Η θεωρία του Δαρβίνου και η σύγχρονη ελληνική πολιτική

Ρώτα έναν Έλληνα να σου εξηγήσει ποια είναι η θεωρία του Δαρβίνου και θα σου την συνοψίσει σε λίγες λέξεις. Ο άνθρωπος κατάγεται από τους πιθήκους. Ρώτα τον αν συμφωνεί ή όχι, κι η απάντηση που θα σου δώσει θα είναι ανάλογη της εικόνας του εαυτού του τη δεδομένη στιγμή, τη θέση τους στον κομματικοπαυλαπολιτικό χάρτη την συγκεκριμένη εποχή, και της δικαίωσης της θρησκευτικής του πίστης τα τελευταία χρόνια.

Από την μία δηλαδή συνοψίζει ολόκληρη την θεωρία της εξέλιξης στο κομμάτι που αφορά την καταγωγή, από την άλλη αναλύει εκτενώς την ευστάθεια της, όχι βάσει επιστημονικών αποδείξεων φυσικά, αλλά βάσει της προσωπικής του αλήθειας. Όσο πιο μεγάλο είναι το ΕΓΩ, τόσο πιο ισχυρό είναι και το ΠΙΣΤΕΥΩ. Αυτό βέβαια δεν αφορά μόνο την άποψη του Έλληνα για την θεωρία της εξέλιξης, αλλά αφορά την άποψη του Έλληνα γενικά.

Τώρα θα μου πεις, τι μ’ ενδιαφέρει εμένα ο Δαρβίνος, οι πίθηκοι, τι λέει ο καθένας… Εδώ επαναστατούμε, εδώ χρεοκοπούμε, εδώ δεν ξέρουμε που πάμε, θα ασχολούμαστε από πού ήρθαμε;

Η απάντηση μου σε αυτό είναι «ΘΑ ΈΠΡΕΠΕ». Γιατί αν κατανοούσαμε την πορεία της εξέλιξης ενδεχομένως να μην καταβάλλαμε κάθε δυνατή προσπάθεια για να πάμε ενάντια σε αυτήν. Δεν θα χτίζαμε ένα ολόκληρο πολιτικοοικονομικό σύστημα γύρω από την προστασία και την επικράτηση του χιμπατζή μέσα μας.

Ας δούμε λίγο μερικά από τα κύρια χαρακτηριστικά της προσωπικότητας του προ-προ-προ-προ –προπάππου μας.

1. Στόχος του χιμπατζή είναι η επιβίωση

2. Για να επιβιώσει ο ίδιος αναζητά τροφή

3. Για να επιβιώσει το είδος του ψάχνει σύντροφο για αναπαραγωγή.

4. Ασπίδα του στην μάχη της επιβίωσης είναι ο φόβος

5. Για να αντιμετωπίσει την απειλή, επιδιώκει την ένταξη σε ομάδα

6. Διεκδικεί τον χώρο του και την σύντροφο του

7. Μισεί τον ανταγωνισμό και θα κάνει τα πάντα για να τον βγάλει από την μέση

8. Αγωνίζεται για την πρώτη θέση (ηγεσία) αλλά θα ακολουθήσει τον δυνατότερο (υποταγή).

9. Ο χιμπατζής είναι απόλυτος. Όλα είναι άσπρο ή μαύρο. Υπάρχει μόνο το Ναι και το Όχι.

10. Ο χιμπατζής αν απειληθεί είναι βίαιος ακόμα και με το ίδιο του το είδος.

Δεν χρειάζεται να είσαι γενετιστής για να αναγνωρίσεις τα κοινά με τον προ-προ-προ-προ –προπάππου σου, έτσι δεν είναι; Από την άλλη, συμβαίνει και το εξής παράδοξο. Σαν σύγχρονος άνθρωπος

1. Στόχος σου δεν είναι η επιβίωση, αλλά οι καλές συνθήκες διαβίωσης

2. Για να επιβιώσεις αναζητάς ένα σκοπό ζωής

3. Ο ρόλος του συντρόφου είναι πολύ πιο σύνθετος, καθώς ασπίδα σου για να επιβιώσεις είναι η συντροφικότητα

