Μέσα στα μεγάλα ζητήματα που εξελίσσονται τις μέρες αυτές δεν θα πρέπει να αφήνουμε χωρίς σχολιασμό μερικά από τα πρώτα δείγματα εφαρμογής της κυβερνητικής πολιτικής. Οι πρόσφατες ανακοινώσεις για τη ρύθμιση των οφειλών προς το δημόσιο και οι πληροφορίες που δημοσιεύτηκαν για την προστασία της πρώτης κατοικίας από τους πλειστηριασμούς είναι ενδεικτικές για το πώς αντιλαμβάνεται η νέα κυβέρνηση την ίση μεταχείριση των πολιτών και την υπεράσπιση του δημοσίου συμφέροντος.
Είναι η πρώτη φορά που η ένταξη στις ευνοϊκές ρυθμίσεις για την πληρωμή φόρων περιλαμβάνει, εκτός από την μείωση των προσαυξήσεων και το χάρισμα μέρους της αρχικής οφειλής. Δηλαδή όποιος δεν πλήρωσε τους φόρους μπορεί να πληρώσει τώρα λιγότερα, μέχρι και τα μισά σε σχέση με κάποιον που πλήρωσε τους φόρους στην ώρα τους.
Υπάρχουν φορολογούμενοι που παρότι αντιμετώπιζαν σοβαρά οικονομικά προβλήματα ζορίστηκαν, έκοψαν δαπάνες και κατάφεραν να καλύψουν τις υποχρεώσεις τους. Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν κάποιοι που ενώ είχαν τη δυνατότητα επέλεξαν να μην πληρώσουν τους φόρους περιμένοντας ότι στο τέλος θα βγουν ωφελημένοι. Δυστυχώς οι δεύτεροι τώρα δικαιώνονται.
Τα πράγματα γίνονται λίγο πιο σύνθετα αν λάβουμε υπόψη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και ο πρόεδρός του κήρυτταν φορολογική ανυπακοή στον φόρο ακινήτων που εισπραττόταν μέσα από τον λογαριασμό της ΔΕΗ, παρότι το κόμμα και οι βουλευτές του λάμβαναν χρήματα από το κράτος, δηλαδή από τα χρήματα που πλήρωναν οι υπόλοιποι υπάκουοι φορολογούμενοι. Επιπλέον, είχαμε την υπόσχεση ότι με τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση θα διαγραφεί μεγάλο μέρος των οφειλών προς το κράτος και τις τράπεζες. Ο Αλέξης Μητρόπουλος κάθε πρωί έλεγε στις τηλεοράσεις ότι θα χαριστεί το 80% σε όλες ανεξαιρέτως τις οφειλές, χωρίς κανείς από τον κόμμα του να τον συμμαζεύει.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ως αντιπολίτευση ζητούσε από τις κυβερνήσεις να αυξήσουν πολύ τις δημόσιες δαπάνες, απέρριπτε τον δανεισμό από τον μηχανισμό στήριξης και ταυτόχρονα καλούσε με τους δύο παραπάνω τρόπους τους πολίτες να μην πληρώνουν φόρους, κάνοντας χειρότερη την οικονομική κατάσταση της χώρας και δυσκολεύοντας την πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων. Τώρα ήρθε η ώρα να ανταμείψει όλους εκείνους που ακολούθησαν τις παροτρύνσεις του, χαρίζοντάς τους μεγάλο μέρος των οφειλών.
Φυσικά και υπάρχει άδικη φορολογία και αδυναμία καταβολής φόρων από πολλούς μέσα στις συνθήκες της οικονομικής κρίσης. Αν η κυβέρνηση θέλει να αποκαταστήσει τις αδικίες και να βοηθήσει τους αδύναμους, θα πρέπει να το κάνει με αλλαγή των όρων που θα περιλαμβάνει αναδρομικά στις ευνοϊκές ρυθμίσεις και όσους πλήρωσαν έγκαιρα. Μόνο έτσι δεν θα δημιουργηθούν πολίτες δύο κατηγοριών.
Η εφαρμογή της ρύθμισης στις επιχειρηματικές οφειλές δημιουργεί επιχειρήσεις δύο ταχυτήτων, αφού όσοι δεν πλήρωναν μπορεί να είχαν περισσότερα κεφάλαια στα χέρια τους, ενώ εκείνοι που πλήρωναν βρίσκονταν σε οικονομική στενότητα και μπορεί να έβρισκαν ρευστότητα ζητώντας ακριβά τραπεζικά δάνεια. Η επέκταση της μερικής διαγραφής και για εκείνους που οφείλουν πάνω από ένα εκατομμύριο ευρώ και εξαιρούνταν από τις προηγούμενες ρυθμίσεις, δημιουργεί σοβαρά ζητήματα ευνοϊκής μεταχείρισης σε μεγάλους επιχειρηματίες.
