«Αν δεν είσαι χαμένος στο διάστημα τα τελευταία 20 χρόνια θα ξέρεις ότι οι ευρωπαίοι πολίτες αισθάνονται (και όχι άδικα) όλο και περισσότερο ανασφαλείς»
Το σχόλιο του Μάνου Βουλαρίνου για τις εκλογές στη Θουριγγία της Γερμανίας και τα αποτελέσματα που δεν προκαλούν καμία έκπληξη
Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω ποιον μπορούν να σοκάρουν τα αποτελέσματα των εκλογών στα δύο κρατίδια της πρώην ανατολικής Γερμανίας (εκτός φυσικά από τους δημοσιογράφους που εκπλήσσονται ακόμα κι όταν βρέχει το φθινόπωρο). Αν δεν είσαι ιστορικά αναλφάβητος ξέρεις ότι όταν οι πολίτες αισθάνονται ανασφαλείς και αφήνονται απροστάτευτοι απέναντι στην προπαγάνδα και τα φέικ νιούζ, αργά ή γρήγορα θα στραφούν σε ακραίους και απατεώνες που θα τους υποσχεθούν ασφάλεια. Αν δεν είσαι χαμένος στο διάστημα τα τελευταία 20 χρόνια θα ξέρεις ότι οι Ευρωπαίοι πολίτες αισθάνονται (και όχι άδικα) όλο και περισσότερο ανασφαλείς την ώρα που η (συνήθως ρωσοκατευθυνόμενη) προπαγάνδα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης παίρνει τη δικαιολογημένη ανησυχία και τη μετατρέπει σε πανικό. Αν παρακολουθείς την επικαιρότητα ξέρεις ότι η απήχηση της ακροδεξιάς είναι μεγαλύτερη στο πρώην κομμουνιστικό κομμάτι της Γερμανίας.
Γερμανία: Αποτελέσματα που δεν αποτελούν έκπληξη
Στη Γερμανία (αλλά και γενικώς στην Ευρώπη) οι άνθρωποι αισθάνονται όλο και πιο ανασφαλείς κι αυτή τη φορά η ανασφάλειά τους δεν είναι μόνο οικονομική (που είναι βάσιμη κι όλα δείχνουν ότι δεν σταματά να μεγαλώνει), είναι και υπαρξιακή. Η προσπάθεια για σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα μετατρέπεται σιγά σιγά σε ένα θέατρο του δικαιωματιστικού παραλόγου στο οποίο π.χ. άνθρωποι με πέη και όρχεις δεν διεκδικούν απλώς το δικαίωμά τους να φέρονται οι ίδιοι σαν γυναίκες, αλλά επιβάλλουν την υποχρέωση στους υπόλοιπους να τους αναγνωρίζουν ως τέτοιες. Οι μεταναστευτικές ροές (απολύτως απαραίτητες σε μια ήπειρο της οποίας το βιοτικό επίπεδο είναι τέτοιο ώστε να υπάρχουν πολλές δουλειές που οι ντόπιοι αρνούνται να κάνουν) δεν ελέγχονται όσο θα έπρεπε με αποτέλεσμα μαζί με τους ανθρώπους που είναι για την Ευρώπη ό,τι η ζάχαρη στον καφέ, να έρχονται και άνθρωποι που είναι ό,τι το νερό στο λάδι (και μακροπρόθεσμα υπάρχει κίνδυνος να γίνουν ό,τι η σπίθα στα ξερά). Η ελεγχόμενη και φιλτραρισμένη υποδοχή εργατικού δυναμικού γίνεται ανεξέλεγκτη υποδοχή φτώχιας και δυστυχίας και η «πολυπολιτισμικότητα» από συνύπαρξη η οποία πρώτα και πάνω από όλα προϋποθέτει σεβασμό στους κανόνες αυτού που φιλοξενεί, διαφημίζεται ως υποταγή στους κανόνες του φιλοξενούμενου.
Όλα τα παραπάνω κάνουν τους ανθρώπους ανασφαλείς. Και στη δικαιολογημένη τους ανασφάλεια προστίθεται η προπαγάνδα στην οποία οι δημοκρατίες της Δύσης έχουν αφήσει ανοιχτά πόρτες και παράθυρα επειδή αργούν να καταλάβουν ότι στη δημοκρατία και την ελευθερία έκφρασης και λόγου δεν περιλαμβάνεται η ελευθερία να διαδίδεις ψευδείς ειδήσεις προκειμένου να σπείρεις τον πανικό που θα σου επιτρέψει να πριονίσεις τη δημοκρατία και την ελευθερία του λόγου. Όπως είπε και ένας σοφός τα παλιά τα χρόνια «η ελευθερία λόγου δεν περιλαμβάνει την ελευθερία να φωνάξεις “ΦΩΤΙΑΑΑ” σε ένα κατάμεστο θέατρο».
Αυτό που συμβαίνει στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις στη Γερμανία μπορεί να είναι δυσάρεστο ή απειλητικό, αλλά σοκ δεν είναι. Ή μπορεί και να είναι, αλλά μόνο για όσους ζουν στις βολικές και ασφαλείς φούσκες τους.
Οι ευρωπαϊκές ηγεσίες, αποτελούμενες ως επί το πλείστον από ανθρώπους που έχουν πάρει διαζύγιο από τη ζωή των πολλών και που δεν καταλαβαίνουν ότι οι άνθρωποι έφτιαξαν κοινωνίες πρώτα και πάνω από όλα για να νιώθουν ασφαλείς, ελάχιστα ασχολούνται με τις ανησυχίες και τις ανασφάλειες των πολιτών που υποτίθεται ότι υπηρετούν. Απορροφημένοι στους βολικούς και ασφαλείς μικρόκοσμούς τους ξεμπερδεύουν με ένα «μην είστε ρατσιστές» ή με ένα «ζήτω η πρόοδος», βάζοντας κάθε ανησυχία (δικαιολογημένη και αδικαιολόγητη) στο ίδιο καζάνι και αποξενώνοντας σιγά σιγά όλο και μεγαλύτερα κομμάτια του πληθυσμού για τα οποία παραμονεύουν τα κοράκια των άκρων.
Φίλες, φίλοι και οι υπόλοιποι, αυτό που συμβαίνει στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις στη Γερμανία (ειδικά στο κόμματι της που κουβαλάει την κληρονομία της σοσιαλιστικής μπότας που αντικατέστησε την εθνικοσοσιαλιστική), αυτό που συνέβη στη Γαλλία, αυτό που θα συμβεί και αλλού μπορεί να είναι δυσάρεστο, μπορεί να είναι απειλητικό, αλλά σοκ δεν είναι. Ή μπορεί και να είναι, αλλά μόνο για όσους ζουν στις βολικές και ασφαλείς φούσκες τους. Και μπράβο τους.
20°
