Ε όχι και σοβαρός ο Φάμελλος

Πείτε με κολλημένο και απόλυτο αλλά πιστεύω ότι δεν υπάρχουν έντιμοι μαφιόζοι, βίγκαν κρεατοφάγοι, παρθένες μητέρες, γυναίκες με πέος και σοβαροί συριζαίοι. Κι αν για χάρη της συζήτησης αφήσω ανοιχτό το ενδεχόμενο να υπάρχει κάποιο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ που να μπορεί να περιγραφεί ως «σοβαρός άνθρωπος» φοβάμαι ότι αυτός σίγουρα δεν είναι ο νέος του πρόεδρος.

Για αρχή να θυμίσω ότι όταν μιλάμε για μεγαλοστελέχη του ΣΥΡΙΖΑ μιλάμε για ανθρώπους που είχαν για ηγέτη τον μπρόεδρο Αλέκση, ισχυρίστηκαν ότι θα καταργούσαν τα μνημόνια με ένα νόμο και ένα άρθρο, συγκυβέρνησαν με τον Καμμένο Πάνο, οδήγησαν την χώρα στην οδυνηρή διαδικασία ενός δημοψηφίσματος του οποίου τελικά την ετυμηγορία (ευτυχώς) έγραψαν κανονικά. Μιλάμε για ανθρώπους που σχημάτισαν την πιο τοξική και μισαλλόδοξη κυβέρνηση, τους ανθρώπους που στηρίχτηκαν σε έντυπα που αναβίωσαν το ήθος της Αυριανής (και στην συνέχεια της Αυριανής, την Kontra), για ανθρώπους που είναι υπεύθυνοι για τη χαμένη τετραετία ανάμεσα στο 2015 και 2019. Μιλάμε για άνθρωπους που όταν επέστρεψαν στην αντιπολίτευση, αντιπολιτεύτηκαν με κεντρικό σύνθημα το Μητσοτάκη γ@@@@σαι και έγιναν ακόμα πιο τοξικοί και εχθροπαθείς από όσο ήταν όταν κυβερνούσαν. Κι αυτά είναι τα πρώτα που μου έρχονται στο μυαλό.

Διαφέρει ο Σωκράτης Φάμελλος από τους υπόλοιπους Συριζαίους;

«Μα και ο σύντροφος Φάμελλος είναι έτσι;» θα ρωτήσει κάποιος καλοπροαίρετος συμπολίτης και θα του απαντήσω με μια άλλη ερώτηση; Αν δεν είναι έτσι, τί κάνει όλα αυτά τα χρόνια στις ηγετικές θέσεις του κόμματος; Αν είναι διαφορετικός από τους συντρόφους του, γιατί είναι ακόμα μαζί τους;

Αλλά δεν χρειάζεται να πηγαίνουμε δια της τεθλασμένης σε συμπεράσματα για τη σοβαρότητα του συντρόφου Φάμελλου. Ούτε να απασχολούμαστε με το παρελθόν του και τη συμμετοχή του στην κυβέρνηση και την αντιπολίτευση του Αλέκση και του Στέφανου με τα κολλητά ρούχα. Ας μείνουμε στην αναφορά του στον μέχρι πριν ένα μήνα πρόεδρο του.

«Γιατί είναι γεγονός ότι ένας τυχοδιώκτης χωρίς πολιτικό έρμα, χωρίς καμιά σχεδόν σχέση με την αριστερά, μόνο με την επικοινωνία και με τη λατρεία της δικής του εικόνας προκάλεσε μια δίνη και εκμεταλλεύτηκε μια δύσκολη στιγμή: το σοκ της παραίτησης του Αλέξη Τσίπρα, τη σύγχυση της διπλής εκλογικής ήττας και επιχείρησε να μετατρέψει τον ΣΥΡΙΖΑ σε ένα κόμμα ιδιωτικής χρήσης, σε ένα πολιτικό εκκρεμές προσωπολατρίας, εγωπάθειας, λαϊκισμού και νεοφιλελευθερισμού, έχοντας βέβαια την αμέριστη στήριξη του καθεστώτος του κυρίου Μητσοτάκη αλλά και τους γνωστούς χορηγούς επικοινωνίας, το βλέπουμε νομίζω καθημερινά τις τελευταίες ημέρες πολύ πιο έντονα, τα κυκλώματα της διαπλοκής»

Ας μη σταθούμε στο κωμικό περιεχόμενο μιας ομιλίας που ανησυχεί για τον λαϊκισμό στο κόμμα που είναι για τον λαϊκισμό ό,τι το Τσάμπιονς το Λιγκ για το ποδόσφαιρο. Ας κάνουμε ότι δεν βλέπουμε την απέχθεια προς την προσωπολατρία που δείχνει κάποιος ο οποίος λίγες λέξεις πριν μιλά για «σοκ της παραίτησης του Αλέξη Τσίπρα». Ας δεχτούμε ότι όλα είναι όπως τα περιγράφει ο σύντροφος Φάμελλος κι απλώς ας αναρωτηθούμε πόσο σοβαρός είναι κάποιος που επί ένα χρόνο συνεργάζεται αρμονικά και βαράει παλαμάκια σε κάποιον που θέλει να κάνει όλα αυτά τα φοβερά πράγματα. Και πόσο σοβαρός είναι κάποιος που αφού έχει βαρέσει παλαμάκια και έχει συνεργαστεί αρμονικά με τον Στέφανο με τα κολλητά ρούχα μιλάει γι’ αυτόν με τα χειρότερα λόγια. Τέλος ας αναρωτηθούμε τι δουλειά έχει ένας σοβαρός άνθρωπος ανάμεσα στον Παύλο τον Πολάκη και τον ελεύθερο με αναστολή Παππά. Ή καλύτερα ας μην αναρωτηθούμε για τίποτα, ας επιστρέψουμε στην αρχή κι ας δεχτούμε επιτέλους ότι δεν υπάρχουν έντιμοι μαφιόζοι, βίγκαν κρεατοφάγοι, παρθένες μητέρες, γυναίκες με πέος και σοβαροί συριζαίοι. Και μπράβο τους.