Πολιτικη & Οικονομια

Τέμπη: Ο Πρωθυπουργός έχει ευθύνη, διότι υποτίμησε πόσο επικίνδυνο μπορεί να γίνει αυτό που κυβερνά

«Αυτό είναι το μέγα λάθος του Κυριάκου Μητσοτάκη»

27207-103923.jpg
Λεωνίδας Καστανάς
4’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ
Τέμπη: Ο Πρωθυπουργός έχει ευθύνη, διότι υποτίμησε πόσο επικίνδυνο μπορεί να γίνει αυτό που κυβερνά
© Δημήτρης Παπαμήτσος

Τέμπη: Ο Λεωνίδας Καστανάς γράφει για την ευθύνη και το λάθος του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, τις αντιδράσεις μετά τη συνέντευξή του στον Αντώνη Σρόιτερ και τη στάση της κυβέρνησης.

Τόσα χρόνια τα τρένα πήγαιναν και έρχονταν με ασφάλεια χωρίς κανένα ηλεκτρονικό μέσο διοίκησης. Ακόμα και την εποχή που υπήρχε μία γραμμή ανόδου - καθόδου. Όταν κλειδούχοι γυρνούσαν με τα χέρια τα κλειδιά. Τέτοιο εξωφρενικό δυστύχημα δεν είχε γίνει ποτέ. Πριν δύο χρόνια, παρ’ όλη την προηγμένη τεχνολογία, ένας δημόσιος υπάλληλος που είχε πάρει το χρίσμα του σταθμάρχη κατάφερε -γιατί περί κατορθώματος πρόκειται- να βάλει δύο τρένα σε τροχιά σύγκρουσης με αποτέλεσμα να πετάξουν 57 ψυχές στα Τέμπη, οι περισσότερες νέων παιδιών που πήγαιναν εκείνο το βράδυ στα σχολεία τους. Είχε προσπαθήσει και νωρίτερα αλλά χάρη στην προσοχή και προνοητικότητα του μηχανοδηγού της μιας αμαξοστοιχίας το δυστύχημα είχε αποφευχθεί.

Ποια η διαφορά; Τότε υπήρχαν υπεύθυνοι δημόσιοι υπάλληλοι και αυστηρός μηχανισμός διοίκησης που φρόντιζε όλα να γίνονται σωστά. Υπήρχαν κέρβεροι σταθμάρχες που έβλεπαν τα τρένα να περνούν με ασφάλεια. Στις μέρες μας, μέρες ασυδοσίας και ανεξέλεγκτων δικαιωμάτων, οι έμπειροι σταθμάρχες εγκατέλειψαν το πόστο τους και άφησαν έναν ανεύθυνο, αδαή και άπειρο υπάλληλο που καμώνονταν τον πτυχιούχο σταθμάρχη να στείλει τα τρένα και τους ανθρώπους στον χαμό. Και όπως όλοι παρατηρείτε, γίνεται συντονισμένη προσπάθεια οι αυτουργοί αλλά και αυτοί που τον τοποθέτησαν εκεί να βγουν από το κάδρο. Σήμερα στον δημόσιο διάλογο η ευθύνη των σταθμαρχών, του ΟΣΕ και της περίφημης ΡΑΣ είναι τελείως υποβαθμισμένες. Ίσως γιατί δεν έχουν πολιτικό ψωμί. Και όμως ο υπουργός συγκοινωνιών εκείνης της κυβέρνησης βεβαίωνε το πανελλήνιο λίγες μέρες πριν για την ασφάλεια των σιδηροδρόμων. Και μετά μπήκε στα ψηφοδέλτια της ΝΔ και επανεξελέγη πανηγυρικά. Ως αμοιβή για τις καλές του υπηρεσίες. Φάουλ σκληρό και κόκκινη κάρτα.

Λίγο μετά το τραγικό γεγονός και σε προεκλογική περίοδο, τη συζήτηση μονοπώλησε η έλλειψη της λεγόμενης τηλεδιοίκησης. Η περίφημη σύμβαση 717/2014 της ΕΡΓΟΣΕ, που τροποποιήθηκε αρκετές φορές, αλλά δεν ολοκληρώθηκε ποτέ ώστε να αποτρέψει τον θάνατο των 57 νέων ανθρώπων. Λες και αν υπήρχε, με τους συγκεκριμένους σταθμάρχες όλα θα ήταν καλύτερα. Λες και η «τηλεδιοίκηση» δεν απαιτεί έμπειρους και υπεύθυνους υπαλλήλους για να την χειριστούν σωστά. Μετά από δύο χρόνια και ενώ η δίκη δεν έχει ξεκινήσει ακόμα, ο δημόσιος διάλογος έχει στραφεί σε άλλα πράγματα αλλά ποτέ στην ουσία του προβλήματος που είναι αποκλειστικά ο τραγικός δημόσιος τομέας. Που παραμένει όχι απλά χωρίς αξιολόγηση αλλά και χωρίς κανένα έλεγχο επί της ουσίας. 

