Μπακογιάννη κατά Σαμαρά: Αν ψήφιζε το πρώτο Μνημόνιο, θα βγαίναμε πέντε χρόνια νωρίτερα

Η Ντόρα Μπακογιάννη, σε συνέντευξή της στον Χρήστο Χωμενίδη για την εφημερίδα Τα Νέα, περιέγραψε στιγμές που σημάδεψαν την προσωπική και πολιτική της ζωή, ενόψει της συγγραφής της αυτοβιογραφίας της.

Αναφερόμενη στην περίοδο του 2009 και τις εσωκομματικές εξελίξεις της Νέας Δημοκρατίας, η Ντόρα Μπακογιάννη παραδέχθηκε ότι το μεγαλύτερο λάθος της ήταν η απόφασή της να μην επιμείνει στην εκλογή αρχηγού μέσω συνεδρίου, κάτι που, όπως είπε, ίσως την είχε οδηγήσει στην πρωθυπουργία. Συζήτησε επίσης το ρόλο της ΝΔ στη διαχείριση του πρώτου Μνημονίου, εκφράζοντας τη διαφωνία της με την επιλογή του Αντώνη Σαμαρά να το καταψηφίσει, κάτι που, κατά την άποψή της, επέτρεψε στον λαϊκισμό να κυριαρχήσει.

Για την τρέχουσα πολιτική κατάσταση, εκτίμησε ότι το πελατειακό κράτος έχει μειωθεί, ενώ επαίνεσε την ανθεκτικότητα της ΝΔ, σημειώνοντας ότι η παράταξη παραμένει ισχυρή λόγω των βαθιών της ριζών.

Όσον αφορά τις ΗΠΑ, συζήτησε τον πολιτικό αντίκτυπο της Κάμαλα Χάρις και του Ντόναλντ Τραμπ, εκφράζοντας ανησυχία για την πιθανή επιστροφή του τελευταίου και για την άνοδο της «μάτσο» πολιτικής.

Σε διεθνές επίπεδο, εξέφρασε φόβους ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία μπορεί να καταλήξει σε μια παρατεταμένη ανακωχή χωρίς ουσιαστική λύση, κάτι που θα συνιστούσε τεράστια απώλεια ζωών χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα. Πρόσθεσε πως η Ευρώπη πρέπει να αναλάβει πιο τολμηρές πρωτοβουλίες, αναφέροντας την έκθεση Ντράγκι ως κατευθυντήριο πλαίσιο για μια πιο ενιαία και δυναμική πολιτική στάση.

Τέλος, αναφέρθηκε στη διαγραφή του Αντώνη Σαμαρά, την οποία χαρακτήρισε ως αυτονόητη πράξη, αποφεύγοντας περαιτέρω σχολιασμό, ενώ υποσχέθηκε περισσότερες λεπτομέρειες στο βιβλίο της.

H αναφορά της στο 2009 και τον Αντώνη Σαμαρά

Ας κάνουμε ένα άλμα. Εάν είχες επιμείνει το 2009 να αναδειχθεί ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας από ευρύ συνέδριο και όχι από τη λαϊκή βάση.

Αυτό στάθηκε το μεγάλο μου λάθος.

Θα είχες κερδίσει. Θα γινόσουν, πιθανότατα, πρωθυπουργός.

Πιθανότατα.

Θα ήταν η μοίρα της χώρας διαφορετική;

Δεν μου αρέσουν οι μεγαλοστομίες. Εάν όμως η Νέα Δημοκρατία – ο Σαμαράς δηλαδή – ψήφιζε το πρώτο Μνημόνιο… «Σε παρακαλώ» του είπα «ξέχνα ποια είμαι, άκου μονάχα το επιχείρημά μου: πρέπει να ψηφίσουμε υπέρ! Είναι φρικτό το Μνημόνιο, είναι απαίσιο, είναι λάθος, δεν έχει ωστόσο άλλη επιλογή η χώρα. Και για να πετύχει το Μνημόνιο χρειάζεται μια ευρύτατη πολιτική στήριξη…». «Όχι» μού είπε. «Εγώ δεν θα κάνω το Κομμουνιστικό Κόμμα αξιωματική αντιπολίτευση». «Έχεις λάθος» του απάντησα. «Κόμματα του 3%, του 5%, του 8% δεν επιβάλλουν πολιτική. Τα μεγάλα κόμματα χαράζουν κατευθύνσεις». Ποιο το αποτέλεσμα; Εμείς δημιουργήσαμε το αντι-Μνημόνιο, με τα Ζάππεια και τα υπόλοιπα. Μα ο κόσμος δεν ήρθε σε εμάς. Πήγε στον Τσίπρα, που ήταν πολύ πιο γνήσιος λαϊκιστής. Εμείς καταποντιστήκαμε στο 18%, ο Καμμένος πήρε 11% , η Χρυσή Αυγή θέριεψε και ο Τσίπρας έγινε αξιωματική αντιπολίτευση.

Εάν δηλαδή το 2010 η Νέα Δημοκρατία είχε ψηφίσει το Μνημόνιο, δεν θα είχαμε τίποτα από τα παραπάνω;

Θα βγαίναμε πέντε χρόνια νωρίτερα από το Μνημόνιο. Οπως η Ιρλανδία, η Πορτογαλία.

Το πελατειακό ωστόσο ακροατήριο των κομμάτων εξουσίας δεν θα σκορπούσε μόλις κόβονταν οι παροχές;

Υπήρχε σίγουρα πελατειακό σύστημα αλλά οι μεγάλες παρατάξεις έχουν βαθιές ρίζες στην κοινωνία. Το ΠΑΣΟΚ βούλιαξε, σήμερα όμως ξαναστήνεται στα πόδια του. Το 41% της Νέας Δημοκρατίας το 2023 δεν αποτελούνταν από ψηφοφόρους – πελάτες. Πολλοί ψηφίζουν πέρα από το ατομικό συμφέρον τους. Επιθυμούν τη σταθερότητα. Όχι το ρουσφέτι.