Δεκέμβρης 2008: Ένα πολύπτυχο 90 ψηφίδων

Το βράδυ της 6ης του Δεκέμβρη, Τζαβέλλα και Μεσολογγίου στην Αθήνα, συντελέστηκε το Γεγονός. Από τότε κύλησε πολύ νερό στ’ αυλάκι. Οι δέκα μέρες που περάσανε μέχρι σήμερα (15/12) αποτελούν μια από τις σπάνιες περιπτώσεις που λέμε «τίποτα πια δεν είναι ίδιο» – και το λέμε σοβαρά. Ο υποκειμενικός μας χρόνος διεστάλη ώστε να χωρέσει όλα όσα γίνονται. Νομίζω πως δεν ταιριάζουν (ακόμα;) αναλύσεις, γιατί οι συνέπειες του Γεγονότος ακόμα συντελούνται. Ακόμα και για ένα απλό χρονικό είναι νωρίς. Πώς να μαζέψεις το τι έγινε σε κάθε σχολείο, μπροστά σε κάθε αστυνομικό τμήμα, στον κεντρικό δρόμο της κάθε κωμόπολης, στις εκδηλώσεις συμπαράστασης στο εξωτερικό, στα μίντια;

Για την ώρα, μόνο σκέψεις, συμβάντα, μαρτυρίες, κείμενα, εντυπώσεις. Λίγες γραμμές το καθένα. Kοφτά, ασυνεχή, αγχωμένα, σκόρπια, ασύνδετα, στιγμιαία.

1. «ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΙΚΟΝΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ: ...Οι μανδαρίνοι της αρμονίας, οι βαρόνοι της ησυχίας-τάξης-και-ασφάλειας μας εγκαλούν να γίνουμε διαλεκτικοί... Τους βλέπουμε εδώ και δεκαετίες να ξερογλείφουν τα ξεψαχνισμένα κόκαλα του Πολυτεχνείου... Μια σφαίρα στάθηκε ικανή να διακόψει τη στυγνή αλληλουχία τόσων πολλών ημερών που έμοιαζαν τόσο πολύ μεταξύ τους... Όποιος θέλει να καταλάβει, θα καταλάβει... Αυτό είναι το δίλημμα: ή με τους εξεγερμένους ή μόνος». (Από προκήρυξη με τις υπογραφές ego te provoco, fleshmachine, με ημερομηνία 12/12).

2. «Ληγμένα μάς ρίχνουν. Ευτυχώς, είναι λιγότερο δραστικά».

(Αγόρι σε αγόρι, εξετάζοντας ημερομηνίες σε συλλεγμένους κάλυκες δακρυγόνων. Πολυτεχνείο, 11/12).

3. Το μυαλό μου ενοχλείται από τις επιπτώσεις στην οικονομία και τη δημοκρατία. Το κορμί μου και το θυμικό μου, όμως, περιπλανιούνται στους δρόμους, θαυμάζουν τα πιτσιρίκια και καταγράφουν. «Παραμένω εν πλήρει συγχύσει αθώος», που θα ’λεγε κι ο Μιχάλης Κατσαρός.

4. «Καμιά ζημιά δεν μπορεί να συγκριθεί με την απώλεια της ζωής ενός νέου ανθρώπου». (Δημήτρης Αρμενάκης, πρόεδρος Γενικής Συνομοσπονδίας Εμπόρων, 8/12).

5. Επαμεινώνδας Κορκονέας. Τον μάθαμε κι αυτόν, όπως είχαμε μάθει τον Γκοτζαμάνη, τον Εμμανουηλίδη, τον Μελίστα, τον Καλαμπόκα, μα και τον Κουφοντίνα και τους Ξηρούς.