Σήμερα συζητάμε την αιτία της έκρηξης που συνόδευσε τη σύγκρουση, πράγμα που αφήνει υπόνοιες ότι η εμπορική αμαξοστοιχία μετέφερε παράνομα εύφλεκτα υλικά που στοίχησαν τη ζωή σε κάποιους επιβάτες που δεν είχαν σκοτωθεί κατά τη σύγκρουση. Αλλά και την επέμβαση στον τόπο της τραγωδίας λίγο μετά το συμβάν, που αλλοίωσε το έδαφος με επιχωματώσεις για την εγκατάσταση γερανών. Πράγμα που θεωρείται από την αντιπολίτευση ως απόπειρα συγκάλυψης των αιτίων της τραγωδίας. Μέχρι προχτές και οι δύο αυτές αιχμές καταγγέλλονταν από την κυβέρνηση ως θεωρίες συνωμοσίας. Μάλιστα ο Πρωθυπουργός λίγο μετά το γεγονός είχε βεβαιώσει ότι η εμπορική αμαξοστοιχία δεν μετέφερε τίποτα «περίεργο», πόσο μάλλον παράνομο. Και τον είχε διαβεβαιώσει γι' αυτό η Hellenic Train και η Πυροσβεστική. Μάλιστα. Σήμερα μετά τα μαζικά συλλαλητήρια σε πολλές πόλεις της Ελλάδας και του εξωτερικού, ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποφάσισε να δώσει επιτέλους μια συνέντευξη για να καθησυχάσει τον ελληνικό λαό. Ειλικρινής και θαρραλέα προσπάθεια, που όμως επέφερε πενιχρά αν όχι αντίθετα αποτελέσματα.

Πρώτον, διότι περίμενε δύο χρόνια για να επέμβει όταν η δικαστική έρευνα ακόμα συνεχίζεται, οι αρμόδιοι κυβερνητικοί παράγοντες είναι χαμένοι και υπήρχε σιγή ασυρμάτου γύρω από την υπόθεση. Σε ένα στιλ «αφού τη γλυτώσαμε τότε που τα πράγμα ήταν νωπά, τώρα δεν έχουμε πρόβλημα». Ειδικά ο αρμόδιος υπουργός συγκοινωνιών δύο χρόνια τώρα είναι εξαφανισμένος, σαν να μην υπάρχει. Αυτό δεν έχει να κάνει με την επικοινωνία αλλά με την ουσία. Σε ένα τόσο πολύνεκρο δυστύχημα ο πολίτης θέλει και πρέπει να ξέρει κάτι για την εξέλιξη των ερευνών. Για να μπαίνει κάπως ήσυχος στα τρένα. Αλλιώς έχει δικαίωμα να φαντάζεται διάφορα. Και είναι υποχρέωση των κυβερνώντων να τον ενημερώνουν. Ειδικά σε μια χώρα που η καχυποψία είναι πάντα στα κόκκινα, η δε εργαλειοποίηση ανάλογων γεγονότων είναι κανόνας. Αλλιώς η ανησυχία των συγγενών των θυμάτων αλλά και της κοινής γνώμης διογκώνεται. Και οδηγεί σε μαζικά συλλαλητήρια. Και σε πολιτικά κόστη.

Κατά δεύτερον, ο Πρωθυπουργός σε μια δραματική αλλαγή πορείας, άφησε εμμέσως πλην σαφώς να εννοηθεί ότι η εμπορική αμαξοστοιχία μπορεί να μετέφερε και «κάτι άλλο» που να σχετίζεται με την έκρηξη. Δικαιώνοντας αυτόματα τους «συνωμοσιολόγους». Και φυσικά αμέσως κατηγορήθηκε ως ψεύτης ο οποίος υπό το βάρος της λαϊκής κατακραυγής παραδέχεται αυτό που τότε αρνιόνταν. Το πρόβλημα του πρωθυπουργού είναι ότι δεν είχε και ούτε έχει καθαρή εικόνα για το τι είναι αυτό που κυβερνά και πόσο επικίνδυνο μπορεί να γίνει αν μείνει ανεξέλεγκτο. Και αυτό λέγεται ελληνικό δημόσιο. Και έδωσε βάση στη Hellenic Train λες και αυτή θα ήξερε αν κάποιοι επιτήδειοι φόρτωναν παράνομα, λαθραία και επικίνδυνα φορτία στα τρένα της. Ή, ακόμα κι αν το ήξερε, θα μπορούσε να τους σταματήσει. Στην Ελλάδα ζούμε και έχουμε γίνει θεατές ανάλογων περιστατικών όταν τα τρένα ήταν κρατικά. Τώρα απλώς πουλήσαμε μέρος του κράτους στους Ιταλούς. Αλλά αυτό το κλάσμα δεν παύει να είναι και να λειτουργεί ως αθάνατο ελληνικό δημόσιο. Αυτό είναι το μέγα λάθος του Κυριάκου Μητσοτάκη. Έχει ευθύνη γιατί υποτίμησε το πόσο επικίνδυνο μπορεί να γίνει αυτό που κυβερνά.

