Αντί να κάτσει να συζητήσει ώστε να βρεθεί μια κοινώς αποδεκτή λύση για τη σήμανση για POS, μουλαρώνει και λέει «αυτό αποφασίσαμε και αυτό διατάζουμε, κι αν δεν συμμορφωθείτε έχει 1.000 ευρώ πρόστιμο».
Η υποχρεωτική εγκατάσταση των ειδικών σημάνσεων για τα POS στα ταξί, οι αντιδράσεις των οδηγών και η άρνηση της κυβέρνησης για μια κοινώς αποδεκτή λύση
Το ότι η κυβέρνηση δεν είναι και τρομερά θαρραλέα σε ό,τι έχει να κάνει με την επιβολή του νόμου είναι κοινός τόπος. Γι’ αυτό ξενίζει η αυστηρότητα με την οποία το υπουργείο Οικονομικών προσπαθεί να επιβάλει στους ταξιτζήδες το ειδικό αυτοκόλλητο το οποίο θα ενημερώνει ότι η χρήση POS είναι υποχρεωτική στοταξί. Αρκεί να ακούσετε το ύφος με το οποίο μιλάει ο εκπρόσωπος του υπουργείου, ο Οδυσσέας ο Τσάπαλος, για να διαπιστώσετε τον πρωτοφανή, αλλά καθόλου ανεξήγητο, κυβερνητικό τσαμπουκά.
Οι ταξιτζήδες (μιλάω για τους εκλεγμένους τους εκπροσώπους και όχι για μεμονωμένους επαγγελματίες που βγαίνουν σε εκπομπές) δεν αρνούνται να τοποθετήσουν αυτοκόλλητο. Ζητούν απλώς να τροποποιηθεί το μέγεθος και το σημείο τοποθέτησης ώστε να είναι λιγότερο ενοχλητικό και πιο πρακτικό. Και η κυβέρνηση αντί να συζητήσει προκειμένου να βρεθεί μια κοινώς αποδεκτή λύση (με δεδομένο ότι δεν υπάρχει επί της ουσίας αντίρρηση) μουλαρώνει και λέει «αυτό αποφασίσαμε και αυτό διατάζουμε, κι αν δεν συμμορφωθείτε έχει 1.000 ευρώ πρόστιμο».
Παρ’ ότι το θέμα μου δεν είναι τα προβλήματα της απόφασης αυτής καθ’ αυτής, δεν μπορώ να μην παρατηρήσω ότι ένα μικρό αυτοκόλλητο με τις κάρτες που γίνονται δεκτές (όπως συμβαίνει σε κάθε επιχείρηση) αρκεί για να καταλάβει και ο πλέον ανόητος ότι το ταξί είναι υποχρεωμένο να έχει μηχάνημα pos. Επιπροσθέτως μπορεί να τοποθετηθεί και ένα μεγαλύτερο χαρτί μπροστά από τις θέσεις των επιβατών που να τους ενημερώνει για την υποχρεωτική χρήση POS. Ένα τέτοιο σήμα μέσα στο ταξί θα είναι πολύ πιο πρακτικό για τους επιβάτες που θα έχουν όλο τον χρόνο να το διαβάσουν ξανά και ξανά μέχρι να το καταλάβουν. Αλλά δυστυχώς δεν θα διαφημίζει τον κυβερνητικό τσαμπουκά.
Η τσαμπουκαλού κυβέρνηση (που παριστάνει την ανυποχώρητη όταν θέλει να επιβάλει στους ταξιτζήδες κάτι που πρακτικώς δεν ωφελεί κανέναν) είναι γνωστό σε όλους ότι τρέμει στην ιδέα να επιβάλει τον νόμο γενικώς
Κι αυτή ακριβώς είναι η ουσία της κυβερνητικής επιμονής να επιβάλει την πιο κακή εκδοχή μιας καλής ιδέας (γιατί η υποχρεωτική χρήση POS είναι όντως καλή ιδέα): να κάνει επίδειξη τσαμπουκά. Να δείξει ότι δεν φοβάται να συγκρουστεί για να επιβάλει τις αποφάσεις της. Και για να το κάνει, διαλέγει μια επαγγελματική ομάδα που θεωρεί ότι δεν έχει την καλύτερη έξωθεν μαρτυρία ως το εύκολο θύμα του τσαμπουκά της. Και το μόνο που τελικά καταφέρνει είναι να θυμίζει τον Κουταλιανό του τραγουδιού.
Γιατί η τσαμπουκαλού κυβέρνηση (που παριστάνει την ανυποχώρητη όταν θέλει να επιβάλει στους ταξιτζήδες κάτι που πρακτικώς δεν ωφελεί κανέναν) είναι γνωστό σε όλους ότι τρέμει στην ιδέα να επιβάλει τον νόμο γενικώς. Από την ελευθερία με την οποία οι συμμορίες τραμπούκων δρουν στα πανεπιστήμια μέχρι την ανικανότητα επιβολής του ΚΟΚ και από την εγκληματική δραστηριότητα συγκεκριμένων ομάδων του πληθυσμού μέχρι την πλήρη ασυδοσία των επιχειρήσεων εστίασης (για να φέρω μόνο λίγα από τα πολλά διαθέσιμα παραδείγματα), η κυβέρνηση έχει αποδείξει ότι η επιβολή της νομιμότητας δεν είναι μια δραστηριότητα που την ενδιαφέρει ιδιαιτέρως. Με το να τονίζει την αποφασιστικότητά της σε μια κοκορομαχία στην οποία έχει και άδικο, απλώς βοηθά να τονιστεί η απροθυμία της να τσαμπουκαλευτεί εκεί που ο τσαμπουκάς της θα έκανε στ’ αλήθεια καλύτερη τη ζωή των πολιτών. Και μπράβο της.
18°