6. «Στο Πολυτεχνείο μέσα έχει πάρα πολλά πιτσιρίκια. Κάνουν όλες τις δουλειές: σπάνε τις μεγάλες πέτρες για να τις κάνουν πιο μικρές και πιο αποτελεσματικές, μαζεύουνε ξύλα για τις φωτιές που είναι μόνιμες για τα δακρυγόνα, φτιάχνουν το ένα του αλλουνού το μαντίλι όταν φεύγει από τη θέση του. Ζευγαράκια τσακώνονται, κουκουλωμένα με μπλούζες. Λέει το κορίτσι: “Κοίτα, αυτό που κάνεις δεν είναι σωστό. Φεύγεις και πετάς πέτρες και μένα μ’ αφήνεις – και μου παίρνεις κι όλες μου τις πέτρες”. Άλλο: Στα Προπύλαια ένας ΜΑΤατζής έδειχνε τα γεννητικά του όργανα στα μωρά. Η φίλη μου η Μαρία κράταγε ένα φραπέ και του τον έριξε, αγανακτισμένη. Ένα παιδάκι λοιπόν της λέει: “Γιατί, κοπελιά, το χαλάς το φραπέ;”. “Τι να του ρίξω;” λέει αυτή. “Κοίτα δω” λέει ο πιτσιρικάς. Και της δείχνει την τσάντα του που ήταν γεμάτη πέτρες». (Δήμητρα, 11/12).

7. Όπως «ο πατριωτισμός είναι το τελευταίο καταφύγιο κάθε παλιανθρώπου», έτσι και η λέξη - έννοια «Εξάρχεια» χρησιμοποιείται σα να ήταν το τελευταίο άλλοθι κάθε βίαιου αστυνομικού (και του συνηγόρου του).

8. Πρωθυπουργός Καραμανλής και υπουργός Παυλόπουλος. Λιτά ανέκδοτα, δύο λέξεων έκαστο.

9. «Στα Πευκάκια του Αγίου Νικολάου. Κάθε βράδυ τα παιδιά παίζανε μπάσκετ, φοράγανε τις κουκούλες και λέγανε “πάμε κέντρο να ρίξουμε πέτρες”. Άλλα, πιο μικρά παιδιά, γύρω στα δέκα, βρήκαν καινούργιο παιχνίδι: ρίχνανε οινόπνευμα κάτω και τ’ ανάβανε. Σκέτο οινόπνευμα, κάτω στα τσιμέντα». (Γιώτα, 11/12).

10. Αυτή η παρατεταμένη ημι-εξεγερσιακή κατάσταση έχει και το χαρακτηριστικό της υπερπληροφόρησης. Κινητά, ψηφιακές μηχανές, πλήθος φέιγ βολάν και προκηρύξεων, τηλεόραση, ξένα κανάλια, διαδίκτυο, ντουντούκες καταγράφουν, διαδίδουν και απαθανατίζουν τα πάντα.

11. «Φέτος δεν θα γίνουνε Χριστούγεννα, η Παναγία έκανε έκτρωση». (Νίκος, που το είδε στην τηλεόραση).

12. Κλίμα ημιεξέγερσης των νέων. Μπορεί η βία να είναι αδιέξοδη, μα ποιος και πώς θα τη σταματήσει, όταν οι νέοι νιώθουν ότι το Γεγονός στράφηκε εναντίον του καθενός απ’ αυτούς προσωπικά;

13. «Το όπλο του μπάτσου είναι μαγικό - χτυπάει στον αέρα και ρίχνει στο ψαχνό». Το κυρίαρχο σύνθημα των ημερών.

14. Καταλήψεις χώρων ελληνικών συμφερόντων και νεανικές διαδηλώσεις συμπαράστασης από τη Μόσχα μέχρι το Μπουένος Άιρες, από την Ισταμπούλ μέχρι το Βερολίνο, από το Μανχάταν μέχρι τη Βαρκελώνη, από την Κοπεγχάγη μέχρι τη Μελβούρνη: πράγματα που είχαν να γίνουν από τον καιρό της χούντας.

15. 40 τσιγγάνοι στο Ζεφύρι πολιόρκησαν και χτυπήσανε με φλεγόμενο, δυναμιτισμένο όχημα το αστυνομικό τμήμα της περιοχής τους.

