Οι κυβερνολάτρες, οι κυβερνομάχοι και το logo μετρό Θεσσαλονίκης

To «μ» και ο κύκλος του logo του μετρό της Θεσσαλονίκης δεν με χαλάνε και δεν με νοιάζουν. Το ότι μπορείς να βρεις εύκολα στο ίντερνετ πολλά που του μοιάζουν σαν αδερφάκια δεν μου αλλάζει τη γνώμη αλλά με κάνει να χαμογελάω ειρωνικά (όχι βέβαια όσο ειρωνικά γελάω με όσους αναφέρονται στους γραφίστες ως «ειδικούς» με τον απόλυτο τρόπο που θα το έκαναν για έναν βιολόγο ή έναν φυσικό). Μου φαίνεται ότι το logo καταστρέφεται από τη λέξη ΜΕΤRΟ μέσα στον κύκλο η οποία μάλλον μπήκε επειδή από το γράμμα «μ» ξεκινούν πάρα πολλές λέξεις και υπήρχε πιθανότητα κάποιος να μπερδευτεί και να νομίζει ότι πρόκειται για τη σήμανση ενός μανάβικου ή ενός σημείου που μαζεύονται πολλοί μ… Η επίσημη δικαιολογία είναι για να καταλαβαίνουν οι ξένοι, αλλά αυτό είναι πιο αστείο κι από το, σαν γραμμένου από curator έκθεσης ζωγραφικής, αφηγηματικό παπατζιλίκι που συνοδεύει το logo. Ξέρετε, αυτό με τις «βυζαντινές γραφές» και τα πομπώδη τίποτα του στυλ «το θεμέλιο μιας οπτικής ταυτότητας που στοχεύει να γεφυρώσει το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της Θεσσαλονίκης, συνδυάζοντας την αυθεντικότητα και τη διαχρονικότητα της πόλης με τον σύγχρονο και καινοτόμο χαρακτήρα του Μετρό της». Με νευριάζουν οι δικαιολογίες για την απευθείας ανάθεση όπως και η κανονικοποίηση των αεριτζίδικων τρόπων με τους οποίους κάποιοι βγάζουν τσάμπα λεφτά. Και με διασκεδάζουν πολύ αυτοί που δηλώνουν δημοσίως ότι δεν θα χρησιμοποιήσουν το μετρό λες και κανείς νοιάζεται για το τι θα κάνουν ή αν θέλουν να μένουν σε σπηλιές.

Μετρό Θεσσαλονίκης: Η συζήτηση γύρω από το νέο logo

Μαζί με όλα τα παραπάνω μου φαίνεται φοβερό το ότι κάποιοι συμπολίτες δεν μπορούν να καταλάβουν ότι α) κάποιος μπορεί να χαίρεται με την κατασκευή του μετρό, να εκτιμά την αξία του και να ανυπομονεί να το χρησιμοποιήσει και ταυτοχρόνως να μην του αρέσει ούτε το logo ούτε η διαδικασία με την οποία επελέγη η εταιρεία που το έφτιαξε, β) η αρπακολλατζίδικη διαδικασία για το logo δεν μειώνει σε τίποτα την αξία της ολοκλήρωσης της κατασκευής του μετρό.

Μου φαίνεται φοβερό ότι από την μια μεριά έχουμε τους κυβερνολάτρες οι οποίοι πιστεύουν ότι ακόμα και οι κλανιές της κυβέρνησης μυρίζουν γιασεμί, αυτούς που είναι έτοιμοι να υπερασπιστούν οτιδήποτε για το οποίο, έστω κα δια της τεθλασμένης, μπορεί να έχει ευθύνη η κυβέρνηση και από την άλλη τους κυβερνομάχους οι οποίοι ακόμα και διαμάντια να τους χάριζε η κυβέρνηση εκείνοι θα τα παρουσίαζαν ως βότσαλα. Από τη μια συμπολίτες που είναι έτοιμοι να υπερασπιστούν όλα όσα επέκριναν με σφοδρότητα τότε που στην κυβέρνηση ήταν η χαρούμενη παρέα του Αλέκση και από την άλλη αυτοί που είναι έτοιμοι ακόμα και να συκοφαντήσουν το καλύτερο αστικό μέσο μετακίνησης επειδή δεν γουστάρουν τον πρωθυπουργό και την κυβέρνησή του. Οι πρώτοι υπερασπίζονται ακόμα και πράγματα που δεν καταλαβαίνουν με όρους που δεν καταλαβαίνουν (αλλά τους διάβασαν στις ανακοινώσεις της εταιρείας) και οι δεύτεροι απέχουν ελάχιστα από το να απαιτήσουν την αναστολή λειτουργίας του μέσου.

Κανονικά θα γέλαγα (και για να είμαι ειλικρινής γελάω κάπως) αλλά περισσότερο μου φαίνεται θλιβερό που μεγάλοι άνθρωποι φέρονται έτσι. Δεν παραγνωρίζω την ανάγκη για ένταξη σε μια αγέλη αλλά νομίζω πως αυτή είναι προτιμότερο να εξαντλείται στην υποστήριξη μιας ομάδας (που δεν έχει καμία σημασία στην πραγματική ζωή) και να μην μπλέκεται με την πολιτική (που έχει σημασία στη πραγματική ζωή). Από την άλλη, αυτοί οι άνθρωποι είναι πολλοί στα μέσα κοινωνικής εκτόνωσης αλλά λίγοι στον αληθινό κόσμο οπότε ίσως και να μην πειράζει και τόσο πολύ. Παραμένει πάντως θλιβερό. Και μπράβο τους.