομικής κρίσης όλες τις δυνατές θέσεις αλλά και τις αντίθετες. Έχτισε τη φήμη του με την ακούραστη παραγωγή βερμπαλιστικών γραπτών και προφορικών λόγων, με βασική επωδό την παραδοξολογία και τον εύκολο πυροτεχνηματικό εντυπωσιασμό. Μέσα στην πρωτόγνωρη εθνική παράκρουση των media περί των οικονομικών, την περίοδο της κρίσης δεν έμεινε απαρατήρητος. Ως υπουργός Οικονομικών, με τις πρώτες βόλτες στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, έγινε θέμα. Λίγο η ροκ διάσταση της εμφάνισης και λίγο η ακατάσχετη διδακτική φλυαρία δημιούργησαν έκπληξη και κυρίως ένα τεράστιο μιντιακό ενδιαφέρον. Στο γκρίζο και τυπικό σκηνικό της ευρωπαϊκής πολιτικής ζωής, θεωρήθηκε δικαίως παραδείσιο εξωτικό φαινόμενο.
Και αν το σοκ της εξωτικότητας βοήθησε προς στιγμήν την επικοινωνιακή ανάδειξη του προβλήματος της χώρας, ο Βαρουφάκης το πήρε τοις μετρητοίς προκαλώντας τελικά τη χλεύη. Ανεβοκατέβασε αυτάρεσκα το γιακαδάκι, βάδισε στους διαδρόμους του Eurogroup σαν να ήταν στα σοκάκια της Σαντορίνης, επιδόθηκε σε ανώφελο διδακτισμό, πρόσβαλε τους μεταφραστές, έκανε λάστιχο τις συμφωνίες. Προσγείωσε τη χώρα στη διάσταση του ιδιόμορφου επαρχιωτισμού, πράγμα που σε τέτοιο βαθμό δεν της αξίζει.
Ο Βαρουφάκης δεν ειναι απλά και μόνο ένας συμπαθής νάρκισσος. Είναι ακόμη ένας επιδέξιος ακροβάτης που σχοινοβατεί με αξιοσημείωτη ψυχραιμία, χωρίς ιδιαίτερες ηθικές αναστολές, μεταξύ επιστημονικού εξυπναδικισμού, σπάνιας φυσικής θρασύτητας και επιτηδευμένου αντικομφορμισμού. Χρησιμοποιώντας το εναλλακτικό προφίλ και τη διαλεκτική ευρυχωρία της ακαδημαϊκής σφαίρας δεν δίστασε να αναλάβει την πιο απαιτητική και καυτή δουλειά της Ευρώπης, αυτή του υπουργού Οικονομικών της Ελλάδας.
Με αυτοσχέδια δόγματα δημιουργικής ασάφειας και πολλαπλών αναγνώσεων, μπορεί να παλινωδεί στην αγαπημένη του επιστημονική περιοχή της θεωρίας των παιγνίων και να προσομοιάζει επιτυχώς τη σύγχυση της κυβέρνησης, αλλά κινδυνεύει να μας οδηγήσει επικίνδυνα στο τέλος του παιχνιδιού.
20°
