Ο μόνος τρόπος να νικήσεις το ψέμα είναι η αλήθεια. Do it!
Ας κοιτάξει η κυβέρνηση να μαζέψει τα ανοικτά μέτωπα και να προχωρήσει τις μεταρρυθμίσεις που άφησε στη μέση ή στα χαρτιά. Και τότε οι παραδοξολογίες των λαϊκιστών θα φαντάζουν ανέκδοτα.
Τι απομένει καθώς θα επανερχόμαστε σε μια κάποια κανονικότητα; Μα το αναμενόμενο κυβερνητικό έργο.
Τελείωσε άδοξα και αυτή η πρόταση δυσπιστίας όπως και τόσες άλλες. Ως συνήθως, άνευ σημασίας και άνευ ουσίας. Σύντομα θα τελειώσουν και τα συλλαλητήρια στο Σύνταγμα για να πιάσουν δουλειά οι μαρμαράδες και οι μπογιατζήδες. Να συνεφέρουν και πάλι το κέντρο της Αθήνας. Κάπου εδώ θα τελειώσουν και οι δεκάρικοι γύρω από το λεγόμενο «έγκλημα» των Τεμπών. Αν κάτι δεν θα τελειώσει σίγουρα είναι η πολιτική εργαλειοποίηση του δυστυχήματος. Και οι πιθανές κρύπτες του πιθανού καυσίμου, που πιθανώς να έκρυβε η εμπορική αμαξοστοιχία.
Κακά τα ψέματα. Η πολιτική εκμετάλλευση του δυστυχήματος έχει έναν και μοναδικό στόχο. Να μειωθεί η πολιτική ισχύς του κυβερνώντος κόμματος και του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη. Φυσικά και κανείς αντιπολιτευόμενος πολιτικός δεν ζητάει εκλογές εδώ και τώρα. Κανείς δεν είναι τόσο αλαφροΐσκιωτος. Όλοι περιμένουν τις δημοσκοπήσεις. Όταν και αν δουν τη ΝΔ στη 2η θέση, τότε θα ζητήσουν εκλογές. Θα έχει έρθει η ώρα τους να κυβερνήσουν; Όλοι μαζί σαν μια γροθιά; Όλο αυτό το ετερόκλητο συνονθύλευμα; Για πόσο καιρό; Άγνωστο. Το νέο ερώτημα είναι, με πρωθυπουργό τον κ. Ανδρουλάκη ή την κ. Κωνσταντοπούλου; Είναι και αυτό ένα δίλημμα που πλέον ταλανίζει την κοινή γνώμη. Άλλη έγνοια δεν είχε.
Ξέρετε, αυτά τα εμπόρια λύπης από τα πολιτικά κόμματα είναι καλά στην αρχή, συνεγείρουν το πλήθος, δημιουργούν κλίμα, εμφανίζονται ως λαϊκή κατακραυγή. Διότι εκμεταλλεύονται μια πραγματική κατάσταση, ένα φρικτό γεγονός. Το βαθύ τραύμα της κοινωνίας και την αγανάκτηση που αυτό προκαλεί. Την αναζήτηση της αλήθειας και την απαίτηση για παραδειγματική τιμωρία των ενόχων. Και φυσικά τη χρέωση του πολιτικού κόστους στους κυβερνώντες. Αλλά όταν δεν συνοδεύονται από εδραία πολιτική πρόταση σύντομα φυλλοροούν. Κάνουν το νούμερό τους και αποχωρούν από τη σκηνή. Αφήνοντας όμως τα σημάδια τους. Ένα μικρό ή μεγάλο στραπατσάρισμα στην κυβερνητική και ηγετική εικόνα. Ενίοτε αναδεικνύουν και καινούργιους πρωταγωνιστές.
Η επιλογή του ΠΑΣΟΚ να συμπλεύσει και να ταυτιστεί με τα «αντισυστημικά» κόμματα της αντιπολίτευσης, έσπρωξε την Πλεύση Ελευθερίας ώστε να διεκδικεί με αξιώσεις τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης
Είναι γνωστό ότι το ΠΑΣΟΚ παραμένει δεύτερο και αδυνατεί να προβάλει με αξιώσεις ως κυβερνητική πρόταση. Είναι επίσης γνωστό ότι ο Ν. Ανδρουλάκης δεν πείθει ως αυριανός πρωθυπουργός της χώρας. Το καινούργιο είναι ότι η Πλεύση Ελευθερίας είναι πλέον το τρίτο κόμμα στις δημοσκοπήσεις και η Ζ. Κωνσταντοπούλου η δημοφιλέστερη πολιτική αρχηγός και η δεύτερη στην προτίμηση της κοινής γνώμης για πρωθυπουργός. Η επιλογή του ΠΑΣΟΚ να συμπλεύσει και να ταυτιστεί με τα «αντισυστημικά» κόμματα της αντιπολίτευσης μπορεί να μη βοήθησε το ίδιο, αλλά έσπρωξε την Πλεύση Ελευθερίας ώστε να διεκδικεί με αξιώσεις τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αυτά συμβαίνουν όταν ένα σοβαρό και ιστορικό κόμμα δανείζεται τα πολιτικά επιχειρήματα των λαϊκιστών και των τερατολόγων. Χάνει αυτό και κερδίζουν οι λαϊκιστές και οι τερατολόγοι. Διότι η αγορά σε κάθε πράγμα προτιμά το αυθεντικό.
