Ο πρωθυπουργός πήρε το μήνυμα και απάντησε συγκεκριμένα

Τελικά δεν ήταν άστοχη η κριτική που άσκησαν και ασκούν ψηφοφόροι και γενικώς φίλοι της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού προς τον ίδιο και την κυβέρνησή του. Ποτέ η κριτική προς την εξουσία, και μάλιστα στην Ελλάδα, δεν είναι αχρείαστη ή επιζήμια. Αρκεί να είναι καλόπιστη, τεκμηριωμένη και κυρίως στο πλαίσιο της δυτικής κατεύθυνσης της χώρας. Ξεχωρίζω την Ελλάδα, διότι εδώ η εκάστοτε κυβέρνηση είναι πανίσχυρη λόγω του συγκεντρωτικού και εξόχως κρατικιστικού μοντέλου διακυβέρνησης. Οπότε η κριτική με τη σχετική ευπρέπεια είναι εθνικό και δημοκρατικό καθήκον. Και χαίρομαι όταν η κυβέρνηση παίρνει τα μηνύματα και απαντά με σοβαρές παρεμβάσεις, όπως αυτές στη ΔΕΘ.

Οι εξαγγελίες του Κυριάκου Μητσοτάκη στη ΔΕΘ 2024 

Ο πρωθυπουργός μπορεί να αμφισβήτησε τη μεταρρυθμιστική κόπωση που πολλοί του προσάπτουν και να ξόρκισε τη λεγόμενη «κατάρα της 2ης τετραετίας», αλλά παραδέχθηκε ότι υπάρχει δυσαρέσκεια (και στο κοινό του). Και γι’ αυτό, εξάλλου, στο παρκέ της ΔΕΘ ήταν καλά προετοιμασμένος και σηκώθηκε ψηλά για να πάρει το rebound. Έκανε μια πολύ καλή ομιλία. H γκρίνια προς τους κυβερνώντες φυσικά και είναι ένα διαχρονικό χαρακτηριστικό της φυλής, οι απαιτήσεις για το πολλαπλάσιο βεβαίως και είναι απότοκο της πολιτικής μας παιδείας και η αμφισβήτηση των πάντων η «κινητήριος δύναμή» μας. Αλλά σπανίως υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά. Το σημαντικό είναι ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ο μόνος πολιτικός σήμερα που έχει έναν συγκεκριμένο και κοστολογημένο οδικό χάρτη στην πορεία προς τη βιώσιμη ανάπτυξη. Και η όποια κριτική πρέπει να γίνεται επί του συγκεκριμένου. 

Στον αντίποδα, η αντιπολίτευση δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται για τα πραγματικά προβλήματα της χώρας. Ούτε έχει προτάσεις για το Στεγαστικό, το Δημογραφικό, την Αγροτική Παραγωγή ή τη Σχολική Εκπαίδευση. Ούτε έχει διάθεση να μιλήσει γι’ αυτά. Η αρνητική κριτική της και ειδικά του ΠΑΣΟΚ (ο ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει αυτές τις μέρες, έχει άλλες έγνοιες) φαντάζει  μικρόψυχη. Ίσως γιατί ο πρωθυπουργός δεν έκανε αναφορά στην Τεχνητή Νοημοσύνη, που αν έχω καταλάβει καλά είναι η ειδικότητα κάποιων υποψηφίων για την αρχηγία. Έτσι όμως δεν μπορεί να γίνει σοβαρός πολιτικός διάλογος που να έχει ωφέλιμα αποτελέσματα για τον τόπο. 

Οι εξαγγελίες στη ΔΕΘ έχουν στόχο τις ανισότητες και καλώς. Και γι’ αυτό εμπεριέχουν αυξήσεις μισθών, συντάξεων και επιδομάτων και ταυτόχρονη μείωση εισφορών και παντός είδους φόρων. Αλλά και βελτίωση του βιοτικού επιπέδου με ενίσχυση της δημόσιας υγείας, αναβάθμιση κτιριακών υποδομών νοσοκομείων και σχολείων, κίνητρα για το Δημογραφικό και το Στεγαστικό που βρίσκονται πλέον σε φάση όξυνσης. Τέλος, ένα πρόγραμμα 600 εκατομμυρίων ευρώ για την αύξηση της θερμοκηπιακής καλλιέργειας στην επικράτεια, το οποίο θεωρώ μια πολύ σημαντική κίνηση στην ενίσχυση της αγροτικής παραγωγής αλλά και της παραγωγής γενικότερα. Και μόνο αυτό μπορεί να μας κάνει πλούσιους. Και όλα αυτά χωρίς εκτροπή της δημοσιονομικής πορείας της χώρας. Σωστός συνδυασμός και μπράβο του. 

Τα μέτρα αυτά δεν είναι επιδοματικού χαρακτήρα, δεν είναι ασπιρίνες για τον πονοκέφαλο. Όταν εφαρμοστούν και αναπτυχθούν σε βάθος χρόνου θα βοηθήσουν στη μεγέθυνση της πίτας της Οικονομίας, στην περαιτέρω μείωση της ανεργίας, στη μείωση του κόστους εργασίας και τελικά σε μεγαλύτερη ανάπτυξη και παραγωγή πλούτου. Και η ανάπτυξη και ο υγιής ανταγωνισμός θα οδηγήσουν στην αποκλιμάκωση του πληθωρισμού και στη μόνιμη ύφεση της ακρίβειας που είναι και ο κριός της κριτικής που γίνεται στην κυβέρνηση αυτήν την εποχή.

