Εάν κρίνουμε από τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης, το οικονομικό επιτελείο έχει κάνει ορισμένα σοβαρά λάθη στην πολιτική που επέλεξε, τα οποία θα μπορούσε να αποφύγει ή και να διορθώσει.
Ο ορολογικός λαϊκισμός
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ εφαρμόζει ένα είδος φορολογικού λαϊκισμού. Αντί να κάνει επιλεκτικές φορολογικές μειώσεις για να διευκολύνει την ανάπτυξη της οικονομίας, προχωράει σε γενικευμένες μειώσεις που είναι βέβαιο ότι θα μεγαλώσουν το δημοσιονομικό έλλειμμα και την εξάρτησή μας από τους Ευρωπαίους εταίρους και πιστωτές.
Το αφορολόγητο των 12.000 ευρώ, το οποίο θα εφαρμοστεί ευτυχώς από το 2016, απαλλάσσει από οποιαδήποτε φορολογία πάνω από 600.000 συμπολίτες μας. Σε μία χώρα όπου η φοροδιαφυγή είναι μαζικό κοινωνικό φαινόμενο και πολλοί εύποροι πολίτες δηλώνουν ετήσιο εισόδημα κάτω των 12.000 ευρώ το μέτρο αυτό αναμένεται να δημιουργήσει μια πρόσθετη τρύπα στα έσοδα του Δημοσίου.
Λαθεμένη είναι και η κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, η οποία μπορεί να κοστίσει στο Δημόσιο πάνω από 2 δισ. ευρώ το χρόνο. Η κυβέρνηση θα έβγαινε κερδισμένη εάν μείωνε τις αντικειμενικές αξίες των ακινήτων κατά 35-40%, προκαλώντας ανάλογη μείωση στον ΕΝΦΙΑ. Θα μπορούσε επίσης να εφαρμόσει την πρόταση Σαμαρά για μεταβίβαση της διαχείρισης του φόρου στην τοπική αυτοδιοίκηση για να σταματήσει επιτέλους την κρατική επιδότηση των κατά κανόνα σπάταλων Δήμων.
Ασφαλιστικός λαϊκισμός
Το ασφαλιστικό-συνταξιοδοτικό σύστημα βρίσκεται σε πλήρες οικονομικό αδιέξοδο. Τραβάει πάνω από το 55% των εσόδων του από τον κρατικό προϋπολογισμό και τον επιβαρύνει με ένα ποσό της τάξης των 14 δισ. το χρόνο. Σε αυτό το οικονομικό πλαίσιο η νέα κυβέρνηση δηλώνει όχι σε μειώσεις συντάξεων και αυξήσεις ορίων ηλικίας και επαναφέρει τη 13η σύνταξη για μηνιαίες συντάξεις κάτω των 700 ευρώ. Ενώ είναι φανερό ότι χρειάζονται κοινωνικά δίκαιες παρεμβάσεις για τη μείωση του κόστους του συστήματος προωθείται μια νέα διαχειριστική χαλάρωση που θα απειλήσει το ίδιο το σύστημα σε διάστημα μερικών μηνών.
Διοικητικός λαϊκισμός
Η κυβέρνηση Τσίπρα δεν διατύπωσε συγκεκριμένες προτάσεις για τη σοβαρή μείωση του κόστους του Δημοσίου. Περιορίστηκε σε ορισμένες σωστές συμβολικές κινήσεις που έχουν σχέση με τα προνόμια της τάξης των πολιτικών, χωρίς δημοσιονομική σημασία.
Με την επαναπρόσληψη των απολυθέντων, την προώθηση νέων προσλήψεων, την ουσιαστική κατάργηση της όποιας αξιολόγησης και την επαναφορά των «αιωνίων» φοιτητών στα ΑΕΙ, η Αριστερά επιβεβαιώνει τις καφενειακές της παραδόσεις μεγαλώνοντας το πρόβλημα της οργάνωσης της δημόσιας διοίκησης και της δημοσιονομικής διαχείρισης. Σε συνδυασμό μάλιστα με το φορολογικό λαϊκισμό στον οποίο αναφερθήκαμε, μπορούμε να περιμένουμε νέες δημοσιονομικές αστοχίες και νέους καβγάδες με τους Ευρωπαίους εταίρους και πιστωτές που θα κληθούν να καλύψουν το λογαριασμό μέσω των φορολογούμενων πολιτών τους.
Επιδοτούμενη ανεργία
Σε λάθος κατεύθυνση είναι και η απόφαση της νέας κυβέρνησης για την εφαρμογή του προγράμματος «ανάκτησης εργασίας». Θα γίνει μια προσπάθεια να δεσμευτούν δισεκατομμύρια ευρώ, κυρίως από ευρωπαϊκούς πόρους, για να δημιουργηθούν εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις απασχόλησης στον ιδιωτικό τομέα, τη δημόσια διοίκηση και την τοπική αυτοδιοίκηση. Πληρώσαμε ακριβά αυτά τα προγράμματα επί κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Δεσμεύουν τεράστιους πόρους επιδοτώντας για ένα διάστημα την απασχόληση και προετοιμάζοντας έναν νέο κύκλο αύξησης της ανεργίας, εφόσον τις θέσεις εργασίας δεν δημιουργεί η πραγματική οικονομία αλλά ο πολιτικός σχεδιασμός των κυβερνήσεων.
Αποτροπή επενδυτών
Στο όνομα του οικονομικού δογματισμού δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για την παράκαμψη της Ελλάδας σε ό,τι αφορά την πραγματοποίηση ξένων επενδύσεων. Έχει δίκιο να αντιτίθεται η νέα κυβέρνηση σε ορισμένες ιδιωτικοποιήσεις που αποσκοπούν, σχεδόν αποκλειστικά, στην εξυπηρέτηση συγκεκριμένων συμφερόντων. Υπάρχουν όμως και άλλες ιδιωτικοποιήσεις που διευκολύνουν τη χρηματοδότηση της ανάπτυξης και ενισχύουν τη θέση της Ελλάδας στο διεθνές οικονομικό σύστημα.
Το «όχι σε όλα» το οποίο φαίνεται να επιλέγει η κυβέρνηση αφαιρεί μεγάλες δυνατότητες από την ελληνική οικονομία και μεγαλώνει τις δυσκολίες συνεννόησης με τους Ευρωπαίους εταίρους. Όσο για την ίδρυση Ταμείου Εθνικού Πλούτου και Κοινωνικής Ασφάλισης, η οποία περιέχεται στο κυβερνητικό πρόγραμμα, ακούγεται σαν κακόγουστο αστείο εφόσον όλες οι προγενέστερες σχετικές πρωτοβουλίες κατέληξαν σε ρεκόρ ελλειμμάτων και οικονομικής επιβάρυνσης των φορολογούμενων και της πραγματικής οικονομίας.
Το περιεχόμενο της οικονομικής πολιτικής είναι σημαντικότερο, για τις μελλοντικές εξελίξεις, από την ατελείωτη διαπραγμάτευση με τους Ευρωπαίους εταίρους. Όλα δείχνουν ότι είναι πολύ κατώτερο των περιστάσεων.
12°