Τούτων δοθέντων, η κυβέρνηση καλά θα κάνει να κάτσει εκεί που κάθεται και να αγνοήσει το 52,5% της κοινής γνώμης που ζητάει εκλογές. Διότι αν διατηρηθούν οι σημερινοί συσχετισμοί, η μόνη σίγουρη είναι η ακυβερνησία, αφού η αυτοδυναμία είναι αδύνατη. Από την άλλη, το ΠΑΣΟΚ ή η Πλεύση παραμένουν ακόμα μακριά από τη ΝΔ και ο σχηματισμός κάποιας εναλλακτικής κυβέρνησης είναι αδύνατος. Η κυβερνητική πλειοψηφία είναι δεδομένη και ασφαλής, πράγμα που εγγυάται και την ανάλογη πολιτική σταθερότητα της χώρας. Τα σενάρια της αποσταθεροποίησης αποδείχθηκαν πολύ τολμηρά και δεν επιβεβαιώθηκαν. Έστω και αν εσωτερικές και εξωτερικές δυνάμεις θα ήθελαν να τα δουν να πραγματοποιούνται. Και προσπάθησαν. Και μάλιστα σε μια τόσο αντίξοη παγκόσμια συγκυρία.
Τι απομένει καθώς θα επανερχόμαστε σε μια κάποια κανονικότητα; Μα το αναμενόμενο κυβερνητικό έργο. Αν κάτι περιμένει σήμερα ο πολίτης είναι οι κινήσεις μεγάλου παίκτη από τον πρωθυπουργό. Ο οποίος σαφώς και είδε την εικόνα του να θαμπώνει. Αλλά αν θέλει να την επαναφέρει δεν έχει παρά να κάνει πολιτική. Πολιτική σοβαρή και μεγάλη, που δεν εξαντλείται σε κινήσεις επικοινωνίας, όπως για παράδειγμα έναν ανασχηματισμό. Ούτε σε εξαγγελίες του στιλ «θα βάλω την αξιολόγηση στο σύνταγμα». Η αξιολόγηση του Δημόσιου Τομέα, δηλαδή το ξεμπάζωμα των άχρηστων, δεν είναι θέμα κανενός συντάγματος. Είναι αποκλειστικά θέμα πολιτικής επιλογής. Και θάρρους να συγκρουστείς με τις συντεχνίες που κρατάνε όμηρο αυτόν τον τόπο. Αλλά και κατάλληλου τρόπου ώστε να τα καταφέρεις χωρίς να διαλύσεις τη χώρα. Στην παρούσα συγκυρία κάτι τέτοιο είναι δύσκολο αλλά και απαραίτητο συνάμα. Αλλιώς θα περιμένεις να πέσει ο ουρανός στο κεφάλι σου. Κάθε μέρα που θα ξημερώνει θα τρέμει το φυλλοκάρδι σου για μια νέα καταστροφή.
Η κοινωνία σήμερα έχει ανάγκη από θετικά νέα. Και την έχει γιατί βλέπει το δυσοίωνο διεθνές περιβάλλον και ανησυχεί. Τι ξημερώνει για την Ελλάδα στο Αιγαίο, με τον Τραμπ; Ξεκινούν και πάλι πενταμερείς συζητήσεις για το Κυπριακό με άγνωστες εξελίξεις;Η Ευρώπη αποφάσισε να εξοπλιστεί σοβαρά, οπότε θα υπάρξουν περικοπές στο Ταμείο Ανάκαμψης για τη χώρα μας; Οι δασμοί θα φέρουν τα πάνω κάτω για τις ελληνικές εξαγωγές; Ας κοιτάξει λοιπόν η κυβέρνηση να μαζέψει τα ανοικτά μέτωπα και να προχωρήσει γρήγορα τις μεταρρυθμίσεις που άφησε στη μέση ή στα χαρτιά. Οι πινελιές μας τέλειωσαν, ώρα για μπετονιέρες. Ας βρει τα κατάλληλα στελέχη που θέλουν να προσπαθήσουν, άρα να εκτεθούν και όχι μόνο να κρύβονται. Για να δουν οι πολίτες τη ζωή τους να αλλάζει προς το θετικότερο. Και τότε οι παραδοξολογίες των λαϊκιστών θα φαντάζουν ανέκδοτα. Ο μόνος τρόπος να νικήσεις το ψέμα είναι η αλήθεια. Do it!