Κατά τρίτον, παραδέχτηκε εμμέσως πλην σαφώς ότι η επέμβαση στον τόπο της τραγωδίας μπορεί και να ήταν λάθος αν και έγινε για καλό σκοπό. Και δικαίωσε και πάλι τους «συνωμοσιολόγους». Διότι, όπως και να το κάνουμε, είναι επέμβαση στον «τόπο του εγκλήματος» που σίγουρα αλλοιώνει τα δεδομένα και δυσχεραίνει την έρευνα. Μπορεί να γίνεται με καλή πρόθεση, ποιος είμαι εγώ που θα την κρίνω, αλλά είναι επέμβαση. Και στη χώρα - μάνα της καχυποψίας άντε να πείσεις τον πολίτη ότι έγινε με αγαθές προθέσεις. Την απόφαση πήραν οι αρμόδιοι κρατικοί παράγοντες αλλά φυσικά και βαρύνει την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό σε μια χώρα που όλα ελέγχονται και κινούνται από το λεγόμενο επιτελικό κράτος. Και εδώ ο πρωθυπουργός δείχνει ότι αγνόησε τις τεχνικές συνέπειες μιας τόσο δραστικής επέμβασης, αλλά και το ανάλογο πολιτικό κόστος. Το οποίο εν προκειμένω είναι το λιγότερο, διότι αν κάτι προέχει είναι η αποκάλυψη της αλήθειας για ό,τι σχετίζεται με το δυστύχημα.

Και τώρα η κυβέρνηση τρέχει και είναι άγνωστο αν θα φθάσει. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν κρύφτηκε πίσω από τους υπουργούς του και αυτό είναι προς τιμήν του. Βγήκε έστω και αργά και μίλησε. Οι υπουργοί του πάλι όχι. Και δη ο αφανής αρμόδιος υπουργός των συγκοινωνιών. Και παραδέχτηκε δημόσια κάποια λάθη και παραλείψεις της κυβέρνησης στο πρωτόγνωρο αυτό θέμα. Αυτό που δεν παραδέχθηκε είναι ότι όσο δεν επεμβαίνει δραστικά στο δημόσιο και επιτρέπει στη σκανδαλώδη ασυλία των λειτουργών του, όλα αυτά και ακόμα χειρότερα θα τα βρίσκει μπροστά του όσο κυβερνά. Και θα τα βρίσκουν και οι ιδιώτες που θα αγοράζουν εταιρείες του δημοσίου διατηρώντας το ανάλογο καθεστώς. Όχι βέβαια πως η Hellenic Train είναι αθώα του αίματος. Κάθε άλλο, και πρέπει άμεσα να «πάρει πόδι» από την Ελλάδα.

Τώρα που χιλιάδες άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους αγανακτισμένοι, τώρα που η αντιπολίτευση δείχνει τα νύχια της εκμεταλλευόμενη πολιτικά την τραγωδία, τώρα που η μπάλα είναι καυτή στα χέρια των παικτών και δεν ξέρουν τι να την κάνουν, θυμήθηκαν στην κυβέρνηση την καθυστέρηση των μεταρρυθμίσεων. Και καλά στις εφορίες και στις πολεοδομίες, αλλά στις κρατικές συγκοινωνίες η αβελτηρία πληρώνεται με ανθρώπινες ζωές, όπως φαίνεται εκ του αποτελέσματος. Η μεγαλύτερη δικαίωση για αυτές τις 57 χαμένες ψυχούλες θα είναι όταν ο φρικτός τους θάνατος γίνει απαρχή για ξήλωμα της γάγγραινας που τρώει αυτόν τον τόπο. Και αυτή λέγεται ελληνικό Δημόσιο. Και όσους πολιτικούς όλων των παρατάξεων το υπερασπίζονται.

ΕΓΓΡΑΦΕΙΤΕ ΣΤΟ NEWSLETTER ΜΑΣ

Tα καλύτερα άρθρα της ημέρας έρχονται στο mail σου

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.