Πριν νικήσει τον Μητσοτάκη, το ΠΑΣΟΚ πρέπει να νικήσει τον κακό του εαυτό

Την Κυριακή ολοκληρώνεται η περίοδος της εσωκομματικής αντιπαράθεσης για την ανάδειξη ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ. Το μεγάλο κέρδος που αφήνει η προεκλογική διαδικασία στην επόμενη μέρα της δημοκρατικής παράταξης είναι το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου και το καθαρό μήνυμα που εξέπεμψε προς όλες τις κατευθύνσεις ισομοιράζοντας σχεδόν τις επιλογές του εκλογικού σώματος σε τέσσερεις υποψήφιους, χωρίς να υποβαθμίζει κανείς τον αγώνα και το μερίδιο κανενός. Είναι ένα μήνυμα προς τον νικητή ότι η νίκη δεν του δίνει το δικαίωμα να θεωρήσει το κόμμα λάφυρό του όσο και προς τους υπολοίπους διεκδικητές ότι κανείς δεν μπορεί να βγάλει την ουρά του απ’ έξω τη συνέχεια.

Η εβδομάδα που μεσολάβησε ανάμεσα στους δύο γύρους έδειξε ότι το μήνυμα αυτό βρήκε παραλήπτες. Πρώτα απ’ όλα φάνηκε από τις μετρημένες δηλώσεις των αποκλεισθέντων που αναφέρθηκαν κυρίως στην επόμενη μέρα της παράταξης. «Οι εκλογές του πρώτου γύρου υπέδειξαν μια νέα πολιτική ανθρωπογεωγραφία η οποία πρέπει να αποτυπωθεί την επόμενη μέρα σε μια γενναία ανασυγκρότηση και σε άνοιγμα του κόμματος σε δυνάμεις της κοινωνίας. Πρέπει να πάμε όσο γίνεται πιο σύντομα σε καταστατικό συνέδριο. Αυτό κατέθεσα ως προτεραιότητα και στους δύο υποψηφίους» δήλωσε η Άννα Διαμαντοπούλου μετά τις συναντήσεις με τους διεκδικητές της ηγεσίας στο δεύτερο γύρο.

«Μιλήσαμε για το ΠΑΣΟΚ επόμενης μέρας που θέλουμε να το ανοίξουμε, να το μεγαλώσουμε για να είναι νικηφόρο στις επόμενες εκλογές» δήλωσε αντίστοιχα ο Παύλος Γερουλάνος ενώ στο ίδιο πνεύμα ήταν και οι δηλώσεις της Νάντιας Γιαννακοπούλου και του Μιχάλη Κατρίνη. Εξίσου σημαντική είναι και η διαβεβαίωση όλων ότι θα είναι παρόντες στην αυριανή μέρα για την υλοποίηση των στόχων της δημοκρατικής παράταξης. Μένει να κρατήσουν την ίδια στάση, επιβεβαιώνοντας τις μέχρι σήμερα δηλώσεις τους και οι μονομάχοι του δεύτερου γύρου μετά την ανακοίνωση του τελικού εκλογικού αποτελέσματος. Δεν θα είναι ένα απλό δείγμα πολιτικού πολιτισμού αλλά ένα σήμα συσπείρωσης, ενότητας και αισιοδοξίας για την επόμενη μέρα.

Όσο σημαντικό είναι να υπογραμμίσει κανείς τα θετικά σημάδια της εσωκομματικής αναμέτρησης άλλο τόσο χρήσιμο είναι να επισημάνει τους κινδύνους που υπάρχουν για την ανατροπή της αισιόδοξης εικόνας, όπως έγινε συχνά στο παρελθόν μετά από ανάλογες αναμετρήσεις και άλλες εσωκομματικές αντιπαραθέσεις στο ΠΑΣΟΚ. Ας μην ξεχνάμε ότι η αμφισβήτηση του Νίκου Ανδρουλάκη μετά το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών είχε δημιουργήσει εκρηκτική ατμόσφαιρα που αποτυπώθηκε και στην έναρξη της εσωκομματικής διαδικασίας όταν τα διχαστικά συνθήματα «Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ με τον Νίκο/Χάρη αρχηγό» είχαν υποκαταστήσει τον πολιτικό διάλογο.

Η κατάθεση και άλλων υποψηφιοτήτων -και κυρίως της Άννας Διαμαντοπούλου- έφερε την πολιτική στο επίκεντρο της προεκλογικής αντιπαράθεσης με αποκορύφωμα το περιεχόμενο του ντιμπέιτ που σφράγισε με επιτυχία τον πρώτο γύρο. Από την άποψη αυτή η ματαίωση του ντιμπέιτ του δεύτερου γύρου για «διαδικαστικούς» λόγους -προσχήματα ουσιαστικά- που προέβαλαν οι δύο πλευρές αποτέλεσε το μελανό σημείο της όλης διαδικασίας. Η εκλογή ενός ηγέτη πρέπει να γίνεται στη βάση των πολιτικών του απόψεων και ο άμεσος διάλογος συμβάλλει ουσιαστικά προς αυτή την κατεύθυνση. Αντίθετα ο φανατισμός και ο διχασμός κόστισαν στο παρελθόν ακριβά στο ΠΑΣΟΚ.

Το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου επιβάλει, ανεξαρτήτως του τελικού νικητή, την ανασυγκρότηση του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ με την αναλογική εκπροσώπηση όλων των ρευμάτων στη σύνθεση των οργάνων σύμφωνα με την ετυμηγορία της κάλπης. Η σύνθεση των απόψεων και των προτάσεων είναι η μόνη που μπορεί να θωρακίσει την ενότητα και να επιτύχει τη διεύρυνση που πρέπει να καλύψει όλο το πολιτικό φάσμα της δημοκρατικής παράταξης. Η ενεργητική και δημιουργική συμμετοχή όλων των στελεχών -υποψηφίων και μη- στην επόμενη μέρα είναι προϋπόθεση για μια δυναμική και νικηφόρα πορεία που θα αναδείξει την ιδεολογική και πολιτική υπεροχή της δημοκρατικής παράταξης.

Η -τελευταία κατά πολλούς- ευκαιρία ουσιαστικής παρέμβασης στις πολιτικές εξελίξεις δεν πρέπει να χαθεί. Το ΠΑΣΟΚ έχει αποδείξει ότι είναι ικανό για το καλύτερο αλλά και για το χειρότερο όταν απελευθερώνει τον κακό του εαυτό. Αρκεί να θυμηθούμε τις αντιδράσεις σε σημαντικές μεταρρυθμίσεις του εκσυγχρονιστικού εγχειρήματος του Κώστα Σημίτη, σε μερικές από τις οποίες όπως αυτή για το ασφαλιστικό πρωτοστάτησε αλλά και τη συνεχιζόμενη απαξιωτική στάση πολλών στελεχών του απέναντι στη σωτήρια για τη χώρα συμμετοχή του στην τρικομματική κυβέρνηση του ‘12. Ακόμα και σήμερα, στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, υποψήφιος δεσμεύτηκε ότι, υπό την ηγεσία του, «το ΠΑΣΟΚ δεν θα ξαναγίνει δεκανίκι της Δεξιάς» υπονοώντας προφανώς την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου.

Δεν γνωρίζει κανείς αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα πραγματοποιήσει τελικά το προαναγγελθέν πάρτι μετά την εκλογή της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ. Ωστόσο, εκείνο που έχει σημασία είναι να ξεκινήσει από τη Δευτέρα το πρωί μια νέα, πιο αισιόδοξη πορεία της δημοκρατικής παράταξης.