4. Η ομάδα έχει την έννοια της συλλογικής έκφρασης και των κοινών ενδιαφερόντων

5. Θέλεις τον χώρο σου, αλλά τον κατακτάς μέσω πνευματικών επιτευγμάτων

6. Διαχωρίζεις τον ανταγωνισμό σε θεμιτό και αθέμιτο,

7. Μπορείς να αγωνίζεσαι και να συναγωνίζεσαι, μπορείς να εμπνέεις και να εμπνέεσαι, μπορείς να ηγείσαι ή και να ακολουθείς ταυτόχρονα

8. Ανταλλάσσεις ιδέες και προσαρμόζεσαι, είσαι περισσότερο λογικός και λιγότερο παρορμητικός στις αποφάσεις σου, ξέρεις ότι ανάμεσα στο σωστό και στο λάθος, υπάρχει το καλύτερο που μπορείς.

9. Μπορείς να αντιμετωπίσεις τους φόβους και τις απειλές, να ελέγξεις τον θυμό σου και να κατανοήσεις τις δυνάμεις και τις αδυναμίες του ανθρώπινου είδους.

10. Μπορείς να συγχωρήσεις και να βοηθήσεις χωρίς αντάλλαγμα

Είσαι άνθρωπος πια. Σωστά; Τότε εξήγησε μου, γιατί όλη μου την ζωή σε βλέπω να επιλέγεις πολιτικούς ηγέτες που σου φέρονται σα να είσαι χιμπατζής; Που σου τάζουν την εξυπηρέτηση του προσωπικού σου συμφέροντος και όχι του συλλογικού, που σου υπόσχονται καλύτερη αγοραστική δύναμη αλλά χειρότερη παιδεία, σε διχάζουν και σε πωρώνουν, σου ζητούν να στραφείς εναντίον του ίδιου σου του είδους και σε πείθουν ότι οι διαφορετικές απόψεις είναι ζήτημα ζωής και θανάτου; Πες μου γιατί διαλέγεις αυτόν που φωνάζει πιο δυνατά, γιατί ψάχνεις τον ηγέτη κι όχι τον σύμβουλο, πες μου γιατί δεν βλέπεις δύναμη στον διαλλακτικό, γιατί ονομάζεις ακεραιότητα την έλλειψη ευελιξίας, γιατί δίνεις τόση αξία στο ΝΑΙ και στο ΟΧΙ, και όχι στις συνθήκες υπό τις οποίες και τα δύο θα μπορούσαν να λειτουργήσουν για το συλλογικό καλό; Γιατί αφήνεις να νικούν τα ένστικτα, τα βιώματα και η συναισθηματική σου μνήμη, γιατί επιμένεις να κοιτάς προς τα πίσω;

Δες τι γίνεται αυτή τη στιγμή στην Βουλή σου. Αριστερά, Δεξιά, Ευρώπη, Χρεοκοπία, Ευρώ, Δραχμή, Μνημόνιο, Αντιμνημόνιο, Απογοήτευση, Ελπίδα, Διαπραγμάτευση, Κωλοτούμπα, Παράταση, Επέκταση, Ένωση, Ρήξη….

Λέξεις που λειτουργούν αποκλειστικά περιοριστικά. Η μία αγέλη απέναντι στην άλλη, το ένα alpha male απέναντι στο άλλο, ο καθένας κοιτάει την επικράτηση της ομάδας του και όχι την επικράτηση του έθνους. Το λάθος το επωμίζεται αυτός που το έκανε, ο άλλος αρκείται στην κριτική. Κι όταν θα έρθει η ώρα θα κάνει τα δικά του λάθη, εξυπηρετώντας τα συμφέροντα της δικής του ομάδας, ενώ ο άλλος θα κάνει κριτική. Κι ενώ στην Βουλή των Ελλήνων επικρατεί εδώ και δεκαετίες ο νόμος της ζούγκλας, οι Έλληνες μοιάζουμε στον υπόλοιπο κόσμο σαν τις ξεχασμένες φυλές του Αμαζονίου. Γυμνοί αλλά κάπως χαριτωμένοι, έτσι όπως πετάμε τα βέλη μας στα αεροπλάνα.

Εν ολίγοις: Η εξέλιξη έρχεται όταν κοιτάς μπροστά. Όχι πίσω. Το αύριο μπορεί να είναι δύσκολο, αλλά μπορεί να γίνει καλύτερο. Αρκεί να θυμάσαι ότι είσαι άνθρωπος.