16. «ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ». (Περιεκτικό πανό με την υπογραφή «Κατάληψη Νομικής»).

17. Το ξαναθυμίζω, γιατί κι αυτό εξηγεί μια στάση απέναντι στην αστυνομία: πολύς κόσμος αλλάζει σπίτι γιατί δεν αντέχει ν’ ακούει τις κραυγές των βασανιζόμενων στ’ αστυνομικά τμήματα. Στις μέρες μας, όχι την εποχή της χούντας. Το βιντεάκι από τα ξεφτιλίκια στο τμήμα της Ομόνοιας ήταν σταγόνα στον ωκεανό.

18. «Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ. Η ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙ». (Ο τίτλος αχρονολόγητης προκήρυξης με την υπογραφή «Συνάδελφοι επισφαλείς εργαζόμενοι από την κατειλημμένη ΑΣΟΕΕ»)..

19. «Αυτά τα μερόνυχτα είναι του ΑΛΕΞΗ». (Φέιγ βολάν, συλλεγμένο 9/12).

20. Ο Καλτεζάς δεν ήταν από το Π. Ψυχικό, δεν ήταν από τη «Σχολή Μωραΐτη» ούτε από την «Ώθηση», δεν είχε μητέρα με κοσμηματοπωλείο. Ήταν όμως πάλι θύμα αστυνομικού, πάλι στην ίδια περιοχή και –ιδίως– πάλι 15χρονος.

21. «Ρε μαλάκα, δεν πάει άλλο. Να δεις που θα γίνει κι εδώ της Αργεντινής». (Κώστας ο σκακιστής, ένα μήνα πριν).

22. «Καλά, δεν νιώθετε θλίψη μέσα σας για το παιδάκι; Τίποτα; Τίποτα; 15 χρονώ ήτανε ρε, 15 χρονώ. Δε νιώθετε τίποτα για το παιδάκι;». (Μαθήτρια στους ώμους μαθητή, προς τους αστυνομικούς του Α.Τ. Πατησίων, διαδήλωση της 12/12. Ήμουνα εκεί και παρακολουθούσα).

23. «Το αν έπρεπε ή όχι να πυροβολήσει ο αστυνομικός, το αν τελικώς έπρεπε να χαθεί αυτό το παιδί και αν θα πρέπει και ποιο αδίκημα να αποδοθεί στον αστυνομικό, θα το κρίνει η δικαιοσύνη». (Αλ. Κούγιας, συνήγορος του βασικού κατηγορούμενου).

24. Απίθανοι τύποι και τύπισσες από πρωινάδικα και μεσημεριανάδικα δώρισαν άφθονο γέλιο σε κάθε πικραμένο, παίζοντας (παίζοντας όμως!) το ρόλο του πολιτικού συντάκτη, αναλυτή και συντονιστή.

25. «Γιατί οι κουκουλοφόροι μπήκανε στο μπλοκ του ΣΥΡΙΖΑ κι όχι του ΚΚΕ»; Στο κουτοπόνηρο ερώτημα της Παπαρήγα, του Καρατζαφέρη και της κυβέρνησης, η απάντηση προφανής: επειδή το μιλιταριστικής νοοτροπίας, οργάνωσης και πρακτικής ΚΚΕ είναι ισχυρότερο από το χαλαρό ΣΥΡΙΖΑ. Και λοιπόν; Σάμπως αποτελεί πολιτική παρέμβαση το να περιφρουρεί αποστειρωμένα το ΚΚΕ τον εαυτό του, προβοκατορολογώντας ακατάσχετα;

26. Στην κηδεία (1): στεφάνια, μεταξύ άλλων, από τους κρατούμενους των φυλακών γενικά και από τους κρατούμενους του Κορυδαλλού, ειδικά. Το κίνημα των κρατουμένων είναι πολύ πρόσφατο και, καθώς φαίνεται, οριστικά πολιτικοποιημένο, ακαθοδήγητο και ατίθασο.