Με την ίδια λογική η κυβέρνηση επιδιώκει να δώσει λύση για τα κόκκινα δάνεια και την προστασία της πρώτης κατοικίας. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, (που δεν διαψευστήκαν) τα όρια για την αναστολή των πλειστηριασμών θα οριστούν στις 400.000 ευρώ για την αξία του ακινήτου και 700.000 οικογενειακή περιουσία και 70.000 ετήσιο εισόδημα. Δηλαδή μια πλούσια οικογένεια θα μπορεί να μένει σε ένα πολύ ακριβό πολυτελές σπίτι χωρίς ενοίκιο και χωρίς να πληρώνει τις δόσεις του δανείου.
Η ρύθμιση αυτή δεν είναι χωρίς κόστος. Για όσο διάστημα οι δανειολήπτες δεν εξοφλούν τα δάνεια η τράπεζα δεν μπορεί να δώσει καινούρια στεγαστικά και επιχειρηματικά δάνεια. Τα δάνεια αυτά θα βοηθούσαν οικογένειες και επιχειρήσεις και κυρίως θα συνέβαλαν στο να δημιουργηθούν νέες δουλειές και να αναπτυχθεί η οικονομία.
Το σύνθημα «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη» ακούγεται πολύ ωραία και κλείνει το μάτι στους δανειολήπτες που αποτελούν μια υπολογίσιμη εκλογική πελατεία (γι αυτό η Λούκα Κατσέλη έπαιρνε μαζί της την αρμοδιότητα όταν άλλαζε υπουργείο). Μαζί ικανοποιεί τα αντιτραπεζικά αισθήματα των πολιτών που φαντάζονται μοχθηρούς τραπεζίτες να ετοιμάζονται να πετάξουν στο δρόμο φτωχούς μεροκαματιάρηδες, έστω κι αν πρόκειται για… φτωχούς που έχουν περιουσία 700.000 ευρώ.
Όμως η πλειονότητα των μετοχών των ελληνικών τραπεζών ανήκει στο κράτος το οποίο δανείστηκε μεγάλα ποσά από τον μηχανισμό στήριξης για να τις ενισχύσει με κεφάλαια ώστε να μην καταρρεύσουν εξαιτίας των ζημιών από τη διαγραφή του δημόσιου χρέους. Το κράτος σκόπευε να πουλήσει τις μετοχές όταν η κατάσταση εξομαλυνθεί και η τιμή τους θα έχει αυξηθεί, μειώνοντας το χρέος. Κάθε περεταίρω ζημιά των τραπεζών επιβαρύνει μέσω του δημοσίου τους πολίτες.
Υπάρχουν φτωχές οικογένειες που δυσκολεύονται να πληρώσουν το ενοίκιο ή ζουν σε σπίτια που δεν καλύπτουν τις ανάγκες τους. Οι φτωχοί δεν δανείζονται καθώς οι τράπεζες τους αποκλείουν αφού εγκρίνουν τα δάνεια ελέγχοντας το εκκαθαριστικό της εφορίας. Αν η κυβέρνηση θέλει να παρέμβει στο ζήτημα της στέγης θα πρέπει να ξεκινήσει από αυτά τα στρώματα και όχι να καλύπτει ευκατάστατους κατοίκους πολυτελών κατοικιών, διδάσκοντας ότι εκείνος που δεν πληρώνει βγαίνει κερδισμένος και μπορεί να πίνει εις υγείαν των κορόιδων που πήγαν και πλήρωσαν.
Τα στερεότυπα που κυριάρχησαν όταν ο ΣΥΡΙΖΑ βρισκόταν στην αντιπολίτευση κυριαρχούν και στο μετεκλογικό σκηνικό. Είναι πιθανό οι ρυθμίσεις αυτές τελικά να μπλοκαριστούν από τους δανειστές ή να ακυρωθούν ως αντισυνταγματικές και να μην ισχύσουν τελικά. Όπως είναι πιθανό να ανακοινώνονται για να δημιουργήσουν ευνοϊκό κλίμα για την κυβέρνηση ώστε να παρουσιαστεί σαν η καλή που θέλει και οι κακοί δεν την αφήνουν. Στην περίπτωση αυτή τα πιθανά κορόιδα είναι περισσότερα.
17°