Έχουμε το δικαίωμα να ελπίζουμε βάσιμα σε καλύτερες μέρες.

Τα 45 μέτρα αποτελούν το «οπλικό» σύστημα αντεπίθεσης της κυβέρνησης και το πήρε όλο επάνω του ο πρωθυπουργός ως το πλέον αξιόπιστο πρόσωπο στο κυβερνητικό ρόστερ. Και καλά έκανε. Όλα είναι θετικά και προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά μόνο η ζωή και κυρίως η εφαρμογή θα αποδείξει ότι είναι τόσο αποδοτικά όσο ακούγονται.

Τι απομένει; Το πιο σημαντικό, αυτό που συνήθως χάνουμε. Η ενημέρωση του κοινού και των άμεσα ενδιαφερομένων για την εξέλιξη της εφαρμογής των μέτρων, οι μετρήσεις των επιπτώσεών τους και οι διορθώσεις που ενδεχομένως χρειάζονται να γίνουν εκ του αποτελέσματος. Αυτό κάποιοι το λένε «επικοινωνία», πλην όμως είναι μέρος της εφαρμοσμένης πολιτικής και βασικό στοιχείο του δημοκρατικού πολιτεύματος. Η συνεχής ενημέρωση του πολίτη για την εξέλιξη μιας μεταρρύθμισης ή καινοτομίας. Είναι οι απαντήσεις στην όποια αρνητική κριτική γίνεται. Και φυσικά η δημόσια παραδοχή λαθών ή παραλείψεων. Μόνο έτσι μειώνεις την γκρίνια και τις θεωρίες συνωμοσίας και βάζεις τον πολίτη συμμέτοχο στην ανάπτυξη της χώρας.

Για το Στεγαστικό θα αναφέρω και μια άλλη παράμετρο. Πολλοί κρατούν κλειστά μικρά διαμερίσματα σε μέτριες ή υποβαθμισμένες περιοχές διότι φοβούνται κακοπληρωτές ενοικιαστές που φεύγουν και αφήνουν απλήρωτα πολλά νοίκια και τα σπίτια σαν βομβαρδισμένα και οι ιδιοκτήτες είναι νομικά και πρακτικά τελείως απροστάτευτοι. Διότι ο νόμος ευνοεί στην πράξη τον ενοικιαστή. Νομίζω ότι η μόνη σίγουρη λύση είναι η εφαρμογή ενός προγράμματος κοινωνικής κατοικίας κατά τα πρότυπα της παλιάς εργατικής κατοικίας, που θα δώσει ζωή σε έρημες περιοχές στις παρυφές των πόλεων. Και υποθέτω ότι κάποια στιγμή εκεί θα καταλήξουμε.

Για το Δημογραφικό, καλές όλες οι παροχές που δίνονται, αλλά δεν ξέρω πόσο ικανές να πείσουν ένα ζευγάρι να κάνει 2 και 3 παιδιά. Τα έξοδα για να φτάσει ένα παιδί στα 18 του χρόνια είναι πολλά αν σκεφτεί κανείς ότι σε όλο το σύστημα εκπαίδευσης, δημιουργικής απασχόλησης, αθλημάτων και τέχνης, οι γονείς πρέπει να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη. Αλλά τα λίγα παιδιά στην Ευρώπη είναι στοιχείο πολιτισμικό πλέον, που δύσκολα αναθεωρείται. Συνεπώς η μόνη πραγματική λύση είναι η νόμιμη και επιλεγμένη μετανάστευση. Με έμφαση στα Βαλκάνια και την Ανατολική Ευρώπη για ευνόητους πολιτισμικούς λόγους. Αλλά και απ’ όλον τον υπόλοιπο κόσμο. Πολλοί θα θέλουν να ζήσουν σε μια ευημερούσα Ελλάδα και η ευημερία είναι μπροστά στα σχέδια αυτής της κυβέρνησης.

Οι «μεταρρυθμιστές» πολιτικά κεντρώοι, φιλοευρωπαϊστές και πολλοί ψηφοφόροι του Κ. Μητσοτάκη νιώθουν πολύ καλύτερα μετά τη ΔΕΘ 2024. Τους βλέπω ικανοποιημένους που «εισακούστηκαν» και κάποια μέτρα τα θεωρούν και δική τους κατάκτηση. Φυσικά το μεγάλο μέλημα όλων αυτών είναι το κράτος και οι υπηρεσίες του και εκεί περιμένουν άμεσα κάποιες σοβαρές επεμβάσεις. Για να μην τα πολυλογούμε, γίνονται προσπάθειες αλλαγής υποδείγματος και γενικότερα της κατηγορίας της χώρας στην κατεύθυνση της περισσότερης ευημερίας και των λιγότερων ανισοτήτων. Γίνονται προσπάθειες εκσυγχρονισμού στην κατεύθυνση της ορθής λογικής. Αρκεί να συνοδεύονται από σκληρό και «αιματηρό» έλεγχο για το κατά πόσο και πώς εφαρμόζονται. Φυσικά και έχουμε το δικαίωμα να ελπίζουμε βάσιμα σε καλύτερες μέρες.