27. Στην κηδεία (2): ελικόπτερο της αστυνομίας πετάει και ξαναπετάει χαμηλά, πάνω από τον ανοιχτό τάφο.

28. Λόγω του Γεγονότος, αναβλήθηκε για την Τρίτη 16/12 η ανακοίνωση της δικαστικής απόφασης που αφορά τους λεβέντες της «ζαρντινιέρας». Τώρα που γράφω δεν την ξέρω. Εσείς όμως που διαβάζετε την ξέρετε. Αν –όπως είχε διαφανεί από την ακροαματική διαδικασία– έχουνε πέσει στα μαλακά κι αυτοί οι αστυνομικοί, είναι πολύ πιθανό ότι τώρα που με διαβάζετε γίνεται «ανανεωμένα» της πουτάνας.

29. «Γκρέγκορι» για τους φίλους, κατά την αγγλοπρεπή σύντμηση του επιθέτου του.

30. Το ΚΚΕ διαδήλωσε κι αυτό. Τα συνθήματά του: «Κρίση, φτώχεια, αυταρχισμός, αυτός είναι ο καπιταλισμός», «Αντιμονοπωλιακή συμμαχία. Ισχυρό ΚΚΕ για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής», «Να καταργηθούν οι τρομονόμοι ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΕΕ». (Όλα από τον «Ριζοσπάστη», 9/12). Επίσης, «90 χρόνια αγώνες και θυσίες». (Άρτεμις). Διαχρονικότατα, αυτιστικά, αυτάρεσκα και, βεβαίως, απολύτως άσχετα με το Γεγονός.

31. Το ΠΑΣΟΚ, όμως, εντόνως διαμαρτυρόμενο, άναψε κεράκια στις εκκλησίες. Είπατε τίποτα;

32. Κι ο Τσίπρας μέσα στην αναμπουμπούλα προτείνει «ψήφο στα 16». Και παίρνει έγκριση της πολιτικής του 1%! (Εφημερίδες 11-12/12).

33. Τι σεβαστήκανε και δεν το κάψανε οι μπάχαλοι; Τις εκκλησίες. Η ιερότητα φαίνεται πως έχει γενική ισχύ. Δεν είδα να το επισημαίνει κανείς, το επισημαίνω εγώ.

34. Εξαίρεση μόνο μία, στη Σαλονίκη. (Ευχαριστώ, Γιώτα και Νίκο).

35. Γυρίσαμε στην εποχή της πέτρας και της σφεντόνας, όταν δηλαδή η σφαίρα και η σφύρα δεν είχαν ακόμα μουσειοποιηθεί σε αγωνίσματα ρίψεων του στίβου.

36. «Εξεγείρομαι κόντρα στη μιζέρια του σχολείου σήμερα και της δουλειάς αύριο. Όπως βλέπω τους γονείς μου να δουλεύουν απ’ το πρωί μέχρι το βράδυ, τους λυπάμαι» (Τάσος, Β’ Λυκείου, Προπύλαια).

37. Καραμανλής: sic transit gloria mundi, αν υπήρξε ποτέ gloria αυτός ο τελικά όχι και τόσο άκακος απών της Ανατολικής Αττικής, που έβγαινε από τη νιρβάνα του μόνο για τις ταυτότητες και τα αλισβερίσια με τον Εφραίμ.

38. «Μας σκοτώνουν, μας σκοτώνουν. Γι’ αυτό ξεσηκωνόμαστε». (Κορίτσι στην τηλεόραση, 10/12).

39. «ΝΑ ΑΠΟΜΟΝΩΣΟΥΜΕ ΑΜΕΣΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΕΣ... Τα άτομα αυτά εισέρχονται σε πορείες και συγκεντρώσεις σπάζοντας και λεηλατώντας μικρομάγαζα, περίπτερα και οτιδήποτε άλλο βρουν μπροστά τους με σκοπό να φοβίσουν τον πολίτη και να τον στρέψουν απέναντι στην εξέγερση. Η ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΕΤΟΙΕΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ. Ο ΣΤΟΧΟΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΑΣ!... Σύντροφοι, ας προστατέψουμε την εξέγερσή μας από τους προβοκάτορες... ΝΑ ΤΟΥΣ ΓΙΟΥΧΑΡΟΥΜΕ ΜΑΖΙΚΑ». (Από ανυπόγραφη προκήρυξη, συλλεγμένη 11/12).

