Με ποιον είναι ο Πετρουλάκης;

Στο –όχι και τόσο μακρινό 2016– ο Νίκος Πορτοκάλογλου βρέθηκε με το τραγούδι του «Θα περάσει κι αυτό» στο στόχαστρο της κοινωνικής διαδικτυακής κριτικής με την κάθε πλευρά να καταφεύγει στους στίχους που την εξυπηρετούσαν προκειμένου να επιτεθεί στον εμπνευστή τους. Οι μνημονιακοί αντέδρασαν στον στίχο «κάποιος θέλει να με σώσει μ’ ένα φάρμακο φρικτό», οι αντιμνημονιακοί θεώρησαν καθησυχαστικό και μοιρολατρικό τον τίτλο του τραγουδιού, οι πασοκτζήδες πήραν ανάποδες με τον στίχο «Τα είχα όλα μια φορά μα ήθελα παραπάνω», άλλοι θυμήθηκαν τον Πάγκαλο «Νικητές και νικημένοι όλοι χάσαμε μαζί».

Οι αντριδράσεις για το σκίτσο του Ανδρέα Πετρουλάκη

Η μεγαλύτερη και πιο θυμωμένη αντίδραση προήλθε από τον κυβερνητικό τότε ΣΥΡΙΖΑ, που θεώρησε ότι το τραγούδι αναφέρεται στην «πρώτη φορά Αριστερά» και κούνησε αυστηρά το δάχτυλο στον τραγουδοποιό. Ο Νίκος Πορτοκάλογλου αναγκάστηκε τότε να υπερασπιστεί τους στίχους του λέγοντας ότι είναι «ένα τραγούδι ενάντια στον κακό μας εαυτό» και «ένα αντίδοτο στο δηλητηριώδες περιβάλλον που ζούμε τα τελευταία χρόνια». Ο Πορτοκάλογλου δικαιώθηκε ως προς τη διαχρονικότητα του τραγουδιού του, μια και κάθε φορά βρισκόμαστε αντιμέτωποι με κάτι που ευχόμαστε να περάσει. Αυτό που δεν περνάει είναι η αδυναμία μας να κοιταχτούμε στον καθρέφτη και να δούμε τα χάλια μας, όπως είπε και ο ίδιος στην «απολογία» του.

Όλα αυτά ξανάρθαν στη σκέψη με αφορμή το σκίτσο του Ανδρέα Πετρουλάκη για τον –απερχόμενο από την ΕΡΤ μετά το ντιμπέιτ– δήμαρχο Αθηναίων και υποψήφιο για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ Χάρη Δούκα. Το επικοινωνιακό επιτελείο του υποψήφιου αρχηγού δεν άντεξε τον προφανή υπαινιγμό ενός από τους καλύτερους σύγχρονους Έλληνες σκιτσογράφους ότι δήθεν ο εκλεγείς –και με τις καθοριστικές ψήφους του ΣΥΡΙΖΑ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ– δήμαρχος κατέθεσε στεφάνι στο μνημείο του «αγνώστου δημοσιογράφου» της ΕΡΤ προκειμένου να (ξανα)κλείσει το μάτι στους εν δυνάμει «εσωκομματικούς» ψηφοφόρους του. Και κατήγγειλαν τον Πετρουλάκη ότι εμφάνισε τον Χάρη Δούκα νεκρό!

Εκείνο που εξόργισε ουσιαστικά τον δήμαρχο είναι το γεγονός ότι το σκίτσο αξιοποιήθηκε χαιρέκακα από τον σημερινό πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ και τους υποστηρικτές του. Για αυτό άλλωστε το επιτελείο Δούκα δεν είχε ενοχληθεί καθόλου με το προηγούμενο, ακόμα πιο αιχμηρό σκίτσο του Πετρουλάκη, στο οποίο ο δήμαρχος έλεγε «Και πού είναι το πρόβλημα που πλημμύρισε η Αθήνα; Και το Παρίσι είχε πλημμυρίσει επί εποχής του συναδέλφου Ντε Γκωλ και το Βερολίνο επί συναδέλφου Αντενάουερ και η Ουάσιγκτον επί συναδέλφου Ρούσβελτ». Αλλά το σκίτσο αυτό δεν προσφερόταν για προεκλογική παρεξήγηση λόγω των δηλώσεων του δημάρχου περί Μιτεράν και Μπραντ, που είχαν προηγηθεί, και όσο πιο γρήγορα θαβόταν τόσο το καλύτερο.

Θα πρέπει ίσως ο Χάρης Δούκας και το επιτελείο του να συνειδητοποιήσουν ότι αυτό που μπορεί να οδηγήσει έναν υποψήφιο στη γραφικότητα είναι οι αμετροεπείς του δηλώσεις και όχι ο σχολιασμός τους

Η αποδεδειγμένη ευαισθησία που χαρακτήρισε τον Ανδρέα Πετρουλάκη σε όλη τη διάρκεια της πολιτικής και επαγγελματικής του διαδρομής τον οδήγησε, όπως είχε κάνει και ο Πορτοκάλογλου, σε μία από τις σπάνιες διευκρινιστικές δηλώσεις που έχει κάνει για την υπεράσπιση του αυτονόητου και του κεκτημένου. Του αυτονόητου σε σχέση με το ίδιο το σκίτσο και του κεκτημένου δημοκρατικού του δικαιώματος να σχολιάζει και να σατιρίζει με το πενάκι του την επικαιρότητα. Θα πρέπει ίσως ο Χάρης Δούκας και το επιτελείο του να συνειδητοποιήσουν ότι αυτό που μπορεί να οδηγήσει έναν υποψήφιο στη γραφικότητα είναι οι αμετροεπείς του δηλώσεις και όχι ο σχολιασμός τους. Και να το κάνουν όσο είναι καιρός, γιατί αν ο δήμαρχος εκλεγεί πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και αργότερα και πρωθυπουργός της χώρας, όπως διακηρύσσει, δεν θα τον σώσει τίποτα από τους Πετρουλάκηδες.

Το debate μεταξύ των υποψηφίων ηγετών του ΠΑΣΟΚ άφησε καλές εντυπώσεις σε ένα ευρύ για μια τέτοια πολιτική διαδικασία κοινό. Όπως είπε χαρακτηριστικά ο Παύλος Τσίμας στο «Ημερολόγιό» του «είναι η πρώτη φορά εδώ και χρόνια που ο θόρυβος που κάνει το ΠΑΣΟΚ έχει θετικό αντίκτυπο στην κοινωνία». Κι αυτό όχι μόνο σε σύγκριση με την εικόνα διάλυσης που παρουσιάζει ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ως επίπεδο πολιτικής αντιπαράθεσης μεταξύ των υποψηφίων. Η αισιοδοξία που δημιουργήθηκε για μαζική προσέλευση των πολιτών στην κάλπη μπορεί να επαληθευτεί στις 6 Οκτωβρίου, αν δεν υπονομευτεί στη συνέχεια από προσωπικού χαρακτήρα επιθέσεις και στείρες αντεγκλήσεις. Από την άποψη αυτή, η προσπάθεια κάποιων να οξύνουν την προεκλογική αντιπαράθεση αξιοποιώντας, είτε υπέρ τους είτε εναντίον τους, ακόμα και το χιούμορ των σκιτσογράφων, κάθε άλλο παρά καλές υπηρεσίες προσφέρει στο ΠΑΣΟΚ και στη δημοκρατική παράταξη.