40. Πολλοί ΜΑΤατζήδες στη Βουλή, προτού αρχίσουν οι συγκρούσεις της ημέρας, βρίζουν χυδαία τη μνήμη του νεκρού και απειλούν τους συγκεντρωμένους νέους: «Πού ’ναι ο Αλέξης», «Τα ίδια θα πάθετε» κ.λπ. (Άρτεμη).

41. «Τώρα διαδηλώνουν όλοι, για όλα». (Αγόρι στην τηλεόραση, 8/12).

42. Καιρός να δούνε λίγο και οι μπάτσοι τι σημαίνει να φοβάσαι για τη ζωή και την ακεραιότητά σου.

43. Ποιος θα τολμήσει να ξαναμιλήσει για χαυνωμένους νέους, ατομιστές, γενιά των μπλογκ και του φέις μπουκ, απολίτικους, σπασίκλες, βολεψάκηδες;

44. “NO JUSTICE, NO PEACE”. (Πανό στο ματς ΠΑΟ - Ανόρθωση, 9/12).

45. “NO JUSTICE, NO PEACE. FUCK THE POLICE”. (Φέιγ βολάν, συλλεγμένο 10/12).

46. «Εξοστρακίστε και μας». (Παιδιά 13 χρονών προς τους αστυνομικούς). Ποιος νοιάζεται αν το «σωστό» είναι εποστρακισμός, αποστρακισμός ή εξοστρακισμός; (Εξοστρακισμός στα αρχαία = μυστική ψηφοφορία προς εξορία πολιτικού προσώπου).

47. «Μπάτσοι - Γουρούνια - Δολοφόνοι». Το άλλο κυρίαρχο σύνθημα/γκραφίτι/ πανό.

48. Να πάτε στο χώρο του Γεγονότος. Στα βραχύτατης ζωής μηνύματα που κρεμάει ο κόσμος στον τοίχο (συλλέγονται και ανανεώνονται συνεχώς), μπορεί να πετύχετε διαμάντια γνήσιου λυρισμού. Εντύπωση κάνουν τα πολλά και σε ποικίλες γλώσσες ξενόγλωσσα σημειώματα.

49. Ζημιές στη «Μεγάλη Βρετανία». Νομίζω πρώτη φορά μετά τις διαδηλώσεις του ’50 για το Κυπριακό.

50. Ας μην απορεί κανείς γιατί στο βατοπεδινό - ζαρντινιερικό μπουρδέλο που βιώναμε δεν είχε ξεσπάσει και νωρίτερα η ημιεξέγερση. Χρειάστηκε το Γεγονός, που θρυμμάτισε τις φαινομενικές κανονικότητες της πόλης, της χώρας, της κοινωνίας.

51. Λένε μερικοί: «Καλά, σκοτώσανε το παιδί. Γιατί μετά σηκωθήκανε και φύγανε αμέσως, γιατί δεν βοηθήσανε;». Αφελές ερώτημα. Ελάχιστοι φονιάδες κάθονται στη σκηνή του φόνου να τους τσιμπήσουνε. Σχεδόν όλοι φεύγουν, κρύβονται, προετοιμάζουν άλλοθι, λένε μισόλογα. Γιατί εδώ να γίνει κάτι διαφορετικό;

52. “HAKMARE PER DREJTESI - POLICA DERRA VRASES”. Οι δύο όψεις ενός ανυπόγραφου φέιγ βολάν στ’ αλβανικά. Σημαίνει: «Εκδίκηση για το δίκιο - Μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι». (Συλλέχτηκε 9/12. Ματίλντα, ευχαριστώ για τη μετάφραση).

53. «Θέλημα Θεού» το Γεγονός. (Κι αυτό από τον Αλ. Κούγια, 11/12).

54. Οk, μερικοί προφανώς είναι ασφαλίτες. Ο πολύς κόσμος όμως είναι παιδιά και νέοι. Οk, μερικοί κάνανε πλιάτσικο. Ο πολύς κόσμος όμως διαδηλώνει οργισμένος. Οk, μερικοί βάλανε άκυρες φωτιές. Ο πολύς κόσμος όμως προσπαθεί να τις σβήσει. Όποιος δεν τα βλέπει αυτά, όποιος ερμηνεύει τα πάντα με θωρίες συνωμοσίας, όποιος νομίζει ότι το sms, το e-mail και η τηλεοπτική εικόνα δεν είναι σήμερα επαρκή μέσα και αιτίες συντονισμού και κινητοποίησης, απλώς δεν έχει καταλάβει ότι ζούμε στον 21ο αιώνα.

55. «Είμαι κατά της βίας. Δεν κάνω τίποτα, δεν πετάω πέτρα. Μ’ ενοχλεί που τα ΜΑΤ, επειδή φοράνε στολή, δέρνουν τον κόσμο. Κατεβαίνω κάτω, τρώω τα δακρυγόνα μου, φεύγω. Θα ήθελα όμως να πεθάνουν όλοι». (Ελεάνα, 13/12).

56. «Αυτό - αυτό - αυτό είναι σωστό - Ο Κούγιας να πεθάνει με εξοστρακισμό». (Διαδηλώσεις, 13/12).

57. Η κοινωνία μας συνολικά είναι αντινεανική. Κανένας ΣΥΡΙΖΑ και καμιά μόδα δεν είναι σε θέση να βγάλει τόσες δεκάδες χιλιάδες νέους στους δρόμους. Μόνο η αντινεανικότητα της γενιάς μου το κατάφερε. Οι αιτίες προϋπήρχαν εδώ και χρόνια: μίζερο σχολειό, ατιμωρησία πρότερων δολοφόνων, κυνήγι του χρήματος, ανεργία, άγχος, μποτιλιάρισμα, Εφραίμ και Βατοπέδι και κουμπάροι. Ο Κορκονέας έδωσε στους νέους απλά την αφορμή.

58. «ΕΛΑΣ - Ελλήνων - αστυνομικών - ρουφιάνων, δολοφόνων - και βασανιστών». (Διαδηλώσεις διαφόρων ημερών).

59. Οι νέοι δεν φοβούνται πια την αστυνομία. Και θα περάσει καιρός μέχρι να δούμε ποιες και πόσω λογιώ συνέπειες θα έχει αυτό.

60. Βιβλία επίκαιρα, που θα πρέπει να ξεφυλλίσουμε ξανά: «Παράδοση ανταρσίας και λαϊκός πολιτισμός» του Στάθη Δαμιανάκου και «Έρως και πολιτισμός» του Χέρμερτ Μαρκούζε, ειδικά την τελευταία του παράγραφο για τη δυσπιστία των νέων απέναντι στους μεγάλους.

61. «Πυροβολήστε με». (Πανό των νέων στη Μόσχα, «Έθνος», 12/12).

62. Όταν σκεφτόμαστε τη σημερινή ημιεξέγερση των νέων, η διαφορά ανάμεσα στις λέξεις «ατιολόγηση» και «δικαιολόγηση» γίνεται δυσδιάκριτη.

63. Όλα γίνονται επειδή «Οι Αμερικάνοι θέλουν να ρίξουν τον Καραμανλή». (Σοβαρές αναλύσεις της «Αυριανής»).

64. «Δεν αρχίσαμε τίποτα σήμερα. Περιμέναμε ήσυχα ν’ αρχίσει η πορεία. Στην πλατεία Κοραή. Μας πετάξανε τα ΜΑΤ ένα δακρυγόνο. Μας σημαδέψανε. Έσκασε πάνω στο πόδι του Πάνου κατευθείαν. Τον πάμε σε μια τουαλέτα, του βγάζουμε το παντελόνι. Είχε κάνει μελανιά, κάψιμο, φούσκωμα, τρέχαν αίματα». (Ελεάνα, 12/12).

65. Τελειώνουν τα δακρυγόνα και τα χημικά της ΕΛΑΣ από την αφειδή χρήση και προχωρούν σε επείγουσα εισαγωγή από το Ισραήλ. (Εφημερίδες της 12/12).

66. «ΤΟ ΠΟΤΗΡΙ ΞΕΧΕΙΛΙΣΕ. ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ.... Απαιτούμε: Κάτω η κυβέρνηση των δολοφόνων – να παραιτηθούν ο υπουργός Δημόσιας Τάξης (εννοεί Εσωτερικών κ.λπ.) και όλοι οι υπεύθυνοι. Να καταδικαστούν άμεσα και τελεσίδικα οι αστυνομικοί που δολοφόνησαν και οι προϊστάμενοί τους... Κατάργηση της βουλευτικής ασυλίας που παραγράφει εγκλήματα». (Από αχρονολόγητη προκήρυξη, με την υπογραφή «Ανοιχτή Γενική Συνέλευση μαθητών - φοιτητών - εργαζομένων στο Πολυτεχνείο»).

67. Ενώ γινότανε της πουτάνας το κάγκελο, ο Παυλόπουλος, πελιδνός, επέμενε ψελλίζοντας «Το κράτος λειτουργεί», «το κράτος λειτουργεί». (Συνέντευξη, 8/12). «Ύφος τσαλαπατημένου (πρωθ)υπουργού», που έγραφε ο Σεφέρης.

68. Από επίθεση με μολότοφ στο αστυνομικό τμήμα στις Συκιές Θεσσαλονίκης, ένας ειδικός φρουρός υπέστη σοβαρά εγκαύματα και οι γιατροί αναγκάστηκαν ν’ ακρωτηριάσουν το δείκτη του δεξιού χεριού του. (Τηλεόραση, μάλλον 9/12).

69. «Ο Αλέξης μάς ανήκει και του ανήκουμε».. (Παιδιά στην τηλεόραση, τη μέρα της κηδείας).

70. Mε τις πρώτες δέκα κουβέντες βλέπεις πώς διαχωρίζονται οι άνθρωποι τις τελευταίες μέρες. Εννοώ από το αν υπερτονίζουν το Γεγονός ή τις καταστροφές, την αγανάκτηση ή την τάξη, τις καταλήψεις ή το φόβο για το μέλλον. Όσοι νιώθουν μπερδεμένοι σαν εμένα, εκφράζονται με κείμενα σαν αυτό που διαβάζετε.

71. Σέρρες, Πάτρα, Πειραιάς Μυτιλήνη, Τρίκαλα, Αλεξανδρούπολη, Σαλονίκη, Ηράκλειο, Τρίπολη, Αργοστόλι, Κομοτηνή, Καβάλα, Ναύπλιο, Γιάννενα, Χίος, Βέροια, Αμαλιάδα, Κέρκυρα, Τρίπολη, Λαμία, Χανιά, Λάρισα, Αθήνα, Νάξος, Τρίκαλα, Κόρινθος, Μουδανιά, Ρόδος, Αγρίνιο, Κοζάνη, Ιθάκη. Ένας (μη πλήρης) κατάλογος των τόπων που ξεσπάσανε οι μαθητικές, πρώτα πρώτα, κινητοποιήσεις.

72. Μεγάλες καταστροφές σε σημαντικά κτίρια της πόλης: Ακαδημίας και Σίνα, Μητροπόλεως, Ερμού.

73. Η ατιμωρησία δημιουργεί τον ξεσηκωμό. «Εμ μας σκοτώνετε, εμ βγαίνετε και λάδι. Θα τα κάψω όλα». (Νέος στην κατειλημμένη Νομική, μάλλον 10/12).

74. Πόσο βολικό θα ερχότανε για μερικούς μερικούς ο Κορκονέας κι ο Σαραλιώτης να ήτανε Αλβανοί/Ρώσοι/Ουκρανοί/ Ρουμάνοι/Βούλγαροι ή ο Αλέξης να ήτανε 25χρονος οπλοφόρος/ταλιμπάν/αναρχικός/τρομοκράτης/κουκουλοφόρος. Ωστόσο οι μεν ήτανε μπάτσοι, ο δε ένας δεκαπεντάχρονος Ψυχικιώτης βάζελος.

75. «Τη Δευτέρα 8 του μήνα, μα κι άλλες μέρες, ο ηλεκτρικός και το μετρό μάς βγάζαν έξω ή δεν σταματούσαν καθόλου σε Σύνταγμα - Πανεπιστήμιο - Ομόνοια, μεταφέρανε όμως διμορίες των ΜΑΤ. Περνάγανε τα ΜΑΤ μέσα από τον κόσμο, κάνανε και τους κάνανε κωλοδάχτυλα. Τι θα γινόταν αν χτυπιόντουσαν με τον κόσμο μέσα στους υπόγειους σταθμούς, αν ρίχνανε χημικά και δακρυγόνα; Δεν ήθελε και πολύ. Ποιος θα ’παιρνε, τότε, την ευθύνη;». (Άρτεμη και Οδυσσέας).

76. Επιτέλους, μετά από πολλά πολλά χρόνια, η Ελλάδα ξαναπροσφέρει κάτι στην ανθρωπότητα.

77. «Οι αναρχικοί της Θεσσσαλονίκης άνοιξαν λογαριασμό στην τράπεζα, ώστε να μαζευτούν λεφτά και να ξανανοίξει ένα περίπτερο που κάποιοι μπάχαλοι ανεγκέφαλοι (μόνο;) το κάψανε. Το διάβασα προχτές στην Ελευθεροτυπία». (Κώστας).

78. Οι περισσότεροι γονείς δεν έχουν ιδέα τού τι συντελείται μέσα στα κεφάλια των παιδιών τους. Όταν αρχίζουν να υποψιάζονται κάτι, τότε το μαντίλι έχει ήδη σκεπάσει το πρόσωπο και το χέρι έχει ήδη ρίξει την πρώτη πέτρα. Και τότε, οι μανάδες ιδίως, ανακαλύπτουν ότι ο ευνουχισμός που επιχειρούσαν τόσα χρόνια πήγε περίπατο.

79. Συμβολική επίσκεψη συμπαράστασης του νομάρχη Θεσσαλονίκης σε κλούβα των ΜΑΤ. (12/12, αν δεν κάνω λάθος).

80. Πάντα όταν συμβαίνει κάτι σοβαρό και ο κόσμος κατεβαίνει στο δρόμο, κάποιοι τα κάνουν μπάχαλο, κάποιοι φτωχοί κάνουν πλιάτσικο κ.λπ. Αυτά δεν επικαλύπτουν την πρωτογενή αιτία που κατέβασε τον κόσμο στο δρόμο, ούτε εξηγούν γιατί ο κόσμος βγαίνει στο δρόμο σχεδόν δύο βδομάδες τώρα.

81. Δροσιά, Κολωνάκι, Φάληρο, Ερμού, Νέα Σμύρνη, ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρετανία»: όπου και οι «καλές» περιοχές παίρνουν επιτέλους μια κάποια γεύση από την καθημερινότητα της Πατησίων μας.

82. Οργή και αγανάκτηση των νέων. Τουλάχιστον ας σταματήσουμε κι ας το σκεφτούμε. Ας αφήσουμε τη σκέψη μας να περάσει πάνω και πέρα από τη σπασμένη βιτρίνα, τον κλεισμένο δρόμο, τη φωτιά που έκαψε το κτίριο.

Φωτό: Αγγελική Σβορώνου